10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

Ρεπορτάζ

Μεγαλώνοντας γερά παιδιά

της Αρετής Νταραδήμου

Γεννιόμαστε ρατσιστές, αλλά με τη σωστή εκπαίδευση μαθαίνουμε να είμαστε ανθρώπινοι. Τέσσερα βιβλία εκπαιδεύουν παιδιά και μεγάλους να βλέπουν το διαφορετικό με… άλλο μάτι.

Ωραία η ανεκτικότητα και η αποδοχή αλλά πώς μαθαίνονται; Πώς θα καταφέρει ένας γονιός να αντιμετωπίσει την ομοφυλοφιλία του παιδιού του; Πώς θα αντιμετωπίσει ένας δάσκαλος τις ομοφοβικές επιθέσεις κάποιων παιδιών εναντίον της «αδερφής» του σχολείου; Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχει βοήθεια. Το 10% αναζήτησε και βρήκε τέσσερα βιβλία που παρέχουν χρήσιμες συμβουλές για όλα τα είδη των διακρίσεων. Επειδή ακριβώς όλοι μας κρύβουμε μέσα μας στοιχεία ρατσισμού, αυτά τα βιβλία είναι χρήσιμα και για ανθρώπους που δεν είναι απαραίτητα γονείς ή δάσκαλοι.

 

 

Καταπολεμώντας τις προκαταλήψεις

Συγγραφέας: LouiseDerman- Sparks και ομάδα εργασίας A.B.C.
Μετάφραση: Αναστασία Χουντουμάδη - Ευγενία Μόρφη
Επιστημονική επιμέλεια: Αναστασία Χουντουμάδη
Εκδόσεις: Σχεδία

«Τα προβλήματα δεν δημιουργούνται από τις διαφορές αυτές καθ’ εαυτές, αλλά από τον τρόπο που αντιδρούν οι άνθρωποι σε αυτές τις διαφορές». Αυτή ακριβώς είναι η αντιμετώπιση που πρεσβεύει το συγκεκριμένο βιβλίο προκειμένου να εκπαιδεύσει τόσο τους γονείς όσο και τα παιδιά σε μια συμπεριφορά ανοχής απέναντι στη διαφορετικότητα. Είτε πρόκειται για διαφορά στο χρώμα, τη θρησκεία, τις πολιτικές πεποιθήσεις είτε τελικά για τις σεξουαλικές προτιμήσεις. Συγκεκριμένα για την ομοφυλοφιλία, όπως αναφέρει το βιβλίο, «προτού τα παιδιά αποκτήσουν την παραμικρή ιδέα σχετικά με το ποιος ή τι είναι ομοφυλόφιλος, μαθαίνουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι τρομακτικό, φοβερό και απαίσιο». Συνεπώς «γίνονται ομοφυλοφοβικοί πολύ πριν κατανοήσουν τι είναι αυτό που φοβούνται». Κάτι σαν τον «αράπη» των παιδικών μας χρόνων δηλαδή, που θα μας έπαιρνε μακριά από την οικογένειά μας αν δεν τρώγαμε όλο μας το φαΐ. Αυτή όμως είναι μόνο η μία πλευρά του προβλήματος αφού τα παιδιά «μαθαίνουν ότι η φράση "τι είσαι, αδελφή;" είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να εξαναγκάσεις τα αγόρια σε αυτοκαταστροφικές περιπέτειες». Πράγματι, ο παιδικός «ανδρισμός» τρομοκρατείται στην ιδέα και μόνο της ομοφυλοφιλίας, με άσχημα πολλές φορές αποτελέσματα τόσο για τον ίδιο, όσο και γι’ αυτήν την ιδέα της ανοχής της διαφορετικότητας του άλλου.

Αυτό το βιβλίο είναι αρκετά εντυπωσιακό, όχι γιατί καταπιάνεται με ένα θέμα ταμπού – τον κοινωνικό και φυλετικό ρατσισμό – αλλά γιατί από τη μία πλευρά δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομά τους, από την άλλη δίνει λύσεις και συμβουλές σε γονείς και δασκάλους. Ταυτόχρονα χάρη στη λιτή, ευνόητη γλώσσα που χρησιμοποιεί, απευθύνεται και σε παιδιά. Έχουμε λοιπόν 215 σελίδες, που επεξηγούν τη φράση που κάποτε έγραψε σε έναν φίλο του ο Βολτέρος: Δεν συμφωνώ με όσα λες, αλλά Θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου προκειμένου να έχεις το δικαίωμα να τα λες.

Θέλω να μάθω για το σεξ

Συγγραφείς: Χοσέ Ρ. Ντίαθ Μόρφα, Κατερίνα Μαράσι Κάντια, Πιλάρ Μιγαγιόν Λοπεθόσα, Μερθέδες Πάλοπ Μποτέγια (Ένωση Κλινικής Σεξολογίας της Ισπανίας).
Εικονογράφηση: Βάνε
Μετάφραση: Κατερίνα Χριστοδούλου
Εκδόσεις: Καστανιώτη

Ένα χαριτωμένο βιβλίο φτιαγμένο από ομάδα ειδικών με όμορφη εικονογράφηση που στοχεύει να εκπαιδεύσει τα παιδιά – μικρών κυρίως ηλικιών – γύρω από το σεξ. Το «Θέλω να μάθω για το σεξ» όμως, δεν αρκείται σε κλισεδάκια με πελαργούς και τα τοιαύτα ούτε σε μια στέγνη εξιστόρηση της σεξουαλικής πράξης, της γέννας κτλ. Θέλει να διδάξει με διασκεδαστικό πάντα τρόπο το παιδί τα πάντα γύρω από το σώμα του, αλλά και το σώμα του άλλου φύλου. Έτσι λοιπόν αναλύει με τρόπο απλό και έξυπνο το θέμα του σεξ χωρίς να παραλείψει αναφορές σε θέματα ταμπού, όπως η γυναικεία εμμηνόρροια, τα ταμπόν, η διείσδυση κτλ.

Στο ίδιο πλαίσιο, το βιβλίο δεν παραλείπει να ενημερώσει τα παιδιά με απλό τρόπο ότι οι σεξουαλικές σχέσεις δεν περιορίζονται σε άτομα διαφορετικού φύλου. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Υπάρχουν άντρες που προτιμούν να είναι με άλλους άντρες. Τότε λέμε πως είναι ομοφυλόφιλοι. Επίσης κάποιες γυναίκες προτιμούν να είναι με άλλες γυναίκες και τις ονομάζουμε ομοφυλόφιλες». Για να καταλήξει: «Το πιο σημαντικό είναι να διαλέγει κάθε άνθρωπος εκείνον που του αρέσει περισσότερο και να σέβεται τις προτιμήσεις των άλλων ανθρώπων». Έτσι απλά…

Εφηβεία – Πρακτικός οδηγός για γονείς & εκπαιδευτικούς

Συγγραφείς: MichaelCarr-Gregg, ErinShale
Εκδόσεις: ΩΡΙΩΝ

Ένα χρήσιμο βοήθημα για γονείς και εκπαιδευτικούς που αναλύει την εφηβική σεξουαλικότητα και παρέχει συμβουλές για την αντιμετώπιση των διάφορων προβλημάτων. Το συγκεκριμένο βιβλίο προσπαθεί να διεισδύσει στο μυαλό των εφήβων και να εξηγήσει συμπεριφορές και σκέψεις που για κάποιους από αυτούς τους εφήβους μπορούν να αποβούν ακόμη και μοιραίες. Έχοντας ως motto την κατανόηση που πρέπει να δείχνουν οι εκπαιδευτικοί, αλλά ακόμη περισσότερο οι γονείς (και δίνοντας ακόμη και πραγματικά παραδείγματα), αποδεικνύει ότι ο δρόμος της απλής κουβέντας – χωρίς θυμούς και βιαιοπραγίες ή απόλυτες δηλώσεις – είναι ο μοναδικός δρόμος προς την επίλυση του κάθε προβλήματος.

Ειδικά για τη σεξουαλικότητα των νέων αυτών παιδιών και μάλιστα για όσους ανακαλύπτουν για πρώτη φορά την ομοφυλοφιλία τους με όλους τους φόβους απόρριψης που μπορεί αυτή να κρύβει, το «Εφηβεία – Πρακτικός οδηγός για γονείς & εκπαιδευτικούς» μπορεί πραγματικά να βοηθήσει και ίσως ακόμη και να σώσει κάποιες ζωές. Το βιβλίο είναι άριστα δομημένο· διαχωρίζει την εφηβεία σε στάδια και παρέχει «συμβουλές επιβίωσης», όχι μόνο των παιδιών αλλά και των γονιών, ενώ προσεγγίζει την ενδεχόμενη ομοφυλοφιλία του παιδιού με μεγάλη ευαισθησία και χρήσιμες πληροφορίες.

Γονείς και παιδί – Απαντήσεις και κρίσιμα ερωτήματα

Συγγραφέας: Θάνος Ασκητής
Εκδόσεις: Λιβάνη

Στα όρια της λογικής και της ευαισθησίας το νέο βιβλίο του Θάνου Ασκητή καταπιάνεται με πολλά ερωτήματα. Σε μορφή ερωτοαπαντήσεων, το βιβλίο δίνει μεν κάποιες απαντήσεις, όμως ο όγκος των ερωτήσεων είναι τέτοιος που δεν επιτρέπει μια εις βάθος ανάλυση των προβλημάτων. Δηλαδή, το να απαντούμε στον «θορυβημένο γονιό» που ο γιος του θέλει να μάθει μπαλέτο ότι πρέπει να υποστηρίζει και να βοηθά με κάθε μέσο την κλίση αυτή του παιδιού του, δεν αρκεί. Πρέπει να εξηγήσουμε στον συγκεκριμένο γονιό όχι μόνο γιατί ο χορός δεν απευθύνεται μόνο στις γυναίκες, αλλά και γιατί δεν πρέπει να φοβάται την ενδεχόμενη ομοφυλοφιλία του γιου του(στην περίπτωση που αυτό όντως ισχύει), αλλά και πώς να τον βοηθήσει να είναι ο εαυτός του. Σε τελική ανάλυση λοιπόν δεν αρκεί η δήλωση και μόνο, χρειάζεται εμπεριστατωμένη ανάλυση των επιχειρημάτων προκειμένου να πεισθεί κάποιος.

Η υπερβολικά πολλή θεωρία και επιστημονική γλώσσα μάλλον μπερδεύουν παρά βοηθούν. Όσον αφορά την ομοφυλοφιλία, ο συγγραφέας προτρέπει μετά μανίας τους γονείς που ανησυχούν μήπως το παιδί τους βγει ομοφυλόφιλο να «ενισχύσουν την ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη του παιδιού προς το φύλο του και να τονίσουν και να τονώσουν τον ετεροφυλοφιλικό σεξουαλικό του προσανατολισμό». Παρ’ όλα αυτά σε μια σπάνια στιγμή ειλικρίνειας, παραδέχεται ότι «ούτε αυτά είναι ικανά να σταματήσουν την εξέλιξη της ομοφυλοφιλίας, που σε μεγάλο ποσοστό φαίνεται να έχει στοιχεία ενδογένειας ή γενετικού υλικού (έμφυτα) ή στοιχεία που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε και να αναστείλουμε μέσα στο περιβάλλον επιρροής του παιδιού». Με άλλα λόγια, δημιουργεί ψευδείς προσδοκίες στους γονείς που κρέμονται από την ελπίδα να «θεραπεύσουν» την ομοφυλοφιλία του παιδιού τους.