Μη μας γράφετε... γράψτε μας

Αγαπητό 10%,

διαβάζω σταθερά και με πάθος σχεδόν το περιοδικό από το πρώτο τεύχος και θεωρώ την προσπάθειά σας πραγματικά υπέροχη. Ήθελα να κάνω ένα σχόλιο με αφορμή το άρθρο "Τώρα μιλάνε οι άντρες". Σε διάφορες από τις μαρτυρίες των στρέιτ φίλων βρίσκονται θέσεις και απόψεις που τις συναντάω και εγώ πολύ συχνά μπροστά μου. Είναι η άποψη που λέει "και οι gay είναι Άντρες, με άλφα κεφαλαίο, έχουν αρχίδια, ανεξάρτητα με ποιον πηδιούνται". Και συνήθως αυτή η άποψη πάει πακέτο με την άλλη που λέει "οι gay δεν είναι όλοι όπως τους παρουσιάζουν, δεν αδερφίζουν όλοι, δεν προκαλούν όλοι", σαν να λένε ευτυχώς που δεν είναι όλοι έτσι.

Και τις δύο αυτές θέσεις (που εκφράζονται και από στρέιτ και από gay) τις θεωρώ επικίνδυνες ως τρόπο απάντησης στην ομοφοβία. Αν είναι να φτιάχνουμε ως απάντηση στην ομοφοβία μια ντούρα-σούπερ-μάτσο-σεξιστική ιδεολογία δε βλέπω να καταφέρνουμε πολλά.

Γιατί εγώ βλέπω και gay που Αδελφίζουν, με άλφα κεφαλαίο και "προκαλούνε" και πολύ τους γουστάρω που πατάνε κάτω την εικόνα του μάτσο άντρα και είναι άντρες με το δικό τους τρόπο. Πολύ τους γουστάρω και αυτούς, αλλά και όλους και όλες, που ανεξάρτητα από το σεξουαλικό τους προσανατολισμό λένε: εκτός από τους δύο τρόπους που υπάρχουν για να είναι κανείς Άντρας και Γυναίκα, υπάρχουν άλλοι χίλιοι δύο τρόποι να βιώνεται το φύλο.

Προκλητικά δική σας,

Άννα (μόλις 25 χρονών)

Φίλη Άννα,

Συμφωνούμε απόλυτα με τη θέση σου, αλλά ούτε διαφωνούμε με τα λεγόμενα στο άρθρο. Πολλοί άντρες έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα να παραδεχτούμε ότι είμαστε αδερφές ή ότι μπορείς να είσαι και αδερφή και άντρας συγχρόνως, οπότε το να μας βοηθήσουμε να το καταλάβουμε με απόψεις όπως η παραπάνω μπορεί να είναι πολύ θετικό. Η δική σου άποψη είναι πιο ψαγμένη και σωστότερη, αφού καταργεί τα στενά κουτάκια της συμπεριφοράς, αλλά ορισμένοι από εμάς δεν έχουμε βγάλει ούτε παιδικό σταθμό σε θέματα συνειδητοποίησης και χρειαζόμαστε λίγο φροντιστήριο.

Αγαπητό περιοδικό,

Πριν λίγες μέρες μου απαγορεύτηκε η είσοδος σε ένα cafe-bar της πόλης μας (Θεσσαλονίκη) το Pasta Flora Darling. Αρνήθηκαν να εξυπηρετήσουν εμένα και την παρέα μου, προβάλλοντας τη φτηνή και ανυπόστατη δικαιολογία ότι όλα τα τραπέζια ήταν ρεζερβέ. Όταν ζήτησα από τον ιδιοκτήτη το λόγο που δεν με εξυπηρετούν, αφού υπήρχαν ελεύθερα τραπέζια, έμαθα ότι ο λόγος ήταν η σεξουαλική μου ιδιαιτερότητα! Μου δήλωσε δε, ότι βαρέθηκε τους gay γιατί τον έπνιξαν και ότι θέλει να αλλάξει στυλ. ‘Όταν άνοιξε αυτό το μαγαζί διαφημίστηκε σαν gay friendly, η διακόσμησή και η αισθητική ήταν καθαρά gay και το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες του ήταν θετικοί προς τους gay συνετέλεσε στη γρήγορη άνοδο του μαγαζιού. Όλοι εμείς τρέξαμε να στηρίξουμε το μαγαζί, αλλά τώρα που αυτό έγινε γνωστό είμαστε ανεπιθύμητοι. Απίστευτο για την πόλη μας! Η συμπεριφορά αυτή αποτελεί φοβερό ρατσισμό, που δεν συναντά κανείς πουθενά, ούτε καν στα straight μαγαζιά. Επιπλέον συνιστά παράνομη πράξη, κολάσιμη από το νόμο. Είναι λυπηρό και απαράδεκτο να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην πόλη μας, που δείχνουν ότι αντί να προχωράμε μπροστά, πάμε πίσω στην εποχή των εβραίων και των μαύρων!

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Τ.Μ.

Είμαι ένας νέος από την Θεσσαλονίκη και παρατήρησα στη στήλη των αναγνωστών καταγγελίες και παράπονα για κάποιους "gay" χώρους στην Αθήνα που πάψανε να είναι "gay" χρησιμοποιώντας πρακτικές και μεθόδους τουλάχιστον χυδαίες. Θα ήθελα να σας μιλήσω για κάτι παρόμοιο που συμβαίνει και στη Θεσσαλονίκη. Εδώ και δύο έτη σχεδόν λειτουργεί ένα μικρό καφέ μπαρ, το "Pasta Flora darling" στο οποίο συχνάζαμε πολλοί από εμάς και νιώθαμε αν μη τι άλλο ελεύθεροι σε έναν χώρο που αυτοχαρακτηριζόταν ομοφυλοφιλικός […]. Ξαφνικά από την άνοιξη εντοπίσαμε το πρώτο κρούσμα σεξουαλικής διάκρισης και δεν το πιστέψαμε. Αλλά τα κρούσματα πολλαπλασιάστηκαν τόσο ώστε φτάσανε στο σημείο τα τραπέζια του να είναι re s erve σε όλους όσους τα αφεντικά πιστεύουν ότι έχουν ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά! Κι έτσι πολλοί φίλοι μου κατέληξαν να διαπληκτίζονται με τα γκαρσόνια που προσπαθούσαν να τους διώξουν με τρόπο και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Η αλήθεια είναι ότι δεν αναγκάζομαι να πηγαίνω σε χώρους που δε με θέλουν αλλά το να χρησιμοποιούν τον όρο του gay όποτε αυτοί βολεύονται για να τα αρπάζουν είναι εξευτελιστικό. Το μαγαζί πλέον ανοίγει τη νέα σεζόν του με νέο φρέσκο str8 προσωπικό και κανένα ίχνος φιλικού, προς τους ομοφυλόφιλους, περιβάλλον. Ας γνωρίζουν λοιπόν τυχόν οδηγοί και gay έντυπα που το διαφημίζουν σαν gay χώρο ότι το "Pasta Flora" που στηρίξαμε, τέλειωσε. Μαζί του και η υπομονή μας!

Ευχαριστώ, Σάκης Θεσσαλονίκη

Αγαπητοί Σάκη & Τ.,

κατά τη γνώμη μας, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν ομοφοβικοί μαγαζάτορες αλλά, κυρίως, ότι υπάρχει έλλειψη καταναλωτικής συνείδησης. Εμείς οι ίδιοι, ως γκέι και ως καταναλωτές, έχουμε δύναμη, την οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ώστε να μας παρέχονται σωστές, καλές υπηρεσίες. Γνωρίζουμε μπαρ στην Αθήνα που έδιωξαν την γκέι πελατεία τους και μετά όταν τα είδαν σκούρα, άρχισαν να το παίζουν gay-friendly ξανά. Εμείς πόσο χαζοί (θέλουμε να) είμαστε;

Geia sas paidia !

Eimai gallos apo to Parisi kai philellinas. Sas vrika sto diktyo: ti ekpliksi ! Epitelous ena gay elliniko periodiko (den iksera to "Amphi")! Tha to agorasw otan tha eimai stin Athina. Philia.

Guy

Ρε παιδιά!!! Καταρχήν θέλω να σας συγχαρώ πολύ για το περιοδικό. Με λένε Γιάννη και είμαι ένα 14χρονο παιδί από Δράμα και είμαι gay. Ναι μάλιστα έχω καταλάβει σε τέτοια ηλικία ότι είμαι gay. Θα ήθελα να σας πω ότι αναγκάζεται μια κοπέλα και μου στέλνει το 10% από την Αθήνα με ταχυδρομείο σε μια "διεύθυνση" της φίλης μου (για να μην το δούνε οι γονείς μου και γίνει σφαγή). Δεν γίνεται να διαδώσετε το περιοδικό σαν επίσημο gay περιοδικό σε όλη την Ελλάδα?! Ξέρω ότι το περιοδικό διανέμεται δωρεάν, αλλά θα έδινα ακόμα και 6 Euro για να το βρίσκω κάθε μήνα στα περίπτερα ξέροντας ότι θα πάρω ένα περιοδικό που θα με αντιπροσωπεύει.

Πολλά φιλάκια! ένας έφηβος gay

Φίλε Γιάννη,

Μας συγκινεί που στην ηλικία σου και μάλιστα στην επαρχία νιώθεις καλά για αυτό που είσαι. Μια λύση για να έχεις το περιοδικό πάντα στην ώρα του και χωρίς κόπο είναι να γραφτείς συνδρομητής. Το 10% θα σου αποστέλλεται σε διακριτική συσκευασία σε όποια διεύθυνση δηλώσεις. Επειδή προφανώς δεν μπορείς να το παίρνεις σπίτι σου, μπορείς να το λαμβάνεις σε Poste Restante. Αυτό σημαίνει ότι θα παραμένει στο ταχυδρομείο που θα μας δηλώσεις (π.χ. το ταχυδρομείο του κέντρου της Δράμας) και θα το παραλαμβάνεις από εκεί με την ταυτότητά σου.

Just to inform you, that the guide 10% was very good. Thank you and congratulation!!!

Alain (Paris)

Sygxaritiria gia tin prwtoboulia kai to periexomeno. Dexeste sundromes e3wterikou (Gallia)?

Theodora

Αγαπητή Θεοδώρα,

Ναι, δεχόμαστε συνδρομές εξωτερικού, αλλά για γραφειοκρατικούς λόγους δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να εφαρμόσουμε την πληρωμή μέσω πιστωτικής κάρτας. Η συνδρομή εξωτερικού για ένα χρόνο (6 τεύχη) είναι 50 ευρώ και προς το παρόν μπορείς να πληρώσεις με ταχυδρομική επιταγή ή κατάθεση στο λογαριασμό τράπεζας του σωματείου μας στη Nova Bank.

Αγαπητό 10%

Καταρχάς θερμά συγχαρητήρια για την καλή δουλειά που κάνετε. Ξέρω ότι πρέπει να ερυθριώ για την κατωτερότητα και την αμορφωσιά μου, αλλά τι να κάνω η βλάχα η αδερφή του ελέους που δεν ξέρω ποιος είναι ο Πατρελάκης; Βούτηξα με το μεγεθυντικό φακό στο απέραντο γαλάζιο του άρθρου να δω από κοντά τη φωτογραφία του μπας και μου θυμίσει τίποτε, αλλά επί ματαίω. Κι όχι τίποτε άλλο, εκτέθηκα στη χαζά τη φίλη μου, που της είπα «το 10% έχει συνέντευξη τον Πατρελάκη» κι εκείνη με ρώτησε ποιος είναι αυτός κι εγώ κατάπια τη γλώσσα μου. Ανακουφίστηκα όταν διάβασα το άρθρο και κατάλαβα ότι είναι της ίδιας αλφαβήτας με τον Κωνσταντίνο Β και το Μιχάλη Δ. Είναι ο Νίκος Π. σαν να λέμε; Απαντήστε μου, κρέμεται η υπόληψή μου.

ΥΓ: βάλετε και καμιά διεύθυνση επικοινωνίας επίσης μέσα στο περιοδικό το έντυπο, γιατί υπάρχουν και άλλες πιο χαζές από μένα.

Αγαπητή περήφανη βλάχα,

μην ερυθριάς που δε γνωρίζεις τον Πατρέλακη, ούτε ο Πατρελάκης γνωρίζει εσένα. Άλλωστε, τι ανησυχείς; τα παίρνεις γρήγορα τα γράμματα και έπιασες αμέσως ποιος είναι. Της φίλης σου μπορείς να πεις ότι παίζει και γράφει ηλεκτρόνικα και έγραψε μουσική για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών.

ΥΓ. Ναι, υπάρχουν πιο χαζές από σένα - εμείς στο περιοδικό, που ξεχάσαμε να βάλουμε διεύθυνση επικοινωνίας.

agapito 10 percent

thelo na se eyxaristiso therma gia tis plirofories poy mas parexeis kai ton agona kata tis omofobias poy dienergeis. Ego kai to agori moy se diabazoyme anelipos dystixos mono meso tis istoselidas sas dioti stin xalkida opoy zoyme to periodiko den diatithete. Tha ithela na kserete oti to periodiko sas boithaei idiaitera ato ma poy zoyne se kleistes koinonies opos emeis. Tha ithela na ksero an skopeyetai na breite simeio dionomhs gia thn eyboia.

filika thodoris

Φίλε Θοδωρή,

σ' ευχαριστούμε θερμά για τα καλά σου λόγια. Όσον αφορά τη διανομή του 10% στην Εύβοια μέχρι στιγμής δεν έχουμε εθελοντές στην περιοχή που να θέλουν να κάνουν επαφές με μαγαζιά που θα θελήσουν να γίνουν σημεία διανομής. Αναλαμβάνεις;

Dear 10%,

Your name should be a 100%, I am a visitor to Greece ( Athens ) every year and every time I am there I have a wonderful time. I was introduced to the magazine through a Greek friend of mine and since then I cannot stop coming here to read the articles and get to know more about your country and culture. I fell in love with Greece on my first holidays there in 2000, although I ways felt something telling me to come earlier... Anyway what I want to say is that I never met a kind of people that are so warm, nice, kind, cute, sexy and really welcoming like you Greeks... I thank the whole team of 10% as all of the friends I made on my visits to Athens and the islands.

Filakia

Kleber Santos - Brazil/Holland

Ένα μεγάλο γεια προς τους αναγνώστες και ένα μεγάλο μπράβο προς τους συντελεστές του περιοδικού. Στη ζωή μου δυσκολεύτηκα στην αρχή να κατασταλάξω ως προς το τι είμαι, τι θέλω, τι μ’ αρέσει. Ο λόγος φυσικά για την σεξουαλική μου ταυτότητα και ότι αυτή συνεπάγεται, που τώρα στα 23 μου χρόνια επιτέλους έχει πάψει να μοιάζει με τον κύβο του ρούμπικ. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Μια φορά και έναν καιρό, ένα αγοράκι που το λέγανε Άκη (κάνω και ρίμα), πήρε χαμπάρι ότι ενώ τα άλλα αγοράκια είχαν αρχίσει να κοιτάν τα κοριτσάκια με βλέμμα απλανές και φρύδι γλαρωμένο, χασκογελώντας και λέγοντας διάφορα αστεία στην αρχή και δειλά πρώιμα δείγματα φλερτ αργότερα, εκείνο κοιτούσε τα αγοράκια που κοιτούσαν τα κοριτσάκια, που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι κ.ο.κ. Όπως και πολλοί άλλοι στην αρχή δε μου άρεσε αυτό που μου συνέβαινε. Ένοιωθα ντροπή, απέχθεια προς τον εαυτό μου, κατάθλιψη, και γενικά ζούσα χωρίς αυτοσεβασμό, αυτοεκτίμηση και ψυχική ηρεμία, με κορύφωση την περίοδο της εφηβείας. Κι ενώ η ζωή γύρω μου κυλούσε όμορφα και ευχάριστα, εγώ κλεισμένος στον εαυτό μου προσπαθούσα να θεραπευτώ από την ασθένεια που νόμιζα πως είχα, με αποτέλεσμα η ζωή να περνάει και εγώ να την κοιτάζω αμέτοχος, παλεύοντας με τον εαυτό μου σε μία μάχη που και άδικη ήταν, όπως κατάλαβα αργότερα, και ψυχοφθόρα.

Η ζωή όμως είναι η τέχνη του να φτάνεις στα επιθυμητά αποτελέσματα από ανεπαρκή δεδομένα. […] Ποτέ ο σωστός δρόμος δεν είναι και ο εύκολος. Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχτείς τον εαυτό σου και να κάτσεις να σκεφτείς αντικειμενικά τι είναι σωστό και σημαντικό για σένα και τι όχι, και πάνω απ’ όλα να πάψεις να προσπαθείς να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου. Αποφάσισα λοιπόν να αλλάξω τη ζωή μου, πετώντας από το παράθυρο όλα όσα με κρατούσαν στο σκοτάδι της ηλίθιας νοοτροπίας που είχα και της βάναυσης κακομεταχείρισης του εαυτού μου από εμένα τον ίδιο. Αποφάσισα να κάνω τη ρημάδα την κίνηση, αφού πλέον είχα κατασταλάξει και τα είχα πλέον όχι μόνο καλά με τον εαυτό μου, αλλά ένοιωθα και πολύ περήφανος. Τελικά, πριν από περίπου 2 μήνες τόλμησα, και μετάνιωσα. Μετάνιωσα που δεν το είχα κάνει τόσο καιρό, και άργησα αυτά τα έστω και λίγα, αλλά πολύτιμα χρόνια να περάσουν έτσι άσκοπα. Γνώρισα ένα αγόρι και έκανα μία υπέροχη σχέση που ακόμα καλά κρατεί. Τελικά είναι όντως μαγκιά, όπως διάβασα σ’ ένα άρθρο του περιοδικού σας. Το να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα, θέλει δύναμη ψυχής και εφόδια μυαλού και καρδιάς. Όμως, μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις. Ακόμα και αν δεν έχεις κάνει ακόμα το coming out σου, το να ξεπεράσεις την εσωτερική διαμάχη και να είσαι πλέον περήφανος και ευτυχισμένος για αυτό που είσαι, είναι, παιδιά, πολύ μεγάλη υπόθεση. Και εγώ μπορεί να μην είμαι out ακόμα, αλλά αν μπορούσα να επέμβω με κάποιον μαγικό τρόπο στη ζωή μου, δε θα επέλεγα να είμαι str8. Ίσως να γύριζα λίγο πίσω στο χρόνο και να έκανα ότι έκανα πριν 2 μήνες στα 18 μου.

Τελειώνοντας θα θέσω ένα ερώτημα. Φοβούνται οι άντρες: Εγώ λέω ότι φοβούνται. Όσοι δε φοβούνται δεν είναι άντρες, μαλάκες είναι. Οι άντρες το σκέφτονται, φοβούνται και στο τέλος το κάνουν. Είτε αυτό είναι coming out, είτε ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον εαυτό μας. Το να είναι κάποιος gay δε σημαίνει ότι δεν είναι άντρας. Είμαστε ό,τι είμαστε, είμαστε ωραίοι. Να είστε καλά και να μας στηρίζετε, με τον δικό σας όμορφο τρόπο και κανείς δε θα βγει χαμένος.

Φιλικά, Άκης 23

polla sinxaritiria gia to periodiko, xarika otan ematha oti tha mpi stili kai se alo periodiko elpizo na pai kala kai xarika perissotero otan ida sto proigoymeno peridiko afto poy ixa pi ston lio peri monogamias sto panorama, pola filia stin neraida ine tromeri pou me afto to oreo 'xioumor' apantai pragmatika se tetia themata ine tromeros kali dinami kai kali sinexia na exete.

Argiris apo thessaloniki

Δεν ήξερα καν ότι υπάρχετε! (το περιοδικό εννοώ!!!) σας βρήκα τυχαία από το Google. Αν και σας ξέρω μόνο 1 ώρα νομίζω ότι είστε και γαμώ!!!

Σερφάροντας στο διαδίκτυο έτυχε και έπεσα πάνω σας. Βέβαια έχω δει το περιοδικό στο Λάμδα. Οφείλω να πω πως η στήλη με την καλή νεράιδα είναι απίθανη. θα ήθελα παρακαλώ όπως εκφράσετε τα συγχαρητήριά μου στον εμπνευστή και εκτελεστή της στήλης αυτής. Σας εύχομαι καλό κουράγιο στο έργο σας. Με τιμή

Δημήτρης

ΕΙΠΑΜΕ… ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΛΕΣΒΙΑ!

Χιώτισσα είμαι. Γυναίκα. Θηλυκό. Και δεν προσπαθώ να γίνω τίποτα λιγότερο ή περισσότερο. Μόλις πριν δυο χρόνια και κάτι ερωτεύθηκα συνειδητά τις γυναίκες. Πέρασα το στάδιο της άρνησης, της κακομοιριάς, της ντροπής και άλλα πολλά που ευτυχώς είναι παρελθόν. Ήρθε στιγμή που ντύθηκα σαν νταλικέρης γιατί έτσι αισθανόμουν. Μίλησα σαν μαουνιέρης γιατί αυτό μου έβγαινε πιο φυσικό ή γιατί μόνο έτσι θα με καταλάβαιναν. Ένιωσα/έγινα άνδρας γιατί αυτό απαιτούσε η κατάσταση (ή το κοριτσάκι που είχα δίπλα μου). Όλα είναι μέσα μας. Αλλά… είμαι γυναίκα! […] Γράφω για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου μόνο! Παλεύω με τον τρόπο μου για το δικαίωμα μου να είμαι «διαφορετική» από αυτό που με δίδαξαν να είμαι. Είμαι περήφανη για τη φύση μου και αγαπάω το ότι είμαι γυναίκα όσο αγαπώ τις γυναίκες. Δεν μισώ τους άνδρες. Θα έλεγα μάλιστα ότι τους αγαπώ το ίδιο, απλά… έχω λιγότερες απαιτήσεις από εκείνους. Καμία πραγματική γυναίκα δεν θα έπρεπε να νιώθει λιγότερη ή να απειλείται από κανέναν άνδρα. Δεν υποστηρίζω ότι δεν μάχονται οι γυναίκες. Πολύ περισσότερο μάλιστα. Και μάχονται ενάντια στους άνδρες που τις (έτσι νομίζουν τουλάχιστον) υποβαθμίζουν αλλά (το χειρότερο) ενάντια σ’ όλες τις γυναικούλες που τις θέλουν όμοιές τους! Αν κάτι μισώ είναι ακριβώς αυτές και ο τρόμος μήπως καταντήσω μια από αυτές. Στην προσπάθειά μου να φτιάξω την λεσβιακή ομάδα Χίου «κατηγορήθηκα» - χαρακτηρίστηκα ως το λιγότερο αρμόδιο άτομο να το κάνει. Τα επιχειρήματα ήταν ότι υπήρξα «ετερό» (παντρεμένη και μάνα), ότι είμαι πολύ «femme» (α χα χα χα!!!), ότι μόλις τώρα ανακάλυψα τις γυναίκες και μπορεί να μου περάσει (θα πάρω αντιβίωση) και άλλα πιο χαριτωμένα αλλά δεν με σταμάτησαν. Στήριζα τις γυναίκες πολύ πριν τις δω ερωτικά γιατί πάνω από όλα αγαπάω την πάρτη μου!

Πάντα με καλή διάθεση και πρόθεση,

Κατερίνα.