Γκέι, ανάπηροι και ορφανοί: δυο ζωές

Αφιέρωμα: ΑΜΕΑ & ομοφυλοφιλία

«Είναι πιο αποδεκτό το κάθε πράγμα να μην ξεμυτίζει από την κατηγορία όπου το έχουν κατατάξει».

Συνέντευξη του Παναγιώτη Ευαγγελίδη στον Λύο Καλοβυρνά

chip-ovi-01To 2007, ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης προκάλεσε αίσθηση με το ντοκιμαντέρ Chip & Ovi, το οποίο παρακολουθεί τη σχέση δύο Ρουμάνων ανάπηρων παιδιών, που είναι γκέι και ορφανοί. Το ντοκιμαντέρ, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού, ήταν η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του γνωστού συγγραφέα, σεναριογράφου, μεταφραστή και συνεργάτη του 10%. Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης (που πρόσφατα γύρισε το πρώτο ελληνικό γκέι πορνό, για το οποίο μιλά σε άλλο θέμα στο περιοδικό) μιλά εδώ για τα παραλειπόμενα του Chip & Ovi.


Πώς γεννήθηκε το Chip & Ovi;

Συνάντησα τον Τσιπ και τον Όβι, τα δύο παιδιά από την Ρουμανία, στη Γενική Συνέλευση της EGLSF στη Βουδαπέστη το 2006. Ο Τσιπ είχε υπάρξει διευθυντής του πρώτου γκέι έντυπου στην Ρουμανία και είχε ήδη ακτιβιστικές δραστηριότητες στο ενεργητικό του. Τους είχαν καλέσει στη Συνέλευση με την προοπτική να δημιουργηθεί και στην Ρουμανία μια ΛΟΑΤ οργάνωση πίσω από τη βιτρίνα μιας οργάνωσης για τον αθλητισμό.

Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να συναντάω ανθρώπους και να μου γεννιέται η επιθυμία να τους μοιραστώ με τους άλλους χωρίς τη διαμεσολάβηση των δικών μου λέξεων. Να τους δουν όπως τους είδα κι εγώ: με αυτά τα συγκεκριμένα πρόσωπα, με αυτά τα σώματα, την κίνηση, τη φωνή τους, χωρίς να χρειάζεται να σχηματίσουν στη φαντασία τους ένα πρόσωπο από τις δικές μου φράσεις. Αυτό αναπόφευκτα σχεδόν με οδήγησε στο ντοκιμαντέρ. Με τον Τσιπ και τον Όβι είχα ακριβώς αυτή την αίσθηση, να τους γνωρίσω σε όσο το δυνατόν περισσότερους άλλους ανθρώπους, να μοιραστώ μαζί με άλλους τη συγκίνηση και τις δυνατές εντυπώσεις που μου γέννησε η επαφή μαζί τους.

chip-ovi-02

Τους το πρότεινα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα, γιατί στην περίπτωση δύο ανάπηρων παιδιών όλο το εγχείρημα μπορούσε πολύ εύκολα να πάρει τη χροιά εκμετάλλευσης, να τα μετατρέψει σ' άλλο ένα εύκολο θέαμα αδηφάγου καταναλωτισμού.

Δέχτηκαν και ένα μήνα αργότερα πήγα με μια κάμερα στην Κλουζ-Ναπόκα, όπου ζούσαν, και για δέκα μέρες τράβηξα το υλικό από το οποίο έγινε η ταινία.

Ποιος ήταν ο στόχος του ντοκιμαντέρ;

Στόχος ήταν να υλοποιήσω την επιθυμία μου να καταγράψω αυτά τα δυο παιδιά σε φιλμ και να δω πώς θα λειτουργούσε αυτό σε σχέση μ' όλα εκείνα που είχα εκ των προτέρων στο μυαλό μου. Υπάρχει σ' όλο αυτό πάντα ένα παιχνίδι με την αιωνιότητα, με το πάγωμα του χρόνου, με την επιθυμία να μπορέσουμε να κρατήσουμε για πάντα ζωντανά τα πράγματα και τους ανθρώπους που αγαπάμε ή που μας εντυπωσιάζουν.

Ταυτόχρονα ήθελα να γίνει γνωστή η ιστορία και τα προβλήματα αυτών των δύο ανθρώπων, ενώ παράλληλα έπαιζε και η ιδέα ότι όλο αυτό τελικά θα μπορούσε να έχει ένα θετικό αντίκτυπο στην ζωή τους.

Έχει προβληθεί σε αρκετά φεστιβάλ, γκέι και μη. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου;

chip-ovi-03

Οι αντιδράσεις του κόσμου είναι πάντα συμπάθειας και προβληματισμού. Το ντοκιμαντέρ αυτό βάζει μαζί είδη που δεν είθισται να συνδυάζονται. Την αναπηρία, τον ομοερωτικό σεξουαλικό προσανατολισμό, τη φτώχεια, την ορφάνια κ.τ.λ. Κάποιοι θεατές της ταινίας, μεταξύ αυτών κάποιοι ανάπηροι, αντέδρασαν με το μείγμα. Οι γκέι ανάπηροι δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο σαν θεματολογία. Είναι πιο αποδεκτό το κάθε πράγμα να έχει την κατηγορία του και να μην ξεμυτίζει από εκεί. Ο συνδυασμός αποπροσανατολίζει πολλούς, όμως για άλλους είναι πολύ διαφωτιστικός.

Για μια ταινία που γυρίστηκε με τόσο πενιχρά μέσα και χωρίς σχεδόν καμία τεχνική κατάρτιση από μέρους μου τότε, είχα μια ανταπόκριση πολύ θετικότερη και μεγαλύτερη από αυτήν που θα είχα ποτέ μου φανταστεί και αυτό με ενθάρρυνε να συνεχίσω και με άλλες ταινίες.

Σε γνωρίζαμε ως μυθιστοριογράφο και σεναριογράφο. Βλέπουμε μια μετάβασή σου από τον γραπτό λόγο στο πανί. Είναι στροφή;

Το να κάνω ταινίες δεν είναι στροφή. Προσθέτω απλώς στις ασχολίες μου τον κινηματογράφο, κάτι που αγαπούσα πάντα σαν θεατής και με το οποία φλέρταρα μέσω του σεναρίου και της φωτογραφίας πάρα πολλά χρόνια. Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν μπορώ να κάνω μόνο ένα ή δυο πράγματα, το πήγαινε έλα ανάμεσά τους είναι που μου δημιουργεί την έμπνευση και μου δίνει τον χώρο να ξαναγυρίζω από το ένα στο άλλο.

{youtube}cZ1vLUGksqE{/youtube}

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 88 guests και κανένα μέλος