«Αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας που είναι απολιτικό – δεν είναι θρησκευτικό ούτε ομοφοβικό ενάντια στον νόμο που θεσμοθετεί τον γάμο των ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια – καλεί σε εθνική διαδήλωση στις 13 του Γενάρη». Την πρόσκληση απευθύνει μια γυναίκα συντηρητική και ταυτόχρονα αντικομφορμίστρια, που πρόβαλε τον διχασμό της γαλλικής κοινωνίας και έφερε τον Ολάντ από την επίθεση στην άμυνα

Μια γυναίκα με ροζ μίνι φόρεμα και μαύρες κάλτσες ορμά στον πλακόστρωτο δρόμο στο Κεντρικό Παρίσι. Οδηγεί ροζ σκούτερ και κορνάρει επίμονα. Ο κόσμος γυρνά το κεφάλι για να δει τι στο καλό συμβαίνει. Τι είδους άνθρωπος θα μπορούσε να διαταράξει το πρωινό τους σουλάτσο; Ο γρίφος λύνεται όταν εκείνη βγάζει το κράνος και απελευθερώνεται το ξανθό της μαλλί. Εδώ που τα λέμε δεν ήταν και τόσο δύσκολος γρίφος. Πιστή στην εικόνα της, ως κωμικού και συγγραφέα που έκανε καριέρα σατιρίζοντας το γαλλικό κατεστημένο, η Φριζίντ Μπαρζό - κατά παράφραση του ονόματος της Μπριζίτ Μπαρντό - βγήκε για να διαδηλώσει μία ακόμη φορά κατά τού «Γάμου για όλους». Είναι η φιλόδοξη κοινωνική μεταρρύθμιση που υποσχέθηκε προεκλογικά ο Φρανσουά Ολάντ και που τότε φαινόταν να υποστήριζε η πλειονότητα των γάλλων πολιτών. Την πρώτη φορά, τον περασμένο Νοέμβριο, η Μπαρζό κατάφερε να συσπειρώσει εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλους. Θα το επιχειρήσει ξανά αύριο, με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία όπως αναμένεται. Η Μπαρζό είναι όπως ακριβώς ο διάλογος που έχει ανοίξει τους τελευταίους μήνες στη Γαλλία γύρω από τη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων: αυθεντική και περίπλοκη.

ΧΙΟΥΜΟΡ ΑΠΟ ΒΙΤΡΙΟΛΙ. Γεννημένη αντικομφορμίστρια - πριν από 50 χρόνια - η Βιρζινί Μερλ, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, είναι όλα όσα δεν θα περίμενε κανείς από μια συνήγορο της ορθόδοξης οικογενειακής ζωής. Είναι πληθωρική, είναι προκλητική και σε καμία περίπτωση δεν της αρέσει να περνάει απαρατήρητη. Με την επιμονή της, το λαμπερό της χαμόγελο, τις ετοιμόλογες απαντήσεις της και τις αστείες ατάκες της έχει καταφέρει να γίνει αυτό που οι τηλεοπτικοί παραγωγοί ονομάζουν γλαφυρά «καλός πελάτης». «Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την αρνητική φήμη μου για να προωθήσω αυτά που πιστεύω», απαντά εκείνη.

Το γαλλικό κοινό τη γνώρισε αρχικά μέσα από τα χιουμοριστικά βιβλία της. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν οι «Εξομολογήσεις μιας τρέντι καλόγριας», μια συλλογή από κατά τα άλλα σοβαρά μηνύματα πάνω στις «ιερές» οικογενειακές αξίες. Ακολούθησε πολύ ραδιόφωνο και ακόμη περισσότερη τηλεόραση.

Αν και μεγάλωσε σε ένα άκρως συντηρητικό περιβάλλον, από μια αστική οικογένεια δεξιών φρονημάτων της Λυών, η Βιρζινί Μερλ δεν έγινε Φριζίντ Μπαρζό για να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στις παρωχημένες ιδέες και τις καθολικές αξίες των γονιών της. Η ίδια λέει πως είναι «αναρχική από δικαίωμα» και αυτοσυστήνεται ως «ρεπουμπλικανή Γκολική, βαθιά συνδεδεμένη με την πατρίδα και τις χριστιανικές της ρίζες». Οσο για την κραυγαλέα εκκεντρικότητα που τη χαρακτηρίζει και το πάθος της για τα πάρτι, όπου ξεσαλώνει πάνω στα τραπέζια και καταναλώνει λογής και λογής ουσίες (νόμιμες, αλλά και λιγότερο νόμιμες), αυτό - λέει με βεβαιότητα - το έχει κληρονομήσει από τον πατέρα της, «έναν αθυρόστομο παγανιστή».

Με έναν τέτοιο έκλυτο πρότερο βίο, πώς να μην προκαλεί εντύπωση σε όλους - και κυρίως στον γάλλο Πρόεδρο - η απόφασή της να ηγηθεί του κινήματος «Επίδειξη για όλους», κατά παράφραση της μεταρρύθμισης «Γάμος για όλους». Η ίδια επιμένει πως λατρεύει τη σάτιρα και υπερασπίζεται μέχρις εσχάτων τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη που οι ομοφυλόφιλοι απολαμβάνουν τη δική τους κοινωνική θέση και τα δικαιώματά τους προστατεύονται πλέον νομικά. Ο γάμος όμως, εξηγεί, είναι κάτι πολύ περισσότερο και η ανατροφή ενός παιδιού από ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων είναι κάτι διαφορετικό. «Για να έρθει στη ζωή ένα παιδί, πρέπει να υπάρχει μία μητέρα και ένας πατέρας», υποστηρίζει. «Το να αποκτήσει νόμιμα ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι την κηδεμονία ενός παιδιού είναι τελείως εκτός πραγματικότητας. Το πρόβλημα δεν είναι η ομοφυλοφιλία, αλλά οι ανθρώπινοι δεσμοί. Ενα παιδί πρέπει να έχει πρόσβαση στους φυσικούς του γονείς», τονίζει. Και εξηγεί τι βλέπει στη νέα νομοθεσία που προωθεί ο Φρανσουά Ολάντ: «Αυτό για το οποίο μιλάμε στην πραγματικότητα είναι μία νέα κατηγορία ανθρώπων, την οποία θα γεννήσει ένας νόμος, ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με τους νόμους της φύσης. Τα παιδιά δεν θα είναι πλέον ίσα. Κάποια θα έχουν μία μητέρα και έναν πατέρα. Κάποια άλλα θα έχουν πιστοποιητικά που θα βεβαιώνουν πως γεννήθηκαν από τον Ρότζερ και τον Μπερνάρ, κ.ο.κ.».

{youtube}4Xv17c6DVxU{/youtube}

Σε αυτές τις απόψεις της έπαιξαν καταλυτικό ρόλο τα προσωπικά της βιώματα∙ ο πόνος που υπέφερε όταν ο δικός της πατέρας εγκατέλειψε τη μητέρα της. «Η κυβέρνηση προσπαθεί να οργανώσει τον χωρισμό των γονιών και δεν θα ήθελα τα παιδιά να υποβληθούν σε όλα αυτά που υποβλήθηκα εγώ».

ΓΥΝΑΙΚΑ, ΟΧΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΑ. Παρότι ο χωρισμός των γονιών της δηλητηρίασε τα παιδικά της χρόνια, η Μπαρζό αναπολεί τους σχολικούς και τους φοιτητικούς της φίλους. Οι συμφοιτητές της στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού ήταν οι πρώτοι που της κόλλησαν το παρατσούκλι Μπαρζό, πολύ πριν ενταχθεί σε μια «ομάδα πολιτιστικής παρέμβασης», όπου ήταν υποχρεωτικό για όλα τα μέλη να υπογράφουν με ψευδώνυμο. Ολόκληρο το ψευδώνυμο όμως, με το οποίο περιφέρεται στα Μέσα και υπογράφει τα βιβλία της, ήταν μία έμπνευση του προέδρου της ομάδας και κατοπινού συζύγου της. Ο Μπρούνο Τελέν, γνωστός επίσης με το ψευδώνυμο Μπαζίλ ντε Κοχ, ήταν και είναι μεγάλος λάτρης της γαλλίδας σταρ. Εκείνη το θεώρησε αρχικά «γελοίο και προσβλητικό». Συμφωνούσε με αυτό το παιχνίδι των λέξεων, φανταζόταν όμως κάτι πιο θηλυκό. Σε κάθε περίπτωση, ταυτίστηκε γρήγορα με τη νέα προσωπικότητα της Φριζίντ, που ήταν «γυναίκα, αλλά όχι φεμινίστρια», «διασκεδαστής κατ' επάγγελμα», «αυθεντική», «γνήσιος γλεντζές».

Περίπου 20 χρόνια και δύο παιδιά αργότερα, όπως αναφέρουν οι «Τάιμς» του Λονδίνου, προσπαθεί ακόμη να ισορροπήσει ανάμεσα στη λογική και την αλλοφροσύνη.

Οικονομικά έχει καταστραφεί, επειδή «αποδείχθηκα καθολική», υποστηρίζει η ίδια. Ακόμη κι έτσι δεν σκοτίζεται για το μέλλον: «Είμαι φτωχή, ντύνω τα παιδιά μου με ρούχα που μας δίνει η ενορία μας. Ομως δεν μετανιώνω ούτε μια στιγμή που επένδυσα όλα τα χρήματα που μου άφησε η μητέρα μου για να πλάσω αυτήν την προσωπικότητα, τη Φριζίντ Μπαρζό, εκπρόσωπο της χριστιανικής πίστης στην υπηρεσία όλων όσα τα Μέσα δεν δίνουν ποτέ τον λόγο... Εχω εμπιστοσύνη για το μέλλον: ο Θεός θα δώσει».

Πηγή: Τα Νέα

---

Σχόλιο του 10%: Τα επιχειρήματα της Φριζίντ κατά της υιοθεσίας παιδιών από τους γκέι είναι εντελώς αβάσιμα. "Τα παιδιά δεν θα είναι πλέον ίσα. Κάποια θα έχουν μία μητέρα και έναν πατέρα. Κάποια άλλα θα έχουν πιστοποιητικά που θα βεβαιώνουν πως γεννήθηκαν από τον Ρότζερ και τον Μπερνάρ", διατείνεται, αλλά ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν ήταν τα παιδιά ίσα με αυτή την έννοια. Πολλά παιδιά δεν έχουν και μητέρα και πατέρα. Πολλά δεν έχουν ούτε μητέρα ούτε πατέρα. Πολλά παιδιά μεγαλώνουν με γιαγιάδες ή θείους ή με τον έναν μόνο γονιό και η μεγαλύτερη δυστυχία των περισσότερων τέτοιων παιδιών είναι που η κοινωνία τα θεωρεί "λιγότερο ευτυχισμένα" ή "άτυχα" επειδή δεν έχουν και τους δυο γονείς, δημιουργώντας τους ένα έλλειμμα εκεί που δεν υπάρχει απαραίτητα.

Η καθολική Ψυχρή Μπαρζό, όπως μεταφράζεται το ψευδώνυμό της, έχει υποστηρίξει επανειλημμένως τον Πάπα ("Μην πειράζετε τον Πάπα μου") σε θέματα όπως η εναντίωσή του στη χρήση του προφυλακτικού για την πρόληψη του HIV.