Εντιτόριαλ

Λίγο λιγότερο σκοτάδι

του Λύο Καλοβυρνά

Όταν ένας θάνατος φέρνει λύπη και ανακούφιση μαζί.

Η αρρώστια και ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι πάντα λυπηρό γεγονός, όποιος και αν είναι αυτός.

Μόνο θλίψη και συμπόνια, λοιπόν, μπορεί να προκαλέσει η δύσκολη αρρώστια του Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη, του ανθρώπου. Αντιθέτως, μόνο ανακούφιση μπορεί να προκαλέσει η επικείμενη τελευτή του Χριστόδουλου, του Αρχιεπισκόπου.

Σκληρά λόγια; Επειδή τα λόγια μου δεν είναι τσίχλα για να τα μασάω, προτιμώ να λέω ευθαρσώς την άποψή μου με το ανάλογο κόστος. Ο Χριστόδουλος ως αρχιεπίσκοπος πήγε την Ελλάδα πίσω. Σε μια περίοδο με ιλιγγιώδη αύξηση των ρατσιστικών διαθέσεων των Ελλήνων, όπως δείχνει ακόμη και έρευνα του ελληνικού κοινοβουλίου, εκείνος διάλεξε την πόλωση και το ταμπούρωμα πίσω από αφελείς αφορισμούς και κινδυνολογίες για το εκλεκτό έθνος μας. Αντί να βοηθήσει τον ελληνικό λαό να αποδεχτεί τον ρατσισμό του και σταδιακά να τον ξεπεράσει, ως αρχιεπίσκοπος μοίρασε απλόχερα την χιλιοπιπιλημένη καραμέλα ότι οι Έλληνες είμαστε πάντα καλοί, έχουμε πάντα δίκιο και όλοι θέλουν το κακό μας. Αντί να εφαρμόσει στην πράξη τα χριστιανικά μηνύματα αλληλοαποδοχής και ανεκτικότητας, προτίμησε να εγείρει διαχωριστικά παραπέτα και να σπείρει τη μισαλλοδοξία για το διαφορετικό. Κατάφερε μάλιστα να γίνει το πιο σύντομο ανέκδοτο όταν κατακεραύνωσε την ομοφυλοφιλία ως κουσούρι, όταν ακόμα και οι πέτρες ξέρουν ότι η Εκκλησία κυριαρχείται από κρυπτομοφυλόφιλους.

Δυστυχώς, δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσουμε τη στάση του ως απλή υποκρισία ή γελοιότητα, παρ’  ότι είναι και τα δύο. Ο Χριστόδουλος είναι ηθικός συνένοχος σε πράξεις μίσους. Διότι με τη μισαλλοδοξία που κήρυττε έδωσε ηθικά ερείσματα σε διάφορους φανατισμένους να πωρωθούν ακόμη περισσότερο και να θεωρούν ότι έχουν δίκιο όταν κακοποιούν ομοφυλόφιλους ή μετανάστες – αφού και οι μεν και οι δε απειλούν τα ιερά και τα όσια της φυλής με τα «πρωτοτόκια» πολιτισμού και τον πιο μασίφ ανδρισμό παγκοσμίως!

Δεν περίμενα από τον Χριστόδουλο να έχει τη μακροθυμία και ευρύτητα πνεύματος άλλων διαμαρτυρόμενων δογμάτων που κατάλαβαν ότι η ανθρωπότητα μπήκε στον 21ο αιώνα και άρα η Εκκλησία πρέπει να ξεκολλήσει από τα μίση του παρελθόντος. Περίμενα, όμως, τουλάχιστον να μη χειροτερέψει την κατάσταση, με μηνύματα μίσους και απαξίας.

Με λύπη που υποφέρει ένας άνθρωπος και ανακούφιση που επιτέλους φεύγει μια φθοροποιός δύναμη, εύχομαι ο επόμενος ιερέας που θα πάρει τη θέση του να νοιάζεται λιγότερο για φρου φρου και λάβαρα και να εφαρμόσει τα πραγματικά χριστιανικά ιδεώδη, να συμβάλει στο να πάει η Ελλάδα μπροστά αντί να καταντήσει μια βυζαντινή γελοιογραφία. Ας ελπίσουμε ότι με την αλλαγή αρχιεπισκόπου η Εκκλησία θα πάψει να είναι το βαρίδι που κρατά την Ελλάδα στον πάτο.