10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

Φυσιολογικός;

Το φυσιολογικό έχει να κάνει με στερεότυπα και ταμπέλες, που τις φοράς. Και να τις σπας.

Βασισμένο σε ένα άρθρο του Donny C. από το Advocate.
Μετάφραση, προσαρμογή: Πέρης Αποστολάκης

Ένας γκέι μαθητής Λυκείου που μεγαλώνει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη και προσπαθεί να φαίνεται φυσιολογικός έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο διαφορετικές στάσεις ζωής: ή μίσος προς τον εαυτό του επειδή συνεχώς ανησυχεί ότι ποτέ δε θα καταφέρει να γίνει φυσιολογικός, όπως όλοι οι άλλοι, ή κάτι σαν χαμηλών τόνων γκέι ακτιβισμός με στόχο να αποδείξει ότι ένας γκέι δεκαεφτάρης είναι εξίσου φυσιολογικός με κάθε άλλο άνθρωπο.

Αυτό το κείμενο ξεκινάω να το γράφω την ώρα των αγγλικών. Είμαι στην τελευταία τάξη του Λυκείου. H τάξη μου απαρτίζεται από συνηθισμένους, φυσιολογικούς εφήβους, τουλάχιστον σύμφωνα με τον τρέχοντα ορισμό του φυσιολογικού (άραγε μπορεί κανείς να το ορίσει;). Υπάρχουν μερικά αγόρια που ασχολούνται πολύ με τον αθλητισμό ή πάνε γυμναστήριο, ένα πολύ όμορφο και δημοφιλές κορίτσι, κάποιοι καλοί μαθητές, τα σπασικλάκια όπως τους λένε μερικοί, αρκετά συνηθισμένα παιδιά που δεν κατηγοριοποιούνται εύκολα, τρία παιδιά από γονείς μετανάστες, ένας από την Πολωνία και δύο από την Αλβανία, ένας ντεθιάρης κι ένα γκέι αγόρι. Για ένα λεπτό. Το να είσαι γκέι θεωρείται φυσιολογικό;

Το τι είναι φυσιολογικό ανέκαθεν ήταν συζητήσιμο. Πολλοί άνθρωποι φοβούνται ότι δεν είναι φυσιολογικοί, σαν όλους τους άλλους. Σε μερικούς ανθρώπους ούτε καν περνά από το μυαλό τους αν είναι φυσιολογικοί, πιθανώς επειδή ποτέ δε χρειάστηκε να νιώσουν μη φυσιολογικοί, ανώμαλοι.

Για έναν άνθρωπο που είναι ομοφυλόφιλος τι είναι τελικά "φυσιολογικό"; Ή τουλάχιστον για έναν ομοφυλόφιλο έφηβο; Η ετεροφυλοφιλία; Όσοι είμαστε γκέι θα θέλαμε να είμαστε στρέιτ; Αυτό θέλουμε πραγματικά ή απλώς θέλουμε να μας φέρονται οι άλλοι το ίδιο όπως φέρονται στους στρέιτ ανθρώπους;

Κάποτε ήθελα να μην είμαι γκέι επειδή πίστευα πως δεν είναι φυσιολογικό. Για μένα τότε το φυσιολογικό σήμαινε να μην κρύβεσαι και να είσαι αποδεκτός. Το ότι ήμουν ομοφυλόφιλος το ένιωθα πολύ φυσικό αλλά όχι φυσιολογικό. Εκείνη την εποχή, εάν υπήρχε τρόπος να αλλάξω και να γίνω στρέιτ θα το έκανα. Δυσκολεύτηκα πολύ να αντιμετωπίσω τη σεξουαλικότητά μου, όπως φαντάζομαι πολλοί άλλοι. Η ομοφυλοφιλία μου μού δημιουργούσε πολλά προβλήματα και έφτασα μέχρι και την αυτοκτονία να σκεφτώ. Κανείς ετεροφυλόφιλος δε σκέφτεται να αυτοκτονήσει επειδή είναι στρέιτ. Τώρα που με ξέρω καλύτερα και έχω εικόνα για το μέλλον μου, ξέρω ότι ποτέ δε θα αυτοκτονούσα. Υπήρξε όμως ένα διάστημα που πίστευα ότι το να είσαι γκέι δεν είναι φυσιολογικό και αυτό μου έκανε μεγάλο κακό.

Γιατί δεν ήθελα να είμαι γκέι; Ζω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, που δεν είναι η πιο ανοιχτόμυαλη πόλη της χώρας μου. Πηγαίνω σε ένα σχολείο όπου υπάρχουν αρκετά άτομα με ανοιχτά μυαλά, αλλά σε γενικές γραμμές επικρατούν συντηρητικές αντιλήψεις. Ο κόσμος εδώ θεωρεί φυσιολογικό αυτό που βλέπει συχνότερα, αυτό που έχει μάθει. Πιστεύω ότι υπάρχουν γκέι που είναι "φυσιολογικοί" σύμφωνα με τα αυστηρά κριτήρια της περιοχής μου, όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι "ορατοί", σχεδόν κανείς δεν τους ξέρει. Οι μόνοι γκέι που είναι ορατοί, αναγνωρίσιμοι, είναι αυτοί που είναι πιο θηλυπρεπείς, που ντύνονται πιο εξεζητημένα ή οι λεσβίες με κοντά μαλλιά και αγορίστικα ρούχα. Αυτοί θεωρούνται μη φυσιολογικοί. Τελικά είναι ή δεν είναι;

Στην πόλη μου "φυσιολογικοί" γκέι θεωρούνται αυτοί που έχουν έντονη σεξουαλική ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι είναι "φυσιολογικοί"; Τα προηγούμενα χρόνια στο Λύκειο και το Γυμνάσιο είδα μερικούς γκέι που ήταν πιο αναγνωρίσιμοι, δηλαδή φαίνονταν. Ήταν παιδιά που δεν τους ένοιαζε τι έλεγε ο κόσμος, ντύνονταν παράξενα, τραβούσαν την προσοχή. Δε θυμάμαι πολλές λεσβίες.

Ξέρω ότι ο τρόπος που περιγράφω παραπάνω τους γκέι συμμαθητές μου είναι βασισμένος σε στερεότυπα, στις κλασικές, άκαμπτες εικόνες που έχουμε για τους γκέι και τις λεσβίες. Αυτά, όμως, είναι που τους κάνουν αναγνωρίσιμους εδώ που ζω εγώ, με αποτέλεσμα αυτή η εικόνα να είναι η μοναδική εικόνα που έχουν τα παιδιά του σχολείου μου και οι άνθρωποι της πόλης μου για τους γκέι. Εγώ γιατί δεν ήθελα να είμαι γκέι; Ο λόγος ήταν ότι δεν ήθελα να με θεωρούν οι άλλοι σαν κι αυτούς. Δε με πειράζει που κάποιοι είναι έτσι, το βρίσκω εντάξει, αφού τους βγαίνει φυσικά, αλλά εγώ όμως δεν είμαι έτσι. Η δική μου ομοφυλοφιλία δε μου βγαίνει έτσι. Γι' αυτό ανησυχούσα ότι αν ο κόσμος μάθαινε ότι ήμουν γκέι θα με φόρτωνε με ένα σωρό στερεότυπα, θα μου έβαζε ταμπέλα και μετά ό,τι κι αν έκανα θα με έκρινε βάσει αυτής της ταμπέλας.

Το να ζεις σύμφωνα με τα στερεότυπα είναι μια χαρά, αν αυτό σε κάνει ευτυχισμένο. Εμένα όμως το γκέι στερεότυπο δε με εκφράζει και ήμουν βέβαιος, ότι εάν έλεγα σε κάποιον ότι είμαι γκέι, αυτόματα θα θεωρούσε ότι με "ξέρει". Πάρα πολύς κόσμος έχει στο μυαλό του συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για τους ανθρώπους που είναι ομοφυλόφιλοι. Γι' αυτό αποφάσισα να διαχωρίσω τον εαυτό μου από αυτό το στερεότυπο. Ο καλύτερος τρόπος που ήξερα για να το πετύχω ήταν να πάρω τον τοίχο που είχα χτίσει γύρω μου για να μη φαίνομαι και να τον χρησιμοποιήσω για να με προστατέψω από τις γνώμες που θεωρούσα ότι θα δημιουργούσε ο κόσμος για μένα. Θα ήταν ψέμα να πω ότι δε με νοιάζει η γνώμη του κόσμου. Θα ήθελα να μη με νοιάζει και το παλεύω, αλλά δεν το έχω καταφέρει 100%.

Έτσι άρχισα να στρέφω την προσοχή μου στη γνώμη που έχω εγώ ο ίδιος για μένα και συνειδητοποίησα ότι όλα θα πήγαιναν καλά αρκεί εγώ να μου άρεσα, στο κάτω-κάτω της γραφής, σε ποιον άλλο θα βασιστείς αν όχι στον εαυτό σου; Τουλάχιστον, έτσι αισθάνομαι εδώ στην επαρχία που ζω.

Κι έτσι αποφάσισα να δείχνω ότι είμαι "φυσιολογικός". Όχι με υπερβολές, δηλαδή κάνοντας πράγματα που δε θα έκανα κανονικά, αλλά απλώς με το να είμαι ο εαυτός μου. Σκέφτηκα, ότι εάν ήμουν συνεπής και αληθινός με τον εαυτό μου, σιγά-σιγά οι άνθρωποι, είτε το ήθελαν είτε όχι, θα έβλεπαν ότι είμαι φυσιολογικός. Έλπιζα επίσης, ότι με τον καιρό θα γκρέμιζαν λιγάκι τα στερεότυπα που έχουν, θα άνοιγε το μυαλό τους και θα καταλάβαιναν ότι δε διαφέρω από αυτούς. Αν και διαφέρω εντελώς από τους άλλους ως προς ένα σημείο, στα περισσότερα πράγματα δε διαφέρω καθόλου από οποιοδήποτε άλλο παιδί της ηλικίας μου.

Το πόσο ανεκτική είναι μια κοινωνία έχει να κάνει με τα πράγματα στα οποία έχει εκτεθεί. Οι περισσότεροι εδώ έχουν εκτεθεί μόνο στα γκέι στερεότυπα των θηλυπρεπών γκέι και των λεσβιών που αντροφέρνουν. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν ότι τα στερεότυπα δεν ταιριάζουν σε όλους τους ανθρώπους και ότι δεν είναι όλοι γκέι και οι λεσβίες που περπατάνε, ντύνονται, μιλάνε και συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα στερεότυπα. Ομοφυλόφιλος σημαίνει μελόδραμα, σημαίνει φανταχτερό, σημαίνει θηλυπρέπεια. Σημαίνει ηθοποιούς και καλλιτέχνες. Αλλά, σημαίνει και αθλητές και αστυνομικούς και δημόσιους υπαλλήλους. Ομοφυλόφιλος σημαίνει επιτυχία, σημαίνει αυτοσεβασμό. Ομοφυλόφιλος σημαίνει φυσιολογικό.

Αν λοιπόν το γκέι είναι φυσιολογικό, τι σημαίνει φυσιολογικό; Για μένα, ως γκέι έφηβο, φυσιολογικό κάποτε σήμαινε αυτοκαταστροφή, μίσος προς τον εαυτό μου, κατάθλιψη και άρνηση της πραγματικότητας. Αυτά ίσχυαν κάποτε. Τώρα ξέρω ότι φυσιολογικό είναι το να αλλάζεις και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Σιγά-σιγά έμαθα να ζω με τη σεξουαλικότητά μου αντί να την αρνούμαι ή να τη συγκαλύπτω.

Οι άνθρωποι μπερδεύονται με την έννοια "φυσιολογικός", αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το να είσαι διαφορετικός δε σημαίνει ότι είσαι μη φυσιολογικός.

Αντιθέτως, η διαφορά είναι φυσιολογική. Δεν υπάρχουν καλούπια. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το φυσιολογικό το ορίζεις με το να μη του δώσεις ορισμό. Το φυσιολογικό έχει σχέση με στερεότυπα και ταμπέλες· έχει σχέση με το να τις φοράς και να τις σπας.

Εδώ, στην τάξη των αγγλικών μου, υπάρχουν ένα σωρό φυσιολογικοί δεκαεφτάρηδες. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνεται κι ένας ομοφυλόφιλος, άσχετα από το ποιος το ξέρει.