Χριστιανική αγάπη στην πράξη

Αφιέρωμα: πίστη και ομοφυλοφιλία

του Ανδρέα Δημόπουλου

Η Αγγλικανική Εκκλησία δείχνει τον δρόμο για το μέλλον. Ίσως όμως χρειαστεί να αφήσει πίσω κάποιους κολλημένους με το παρελθόν.

Ένα από τα χαρακτηριστικά των Προτεσταντικών Εκκλησιών είναι η έλλειψη ενός αρχηγού είτε εθνικού, όπως ο αρχιεπίσκοπος στις Ορθόδοξες, είτε παγκόσμιου, όπως ο Πάπας στην Καθολική. Κάθε παρακλάδι έχει τον δικό του αρχηγό. Άλλον οι Γερμανοί προτεστάντες, άλλον οι Σουηδοί, άλλον οι Αγγλικανοί. Στην ουσία τα δεκάδες «παρακλάδια» της Προτεσταντικής Εκκλησίας μπορούν να αποφασίζουν από μόνα τους για θέματα που τους απασχολούν. Και οι αποφάσεις του ενός δεν επηρεάζουν αυτές των άλλων.

Στο θέμα της ομοφυλοφιλίας ανάλογα με τον βαθμό προοδευτικότητας της εκάστοτε Εκκλησίας υπάρχει μια πιο σκληρή ή πιο χαλαρή στάση.

Πρόσφατα η στάση απέναντι στην ομοφυλοφιλία της Αγγλικανικής Εκκλησίας (μιας Προτεσταντικής Εκκλησίας με περίπου 77 εκατομμύρια πιστούς παγκοσμίως κυρίως στον αγγλόφωνο κόσμο), κινδυνεύει να προκαλέσει σχίσμα ανάμεσα στους επισκόπους της.

Ο Gene Robinson την ημέρα της εκλογής του

Οι πιο προοδευτικοί, κυρίως βορειοαμερικανοί επίσκοποι ζητούν την αποδοχή στους κόλπους της ομοφυλόφιλων πιστών χωρίς διακρίσεις, την ευλογία του ομοφυλόφιλου γάμου και το χρίσμα ομοφυλόφιλων σε εκκλησιαστικά αξιώματα. Ζητούν στην πράξη ένα «ξαναδιάβασμα» της Βίβλου υπό το πρίσμα των νεώτερων γνώσεων της επιστήμης, ώστε η θρησκεία να μην αποξενωθεί εντελώς από την κοινωνία. Ήδη ο πρώτος ανοικτά ομοφυλόφιλος επίσκοπος Gene Robinson εκλέχτηκε το 2003 στο New Hampshire του Connecticut των ΗΠΑ, γεγονός που έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων από τους συντηρητικούς, κυρίως σε αφρικανικές χώρες, οι οποίοι απειλούν με απόσχιση.

Οι τελευταίοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να κρατηθεί η σκληρή γραμμή που αποκλείει τέτοιους ακροβατισμούς, αντίθετους με τη διδασκαλία της Βίβλου (όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται).

Στους σκληροπυρηνικούς συμπεριλαμβάνονται και δεκάδες επίσκοποι από τις αφρικανικές πρώην αγγλικές αποικίες (Κένυα, Ουγκάντα, Τανζανία, Νιγηρία κ.ά.), οι οποίοι δηλώνουν κατηγορηματικά αντίθετοι προς τους αμερικάνους συναδέλφους τους.

Οι ομοφυλόφιλοι στην Αφρική αντιμετωπίζονται από την ντόπια Εκκλησία με ακριβώς τον ίδιο ρατσισμό όπως οι μαύροι από τους λευκούς πρώην αφέντες. Μόνο που στην Αφρική κανένας δεν το εκλαμβάνει αυτό για ρατσισμό, αφού δεν είναι στην κατεύθυνση λευκός προς μαύρο!

Και οι μαύροι επίσκοποι ξεχνούν ότι μέχρι πριν από μερικούς αιώνες η ίδια η Εκκλησία (Προτεσταντική, αλλά και Καθολική) δεν αναγνώριζαν στους μαύρους την ύπαρξη ψυχής.

Έτσι παρόμοια όπως συνέβη έναν αιώνα πριν με τα θρησκευτικά δικαιώματα των σκλάβων ή των γυναικών ή πιο πρόσφατα με το διαζύγιο ή το χρίσμα γυναικών ιερειών, η Αγγλικανική Εκκλησία περνάει μια περίοδο μεγάλης κρίσεως. Οι σκλάβοι και οι γυναίκες ήταν πάρα πολλοί για να τους αγνοήσει και να συνεχίσει να τους καταπιέζει. Οι ομοφυλόφιλοι όμως είναι σαφώς λιγότεροι και επομένως εύκολος «σάκος του μποξ».

Προς το παρόν ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι, ο πνευματικός αρχηγός της Αγγλικανικής εκκλησίας έχει επιβάλλει μια εκεχειρία μερικών μηνών προσπαθώντας μέσα από διαβουλεύσεις να βρει κάποια αμοιβαίως αποδεκτή λύση. Αλλά τίποτε δεν δείχνει ότι η κρίση έχει εκτονωθεί και οι πιθανότητες για συμβιβασμό είναι σχεδόν μηδενικές.

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 100 guests και κανένα μέλος