10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

EDITORIAL

Ο βουλευτής φιλούσε υπέροχα

του Λύο Καλοβυρνά

Το αν η ομοφυλοφιλία αποτελεί αμαρτία είναι ένα ερώτημα που στον δυτικό κόσμο, πέρα από τις νυχτωμένες ΗΠΑ, θεωρείται εντελώς ξεπερασμένο. Στα περισσότερα κράτη το να αμφισβητήσει μια κυβέρνηση τα δικαιώματα των γκέι φαντάζει τόσο αστείο όσο και το να απαγορεύσει το προγαμιαίο σεξ.

Ήδη σε 9 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι ομοφυλόφιλοι προστατεύονται με νόμους από τις διακρίσεις. Στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια αναγνωρίζονται νομικά δικαιώματα, όπως το να κληρονομεί ο ένας τον άλλον, να φορολογούνται από κοινού, να συνάπτουν σύμφωνα συμβίωσης ή ακόμα και γάμο. Είναι δικαιώματα που πλέον θεωρούνται εξίσου αυτονόητα όσο και ο σεβασμός της δημοκρατίας, της ελευθερίας του λόγου και της προσωπικότητας του ατόμου.

Στην Ελλάδα οι περισσότεροι πολιτικοί αποφεύγουν να εκφράσουν γνώμη, αν εξαιρέσουμε τους μισαλλόδοξους πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες οι οποίοι, στο όνομα των τριών κακών της χώρας πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, θέλουν να στείλουν τους γκέι και τις λεσβίες στο πυρ το εξώτερο. Φυσικά δεν το λένε ακριβώς έτσι, γιατί θα θεωρούνταν πολύ κακοί και ντεμοντέ· φροντίζουν όμως να αποφεύγουν επιμελώς να ασχολούνται δημόσια με τα δικαιώματα αυτών που off the record αποκαλούν ανώμαλους, αδερφές, και άλλα χοντρότερα.

Η πλειοψηφία αυτών που μας κυβερνούν αδυνατεί να καταλάβει ότι το να μην απολύομαι από τη δουλειά μου λόγω του τι κάνω στο κρεβάτι μου ή το να μπορώ να πάρω στεγαστικό δάνειο με τον σύντροφό μου είναι αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα. Μήπως φταίει το περιβόητο πολιτικό κόστος; Μήπως ο χριστοδουλικός κεχαγιάς των συνειδήσεών μας και οι μαυροφόροι σταυροφόροι του; Μήπως απλώς το ότι κανείς από μας δεν έχει προσπαθήσει να τους ανοίξει τα μάτια;

Οι βουλευτές μας μάς προδίδουν. Ίσως πάλι απλώς ακολουθούν τον δρόμο που χαράσσουμε εμείς οι ίδιοι οι γκέι. Άλλωστε πώς ν’ ακούσουν, όταν εμείς οι ίδιοι δεν μιλάμε;