Να έχεις φωνή!
Αφιέρωμα: γκέι & εφηβεία
Μοναξιά, αυτοκτονία, καταπίεση, δύναμη: οι γκέι έφηβοι μιλάνε...
του Λύο Καλοβυρνά
2 έφηβοι στους 20 - Εκθέσεις γκέι και λεσβίων νέων
της Αν Χήρον
Εκδόσεις Γοργώ, 2005
«Σε αυτόν τον κόσμο όπου οι γκέι είναι τόσο καταπιεσμένοι, είναι καλό να μπορείς να έχεις φωνή».
Ρέιτσελ Κόρμπετ, 16 χρονών
Η φωνή των εφήβων σπάνια ακούγεται, ειδικά όταν είναι γκέι. Οι υποψίες ότι ίσως είναι γκέι ήδη από την παιδική ηλικία, επιβεβαιώνονται στην εφηβεία, προκαλώντας μεγάλη αγωνία για το τι θα τους συμβεί. Η αίσθηση της απομόνωσης και της απελπισίας είναι πολύ βαριά και δυστυχώς, ειδικά στη χώρα μας, ελάχιστοι είναι ευαισθητοποιημένοι.
Ένα βιβλίο συγκεντρώνει 43 τέτοιες φωνές, γκέι κοριτσιών και αγοριών, προεφηβικής, εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας (12-24), που περιγράφουν με δικά τους λόγια το πώς έζησαν ή ζουν ακόμη την ομοφυλοφιλία τους, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν ή συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν και πώς τα ξεπέρασαν, τουλάχιστον κάποιοι από αυτοί.
«Όλη μου τη ζωή ήξερα ότι ήμουν διαφορετικός. Αλλά αν υποθέσουμε ότι κάποιος με ρωτούσε με τι τρόπο νιώθω διαφορετικός δεν θα μπορούσα να του εξηγήσω», λέει ο Κάιλ, 18 χρονών. «Κοιτάζοντας το παρελθόν, μπορώ να πω ότι πάντοτε μου άρεσαν τα αγόρια, αλλά μόνο όταν έφτασα στα δεκατρία μου έμαθα ότι το όνομα για το πάθος μου λέγεται "ομοφυλοφιλία"», λέει ο Κρίστοφερ, 17 χρονών.
Οι ιστορίες είναι οι ιστορίες όλων μας: δυστυχισμένες ιστορίες παιδιών που πετάχτηκαν έξω από το σπίτι τους, παιδιά που σκέφτηκαν την αυτοκτονία, παιδιά που αγωνιούσαν να βρουν κάποιον άνθρωπο να μοιραστούν τα συναισθήματά τους, αλλά και ιστορίες παιδιών που βρήκαν υποστήριξη από τους γονείς τους ή άλλους ανθρώπους και βίωσαν όμορφα την ομοφυλοφιλία τους.
Το Δύο έφηβοι στους είκοσι, εκθέσεις γκέι και λεσβιών νέων είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από κάθε παιδί που αναρωτιέται για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, αλλά και από μεγαλύτερες γκέι γυναίκες και άντρες, οι οποίες στις σελίδες του θα ανακαλύψουν πολλά στοιχεία από την προσωπική τους ιστορία.
Το βιβλίο θα βοηθήσει όχι μόνο τους εφήβους που τώρα φανερώνονται, αλλά και τους ενήλικες που ψάχνουν τρόπος να τους βοηθήσουν. Στο τέλος υπάρχει παράρτημα με περαιτέρω βιβλιογραφία στα ελληνικά. Πρόκειται για ένα τρομερά ενδιαφέρον και χρήσιμο βιβλίο, το οποίο δυστυχώς ζημιώνεται από την πολύ κακή μετάφραση.
Για επίλογο επιλέγω τα λόγια του Κρίστοφερ: «Το να είμαι γκέι δεν ήταν πάντα εύκολο [...] αλλά έμαθα να είμαι ο εαυτός μου. Οι στιγμές οικειότητας και αγάπης που μπορείς να μοιραστείς όταν είσαι ειλικρινής είναι κατά πολύ καλύτερες από τις φορές που υποκρίνεσαι ότι είσαι κάτι που δεν είσαι».
