Πρακτικά βήματα για όταν οι γονείς μας κακοποιούν

Γκέι καθημερινότητα

Δεν θέλουν πάντα όλοι οι γονείς το καλό μας - ή το «καλό» που μας θέλουν μερικές φορές εμάς μας διαλύει ψυχικά.

του Λύο Καλοβυρνά

 

Τι είναι η συναισθηματική κακοποίηση;

praktika-vimata-01Είναι η συμπεριφορά, λεκτική ή πρακτική, που θέτει τη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε κίνδυνο. Παραδείγματα συναισθηματικής κακοποίησης είναι:

  • Οι φωνές και οι κραυγές.
  • Οι μειωτικοί χαρακτηρισμοί «είσαι ηλίθιος», «είσαι κακό παιδί», «είσαι άχρηστος/η».
  • Η σύγκριση των παιδιών με άλλα παιδιά σε βάρος τους: «δεν αξίζεις τίποτε», «ο ξάδελφος σου πάει καλύτερα από σένα» κλπ.
  • Η δημιουργία ενοχών «θα με κάνεις να πεθάνω», «εσύ φταις για όλα».
  • Η ταπείνωση του παιδιού «είσαι για πέταμα», «τι ήθελα και έκανα ένα παιδί σαν και σένα», «είσαι ανώμαλος», «μακάρι να πέθαινες στη γέννα αντί να μου βγεις ανώμαλος» κ.λ.π.
  • Οι απειλές εγκατάλειψης ή βίας «θα φύγω και θα σε παρατήσω», «θα σε κλείσω σε ίδρυμα», «θα σου σπάσω τα κόκαλα» κλπ.
  • Οι ακραίες μορφές τιμωρίας π.χ. στέρηση φαγητού, νερού, κλείδωμα σε σκοτεινούς χώρους, δέσιμο κλπ.

Όταν οι γονείς ασκούν ψυχολογική βία

Αν οι γονείς σου σού ασκήσουν βία ψυχολογική επειδή είσαι γκέι (μόνιμη γκρίνια, βρισιές, απειλές, εξευτελισμούς, συναισθηματικούς εκβιασμούς κτλ) πρώτα δώσε τους λίγο χρόνο μπας και τους περάσει. Πολλοί γονείς αντιδρούν δραματικά στην αρχή, ειδικά αν το έμαθαν ξαφνικά, αλλά σιγά σιγά συνηθίζουν ή έστω παύουν να αντιδρούν τόσο άσχημα. Τις περισσότερες φορές κάνουν σαν να μη συνέβη ποτέ. Το delete της πληροφορίας είναι από τις πιο κοινές στάσεις στις ελληνικές οικογένειες. Όσο προσπαθούν να το χωνέψουν μην τους προκαλείς πολύ αλλά ούτε και να τους χαρίζεσαι υποχωρώντας (π.χ. λέγοντας ότι είπες ψέματα, ότι ήταν μια φάση που πέρασε κτλ). Κάτι τέτοιο απλώς θα μεταθέσει το πρόβλημα στο μέλλον.

Με το ίδιο νόμισμα

Αν οι γονείς σου συνεχίσουν τις απειλές, τον πόλεμο νεύρων, τους συναισθηματικούς εκβιασμούς, κάνε το ίδιο. «Θα με στείλεις στον τάφο!» απειλεί η μαμά; «Έτσι που μου φέρεσαι θα με ρίξεις στα ναρκωτικά» απείλησε εσύ. «Θα πέσω να πεθάνω μ' αυτό που μου 'κανες» κλαψουρίζει ο μπαμπάς; «Αν εσείς που είστε γονείς μου δεν μ' αγαπάτε επειδή είμαι γκέι, θα πάω να σκοτωθώ» κλαψούρισε εσύ. «Φύγε, δεν είσαι πια παιδί μου» αυτοί; «Τι θέλετε, να σηκωθώ να φύγω και να μη με ξαναδείτε ποτέ; Να κοιμάμαι στα παγκάκια επειδή δεν δέχεστε το ποια είμαι;» εσύ. Το παιχνίδι των συναισθηματικών εκβιασμών παίζεται από πολλούς παίκτες και είναι εξίσου αποτελεσματικό και προς τις δύο κατευθύνσεις. Δυσκολεύεσαι να το κάνεις; Θυμήσου ότι το κάνεις (και) για το δικό τους καλό!

praktika-vimata-02Οι περισσότεροι γονείς ηρεμούν με τον καιρό. Παρόλ' αυτά, αν οι δικοί σου συνεχίζουν να σου ασκούν βία αμείωτα, οργάνωσε το να φύγεις. Όχι κινήσεις παρορμητικές, γιατί μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ. Στο κάτω κάτω, μετά την ενηλικίωσή σου οι γονείς δεν είναι υποχρεωμένοι να σε δεχτούν όπως είσαι. Μπορεί όντως να τους νοιάζει περισσότερο να έχουν στρέιτ παιδί παρά το να χάσουν το γκέι παιδί τους. Δεν μπορείς να τους πιέσεις να σε αποδεχτούν. Παρομοίως ούτε εσύ είσαι υποχρεωμένη/ος να τους αποδεχτείς.

Οργάνωσε το πώς θα μπορέσεις να μετακομίσεις αλλού - σε φίλους, με συγκάτοικο, με σύντροφο. Οργάνωσε από πριν το πώς θα βγάζεις λεφτά για να ζήσεις. Πάνω απ' όλα μην κάνεις παρορμητικές κινήσεις, π.χ. να σηκωθείς να φύγεις χωρίς να έχεις οργανώσει που θα είσαι σε πέντε μήνες από τώρα.

Γιατί είναι σημαντικό να φύγεις;

«Τι πειράζει που μου τη λένε και μου γκρινιάζουνε συνέχεια;», «Πού να σηκωθώ να φύγω, πώς θα τα βγάλω πέρα μόνη μου;»

Εύλογοι ενδοιασμοί, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι συνεχής ψυχολογική βία μπορεί να μη σπάει κόκαλα, αλλά σπάει ψυχές. Σιγά σιγά καταλήγουμε να βλέπουμε τα πράγματα -κι εμάς τους ίδιους- με τα δικά τους, διεστραμμένα, βρωμισμένα μάτια. Σκέψου το σαν προπαγάνδα. Λίγο λίγο μάς δηλητηριάζει, μας εμποδίζει να αναπτυχθούμε και να γίνουμε όλα όσα μπορούμε να γίνουμε σ' ένα πιο θετικό, στηρικτικό περιβάλλον.

praktika-vimata-03Σε ακραίες περιπτώσεις λοιπόν, ενδείκνυται να φύγεις, πρώτον για να γλιτώσεις από τη βία και δεύτερον γιατί σε αρκετές περιπτώσεις παιδιών που σηκώθηκαν κι έφυγαν, κλείνοντας την πόρτα στη μούρη των γονιών τους εξαιτίας της απαίσιας συμπεριφοράς τους, μετά από μήνες οι γονείς μαλάκωσαν και άρχισαν εκείνοι να κάνουν συμφιλιωτικά βήματα.

Πρώτον: Μην υποτιμάς το πρόβλημα. Βία δεν είναι μόνο το ξύλο, είναι οι συνεχείς βρισιές, ο εξευτελισμός, η υποτίμηση. Το κακό είναι ότι η ψυχολογική /ψυχική βία δεν αποδεικνύεται. Δεν αφήνει μελανιές και σπασμένα κόκαλα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ασήμαντη. Σε καταστρέφει πιο μόνιμα και πιο σοβαρά! Γι' αυτό μην επιτρέπεις ούτε στους γονείς σου να σου φέρονται άσχημα!

Δεύτερον: Τηλεφώνησε στη γραμμή SOS του «Χαμόγελου του Παιδιού», που λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο και είναι δωρεάν και ανώνυμη. Μπορείς να πάρεις όσες φορές θέλεις. Στο Χαμόγελο του Παιδιού δεν θεωρούν την ομοφυλοφιλία πρόβλημα προς λύση. Υπάρχει τηλέφωνο SOS 1056 αλλά και επιπλέον νούμερα περιφερειακά (Θεσσαλονίκη: 2310-250160, Πάτρα: 2610-332499 και Πύργος: 26210-81040).

Σε αυτή τη γραμμή μπορούν να πάρουν παιδιά, έφηβοι, κηδεμόνες και εκπαιδευτικοί να ενημερωθούν για θέματα που αφορούν:

  • τη σχέση των παιδιών με την οικογένειά τους
  • κακοποίηση (σωματική, ψυχολογική, σεξουαλική)
  • το σχολικό περιβάλλον
  • τη σχέση με τους συνομήλικους
Όταν οι γονείς ασκούν σωματική βία

Αν οι γονείς σου σηκώνουν χέρι πάνω σου, μπορείς να κάνεις αρκετά πράγματα. Η σωματική κακοποίηση αποδεικνύεται πιο εύκολα από την ψυχολογική κακοποίηση. Τηλεφώνησε αμέσως στη γραμμή SOS του Χαμόγελου του παιδιού. Έχουν δομές και υπηρεσίες που μπορούν να σε στηρίξουν άμεσα.

Διάβασε το άρθρο που έγραψαν οι ψυχολόγοι του Χαμόγελου του Παιδιού.

Η ψυχολόγος της γραμμής θα προσπαθήσει να βρει λύσεις και να μιλήσει και με τους δικούς σου, όταν αυτό είναι εφικτό. Αν οι δικοί σου συνεργαστούν μπορεί να σας παραπέμψει στα κέντρα ψυχικής υγείας των δημόσιων φορέων, σε οικογενειακούς θεραπευτές, δωρεάν. Μερικές φορές αυτό δεν μπορεί να γίνει επειδή οι γονείς σου αρνούνται να συνεργαστούν, πιστεύοντας ότι το πρόβλημα το έχεις εσύ. Αν η κατάσταση που αντιμετωπίζεις συνεχίζει και είναι σοβαρή, η ψυχολόγος της γραμμής θα σου πει να απευθυνθείς στην Εισαγγελέα Ανηλίκων.

Στον Εισαγγελέα Ανηλίκων θα εξηγήσεις τι συμβαίνει. Αν πρόκειται για λεκτική/ψυχολογική βία η Εισαγγελέας αρχικά θα κάνει συστάσεις στους δικούς σου. Μπορεί να νομίζεις ότι δεν θα βγει τίποτα, αλλά οι γονείς αρκετές φορές συμμορφώνονται.

Αν οι γονείς σου δεν διορθώσουν τη συμπεριφορά τους απέναντί σου, η/ο Εισαγγελέας θα τους υποχρεώσει, ανάλογα με τη σοβαρότητα, να ζητήσουν ψυχολογική στήριξη. Αλλιώς οι γονείς σου θα αντιμετωπίσουν τις κυρώσεις του νόμου.

Στον Εισαγγελέα μπορείς να πας και μόνος/η σου, χωρίς κάποιον ενήλικα. Αντίθετα, στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας μπορείς να πας μόνο με τους γονείς σου ή άλλο συγγενικό πρόσωπο.

Δεν χρειάζεται ν' ανεχτείς αυτή τη βία. Το ότι είσαι γκέι είναι απόλυτα φυσιολογικό! Κανείς, μα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου πει το αντίθετο, να σε ταπεινώσει και να σε χτυπήσει γι' αυτό.

Μην αφήνεις τους άλλους να σου κάνουν κακό. Το να αγαπάς ανθρώπους του ίδιου φύλου είναι φυσιολογικό. Είναι όμορφο.

Διάβασε τη συνέχεια του άρθρου: Όταν ένας γκέι αυτοκτονεί, Ψυχολογική κακοποίηση: υπάρχουν λύσεις

Διάβασε επίσης

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 942 guests και κανένα μέλος