Από τον «Απαράδεκτο» Γιάννη στον «Υπέροχο» Μπίλι

Ρεπορτάζ

του Ζαχαρία Μαυροειδή

Αναζητώντας τους ήρωές μας – μια παράλληλη συνέντευξη με τέσσερις ηθοποιούς για την ομοφυλοφιλία στην ελληνική τηλεόραση

Νοέμβριος του 1989. Η Ελλάδα πασχίζει να αποκτήσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, η βελούδινη επανάσταση της Πράγας έχει μόλις αρχίσει και η Μαντόνα ξεπερνάει τον χωρισμό της από τον Σον Πεν. Εν μέσω όλων αυτών των συνταρακτικών γεγονότων, κάτι σημαντικό αλλάζει στην ελληνική τηλεόραση. Στις 20 Νοεμβρίου του 1989 κάνει πρεμιέρα το πρώτο επίσημο ιδιωτικό κανάλι, το MEGA CHANNEL. 19 χρόνια μετά, έχουμε πάλι δεξιά, ο υπαρκτός σοσιαλισμός είναι παρελθόν και η ελληνική τηλεόραση έχει περάσει τη δύσκολη εφηβεία της (το ίδιο μάλλον ισχύει και για τη Μαντόνα).

Στα χρόνια που μεσολάβησαν προβλήθηκαν αμέτρητα σίριαλ με εξίσου αμέτρητους χαρακτήρες. Ανάμεσα σε αυτούς τους αμέτρητους χαρακτήρες υπήρξαν και κάποιοι, μετρημένοι, ομοφυλόφιλοι. Ακόμη πιο μετρημένοι, ήταν οι ομοφυλόφιλοι ήρωες με τους οποίους το «προσφιλές» κοινό μπορούσε να ταυτιστεί. Οι περισσότεροι ήταν καρικατούρες, αναπαράγοντας την τάση για τυποποίηση οποιασδήποτε ιδιαιτερότητας στην (ελληνική) τηλεόραση. Ο άγραφος κανόνας λέει ότι στις κωμωδίες ο ομοφυλόφιλος είναι θηλυπρεπής, χαριτωμένος και ανέραστος. Στο δράμα, ο ομοφυλόφιλος είναι εσωστρεφής, έχει προβληματικές σχέσεις και υποφέρει από το βάρος της σεξουαλικότητάς του. Οι δε λεσβίες αποτελούν εξωτικό φρούτο, που σπάνια φτάνει στους τηλεοπτικούς μας πάγκους.

Ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις. Οι ηθοποιοί Γιάννης Μπέζος, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Σοφία Φαραζή και Γιώργος Πυρπασόπουλος ερμήνευσαν τέσσερις ομοφυλόφιλους ήρωες που, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, άφησαν το στίγμα τους.

Ο απαράδεκτος Γιάννης

Το 1990, ένα χρόνο μόλις από τη γέννηση της ιδιωτικής τηλεόρασης. κάνουν πρεμιέρα οι «Απαράδεκτοι». Η σειρά ήταν ένα κλασσικό sit-com, γυρισμένο σε ένα πλατό που περιλάμβανε δύο κατοικίες και έναν χώρο εργασίας. Αυτό όμως που την έκανε να ξεχωρίσει ήταν οι «απαράδεκτοι» πρωταγωνιστές της: η Δήμητρα (Δήμητρα Παπαδοπούλου), ανήσυχη νοικοκυρά, ο άνδρας της Σπύρος (Σπύρος Παπαδόπουλος), διαφημιστής με αριστερό παρελθόν, ο γείτονάς τους Γιάννης (Γιάννης Μπέζος), εργένης ομοφυλόφιλος σχεδιαστής μόδας και ο συγκάτοικός του Βλάσης (Βλάσης Μπονάτσος) γυναικάς ηθοποιός-καλλιτέχνης-μοντέλο. Ο Γιάννης ήταν ο πρώτος κεντρικός ομοφυλόφιλος χαρακτήρας της ελληνικής τηλεόρασης.

Γιάννης Μπέζος: «Ο ρόλος ήταν περισσότερο τύπος. Δηλαδή μια επιφανειακή προσέγγιση τόσο από πλευράς γραφής όσο και από πλευράς υποκριτικής. Και αυτό ήταν το ζητούμενο. Βεβαίως αυτό έγινε με επιδέξιο τρόπο και γι’ αυτό και κατεγράφη. Η επιτυχία του ήταν ότι ο ρόλος παρουσιάστηκε απενοχοποιημένα. Δεν ήταν ένας άνθρωπος ιδιαίτερος αλλά ένας απ’ όλους μας».

Ο «απαράδεκτος» Γιάννης είναι από τα ελάχιστα παραδείγματα θηλυπρεπούς ομοφυλόφιλου που παρουσιάστηκε με αξιοπρεπείς όρους. Η θηλυπρέπειά του ήταν οφθαλμοφανής, γινόταν κατά καιρούς αντικείμενο συζήτησης ή και σάτιρας. Αυτό όμως δεν τον έβγαζε στο περιθώριο. Ήταν ισάξιο μέλος της τετράδας των πρωταγωνιστών, εξίσου σημαντικό και, κυρίως, εξίσου «απαράδεκτο».

Μπέζος: «Αναδείχθηκε αυτός ο άνθρωπος που μέχρι τότε κανείς δεν τολμούσε ή δεν είχε σκεφτεί να παρουσιάσει στην ελληνική τηλεόραση. Παρουσιάστηκε ένας άνθρωπος που όλοι αναγνωρίζουμε, όλοι βλέπουμε, κάνουμε παρέα, συσχετιζόμαστε μαζί του αλλά δεν τον δείχνουμε. Σαν να έχουμε μια ενοχή γι’ αυτό».

Η αντίδραση του κοινού ήταν παραπάνω από θετική.

Μπέζος: «Τα πράγματα προκαλούν αντιδράσεις όταν γίνονται με σκοπό να προκαλέσουν. Όταν εμείς κάνουμε κάτι με την καρδιά μας, κατ’ επέκταση το χαίρονται και οι θεατές».

Το πρώτο coming-out στην ελληνική prime-time

Χριστούγεννα 1992. Το MEGA προβάλει το εορταστικό επεισόδιο των «10 μικρών Μήτσων». Ενώπιον του ελληνικού κοινού, ο γιος της χήρας Μήτσης (Χρήστος Χατζηπαναγιώτης) κάνει το coming-out του στη μητέρα του (Λάκης Λαζόπουλος). Μια εξέλιξη κάθε άλλο παρά αναμενόμενη, δεδομένου ότι ο γιος της χήρας Μήτσης δεν είχε κανένα αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό ομοφυλόφιλου.

Οι «10 μικροί Μήτσοι» ήταν μία σπονδυλωτή εκπομπή που σατίριζε την επικαιρότητα μέσα από αυτοτελή σκετς. Ένας από τους δέκα Μήτσους ήταν και η χήρα Μήτση, μια ηλικιωμένη κυρία που βασανιζόταν από τα «μοντέρνα» παιδιά της. Ο «μοντέρνος» γιος της χήρας Μήτση, ήταν ο πρώτος ομοφυλόφιλος σε κωμική σειρά ο οποίος δεν ήταν θηλυπρεπής. Για την ακρίβεια, ήταν ακριβώς το αντίθετο: συνειδητοποιημένος, «straight-acting»και αποφασισμένος να ζήσει ασυμβίβαστα τη διαφορετικότητά του.

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: «Ο ρόλος ήταν μια επανάσταση εκείνη την εποχή. Ήταν η πρώτη φορά που παρουσιαζόταν ένας γκέι χαρακτήρας χωρίς να είναι η περίφημη κραγμένη αδερφή. Ήταν ένας χαρακτήρας που ερωτευόταν, που ζούσε, είχε προβλήματα με την μάνα του όπως όλα τα παιδιά. Η ομοφυλοφιλία ήταν η αφορμή για μια σειρά από καταστάσεις, όχι όμως σε επίπεδο έκφρασης».

Το κωμικό στοιχείο στους «Μήτσους» πήγαζε από την άνεση του γιου με την ομοφυλοφιλία του σε αντιπαράθεση με την αμηχανία που προκαλούσε στη συντηρητική πλην αγαπησιάρα χήρα Μήτση. Μέσα από τη σάτιρα όμως περνούσε και ένα σημαντικό μήνυμα: δεν είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι ίδιοι.

Χατζηπαναγιώτης: «Ο ρόλος είχε μια πολιτική δήλωση και νομίζω ότι όλοι το αισθάνθηκαν αυτό. Αυτή ήταν και η μεγάλη επιτυχία της σειράς. Ήταν ουσιαστικά μια σάτιρα εναντία στον ρατσισμό και την εχθρότητα στη διαφορετικότητα. Είμαι σίγουρος ότι έκανε πολύ καλό στην κοινή γνώμη το γεγονός ότι ήτανε ένας κανονικός άνθρωπος».

2 λεσβίες μόνο

{youtube}hLIXKka-Ejg{/youtube}

Ένα χρόνο μετά το «Κλείσε τα μάτια», ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης επιστρέφει με μια ακόμη μεγαλεπήβολη παραγωγή, το «2 μέρες μόνο». Στο «Κλείσε τα μάτια» ο Χρήστος Λούλης και ο Κώστας Κάππας είχαν ανταλλάξει το πιο πολυσυζητημένο φιλί της ελληνικής τηλεόρασης. Στο «2 μέρες μόνο» ένα άλλο ομοφυλόφιλο ζευγάρι, αυτή τη φορά μεταξύ δύο γυναικών, θα απασχολούσε και πάλι την επικαιρότητα. Η Βίκυ (Σοφία Φαραζή) και η Κατερίνα (Αλεξία Καλτσίκη) ήταν το πρώτο ζευγάρι λεσβιών που εμφανίστηκε σε ελληνική σειρά και μάλιστα σε κεντρικούς ρόλους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μεγαλώνανε μαζί κι ένα παιδί.

Σοφία Φαραζή: «Η Βίκυ ήταν μια κοπέλα η οποία ήτανε πολύ συνειδητή στην επιλογή της να είναι με μια γυναίκα. Ίσως όχι όσο συνειδητή ήταν η Κατερίνα γι’ αυτό και κάποια στιγμή μέσα στις επιλογές της ήταν να κοιμηθεί με άνδρα. Νομίζω όμως ότι αυτό που έβρισκε στην Κατερίνα, ο τρόπος που είχε πλησιάσει η μία την άλλη, το πώς ερωτεύτηκε η μία την άλλη, δεν το έβρισκε κάπου αλλού».

Μία πολύ βασική διαφορά ανάμεσα στη Βίκυ και την Κατερίνα ήταν η σχέση τους με την οικογένειά τους. Η Βίκυ είχε να αντιμετωπίσει ένα ζευγάρι γονιών παλαιών αρχών ενώ η Κατερίνα είχε την αμέριστη υποστήριξη της μητέρας της.

Φαραζή: «Το πώς σε μεγαλώνει η οικογένειά σου και πόσο συγκαταβατικοί είναι με την όποια ερωτική σου απόφαση είναι πολύ σημαντικό για την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού. Το να έχω τους γονείς μου με το μέρος μου εάν εμένα η ερωτική μου επιλογή είναι το να είμαι με μια γυναίκα, είναι πολύ βασικό για την ψυχική μου ισορροπία».

Το συγκεκριμένο ζευγάρι πάντως ήταν με διαφορά το πιο ισορροπημένο της σειράς. Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν μπήκε ανάμεσά τους ο Σάββας (Γιώργος Πυρπασόπουλος), ο πατέρας του παιδιού, και η Βίκυ άρχισε να αμφιβάλλει για το αν αποτελούν καλό πρότυπο για την κόρη τους. Αυτό ήταν άλλωστε το στοιχείο της σειράς που πιο πολύ απασχόλησε την επικαιρότητα.

Φαραζή: «Αρκετές εκπομπές και περιοδικά είχανε ασχοληθεί με το θέμα. Όχι προσωπικά με ’μένα όσο με την επιλογή του Χριστόφορου να βγάλει ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι που μεγαλώνει ένα παιδί. Βγάζανε και ψυχολόγους και τους ρωτάγανε. Κάποιοι είχανε απαντήσει πολύ σωστά για το πώς πρέπει να μεγαλώνει ένα παιδί. Εγώ είμαι της άποψης ότι αν ένα παιδί μεγαλώνει μέσα σε πολλή αγάπη δεν σημαίνει το ότι επειδή το ζευγάρι που το μεγαλώνει είναι ομοφυλόφιλο θα βγει ομοφυλόφιλο το παιδί. Εμένα προσωπικά η εικόνα ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού που μεγαλώνει ένα παιδί δεν μου χτυπάει άσχημα».

Η αντίδραση του κόσμου στην σειρά ήταν θετική.

Φαραζή: «Αυτοί που με σταματάγανε στο δρόμο με ρώταγαν αν θα καταλήξω με τον Σάββα ή την Κατερίνα. Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ήθελε να καταλήξω με την Σάββα. Αλλά δεν θα ήταν αλήθεια. Δεν θα μπορούσε αυτή η γυναίκα που ’χει πάρει απόφαση να μεγαλώσει ένα παιδί με μια γυναίκα με την οποία είναι ερωτευμένη ξαφνικά να αλλάξει όλο της το θέλω για να καταλήξει με έναν άνδρα. Δεν θα το έκανε».

Ο υπέροχος Μπίλι

2007-2008. Η φετινή τηλεοπτική σεζόν χαρακτηρίζεται από απουσία μεγάλων επιτυχιών. Ανάμεσα στην πληθώρα των σίριαλ, ξεχωρίζει μία παρέα «υπέροχων» εργένηδων. Ο Μπίλι (Γιώργος Πυρπασόπουλος), η Έλλη (Φαίδρα Δρούκα) και το Μητσάκι (Μυρτώ Αλικάκη), είναι τρεις φίλοι στα 30+, που παλεύουν να επιβιώσουν στην Αθήνα.

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος λέει σχετικά: «Οι χαρακτήρες της σειράς βρίσκονται πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Αν κοιτάξεις γύρω σου θα δεις πολλές παρόμοιες ιστορίες».

Ο Πυρπασόπουλος είχε και στο παρελθόν υποδυθεί ομοφυλόφιλο χαρακτήρα στη σειρά «Θύματα Ειρήνης» του MEGA. Γι’ αυτό και δεν αντιμετώπισε καμία δυσκολία στην απόφασή του να παίξει τον Μπίλι.

Πυρπασόπουλος: «Το μόνο που με απασχολεί πάντα σε όλους τους ρόλους που μου προτείνουν είναι το πόσο πειστικός θα μπορούσα να είμαι. Για μένα ήταν ένας ακόμη ρόλος πρόκληση».

Όπως και στην περίπτωση του γιου της χήρας Μήτση, η ομοφυλοφιλία δεν είναι αφορμή για επιφανειακά αστεία αλλά οργανικό κομμάτι της πλοκής και της κωμωδίας.

Πυρπασόπουλος: «Η προσέγγιση έγινε με βάση την αλήθεια και τις ανάγκες του χαρακτήρα και τα στοιχεία αντλήθηκαν από το περιβάλλον μου, από φίλους και γνωστούς γκέι. Το κείμενο παίζει βασικό ρόλο γιατί αυτά που λέει ο ρόλος σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνουν και την προσωπικότητά του. Από εκεί και πέρα, το όλο στήσιμο, οι κινήσεις, οι εκφράσεις και ο τρόπος εκφοράς του λόγου είναι καθαρά δικό μου κομμάτι».

Κι αν πούνε ότι είμαι κι εγώ γκέι;

Ανάμεσα στους τέσσερις χαρακτήρες, του Γιάννη, του γιους της χήρας Μήτση, της Βίκυς και του Μπίλι, ο τελευταίος μοιάζει να είναι ο πιο αναγνωρίσιμος, κάτι που σίγουρα έχει να κάνει και με τον γενικότερο ρεαλισμό της σειράς. Και στις τέσσερις περιπτώσεις, πάντως, βασικό συστατικό της επιτυχίας, πέρα από την καλή ομάδα συντελεστών, ήταν η ίδια η στάση των ηθοποιών απέναντι στην ομοφυλοφιλία και κυρίως, απέναντί στην εικόνα τους.

Πυρπασόπουλος: «Δεν φοβήθηκα για την εικόνα μου γιατί δεν έχω καμιά προκατάληψη περί του θέματος παρόλο που αυτή η χώρα φαίνεται να έχει κάποιο θέμα».

 

Χατζηπαναγιώτης: «Όλα ξεκινάνε από εμάς. Αν ένας ηθοποιός έχει πρόβλημα με αυτό που κάνει, τότε έχουν πρόβλημα και οι άλλοι. Εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με την εικόνα μου».

Η Σοφία Φαραζή είναι η μόνη από τους τέσσερις ηθοποιούς την οποία προσέγγισαν ομοφυλόφιλοι θεατές για να της μιλήσουν σχετικά με τον ρόλο.

Φαραζή: «Με πλησίασαν αρκετές γυναίκες. Είχα και επιτυχίες, δυο-τρεις φορές. Διαφορετικά, κοπέλες ομοφυλόφιλες που μπορεί να με δουν σε ένα γκέι μαγαζί θα μου πουν ότι ήταν φαν μου, έβλεπαν τη σειρά μόνο για ’μένα κ.τ.λ.. Επειδή ο περισσότερος κόσμος δεν δέχεται τη διαφορετικότητα, οι ομοφυλόφιλοι βλέπουν μια στήριξη».

Δυστυχώς, οι σειρές στις οποίες οι έλληνες ομοφυλόφιλοι μπορούν να δουν αυτή τη στήριξη αποτελούν μάλλον εξαίρεση στον κανόνα.

Χατζηπαναγιώτης: «Στο εξωτερικό έχουν παρουσιαστεί εξαιρετικές σειρές με άξονα τη διαφορετικότητα της ομοφυλοφιλίας όπως το «Γραφείο κηδειών Φίσερ» (Six Feet Under) και οι «Άγγελοι της Αμερικής» (Angels of America). Δεν αισθάνομαι ότι αυτές οι σειρές είναι επιστημονική φαντασία για την ελληνική τηλεόραση. Το κοινό είναι έτοιμο. Εξαρτάται από εμάς. Πώς τις σερβίρουμε, πώς τις πλασάρουμε, πώς τις παράγουμε».

Kiss me baby one more time

Ακόμη κι αν το ελληνικό κοινό είναι έτοιμο, δεν είναι έτοιμο το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, όπως φάνηκε από την αντίδρασή του σε ένα φιλί μεταξύ ανδρών.

Μπέζος: «Εάν ήμουν εγώ στην θέση του ΕΣΡ δεν θα επενέβαινα. Δεν νομίζω ότι προστατεύονται οι νέοι με αυτό τον τρόπο. Οι νέοι προστατεύονται όταν τους πεις την αλήθεια».

 

Χατζηπαναγιώτης: «Το θεωρώ πολύ γελοίο εν έτει 2000 να πέφτει πρόστιμο για ένα φιλί ανάμεσα σε ένα ζευγάρι ανδρών. Αισθάνομαι σαν να ζούμε σε αυστηρό ηθικοπλαστικό σχολείο της Αγγλίας των αρχών του 20ου αιώνα».

 

Πυρπασόπουλος: «Καλό θα ήταν το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο να ασχοληθεί με τη σαβούρα της ελληνικής τηλεόρασης και να αφήσει τους πουριτανισμούς κατά μέρος επειδή κάποιος παππούς με πλάτες ή κάποιος κομπλεξικός τους έβαλε χέρι».

 

Η Σοφία Φαραζή καταλήγει: «Πολύ κακό για το τίποτα. Από την στιγμή που βλέπεις ένα ζευγάρι, όποιο κι αν είναι αυτό, είναι λογικό να τους δεις σε τρυφερές στιγμές».

Παρ’ όλ’ αυτά, η σκιά του προστίμου καραδοκούσε πάνω από κάθε τρυφερή σκηνή ανάμεσα στην Βίκυ και την Κατερίνα. Το ελληνικό κοινό δεν έφτασε ποτέ να δει τις δύο γυναίκες να φιλιούνται.

Φαραζή: «Κάποια στιγμή γυρίσαμε μια σκηνή που απαιτούσε φιλί με μένα και την Αλεξία αλλά τελικά δεν μπήκε στο επεισόδιο. Όχι για το θέμα του πρόστιμου όσο για να μην πουν ότι προκαλεί. Όταν κάνεις κάτι που είναι δέκα βήματα μπροστά και η Ελλάδα δεν θέλει να το δεχτεί και δημιουργεί ολόκληρο θέμα, δεν μπαίνεις ξανά στη διαδικασία να το περάσεις. Τους το περνάς διαφορετικά».

Ένας ομοφυλόφιλος για να δέσει το πάνελ

Εξίσου διαφορετικά φαίνεται πως περνάει και η ομοφυλοφιλία σήμερα στην τηλεόραση.

Ο Γιάννης Μπέζος παρτηρεί: «Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι πλέον στις μυθοπλασίες. Είναι στις εκπομπές». Σηκώνει όμως πολλή συζήτηση το κατά πόσο βοηθούν στην ανάπτυξη της ανοχής στην διαφορετικότητα οι ομοφυλόφιλοι πανελίστες.

 

Χατζηπαναγιώτης: «Πάντα το κραγμένο και το διαφορετικό δημιουργεί ενδιαφέρον και ανεβάζει την τηλεθέαση. Εγώ νομίζω ότι το να ανεβαίνει η τηλεθέαση δεν ανεβάζει και την εκτίμηση των τηλεθεατών. Δεν ανεβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα».

 

Φαραζή: «Όσο καλό είναι για την κοινωνία να βλέπει έναν μάτσο άνδρα στο πάνελ ή μία γυναίκα που το παίζει διανοητικά καθυστερημένη, αντίστοιχα είναι και ο κραγμένος γκέι. Κακά παραδείγματα υπάρχουν παντού. Εσύ θα επιλέξεις ποιο θα παρακολουθήσεις, με ποιο θα ταυτιστείς και ποιο θα κάνεις παράδειγμα ζωής».

Η παρουσία, πάντως, των ομοφυλόφιλων στις μεσημεριανές εκπομπές είναι συχνά το πιο ισχυρό επιχείρημα όσων υποστηρίζουν ότι οι γκέι είναι της μόδας. Πώς γίνεται όμως οι γκέι να είναι της μόδας και ταυτόχρονα ένα φιλί να προκαλεί τόσο σάλο;

Χατζηπαναγιώτης: «Αυτό το λένε εδώ και 30 χρόνια. Μη σταθούμε σε τέτοια θέματα».

 

Πυρπασόπουλος: «Δεν νομίζω ότι είναι της μόδας οι γκέι και αν υπάρχει τέτοια άποψη μάλλον προέρχεται από ανθρώπους που δεν κατανοούν την έννοια του ομοφυλόφιλου».

Προσεχώς: ομοφυλόφιλοι

Σε λίγους μήνες ολοκληρώνεται η τηλεοπτική σεζόν και ήδη οι προετοιμασίες για την επόμενη έχουν αρχίσει (έγκυρες πληροφορίες λένε ότι θα δούμε τουλάχιστον ένα ζευγάρι ανδρών σε κεντρικούς ρόλους).

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος κάνει μια κυνική πρόβλεψη για το μέλλον της τηλεόρασης: «Η τηλεόραση είναι μέσο με τεράστια δύναμη να επιτύχει όποιο σκοπό θέλει αλλά δυστυχώς το επίπεδο των δημιουργών της είναι αρκετά χαμηλό. Δεν ανησυχώ πολύ όμως γιατί το μέλλον είναι το διαδίκτυο που ανήκει στους χρήστες του».

 

Η Σοφία Φαραζή είναι πιο αισιόδοξη: «Νομίζω ότι με πολύ αργά βήματα προχωράμε λίγο μπροστά. Πριν από 10-15 χρόνια ούτε καν συζητούσαμε στο περιβάλλον μας για τους ομοφυλόφιλους. Τώρα είναι μέσα στη ζωή μας. Αλλάζουνε τα πράγματα. Και βγαίνουν και άνθρωποι και το λένε πιο ανοιχτά. Τώρα θα δούμε και την πορεία των ομοφυλόφιλων στην τηλεόραση».

Καλώς ή κακώς η τηλεόραση κυβερνάται από τα νούμερα της τηλεθέασης. Με άλλα λόγια, το μέλλον της τηλεόρασης εξαρτάται από τους τηλεθεατές της. Και ποιο συγκεκριμένα, από το τηλεκοντρόλ σας.