Ρεπορτάζ

Ο άντρας που παντρεύτηκα

Όταν μου ζήτησε να παντρευτούμε είπα ναι. Γιατί μπορούσα. Ως επιχείρημα είναι εξωφρενικά σαθρό. Όμως ήμουν μικρός και άπραγος κι αφράτος και μοιραίος και τον αγαπούσα.

του Λύο Καλοβυρνά

Εξάλλου, όταν ο άντρας που αγαπάς σου ζητά ν' ανεβείτε μαζί τα σκαλιά του Δημαρχείου της Κοπεγχάγης, και μπορείς, λες ναι. Ειδικά αν είσαι 21 χρονών, ερωτευμένος και εθισμένος σε ρομαντικά τραγούδια. (Αυτό το "μικρός-μικρός παντρέψου…" πρέπει να βγήκε ακριβώς επειδή σε τέτοιες ηλικίες δεν ξέρεις τι σου γίνεται.)

Βασικά κατηγορώ την Τζέιν Έιρ και άλλα εφηβικά αναγνώσματα. Αγαπιόμασταν, είναι αλήθεια, όπως καταλαβαίνουν την αγάπη και τη δέσμευση δυο παλικάρια 21 και 24 χρονών. Οπουδήποτε αλλού εκτός από τη Δανία απλώς θα ζούσαμε μαζί και δεν θα ετίθετο θέμα. Εμείς όμως μπορούσαμε να παντρευτούμε κι η αγάπη μας έμοιαζε ικανός και επαρκής λόγος για να πούμε το ναι. Έπειτα υπήρχε και μια πρακτική διάσταση: μ' ένα γάμο έπαιρνα αμέσως άδεια παραμονής (και κάρτα δανεισμού από τη Βασιλική Βιβλιοθήκη).

Υπάρχουν άνθρωποι που παντρεύονται για πολύ χειρότερους λόγους από έρωτα και μια κάρτα δανεισμού βιβλίων. Περνούσαμε τόσο καλά μαζί, κάναμε καταπληκτικό σεξ, κλάψαμε με μαύρο δάκρυ όταν τέλειωσε η υποτροφία μου και γύρισα στην Ελλάδα - τι άλλο χρειάζεται ένα ζευγάρι για να παντρευτεί;

Όταν γύρισα στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1991 και είπα στους δικούς μου ότι παντρεύομαι τον Γεν, δεν είπαν τίποτα, όπως ήταν η πάγια τακτική τους για την ακατανόητη συμπεριφορά μου. Η αδερφή μου δεν είχε κανένα πρόβλημα με το γάμο - αλλά με το γαμπρό. Ποτέ δεν μου συγχώρεσε που χώρισα τον πρώην και τα έφτιαξα με τον Γεν.

Επέστρεψα στη θετή μου πατρίδα έτοιμος να ξεκινήσω νέα ζωή κουβαλώντας ένα βαλιτσάκι μπομπονιέρες και μια καρδιά ερωτευμένα όνειρα.

Η γαμήλια τελετή έγινε στο επιβλητικό Δημαρχείο της Κοπεγχάγης, ανήμερα του χειμερινού ηλιοστασίου, με 3 βαθμούς Κελσίου. Κουμπάρος ήταν ο πρώην του άντρα μου, ενώ την πρόσκληση είχε φιλοτεχνήσει ο δικός μου πρώην. Είχαμε απίστευτο τρακ και οι δυο - σαν να μην ξέραμε ακριβώς τι συνέβαινε, σαν να κάναμε κάτι που ήταν όχι απλά ασυνήθιστο, αλλά παραβατικό. Όμως ήμασταν ευτυχισμένοι. Οι φίλοι μας τριγύρω μας θαύμαζαν και μας χαίρονταν. Ο Δήμαρχος ήταν πολύ ευγενικός, αλλά τα δανέζικά μου ήταν αντιστρόφως ανάλογα του τρακ μου και ο Γεν χρειάστηκε να με σκουντήξει για να καταλάβω ότι έπρεπε να υπογράψω. Ήμουν πλέον παντρεμένος. Δεν ήξερα τι σήμαινε αυτό. Τώρα βέβαια γνωρίζω ότι οι περισσότεροι που παντρεύονται επίσης δεν το ξέρουν.

Βγήκαμε έξω τουρτουρίζοντας μες στα ιταλικά μας κουστούμια, καθώς μας πετούσαν ρύζι και μας τραγουδούσαν τα αυτοσχέδια τραγουδάκια που συνθέτουν οι Δανοί για να γιορτάσουν τέτοιες περιστάσεις.

Ύστερα ακολούθησε η δεξίωση. Παραξενεύτηκα όταν αντίκρισα γύρω στις 15 ελληνικές σημαίες περίτεχνα πλεγμένες με τη Ντάνεμπρο - τη δανική σημαία. Ο κουμπάρος τις είχε δανειστεί από την ελληνική πρεσβεία. Την ώρα μάλιστα που τις έστηνε, τον ρώτησε ο ιδιοκτήτης ενός ελληνικού εστιατορίου τι κάνει με τόσες ελληνικές σημαίες. Ο Λαρς του εξήγησε ότι παντρεύεται ένας Έλληνας. Δεν νομίζω όμως ότι του είπε πως παντρεύεται μ' ένα δίμετρο κοκκινομάλικο παλικάρι.

Χορέψαμε το παραδοσιακό γαμήλιο βαλς, τραβήξαμε το παραδοσιακό βίντεο, με χτύπησαν παραδοσιακά τα καινούργια μου παπούτσια, χωρίσαμε παραδοσιακά λόγω αυτού του φριχτού κλισέ που λέγεται "ασυμφωνία χαρακτήρων." Ο γάμος μου δεν κράτησε πολύ (μόλις ενάμιση χρόνο). Το διαζύγιο ήταν παραδοσιακά απαίσιο. Ο έρωτας δεν έπαψε να υπάρχει, αλλά δεν αρκούσε για να εξοβελίσει τα καθημερινά προβλήματα που δημιουργούσε η συμβίωση. Δεν χωρίσαμε πολύ ωραία και πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να καταφέρουμε να αποκτήσουμε ξανά σχέση φιλική.

Όταν παντρεύτηκα το 1991, ίσχυε ήδη για δύο χρόνια ο θεσμός της ρεγκιστρέεδ πάρτνερσκεπ (καταχωρημένη εταιρική σχέση) στη Δανία. Έκτοτε έχει νομοθετηθεί σε άλλα 7 κράτη της Ευρώπης. Ποτέ δεν μετάνιωσα που παντρεύτηκα. Τώρα πια δεν μετανιώνω ούτε που παντρεύτηκα το συγκεκριμένο άνθρωπο. Με τη στερνή γνώση ξέρω βέβαια ότι ήταν λίγο απερίσκεπτη και βιαστική η απόφασή μου, αλλά βγήκα καλύτερος όχι χειρότερος άνθρωπος μέσα από αυτή. Άλλωστε, ζώντας 9 χρόνια με τον τωρινό μου σύντροφο, στην πράξη είμαι περισσότερο παντρεμένος απ' ό,τι μου αναγνώριζε ένα κομμάτι χαρτί.

Υ.Γ. Αν παντρευτείτε Δανό, ξεχάστε τις μπομπονιέρες! Θα μαλλιάσει η γλώσσα σας να εξηγείτε τι είναι αυτό το πράγμα (τι είναι;), γιατί τις έχετε φέρει, ότι ναι, τρώγονται κτλ.