10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

Το ημερολόγιο μιας λεσβίκας

Η λεσβίκα απογοητευμένη από τα συνεχή μπλεξίματα αποφάσισε ότι θέλει να τα βρει επιτέλους με τον εαυτό της. Ένας μακρύς δρόμος αυτογνωσίας απλωνόταν μπροστά της κι ήταν απόλυτα αποφασισμένη να τον διασχίσει. Έκλεισε το κτηνιατρείο για ολιγοήμερες καλοκαιρινές διακοπές και ετοιμάστηκε να πάει στους δικούς της στην Καβάλα για ένα μεγαλοπρεπές outing. Οι άνθρωποι ξεράθηκαν γιατί είχε να τους επισκεφτεί από τότε που ήταν φοιτήτρια, πράγμα που την γέμισε ενοχές. Θα πήγαινε με το τρένο, για να απολαύσει τη διαδρομή και να έχει χρόνο να το σκεφτεί το ζήτημα.

Αγαπητό μου ημερολόγιο.

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα το μετέωρο βήμα μιας λεσβίας να γίνει λίγο πιο σταθερό. Πιστεύω ότι αν δείξω ακριβώς ποια είμαι σε όλους θα γίνει κάτι μαγικό κι η προσωπική μου ζωή θα αποκτήσει μεγαλύτερη ισορροπία, μπορεί και να βρω τον έρωτα της ζωής μου και να ζήσω ευτυχισμένη ως τα βαθιά μου γεράματα ή μπορεί να μην γίνει τίποτα αλλά εγώ θα κοιμάμαι καλύτερα τα βράδια. Από μικρή ήθελα να γίνω κτηνίατρος αλλά περισσότερο ήθελα να φύγω από το σπίτι μου γιατί ήμουν γκέι. Δεν έχω ιδέα τι νομίζουν οι γονείς μου για μένα. Από το να τους λέω ψέματα δεν τους λέω πια τίποτα και η σχέση μας έχει γίνει σχεδόν τυπική. Με τα αδέλφια μου τα πάμε καλύτερα αλλά δεν ρωτάν το παραμικρό κι αυτό με ανησυχεί. Έχω βέβαια εξαιρετικούς φίλους, οι οποίοι είναι οικογένεια μου, αλλά δεν μπορώ να κρύβομαι σαν να είμαι εγκληματίας του ποινικού κώδικα. Βαρέθηκα να με ρωτάν οι πελάτες μου αν βρήκα κανένα καλό παιδί και να μου κουβαλούν διάφορους ανιψιούς τάχα μου γιατί δυσκολεύονται να φέρουν στο ιατρείο ένα σκυλί δύο κιλών και φωνάζουν το “παιδί” για βοήθεια. Και πόσο πιο διακριτικά να αποφεύγω προτάσεις για ραντεβού από συμπαθέστατους άντρες που θα με νομίζουν ορκισμένη γεροντοκόρη ή... Το «ή», φυσικά φροντίζω να μην τους περνάει από το μυαλό γιατί είμαι πάντα στην τρίχα. Θα γούσταρα βέβαια να εμφανιστώ με μπλουζάκι Ι FUCK GIRLS και να μη με νοιάζει, αλλά θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Στην τόλμη πάσχω.

Άσε που βαρέθηκα να κάνω την κότα κάθε φορά που κάποιος κάνει υποτιμητικά σχόλια για τους γκέι. Και να πεις ότι δεν έχω κοινωνική δράση, δεν υπάρχει οργάνωση για τα ζώα, το περιβάλλον και το ρατσισμό που να μην είμαι μέλος. Όπου φτωχός και περιφρονημένος τρέχω, αλλά όταν είναι να πω τα δικά μου, τουμπεκιστάν. Ε, καιρός να αλλάξω χώρα και να πάω στο out-land. Με έχουν φάει τα γκέι μπαρ, άσε τον φόβο μην πετύχω κανέναν πελάτη μου, όχι σκύλο γιατί χέστηκε είμαι σίγουρη, αλλά το αφεντικό. Στο κάτω-κάτω για να είναι εκεί μέσα, δεν θα περνούσε κατά λάθος. "MΠΡΑΒΟ! Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά, το outing θα κάνουμε με τον τσαμπουκά!” H inner voice, φυσικά! “ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, άι σιχτίρ κι εσύ κι ο γρύλος σου” την τακτοποίησα!

Η λεσβίκα, ανακουφισμένη και περήφανη για τις αποφάσεις της, πήγε στο μπαρ του τρένου να πάρει λίγο νερό κι έτσι όπως περίμενε να πληρώσει, είδε μια ψηλή γυναίκα κι ένιωσε μεγάλη ταραχή. «Αυτή κάτι μου θυμίζει. Από την τετάρτη δημοτικού έχω να νιώσω έτσι”.

ΣYNEXIZETAI