10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

Αν Υποψιαστώ

Αθεόφοβοι!

Κάτω από τη μύτη του Μεγαλοδύναμου

του Νίκου Μελά

Ακόμη και στο πιο ομοφοβικό βιβλίο του κόσμου έχει παρεισφρήσει η τρομακτική, φρικιαστική και ανατριχιαστική αμαρτία της ομοφυλόφιλης αγάπης! Για να ανοίξουμε τη Βίβλο μας...

Για μια καλή αρχή, θα θυμηθούμε την ιστορία της Ρουθ με τη Ναόμι. Στο 1:16-17 διαβάζει κανείς μια ερωτική εξομολόγηση που μοιάζει να βγήκε από ρομαντικό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα: Η Ρουθ λέει στη Ναόμι: «όπου πας θα πάω και εγώ και θα μείνω όπου μείνεις. Ο λαός μου θα είναι και δικός μου, ο Θεός σου, Θεός μου. Όπου πεθάνεις θα πεθάνω και εγώ και εκεί θα με θάψουν. Ο Θεός ας με τιμωρήσει αυστηρά αν μας χωρίσει οτιδήποτε άλλο εκτός από το θάνατο».

Φυσικά η Εκκλησία, που έχει πάρει ως προίκα την Παλαιά Διαθήκη (και όλη τη μισαλλοδοξία της), επιμένει ότι πρόκειται για μια απλή φιλία. Πηγαίνετε όμως στο κεφάλαιο 1:14 που εξηγεί ότι η Ρουθ προσκολλήθηκε πάνω στην Ναόμι. Η πρωτότυπη εβραϊκή λέξη (dabak) που μεταφράζεται εδώ ως «προσκολλήθηκε» είναι ακριβώς η ίδια που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον ετεροφυλόφιλο γάμο στη Γένεση (2:24): «Ο άντρας πρέπει να αφήσει τον πατέρα και τη μητέρα του και να προσκολληθεί στη γυναίκα του. Και θα γίνουν οι δύο τους μία σάρκα».

Αν οι παράγραφοι για τη σχέση της Ρουθ με τη Ναόμι αφήνουν κάποιες αμφιβολίες γιατί δεν αναφέρουν επί λέξει το αν η σχέση τους ήταν και σεξουαλική, τα δύο βιβλία του Σαμουήλ που αναφέρονται στη σχέση του Δαβίδ με τον Ιωνάθαν είναι πιο κατατοπιστικά. Ο Ιωνάθαν, γιος του βασιλιά Σαούλ, ήταν διάδοχος του θρόνου. Αλλά αντί γι’ αυτόν, ο προφήτης Σαμουήλ, ακολουθώντας θεϊκή εντολή, έχρισε διάδοχο τον βοσκό Δαβίδ (1 Σαμ. 16:11-13), πράγμα που προκάλεσε μεγάλη ταραχή στον Σαούλ. Όχι όμως και στον (παραγκωνισμένο από τον θρόνο) Ιωνάθαν, ο οποίος, αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, έγινε καρδιακός φίλος με τον Δαβίδ (που το όνομά του σημαίνει "αγαπημένος"). «Η ψυχή του Ιωνάθαν είχε πλεχτεί με την ψυχή του Δαβίδ και ο Ιωνάθαν τον αγαπούσε σαν να ήταν η δική του ψυχή. (1 Σαμ. 18:1).

Για όσους προσπερνούν αδιάφορα τη λέξη ψυχή, καταλαβαίνοντάς την με την σύγχρονη έννοια του όρου, υπενθυμίζουμε ότι στην Παλαιά Διαθήκη η λέξη είχε πιο ευρεία έννοια. Στο αυθεντικό, εβραϊκό κείμενο της Γενέσεως 2:7, όπου ο Θεός εμφυσά το Πνεύμα στο σώμα του Αδάμ, αναφέρεται ότι ο Αδάμ έγινε «ζωντανή ψυχή». Πράγμα που σημαίνει ότι στην εποχή του αρχαίου Ισραήλ, η έννοια «ψυχή» (nefesh) σήμαινε το συνδυασμό σώματος και πνεύματος. Υπό αυτή την οπτική γωνία, οι δύο άνδρες αγαπούσαν ο ένας τον άλλο τόσο σωματικά, όσο και συναισθηματικά.

Ο βασιλιάς Σαούλ, πατέρας του Ιωνάθαν, όχι μόνο δεν είχε αντίρρηση για αυτή την σχέση των δύο νεαρών, αλλά διευκολύνοντάς την κατάσταση: «από εκείνη τη μέρα πήρε τον Δαβίδ στο σπίτι του και δεν τον άφησε να επιστρέψει στο σπίτι του πατέρα του» (1 Σαμ. 2).

Όπως θα περίμενε κανείς, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους: «Τότε ο Ιωνάθαν και ο Δαβίδ έκαναν μια συμφωνία γιατί τον αγαπούσε όπως την ίδια του την ψυχή. Ο Ιωνάθαν γδύθηκε από το ρούχο που φορούσε και το έδωσε στον Δαβίδ μαζί με τα ενδύματά του ακόμη και το σπαθί και το τόξο του και τη ζώνη του» (1 Σαμ.18:3-4). Αν πάρουμε υπόψη μας ότι πριν από 3000 χρόνια δεν υπήρχαν εσώρουχα και ότι η γύμνια ήταν απόλυτο ταμπού για τους Εβραίους, βγάζουμε τα συμπεράσματά μας.

Αλλά η ιστορία δεν σταματά εκεί. Για να βάλει τον Δαβίδ ακόμη πιο μέσα στην οικογένειά του ο Βασιλιάς Σαούλ και να τον κάνει σώγαμπρο, τού προσφέρει για γυναίκα την κόρη του Μιχάλ (αδελφή του Ιωνάθαν) και του λέει επί λέξει: «Αυτή την μέρα θα γίνεις γαμπρός μου μέσω των δύο (μου παιδιών) /διπλός /για δεύτερη φορά» ( shenayim, κατά το αυθεντικό, εβραϊκό κείμενο, 1 Σαμ.18:21). Αναγνώριζε δηλαδή την προϋπάρχουσα «ιδιαίτερη» σχέση του Δαβίδ με τον Ιωνάθαν, ως ισότιμη με το γάμο του Δαβίδ με την κόρη του.

Λίγο αργότερα όμως (1 Σαμ.18:20 -19:2), όταν ο Σαούλ συνειδητοποίησε ότι η Δαβίδ γίνονταν επικίνδυνος για αυτόν, ζήτησε από τον Ιωνάθαν και τους υπηρέτες του να τον σκοτώσουν. Όμως ο Ιωνάθαν που «ήρετο τον Δαβίδ σφόδρα» (khafets στα εβραϊκά σημαίνει ευφραίνομαι, τέρπομαι, απολαμβάνω, επιθυμώ και mehod εξαιρετικά, υπερβολικά), του το κάρφωσε.

Όταν, μερικά κεφάλαια παρακάτω, οι δύο φίλοι χρειάστηκε να χωρίσουν για να πάει ο Ιωνάθαν στη πόλη, φιλήθηκαν και έκλαψαν έως «συντέλειαν μεγάλην». Και έδωσαν όρκο ο Θεός να βρίσκεται για πάντα ανάμεσά τους και ανάμεσα στο σπέρμα τους, εννοώντας προφανώς τους απογόνους τους, αλλά τονίζοντας έτσι την ιδιαίτερα στενή τους σχέση (1 Σαμ.20:42-43).

Η παράξενη έκφραση «συντέλειαν μεγάλην», σημαίνει σε απλά ελληνικά ότι «κάτι έγινε μεγάλο». Στο εβραϊκό πρωτότυπο για τη λέξη «μεγάλη» χρησιμοποιείται η λέξη gadal και μεταφράζεται επίσης ως: γίνομαι σημαντικός, προωθώ, δυναμώνω, μεγεθύνομαι. Πράγμα που γεννά την εύλογη απορία, τι ήταν αυτό που δυνάμωσε, προωθήθηκε και μεγεθύνθηκε όταν ο Δαβίδ φιλούσε τον Ιωνάθαν. Μήπως το κλάμα και ο σπαραγμός;

Όμως η ζωή είναι σκληρή και η ιστορία δεν έχει happy end. O Ιωνάθαν σκοτώνεται στον πόλεμο κατά των Φιλισταίων (από τότε σφάζονταν Παλαιστίνιοι και Εβραίοι), πράγμα που γεμίζει θλίψη την καρδιά του Δαβίδ. Θρηνώντας τον χαμένο του φίλο, λέει «Ιωνάθαν, σε αγαπούσα πάρα πολύ. Η αγάπη σου για μένα ήταν όμορφη, και ξεπερνούσε αυτή των γυναικών» (2 Σαμ.1:26).

Η τρίτη αναφορά της Παλαιάς Διαθήκης σε μια ασυνήθιστη αγάπη βρίσκεται στο βιβλίο του προφήτη Δανιήλ. Όταν ο Βασιλιάς Ναβοχουδονόσορ κατέλαβε την Ιερουσαλήμ, διέταξε τον Ασπενάζ, τον αρχηγό των ευνούχων, να φέρει στη Βαβυλώνα αιχμάλωτους μερικά παιδιά, όμορφα και έξυπνα, από βασιλική γενιά για να ζήσουν στο παλάτι. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και ο Δανιήλ. Κατά την παραμονή του στη Βαβυλώνα «ο Θεός έφερε στον Δανιήλ στο έλεος και τον οικτιρμό του πρίγκιπα των ευνούχων», ο οποίος ανησυχούσε, μήπως οι κακές διατροφικές συνήθειες του Δανιήλ επηρεάσουν την ομορφιά του (Δανιήλ 1:9-10).

Επειδή έλεος και οικτιρμός είναι έννοιες ταυτόσημες, επομένως πλεονασμός, χρειάζεται να ψάξει κανείς στο πρωτότυπο εβραϊκό (checed w’ raham) ή στην αγγλική μετάφραση του βασιλιά Ιακώβου (favour and tender love), για να βρει ότι πρόκειται για «έλεος και τρυφερή αγάπη». Δεδομένου ότι ο Δανιήλ ήταν και αυτός ευνούχος, η τρυφερή αγάπη ανάμεσα στους δύο άντρες μάλλον ήταν το όριο που μπορούσε φτάσει αυτή η σχέση.

Αυτά ήταν τα καλά νέα. Τα κακά (εδάφια που καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία) θα τα αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο.