10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

Γκέι Στερεότυπα

Τέλεια ελαττωματικοί!

ο Christopher Wood ερευνά τις φήμες ότι οι γκέι είναι κανονικοί άνθρωποι

Ώρες ώρες κάποιες όμορφες, προχωρημένες, αδέσμευτες φίλες μου λένε κάτι κουβέντες που με κάνουν να θέλω να τις μπατσίσω!

Το χειρότερό μου είναι οι κλασικές ατάκες: «Αχ, οι καλύτεροι άντρες είναι ή πιασμένοι ή γκέι» ή «οι γκέι είστε πολύ ευαίσθητοι, γι’ αυτό με καταλαβαίνεις». Με σοκάρει που ευφυέστατες, συνειδητοποιημένες γυναίκες, που ξέρουν ότι ο Φουκώ δεν είναι μάρκα φω μπιζού, ξεφουρνίζουν τέτοια συγκαταβατικά κλισέ. Έχω περάσει ώρες ατελείωτες με φίλες αναλύοντας στο μικροσκόπιο κάθε μικρολεπτομέρεια της ερωτικής τους ζωής και σε αντάλλαγμα ακούω ένα μάτσο κοινοτοπίες και τετριμμένα στερεότυπα. «Οι γκέι είναι γυμνασμένοι, οι γκέι έχουν χιούμορ, οι γκέι είναι ευαίσθητοι». Χασμουρητό. Όταν ακούω τέτοια λόγια, δεν μπορώ να μη σκέφτομαι ότι μάλλον κατοικώ σε άλλον πλανήτη, γιατί πού στο διάολο είναι όλοι αυτοί οι γυμνασμένοι, χωρατατζήδες, ευαίσθητοι γκέι άντρες κι εγώ δεν τους πετυχαίνω ποτέ; Μάλλον όλοι τους ζουν στον ίδιο χωροχρόνο όπου διαδραματίζονται και τα βίπερ: στη φαντασία των φιλενάδων μου.

Οι γκέι είμαστε έτσι, οι γκέι είμαστε αλλιώς. Το να αποκηρύξει κανείς αυτούς τους αντιφατικούς μύθους και στερεότυπα είναι στάδιο της ενηλικίωσης κάθε γκέι άντρα. Όταν ένας άντρας αρχίσει να γνωρίζει άλλους γκέι, κατεβαίνει από το ρετιρέ της φαντασίας στο πεζοδρόμιο της πραγματικότητας. Οι μύθοι τρακάρουν με την προσωπική εμπειρία. Η πρώτη και πιο οδυνηρή αλήθεια που συνειδητοποιεί ο γκέι που μόλις βγήκε από το αυγό είναι ότι δε μοιάζουν όλοι οι γκέι με τον Ρίβερ Φήνιξ από το Δικό μου Άινταχο ή με τον Έιντεν Γκίλλεν από το Queer As Folk . Σε γενικές γραμμές, οι γκέι δεν είμαστε ούτε «γυμνασμένοι» ούτε «κομψοί» ούτε δουλεύουμε όλοι στο χώρο του θεάματος. Μάλιστα, κυκλοφορούν φήμες ότι πάρα πολλοί γκέι έχουμε κανονικές δουλειές.

Είτε ηθοποιές είτε κομμώτριες είτε μπάτσοι, οι περισσότεροι θέλουμε να μοιάσουμε με μοντέλα. Κάνουμε απολέπιση, ενυδάτωση ή αποτρίχωση μέχρι εξάντλησης ή πτώχευσης, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να φτάσουμε ένα άπιαστο πρότυπο ομορφιάς, αλλά κατά τη γνώμη μου όλη αυτή η υστερία μας κάνει λιγότερο ελκυστικούς. Στην προσπάθειά μας να μοιάσουμε με τα επιχρυσωμένα, γυαλιστερά μοντέλα, καταλήγουμε να έχουμε το σεξ απήλ ξεπουπουλιασμένης κότας. Κι έτσι μερικοί τριγυρίζουμε στα μπαρ σαν ξαναμμένοι, κουνιστοί, λαδωμένοι, αρωματισμένοι βελοσιράπτορες. Σαφώς υπάρχουν πανέμορφοι γκέι, γυμνασμένοι γκέι, ευαίσθητοι γκέι, ευφυείς γκέι, αλλά το πακέτο όλα σε ένα υπάρχει μόνο εκεί που υπάρχουν οι ιππότες με το άλογο.

Το δεύτερο σοκ που παθαίνει το νεαρό γκεόπουλο μόλις εκκολαφθεί είναι η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε όλοι οι γκέι ευαίσθητοι. Δεν είμαστε ούτε χρυσά παιδιά ούτε απαίσιοι ανώμαλοι. Κάποιοι έχουμε την ευαισθησία ενός γκρέιντερ, άλλοι σπαράζουμε στο κλάμα βλέποντας τον Τιτανικό. Οι περισσότεροι στριμωχνόμαστε κάπου ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα. Κάποιοι από εμάς φερόμαστε σαν να παίζουμε σε μελόδραμα με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ (και ξέρουμε ποιος κάνει την Τέιλορ). Άλλοι έχουμε τη συναισθηματική νοημοσύνη ενός βρύου.

Όμως οι καλές μας φιλενάδες και αδερφομάνες δεν πτοούνται· εξακολουθούν να λατρεύουν αυτό το μυθικό, μυστηριώδη, τέλειο γκέι άντρα και κάθε τόσο λένε τη φράση που με κάνει να θέλω να μεταναστεύσω κάπου δυσπρόσιτα: «Σου βρήκα τον τέλειο άντρα!» Το ξέρουμε το έργο: ο «τέλειος άντρας» που σου βρήκαν είναι ένας γκέι που γνώρισαν πρόσφατα και σε διαβεβαιώνουν ότι είναι καταπληκτικός, ευαίσθητος, όμορφος, προσηνής κτλ. Τον γνωρίζεις και σχεδόν πάντα είναι μια κακίστρω αδερφή με τη χάρη μιας ύαινας. Ή είναι από αυτούς τους « straight μη χέσω acting », οι οποίοι έχουν τόσα κόμπλεξ μην τους βγει το όνομα που χρειάζονται εντατικό φροντιστήριο μέχρι να γίνουν μετρίως ικανοί για συναναστροφή (για σχέση δε μιλάω καν). Ξέρω ότι γενικεύω, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι μύθοι για τους γκέι είναι μια εικονική πραγματικότητα. Όποιος κυκλοφορεί σε γκέι κύκλους ξέρει ότι υπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι – από χρυσά παιδιά, μέχρι επάργυρα και εντελώς κάλπικα. Αλλά στη διαιώνιση του μύθου συντελούμε και εμείς. Τον πιστεύουμε κι οι ίδιοι επειδή μας κολακεύει και μας βολεύει.

Οι γκέι δεν είμαστε τέλειοι· αυτό το μάθημα το παίρνουμε κάθε φορά που ένας δικός μας δείχνει «αδερφική» συμπαράσταση ξεφωνίζοντάς μας ή σηκώνοντας τη μύτη ίσαμε το ταβάνι (δηλαδή εσύ τον παίρνεις αλλιώς, ρε φίλε;). Η τελειότητα είναι κάτι μυθικό και, σε τελική ανάλυση, αχρείαστο. Πού και πού, όμως γνωρίζουμε τον άνθρωπο που μας κάνει να νιώθουμε τέλειοι, έστω και για λίγο. Μεθυστική είναι επίσης η αίσθηση ελευθερίας που νιώθουμε όταν αποδεχτούμε τα ελαττώματα της γκέι πραγματικότητας, χωρίς ούτε να τα μεγαλοποιήσουμε ούτε να τα υποβαθμίσουμε.

Η ουσία είναι μία: οι γκέι δεν είμαστε όπως μας παρουσιάζουν τα γυαλιστερά περιοδικά ή όπως θα ήθελαν να είμαστε οι φίλες μας. Όπως και οι στρέιτ, οι γκέι είμαστε θαυμάσια ελαττωματικοί.