Out & Proud

Αυτή είναι η ιστορία μας

Ηλίας Αλεξανδριανός

Παρασκευή, 27 Ιουνίου 1969 κηδεύεται η αγαπημένη σταρ των ομοφυλοφίλων, Judy Garland. Ξημερώματα Σαββάτου ξεκινούν οι ταραχές στο μπαρ Stonewall Inn, στη Νέα Υόρκη. Τρεις τα ξημερώματα μπουκάρει η αστυνομία στο μπαρ της οδού 53 Christopher Street, στη Sheridan Square. Επτά αστυνομικοί με πολιτικά και ένας ένστολος εισβάλλουν στο μαγαζί υπό τις διαταγές του αναπληρωτή επιθεωρητή Seymour Pine. Οι υπάλληλοι συλλαμβάνονται επειδή πωλούσαν οινοπνευματώδη ποτά χωρίς άδεια.

Οι πελάτες βγαίνουν από το μαγαζί χορεύοντας και με διάθεση να παραμείνουν στο δρόμο. Το καλό κλίμα όμως δεν αργεί να ανατραπεί. Φτάνει η κλούβα της αστυνομίας. Ο μπάρμαν, ο πορτιέρης, τρεις drag queens και μια λεσβία που παλεύει να ξεφύγει οδηγούνται κακήν κακώς στο όχημα με κατεύθυνση τα κρατητήρια του 6 ου τμήματος.

Ο Pine διατάζει να φύγει η κλούβα, να αφήσει τους συλληφθέντες και να επιστρέψει. Οι πελάτες πετούν νομίσματα φωνάζοντας τους αστυνομικούς «γουρούνια». Τα νομίσματα γρήγορα γίνονται μπουκάλια και καθώς το πλήθος πλησιάζει απειλητικά, ο επιθεωρητής και οι άντρες του οπισθοχωρούν και κλείνονται μέσα στο μαγαζί. Η γιορτή έχει γίνει εξέγερση.

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για το τι έγινε έξω από το μαγαζί εκείνη τη μέρα, αλλά μόνο μία για το τι έγινε μέσα. Ο ρεπόρτερ της Village Voice, Howard Smith, στην προσπάθεια να βγάλει ένα καλό θέμα, τρύπωσε στο κτίριο. Ακολουθεί ένα κομμάτι από το ρεπορτάζ του. «Ακούμε παράθυρα να σπάνε, τούβλα στην πόρτα και δυνατές φωνές. Η πόρτα σπάει και κουτάκια από μπύρες και μπουκάλια πέφτουν μέσα. Ο Pine και οι άντρες του τρέχουν να την κλείσουν. Εκείνη τη στιγμή, ο μόνος ένστολος αστυνομικός χτυπιέται από ένα αντικείμενο κάτω από το μάτι του. Φωνάζει και γεμίζει αίματα. Τα πράγματα αγριεύουν. Οι αστυνομικοί εξοργίζονται. Τρεις τρέχουν μπροστά για να δουν αν μπορούν να διώξουν το πλήθος από την πόρτα. Ένα κουτί μπύρας χτυπάει τον επιθεωρητή στο κεφάλι. Ο Pine μ’ ένα σάλτο ορμάει στον όχλο και τραβά ένα διαδηλωτή μέσα στο μαγαζί, σέρνοντάς τον από τα μαλλιά. Η πόρτα ξανακλείνει και οι οργισμένοι οι αστυνομικοί ξεσπάνε πάνω του. Το θύμα είναι ο Dave Van Ronk, ένας τραγουδιστής, ο οποίος παραδέχτηκε ότι πέταξε μερικά νομίσματα πιστεύοντας ότι ομολογώντας ίσως γλυτώσει από τη μανία τους. Ο μπάτσος που είχε χτυπηθεί στο μάτι ουρλιάζει «ώστε εσύ είσαι που με χτύπησες;» και τον χτυπά απανωτά στο πρόσωπο, μέχρι να τον αποτελειώσει με μια γροθιά στο στόμα. Του περνούν χειροπέδες, παρότι είναι μισολιπόθυμος.

Η πόρτα ξανασπάει, όταν ρίχνουν πάνω της ένα παρκόμετρο, και περισσότερα αντικείμενα εκσφενδονίζονται μέσα στο μαγαζί. Ο Pine, με μια πυροσβεστική μάνικα προσπαθεί να αποκρούσει το πλήθος μέχρι να φτάσουν οι ενισχύσεις. Όμως η πίεση του νερού είναι μικρή. Όλοι όσοι είμαστε μέσα γλιστράμε στα νερά και ο Pine διατάζει να σταματήσουν.

Η πόρτα τελικά υποχωρεί και ανοίγει διάπλατα. Ένας από τους αστυνομικούς φωνάζει: «Φύγετε ή θα πυροβολήσω». Τους ακούω να λένε ταμπουρωμένοι: «Θα πυροβολήσουμε το πρώτο καθίκι που θα περάσει την πόρτα». Έξω από το μαγαζί ο κόσμος παθιασμένος φωνάζει «Gay Power» και «ελευθερώστε την Christopher Street».

Καταφτάνουν επιπλέον μονάδες της αστυνομίας, αντίστοιχης σύνθεσης των δυνάμεων που στέλνονταν για να καταστείλουν τις διαδηλώσεις για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ωστόσο, η απόπειρα καταστολής είναι ανεπιτυχής. Το πλήθος τους πετάει πέτρες τραγουδώντας:

We are the Stonewall girls
We wear our hair in curls
We wear no underwear
We show our pubic hair
We wear our dungarees
Above our nelly knees!

Η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο της αστυνομίας, μιας και ο αριθμός των ατόμων στο δρόμο είναι πολλαπλάσιος των δυνάμεων. Οι αστυνομικοί αρχίζουν να χτυπούν με τα γκλομπ όσους αντιστέκονται, με αποτέλεσμα πολλοί να διακομιστούν στα νοσοκομεία και ένας έφηβος να χάσει δύο δάχτυλα του χεριού του.»

Κάποια στιγμή, τρεις με τέσσερις ώρες αργότερα, τα πνεύματα ηρεμούν, αλλά το πλήθος επανέρχεται το επόμενο βράδυ. Επί πέντε μέρες κάθε σούρουπο ομοφυλόφιλοι, αμφισεξουαλικοί, τρανς και drag queens συγκεντρώνονται στην Christopher Street για να διαμαρτυρηθούν. Δεκαετίες εξευτελισμού και απάνθρωπης μεταχείρισης της ομοφυλοφιλικής κοινότητας οδηγούν στην έκρηξη. Στους δρόμους διανέμονται φυλλάδια με το σύνθημα «Πετάξτε τη μαφία και τους μπάτσους έξω από τα gay bar». Πριν από τις ταραχές στο Stonewall, οι αστυνομικές επιχειρήσεις σε νυχτερινά κέντρα και gay bar στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούσε καθημερινότητα της gay ζωής. Οι αρχές κατέγραφαν τα στοιχεία όσων σύχναζαν σε τέτοια μέρη και τα δημοσίευαν στις εφημερίδες λεπτομερώς. Έπειτα τους φόρτωναν στις κλούβες με προορισμό τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα, όπου τους απαγγέλλονταν κατηγορίες για απρέπεια. Ήσουν «απρεπής» επειδή φιλιόσουν, κρατιόσουν χέρι-χέρι ή απλώς έπινες το ποτό σου. Και σε εξευτέλιζαν γι’ αυτό.

Εκείνο το καλοκαίρι η αστυνομία είχε αποφασίσει να εντείνει τις εφόδους της σε όλα τα παράνομα μπαρ, χωρίς διακρίσεις αν είναι στέκι ομοφυλοφίλων, ετεροφυλόφιλων, μαύρων, ισπανόφωνων. Πριν από το Stonewall Inn, είχαν «χτυπηθεί» πολλά άλλα gay bar, όπως το Sewer και το Snake Pit, ενώ δύο ακόμα είχαν κλείσει δια παντός. Τη στιγμή που έγινε έφοδος στο Stonewall, οι πελάτες ήταν εξοργισμένοι και απογοητευμένοι μιας και πλέον δεν υπήρχαν μαγαζιά για να διασκεδάσουν.

Το Stonewall Inn αποτέλεσε ορόσημο στην χειραφέτηση των ομοφυλοφιλικών και αμφισεξουαλικών ατόμων παγκοσμίως. Με αφορμή τα γεγονότα στο Stonewall αναπτύχθηκε η ανάγκη για κατοχύρωση των δικαιωμάτων της ισότητας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας των μελών της κοινότητάς μας.

Η επανάστασή μας είχε αρχίσει σ’ έναν πέτρινο τοίχο.

Πηγές

• “BACK TO OUR FUTURE? A Walk on the Wild Side of Stonewall”, by Robert Amsel, The ADVOCATE, September 15, 1987
• Generation Q: Gays, Lesbians, and Bisexuals Born Around 1969's Stonewall Riots Tell Their Stories of Growing Up in the Age of Information , by Robin Bernstien (Editor), Seth Clark Silberman (Editor).
• “Homo Nest Raided, Queen Bees Are Stinging Mad” reprinted from The New York Daily News, July 6, 1969 , by Jerry Lisker.