Η καύλα του αναποδογυρίσματος

Γκέι κοινότητα

Είναι οι «άνθρωποι με μουνιά» γυναίκες; Όχι απαραίτητα. Το τι σημαίνει γυναίκα-γκέι-ανώμαλος-σεξουαλικότητα-ταυτότητα-φύλο εξετάζεται και αμφισβητείται: καλώς ήρθατε στο QueerFest.

των Παναγιώτη Ευαγγελίδη και Κωστή Σπηλιώτη

Ανάμεσα στις ελληνικές βραδιές και τα πορν-σόου των μπαρ, τις παρτούζες στις σάουνες και τα μόνο εχέμυθοι 100% άντρες ν' απαντήσουν, κάποιες γυναίκες, άντρες και έμφυλα αταυτοποίητοι άνθρωποι κινούνται (και) διαφορετικά στην πόλη, αμφισβητώντας τα τακτοποιημένα κουτάκια που μας ορίζουν πώς πρέπει να είναι το φύλο και η σεξουαλικότητα.

Από την Παρασκευή 28 Νοέμβρη ως και την Κυριακή 30 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το QueerFest. Στην αφίσα του αυτοσυστηνόταν ως εξής: «Τρεις μέρες με συζητήσεις, περφόρμανς, προβολές, συλλογική κουζίνα και συλλογικές αντιστάσεις, με στάσεις στις επιθυμητικές μας αναζητήσεις και τις έμφυλες απορίες, στις απόρροιες του προσωπικού που γίνεται πολιτικό, τρεις μέρες με συναυλίες, πάρτυ και εργαστήρια χαρτογραφούμε τις εμπειρίες μας, ξανασκεφτόμαστε πάνω στα πολιτικά μας εργαλεία, αυτοοργανωνόμαστε, επιθυμούμε, χτίζουμε κοινότητες και δίκτυα, σμιλεύουμε τις οικειότητες αλλά και τις διαφορές μας, και διασχίζουμε τους ιστούς της πόλης». Το φεστιβάλ είχε οργανωθεί από «τις αλλόκοτες, τις φεμινίστριες, τις λεσβίες και τις αδερφές, τα φρικιά, τις ανώμαλες, τα τρανς αγόρια και κορίτσια της συνέλευσης».

Ήμασταν εκεί και τις τρεις μέρες, συζητώντας, χορεύοντας, μαγειρεύοντας ψητά λαχανικά, φιλώντας αγνώστους στα σκαλιά, γελώντας, μεθώντας, κυκλοφορώντας μισόγυμνοι, στέκοντας σκεφτικοί... Ένα μέρος από τις εντυπώσεις και τις σκέψεις μας καταγράφεται στο κείμενο αυτό. Προσοχή όμως: ακολουθούν δυο λόγια για το πώς τα πέρασαν και τι σκεφτήκανε ο Κωστής και ο Παναγιώτης στο Queerfest.

Μακριά από μας η διάθεση να ακινητοποιήσουμε τη ρευστότητα, πόσο μάλλον να ρητορεύσουμε περί queer.

• Χορτάσαμε ωραίες φάτσες μπερδεμένες μεταξύ τους: τρανς, στρέιτ, πούστικες, λεσβιακές, ανώμαλες, ακατονόμαστες, αγοριστίστικες. Δεν πολυνοιαζόταν κανείς έτσι κι αλλιώς για την ταμπέλα.
• Τέλεια οργάνωση, δούλεψε χωρίς να δείχνει ούτε άγχος ούτε υστερία, σαν ψέμα φάνηκε, αλλά δεν ήταν.
• Κάποιες φορές ερμητισμός και εσωστρέφεια, φόβος για συγκίνηση και βιωματικό λόγο, αμηχανία απέναντι σε παρεμβάσεις που είχαν να πουν άλλο τραγούδι απ' τη συνέλευση, αλλόκοτη αίσθηση ιερού αν και οι εισηγήσεις ήταν για το βλάσφημο.
• Μια μάζα ανθρώπων μετακινήθηκε και δικτυώθηκε σαν υπόγειο ρίζωμα στην πόλη, διονυσιάστηκε, λογόφερε, καύλωσε, ακόνισε γλώσσες και αυτιά, μακάρι να γίνει πιο πολλή, πιο πολύ, πιο συχνά.
• Η όποια σοβαροφάνεια εξανεμίστηκε στις συναυλίες, τις περφόρμανς και το πάρτι, οι ίδιοι άνθρωποι που συζητούσαν σαν ιδεολογικά καθαροί, βρώμιζαν την εικόνα τους χορεύοντας και τραγουδώντας.
• Πολυμορφία, πολυφωνία πολυπλοκότητα την τελευταία ημέρα, με drag εργαστήρι και παρουσίαση ομάδων από όλη την Ελλάδα, κάπως μας έλειψε τις δύο πρώτες μέρες, αλλά δεν πειράζει.

Όπως και να 'χει, και παρά τις όποιες επιφυλάξεις τους, ο Παναγιώτης και ο Κωστής ενθουσιάστηκαν με το QueerFest και πιστεύουν πως τα καλύτερα έρχονται από αυτό το χώρο. Όσες και όσοι δεν το παρακολουθήσατε, μπορείτε να τις βρείτε τις ενδιαφέρουσες εισηγήσεις και τα έντυπα υλικά εδώ,