Αμαρτίες γονέων – αυτοκτονίες παιδιών

Γκέι καθημερινότητα

Πίσω από κάθε αυτοκτονία ενός γκέι παιδιού κρύβεται ένας γονέας.

του Λύο Καλοβυρνά

amarties-gonewn-01Τα γκέι παιδιά που απορρίπτονται από τους γονιούς τους έχουν υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών, κατάθλιψης, επικίνδυνου σεξ και χρήσης ναρκωτικών σε σύγκριση με τα γκέι παιδιά που η οικογένειά τους τα αποδέχεται, λέει μια έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2009. Έλα! Σιγά το νέο!

Κι όμως, η εν λόγω έρευνα δεν δηλώνει το αυτονόητο. Εξηγεί και κατορθώνει πολλά περισσότερα απ' όσα συνειδητοποιούμε με μια πρώτη ανάγνωση, δηλώνει η Κάιτλιν Ράιν, βασική ερευνήτρια της μελέτης που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο.

Ανέκαθεν υποθέταμε ότι η απόρριψη από την οικογένεια συντελούσε αρνητικά σε προβλήματα υγείας και γενικότερο άγχος στη ζωή ενός παιδιού, αλλά πρώτη φορά, με αυτή την έρευνα, εντοπίζονται συγκεκριμένες συμπεριφορές των γονέων που επηρεάζουν την ψυχική υγεία των παιδιών.

Είναι η πρώτη έρευνα που συνδέει την παιδική αυτοκτονία και τη χρήση ναρκωτικών με την απόρριψη από τους γονείς.

Η έρευνα (ο πλήρης τίτλος της οποίας είναι «Οικογενειακή απόρριψη ως δείκτης πρόβλεψης προβλημάτων υγείας σε λευκούς και λατινοαμερικάνους γκέι, λεσβίες και αμφιφυλόφιλους εφήβους) εντοπίζει 108 συμπεριφορές που μπορούν να επηρεάσουν δραματικά αποτελέσματα τη ζωή ενός γκέι παιδιού.

Γamarties-gonewn-02ια παράδειγμα, λέει η Ράιν, «όταν αποκλείεις ένα γκέι παιδί από τις δραστηριότητες της οικογένειας επειδή είναι γκέι, οι πιθανότητες να αποπειραθεί να αυτοκτονήσει είναι εννέα φορές υψηλότερες».

Παρόμοιες έρευνες σε διάφορες χώρες του κόσμου[1] δείχνουν ότι οι ομοφοβικές παρενοχλήσεις στο σχολείο και την οικογένεια συνδέονται με τις αυτοκτονίες ΛΟΑΤ παιδιών. Μια πρόσφατη έρευνα του Υπουργείου Παιδείας της Βόρειας Ιρλανδίας[2] βρήκε ότι τα παιδιά που είναι λεσβίες, γκέι ή τρανσέξουαλ έχουν

  • Πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να χρειαστούν φάρμακα για κατάθλιψη.
  • Δυόμισι φορές περισσότερες πιθανότητες να προκαλούν αυτοτραυματισμούς.
  • Τουλάχιστον τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.

Τα παιδιά που είναι γκέι, λεσβίες ή τρανσέξουαλ αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στο σχολείο και τη γειτονιά τους, τα οποία επιδεινώνονται όταν δεν λαμβάνουν καμία στήριξη από την ίδια τους την οικογένεια. Άλλες επιζήμιες συμπεριφορές από πλευράς γονέων, επισημαίνει η Ράιν, είναι το να κρύβεις το γκέι παιδί σου από άλλους συγγενείς, το να κατακρίνεις ένα γκέι παιδί επειδή δεν συμμορφώνεται με τα παραδοσιακά πρότυπα εμφάνισης του φύλου του, το να κατηγορείς εκείνο επειδή οι συμμαθητές του το κοροϊδεύουν.

Αντίθετα, ακόμα και πολύ μικρές προσπάθειες των γονιών να αποδεχτούν το γκέι παιδί τους -π.χ. να πάψουν να πιέζουν το παιδί τους να βγει ραντεβού με άτομα του αντίθετου φύλου- κάνουν τεράστια διαφορά για τη μελλοντική ψυχική υγεία του παιδιού τους.

Για όλα φταίνε οι γονείς λοιπόν; Η Ράιν κρατά μια πιο δίκαια στάση. Όλες αυτές οι απορριπτικές και επιζήμιες συμπεριφορές των γονέων είναι πολύ συνηθισμένες, εξηγεί. Οι περισσότεροι γονείς φέρονται έτσι επειδή πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο θα βοηθήσουν το παιδί τους. Εκφράζουν απογοήτευση και ντροπή για το παιδί τους για να το «συνετίσουν». «Ας μην εξισώνουμε τους γονείς με τη συμπεριφορά τους. Κατά βάση αγαπούν τα παιδιά τους και θέλουν το καλό τους».

amarties-gonewn-03Για το καλό μας, λοιπόν, μας οδηγούν στην αυτοκτονία, κι ας μην το ξέρουν. Γι' αυτό και το επόμενο βήμα της Κέιτλιν Ράιαν είναι η ανάπτυξη παρεμβάσεων στους γονείς για να καταπολεμηθεί η απόρριψη και να αρχίσουν να στηρίζουν τα γκέι παιδιά τους.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς στο Ελλάντα που δεν υπάρχουν τέτοιες παρεμβάσεις; Αν βλέπουμε ότι οι γονείς μας μάς κάνουν κακό με την άμεση ή έμμεση απόρριψη, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να απομακρυνθούμε, όσο ριζοσπαστικό κι αν ακούγεται αυτό για τα ελληνικά δεδομένα. Η παραμονή μας σε ένα τέτοιο ανθυγιεινό περιβάλλον κυριολεκτικά μπορεί να μας καταστρέψει.

Βέβαια, το να απομακρυνθούμε γεωγραφικά από τους δικούς μας δεν σημαίνει ότι απεγκλωβιζόμαστε συναισθηματικά. Λίγο πολύ τους γονείς μας τούς κουβαλάμε πάντα μέσα μας - και κυρίως τις απόψεις τους για εμάς. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις όταν οι γονείς μας συνεχίζουν να μας απορρίπτουν και να μας κάνουν κακό, αλλά ειδικά στην Ελλάδα είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η οικογένεια δεν είναι ιερή! Ιερός είναι ο δικός μας αυτοσεβασμός - αν όχι η ίδια η ζωή μας (κι όχι απλώς η επιβίωση).


Δείτε

{youtube}4vAfBXW1e6U{/youtube}

Prayers for Bobby, τηλεταινία (2009) με τη Σιγκούρνι Γουίβερ, βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Μπόμπι Γκρίφιθ, ο οποίος αυτοκτόνησε επειδή οι θρήσκοι γονείς του προσπαθούσαν επί χρόνια να τον «θεραπεύσουν». Όπως δήλωσε η Γουίβερ, «οι γονείς θεωρούσαν ότι έπρατταν το σωστό - ότι έσωναν την ψυχή του. Η ταινία αυτή θα βοηθήσει πολλά γκέι παιδιά να ανοιχτούν στους γονείς τους».


{youtube}cuammklIcBs{/youtube}

Συνέντευξη της Σιγκούρνι Γουίβερ.

 

Το εν λόγω άρθρο βασίστηκε σε δημοσίευμα του περιοδικού Advocate.com.

Διαβάστε επίσης:

Ο γιος σου είναι γκέι! Κατάστρεψέ τον!

Σπασμένα κόκαλα, τσακισμένες ψυχές

 

Βιβλιογραφία

[1] Bontempo, D., & D'Augelli, R. D, (2002) Effects of At-School Victimisation and Sexual Orientation on Lesbian, Gay, or Bisexual Youths' Health Risk Behaviour Journal of Adolescent Health. 2002; 30; 364-374

Meyer I.H. (1995) Minority stress and mental health in gay men. Journal of Health and Social Behaviour, 36, 38-56

Rotheram-Borus, M.J., Hunter, J., & Rosario, M. (1994) Suicidal behaviour and gay-related stress among gay and bisexual male adolescents. Journal of Adolescent Research, 9, 498-508.

[2] YouthNet (2004) ShOut: Research into the Needs of Young People in Northern Ireland who Identify as Lesbian, Gay, Bisexual and/or Transgender. Belfast: YouthNet.

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 322 guests και κανένα μέλος