Tα ελληνικά ζευγάρια μιλάνε

Αφιέρωμα: γκέι σχέσεις

 

Έξι ζευγάρια μιλούν στο 10% για τη σχέση τους, τη μονογαμία, τον γάμο και τα παιδιά.

του Κάρολου Μάισσα

 

Στην αδιάκοπη αναζήτηση της συναισθηματικής πληρότητας, ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά με τσουκνίδες. Και αν το καντράν έχει προ πολλού συμπληρώσει εκατοντάδες χιλιόμετρα ηδονής σε κρεβάτια με beautiful strangers, που θα 'λεγε και η Madonna, κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας υπάρχει και η εκδοχή του Frankie για τους «strangers in the night».

Κάποιοι και κάποιες, λοιπόν, έπαψαν να είναι άγνωστοι και μοιράζονται πλέον τη ζωή τους. Υπάρχουν πολλά γκέι ζευγάρια στην Ελλάδα αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα για τη ζωή τους. Ο Άρης και ο Βασίλης, ο Πλάτωνας και ο Νίκος, η Ειρήνη και η Άντζελα, ο Μιχάλης και ο Γιώργος, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος και ο Σπύρος και ο Δημήτρης είπαν στο 10% πώς γνωρίστηκαν, πώς βλέπουν τη μονογαμία και τι σκέφτονται για το γάμο και την υιοθεσία.

Η πρώτη γνωριμία

Εν αρχή ην... το κλικ του ποντικιού. Το ίντερνετ φαίνεται να είναι ο πιο δημοφιλής τρόπος γνωριμίας. Τρία ζευγάρια, ο Άρης και ο Βασίλης, η Ειρήνη και η Άντζελα, κι ο Πλάτωνας με τον Νίκο γνωρίστηκαν μέσω διαδικτύου.

Ο Πλάτωνας λέει:

«Κάναμε κλικ για sex date και μάλιστα για κάτι στα γρήγορα, γιατί μετά είχαμε κανονίσει και οι δύο ραντεβού με φίλους, αλλά αντί για μισή ώρα καθίσαμε εννιά».

Έκτοτε, εδώ και ένα χρόνο, είναι μαζί.

Η Ειρήνη με την Άντζελα είναι μαζί δύο χρόνια και μετά το πρώτο εξάμηνο αποφάσισαν να συζήσουν.

«Μένουμε μαζί σχεδόν ενάμιση χρόνο. Δεν είναι μια απλή συγκατοίκηση. Για μένα είναι γάμος με την καλή έννοια. Έχουμε και σκύλο, τον Σωτήρη», λέει η Άντζελα.

Ο Άρης και ο Βασίλης, που είναι μαζί 4,5 χρόνια, επίσης γνωρίστηκαν μέσω ίντερνετ:

«Ακόμα χειρότερα - μέσω netmeeting!», λέει γελώντας ο Βασίλης.

Μόλις τρεις μήνες μετά τη γνωριμία τους αποφάσισαν και αυτοί να συγκατοικήσουν.

Μετά το διαδίκτυο, ο πιο δημοφιλής τρόπος γνωριμίας είναι τα gay bar. Ο Παναγιώτης με τον Γιώργο είναι μαζί 9 χρόνια και γνωρίστηκαν μέσω κοινών γνωστών σε gay bar. Αν και ο καθένας έχει το σπίτι του, είναι μαζί καθημερινά και ουσιαστικά συγκατοικούν σε δύο σπίτια.

Ο Μιχάλης και ο Γιώργος γνωρίστηκαν σ' ένα νεοϋορκέζικο γκέι μπαρ πριν από τρία χρόνια. Συγκατοικούν και δουλεύουν μαζί. Ο Γιώργος είπε για τον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους:

«Εγώ έμενα και δούλευα στη Νέα Υόρκη. Την περίοδο που γνώρισα τον Μιχάλη έφευγα. Όταν έφυγα από την Αμερική δεν τα 'χαμε, αλλά είχαμε μια σύνδεση πολύ δυνατή. Ο Μιχάλης, που είναι Ελληνοαμερικάνος, ήρθε διακοπές στην Ελλάδα, είδαμε ότι υπήρχε μια πιθανότητα να μετακομίσει μόνιμα και είπαμε let's be a couple».

Δύο Έλληνες που ζουν στη Γερμανία, ο Σπύρος και ο Δημήτρης, γνωρίστηκαν στην Αθήνα μεσούσης της απριλιανής δικτατορίας.

«Γνωριστήκαμε στην Αθήνα στις 26 Οκτωβρίου 1971, στις 22:00 το βράδυ, ανηφορίζοντας την Πανεπιστημίου, ο ένας στο αριστερό πεζοδρόμιο και ο άλλος στο δεξί. Είχαμε κοιταχτεί στο Σύνταγμα, μιλήσαμε και διαπιστώσαμε ότι ήμασταν καρντάσια. Μετά πήγαμε στην Πλάκα και ακούσαμε στον Σκορπιό τον Χατζή. Από τότε περάσαμε μαζί τα επόμενα 37 χρόνια».

Κοινωνικός κύκλος και εργασιακό περιβάλλον

Είτε λίγο είτε πολύ out, τα έξι ζευγάρια έχουν τόσο ομοφυλόφιλα όσο και ετεροφυλόφιλα άτομα στο κοινωνικό και φιλικό περιβάλλον τους, τα οποία γνωρίζουν για αυτούς και δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Όπως επισημαίνουν η Ειρήνη και η Άντζελα, αντανακλώντας λίγο πολύ τις απόψεις όλων:

«Δεν διαλέγουμε τους φίλους μας ή τους γνωστούς μας από τις ερωτικές τους προτιμήσεις. Φυσικά και υπάρχουν ετεροφυλόφιλοι στον κύκλο μας. Δεν έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Αυτοί που δεν μπόρεσαν να σεβαστούν τη σχέση μας και τις επιλογές μας απομακρύνθηκαν».

Αντιθέτως, όσον αφορά την οικογένεια, μόνο ένα ζευγάρι, ο Σπύρος και ο Δημήτρης από τη Γερμανία, το έχουν πει και οι δύο στις οικογένειές τους. Στα υπόλοιπα ζευγάρια, τουλάχιστον το ένα από τα δύο μέλη δεν είναι out στην οικογένειά του.

Στον επαγγελματικό χώρο τα πράγματα ποικίλουν, καθώς εξαρτάται από τη δουλειά που κάνει κάποιος. Ο Νίκος εξηγεί:

«Στην παλιά μου δουλειά το γνώριζαν αρκετοί, γιατί είχαμε και φιλικές σχέσεις. Στην καινούργια μου δουλειά δεν το έχω πει σε κανέναν. Δεν τους αφορά».

Παρομοίως, ο Άρης λέει:

«Γνωρίζουν μόνο αυτοί που θέλω να γνωρίζουν, για τους άλλους υπάρχει ένα "σύννεφο"».

Η απόκρυψη της ομοφυλοφιλίας στον εργασιακό χώρο μερικές φορές είναι συνετή κίνηση, όπως δείχνει το παράδειγμα του Μιχάλη:

«Είχα μια άσχημη εμπειρία όταν πήγα σε συνεντεύξεις για δουλειά μόλις ήρθα στην Ελλάδα· έμαθα από κάποιον άλλον που ήταν στο γραφείο αυτό, ότι δεν μου έκαναν προσφορά επειδή είχα πει ότι ενδιαφέρομαι σε επαγγελματικό επίπεδο για gay issues. Στην Αμερική θα είχα αντιδράσει πολύ έντονα, αλλά εδώ νομίζω ότι δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Νομίζω υπάρχει πολλή ομοφοβία στους αρχιτέκτονες. Και τώρα που είμαστε μαζί και έχουμε γραφείο, αναγκαστικά πρέπει να το κρύβουμε, γιατί είναι πολύ μικρός ο κύκλος στους έλληνες αρχιτέκτονες, οπότε όταν είσαι στο ξεκίνημα και προσπαθείς πολύ να αποκτήσεις ένα όνομα είναι εκφοβιστικό».

Μια ενδιαφέρουσα πτυχή για τη σύνθεση του φιλικού περιβάλλοντος ενός γκέι ζευγαριού φωτίζουν ο Μιχάλης και ο Γιώργος:

Γιώργος: «Έχουμε παρέες που είναι στρέιτ, κυρίως γυναίκες. Το gay life είναι λίγο δύσκολο κοινωνικά, γιατί κυριαρχεί μόνο στην έξοδο. Δεν υπάρχουν πολλές δραστηριότητες για να γνωρίζεις ομοφυλόφιλους εκτός από τα μπαρ, αφού οι περισσότεροι στη καθημερινή ζωή δεν το λένε. Στην Ελλάδα όταν πας κάπου, με τη μία θεωρείσαι στρέιτ, ενώ στην Αμερική δεν υπάρχει αυτό το αυτονόητο. Όταν γνωρίζω κάποιον καταλαβαίνω αν είναι γκέι, αλλά δεν μπορώ να τον ρωτήσω: «Πας στο Sodade;», γιατί μπορεί να μην το 'χει πει στον κύκλο του.

Μιχάλης: «Οι φίλοι που δεν είναι τόσο ανοιχτοί είναι αυτοί που έχουν ζήσει μόνο στην Ελλάδα, ενώ αυτοί που είναι πιο ανοιχτοί είναι αυτοί που είχαμε από την Αμερική».

Στρέιτ-Γκέι: Βρείτε τις διαφορές

Υπάρχουν διαφορές μεταξύ ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων σχέσεων; Και τα έξι ζευγάρια συμφωνούν ότι αυτές οι διαφορές συνίστανται σε εξωγενείς παράγοντες, που έχουν να κάνουν με το κοινωνικό περιβάλλον, το οποίο έχει συνηθίσει και προβάλλει το ετεροφυλόφιλο μοντέλο συμβίωσης.

Ειρήνη: «Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ γκέι και στρέιτ ζευγαριών. Όταν κάποιος κάνει σχέση με έναν άλλο άνθρωπο από έρωτα, αγάπη και γιατί θέλουνε να περνάνε χρόνο μαζί, για ποιο από τα δύο ζευγάρια μιλάω; Για το ετεροφυλόφιλο ή για το ομοφυλόφιλο; Εκεί που διαφέρουν είναι η αντιμετώπιση τους κοινωνικά. Οι μεν είναι ελεύθεροι να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά κτλ, ενώ οι δε μένουν σε μια απλή σχέση χωρίς κοινωνικά δικαιώματα. Δεν είναι άδικο;»

Ο Πλάτωνας, αντιθέτως, εντοπίζει μια διαφορά:

«Νομίζω ότι έχουμε μια διαφορά. Τα γκέι ζευγάρια δεν έχουν τα ίδια στερεότυπα. Όχι κατ' ανάγκη. Τα στρέιτ ζευγάρια υιοθετούν τα πρότυπα του φύλου τους, τι πρέπει να κάνει η γυναίκα μες το σπίτι, ποιος φροντίζει τις κοινωνικές ή οικονομικές υποχρεώσεις, το νοικοκυριό, τα μαστοριλίκια μες το σπίτι. Αυτό είναι έμφυλα προσδιορισμένο σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι σε μια γκέι σχέση. Στην γκέι σχέση αν γίνει κάποιος καταμερισμός θα γίνει λόγω προτιμήσεων, όχι λόγω φύλου».

Μονογαμία

Ένα ακανθώδες θέμα για όσους έχουν ή είχαν σχέση είναι αυτό της μονογαμίας. Τα περισσότερα ζευγάρια δηλώνουν υπέρ της μονογαμίας, χωρίς να κρύβουν ότι για να καταλήξουν στη συνειδητή αποδοχή της, προβληματίστηκαν για το κατά πόσο αυτό είναι μια συνειδητή επιλογή που ικανοποιεί τις ανάγκες τους ή ένα στερεότυπο ευτυχίας υιοθετημένο από τις ετεροφυλόφιλες σχέσεις.

Ο Άρης και ο Παναγιώτης δηλώνουν φύσει και θέσει μονογαμικοί, ο Πλάτωνας και ο Νίκος θέσει πολυγαμικοί, ενώ οι υπόλοιποι μοιάζουν να καταλήγουν στη μονογαμία ξεπερνώντας ηθικές ή θρησκευτικές επιταγές, καθώς και το ενδεχόμενο η πολυγαμία να είναι η φυσική ροπή του ανθρώπου.

Η Ειρήνη εξομολογείται:

«Πριν την Άντζελα δεν θα έλεγα ότι ήμουν μονογαμικός τύπος. Μπορώ να πω ότι καμάρωνα όσους μπορούσαν να είναι, αλλά εγώ απλά δεν μπορούσα. Από τότε που γνώρισα την Άντζελα δεν ήθελα πολλή προσπάθεια για να γίνω. Νομίζω ότι το θέμα της μονογαμίας έχει να κάνει με το κατά πόσο έχεις βρει τον άνθρωπο σου».

Η Άντζελα προσθέτει:

«Κανείς δεν σου υπογράφει συμβόλαιο αιώνιας αγάπης και πίστης, είτε άντρας είτε γυναίκα. Μονογαμικός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι, αν θέλεις».

Ο Μιχάλης λέει:

«Είναι ένα συναισθηματικό θέμα που αλλάζει για κάθε ζευγάρι. Είναι πολλοί που είναι πολυγαμικοί και μετά από 20 χρόνια εξακολουθούν να είναι πολυγαμικοί. Εξαρτάται και τι σχέση έχει ο καθένας με τη σεξουαλικότητά του. Νομίζω ότι είμαι μονογαμικός επειδή έχω ανάγκη από μια σταθερή σχέση. Δεν ξεκινάω από ηθικό υπόβαθρο, είμαι έτσι συναισθηματικά».

Ο Δημήτρης και ο Σπύρος προσθέτουν:

«Διαφοροποιώντας τη μονογαμία που ορίζουν οι θρησκευτικοί κανόνες και οι γραφτοί ή άγραφοι νόμοι των κοινωνιών, η μονογαμία σαν προσωπική σχέση δύο ατόμων εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία των συντρόφων και την αξία που δίνουν στην αγάπη, την ειλικρίνεια και τον αλληλοσεβασμό».

Πάντως, ο Βασίλης επισημαίνει:

«Πιστεύω ότι γενικά είναι καλό να έχει περάσει κανείς από φάση «εξερεύνησης», one night stands κλπ., προκειμένου να καταλήξει στη μονογαμία. Αν έχει συμβεί αυτό και αν η σχέση είναι ικανοποιητική συναισθηματικά και σεξουαλικά, τότε η μονογαμία όντως μπορεί να δουλέψει χωρίς πρόβλημα».

Ο Πλάτωνας και ο Νίκος βρίσκονται στην αντίπερα όχθη.

Νίκος: «Εγώ νομίζω ότι η μονογαμία είναι ένα καλούπι, ένα τριπάκι που μπαίνουμε, δηλαδή πως όταν είμαστε σε μια σχέση πρέπει να 'μαστε μονογαμικοί και ότι ακόμα και να κοιτάξουμε κάποιον είναι παραβατικό».

Πλάτωνας: «Συμφωνώ. Είχα πρόβλημα να κάνω εγώ σεξ εκτός σχέσης, αλλά δεν με πείραζε να το κάνει ο σύντροφός μου. Είχα πολλές ενοχές, αλλά τις ξεπέρασα. Για μένα μεγαλύτερη σημασία έχει η συναισθηματική αφοσίωση παρά η σεξουαλική πίστη. Νιώθω ασφαλής όταν ξέρω ότι ο σύντροφός μου συναισθηματικά είναι κοντά μου, άσχετα με το τι κάνει σεξουαλικά».

Νίκος: «Εμένα το θέμα της μονογαμίας με απασχολούσε πολύ ενοχικά πριν γνωρίσω τον Πλάτωνα. Μπαίνεις σε μια σχέση και λες: "Ωραία δεν θα ξανακουμπήσω άλλον άντρα, αυτό ήταν;". Ένιωθα ενοχές που το σκεφτόμουν. Νομίζω ότι με απελευθέρωσε ο Πλάτων σε αυτό».

Πλάτωνας: «Αν ο Νίκος με στηρίζει, με φροντίζει, δέχεται τη δική μου στήριξη και φροντίδα, δηλαδή είμαστε μια μονάδα, δεν πρόκειται αυτό να απειληθεί από ένα σκέτο σεξ με κάποιον άλλον. Πιο επικίνδυνο θα ήταν να καυλώσει με κάποιον και είτε εγώ να τον εμποδίσω είτε να αυτοεμποδιστεί και να του μείνει καημός. Είναι κομμάτι της συντροφικής μας σχέσης το να προσκαλούμε έναν άλλον να κάνει σεξ μαζί μας».

Γάμος

Θα παντρευόντουσαν τα έξι ζευγάρια που μίλησαν στο 10%; Ο Σπύρος και ο Δημήτρης είναι ήδη παντρεμένοι με το γερμανικό σύμφωνο συμβίωσης από τις 27 Σεπτεμβρίου του 2001. Οι υπόλοιποι τάσσονται με σκεπτικισμό απέναντι στοn γάμο σαν θεσμό, όμως όλοι επιθυμούν τη δυνατότητά του για πρακτικούς λόγους.

Ο Βασίλης υποστηρίζει:

«Ναι με ενδιαφέρει η δυνατότητα. Αν π.χ. ποτέ βρεθώ στην εντατική δεν θα ήθελα να αποφασίσει κάποιος άλλος για τη ζωή μου παρά μόνο ο σύντροφός μου».

Και ο Παναγιώτης κινείται στο ίδιο μήκος κύματος:

«Ο γάμος είναι κάτι που θα έκανα μόνο για οικονομικούς και φορολογικούς λόγους και για να έχω τα ίδια δικαιώματα που έχουν τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. Δεν είναι ένας θεσμός που πιστεύω, αλλά αφού κατοχυρώνει τόσα πολλά, θα ήθελα να έχω αυτή τη δυνατότητα».

Ο Πλάτωνας χωρίς να υποτιμά τα οικονομικά και κοινωνικά πλεονεκτήματα, υπογραμμίζει και τη συμβολική και συναισθηματική αξία μιας τέτοιας ένωσης.

Πιο αποφασισμένες όλων είναι η Ειρήνη με την Άντζελα.

Ειρήνη:«Η Άντζελα μου έκανε πρόταση από τους πρώτους μήνες. Κοιτάξαμε τους ελληνικούς νόμους, μήπως υπάρχει κανένα παραθυράκι, αλλά δεν το προχωρήσαμε. Σκεφτόμασταν όλη αυτή τη βαβούρα που θα γινόταν, όπως και έγινε αργότερα, στην περίπτωση της Τήλου και δεν θέλαμε. Είχα την ιδέα να ρωτήσω στις πρεσβείες της Ισπανίας και της Ολλανδίας αν γίνεται να παντρευτούμε εκεί. Μου έκανε εντύπωση το πόσο ευγενικοί ήταν και το ότι αντιμετώπισαν το αίτημα μας με σεβασμό. Βέβαια η απάντηση τους ήταν κοινή: Η μία από τις δύο θα έπρεπε να έχει την υπηκοότητα της χώρας. Δεν θα αλλάξουμε και εθνικότητα. Καλύτερα να το παλέψουμε στην Ελλάδα. Χαρήκαμε πολύ πάντως με τα γεγονότα της Τήλου. Βλέπουμε επιτέλους φως».

Άντζελα: «Στη σχέση μου με την Ειρήνη μας λείπει το χαρτί. Και το θέλουμε πολύ. Όχι γιατί θ' αλλάξει τη ζωή μας αλλά γιατί θα μπορείς να εξασφαλίσεις τον σύντροφο σου. Αυτή τη στιγμή ό,τι έχουμε φτιάξει με την Ειρήνη από κοινού μπορεί να το διεκδικήσει ο οποιοσδήποτε, αν η μία από τις δύο πάθει κάτι. Δεν είναι δίκαιο».

Παιδιά

Η υιοθεσία και η τεκνοποιία προβληματίζει τα ζευγάρια. Ο Σπύρος και ο Δημήτρης απορρίπτουν το ενδεχόμενο, ενώ όλα τα υπόλοιπα ζευγάρια, με δυναμική εξαίρεση της Ειρήνης και της Άντζελας, το απορρίπτουν προς το παρόν και το αφήνουν σαν μια μακρινή μελλοντική πιθανότητα.

Άντζελα: «Έχουμε σκεφτεί την υιοθεσία, την εξωσωματική, θέλουμε απροσμέτρητα να μεγαλώσουμε μωρά. Δικά μας, δικά σας, δεν έχει σημασία... Αρκεί να έχεις μέσα σου αγάπη... Μακάρι να μπορέσουμε ή να μας το επιτρέψουν, μάλλον. Κι εμείς θα δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και κάτι παραπάνω».

Ειρήνη: «Θέλουμε πολύ να κάνουμε μωράκια. Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι, ετεροφυλόφιλοι ή ομοφυλόφιλοι, έχουν δικαίωμα να κάνουν παιδιά ή να τα μεγαλώνουν. Το θέμα είναι να τα αγαπάς. Δεν έχει σημασία ο σεξουαλικός προσανατολισμός του καθενός αλλά η ακεραιότητα του ως άνθρωπος. Υπάρχουν πολλοί ετεροφυλόφιλοι που για μένα κανονικά θα έπρεπε να τους έχει απαγορευτεί να κάνουν παιδιά. Ένας ομοφυλόφιλος, όμως, επειδή δεν μπορεί να κάνει παιδί «κατά λάθος» ή γιατί «έτυχε» θα το σκεφτεί πολλές φορές μέχρι να πάρει την απόφαση του και θεωρώ ότι θα γίνει πολύ άξιος γονιός. Νομίζω ότι η τεχνητή γονιμοποίηση είναι πιο εύκολη από νομικής πλευράς. Σκεφτόμαστε να πάμε σ' ένα δικηγόρο που να ειδικεύεται στο οικογενειακό δίκαιο, όταν θα είμαστε έτοιμες οικονομικά».

Ο Νίκος και ο Πλάτωνας βλέπουν το ζήτημα και από προσωπική οπτική.

Νίκος: «Εγώ είμαι ακόμα πολύ ευθυνόφοβος. Θα φοβόμουνα να έχω παιδί και στρέιτ να ήμουνα. Το παιδί τις δικές μας ανάγκες καλύπτει, οπότε δεν ξέρω τι ανάγκες θα έχω στο μέλλον, αν θα χρειάζομαι ένα παιδί να καλύψει τις συναισθηματικές ανάγκες μου».

Πλάτωνας: «Σίγουρα δεν είναι αλτρουιστική πράξη. Οπότε εξαρτάται από το τι στροφή θα κάνει ο εγωκεντρισμός μου, π.χ. ν' αφήσω τα γονίδια κτλ. Πάντως, θα 'ταν ανεύθυνο να σκεφτόμασταν τα παιδιά σε μια σχέση μόλις ενός χρόνου».

Όσον αφορά το κατά πόσο η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει ένα παιδί που μεγαλώνει με ομοφυλόφιλους γονείς και πώς θα επηρεαστεί το παιδί, τα ζευγάρια φυσικά το έχουν σκεφτεί αλλά δεν το θεωρούν σοβαρό πρόβλημα.

Πλάτωνας: «Τα γκέι ζευγάρια που έχουν αποφασίσει να κάνουν παιδιά έχουν σκεφτεί πολύ πριν πάρουν αυτήν την απόφαση και είναι πολύ πιο ώριμα από ένα στρέιτ ζευγάρι που ξεπετά ένα παιδί επειδή πρέπει ή έτυχε. Δεν νομίζω ότι θα κακοπεράσει ένα παιδί στην Ελλάδα επειδή έχει γκέι γονείς. Χειρότερη αντιμετώπιση θα έχει αν είναι χοντρό ή ανάπηρο».

Γιώργος: «Είναι πολύ δύσκολο να πεις θα μεγαλώσω ένα παιδί και να μη σκεφτείς ότι αυτό το παιδί θ' αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα στην κοινωνία. Αλλά μπορώ να φανταστώ πολλά δυστυχισμένα παιδιά σε γκέι οικογένειες, πολλά δυστυχισμένα παιδιά σε στρέιτ οικογένειες και πολύ ευτυχισμένα παιδιά και στις δύο οικογένειες. Ποιος δεν έχει στίγμα από την οικογένειά του; Εμένα οι γονείς μου δεν ήταν ομοφυλόφιλοι, αλλά είχαν κάποιες άλλες αποσκευές που κουβάλαγαν και μου τις περάσανε. Κάποιο παιδί μπορεί να μην έχει μορφωμένους γονείς, κάποιο παιδί μπορεί να 'χει φτωχούς γονείς, αλκοολικούς γονείς... Ή να έχει χοντρούς γονείς, να έρχεται η μάνα στο σχολείο και το παιδί να ντρέπεται. Οι χοντροί πιστεύω ότι περνούν πολύ περισσότερα από τους γκέι».