Πάρτι στη Σαχάρα

Αν υποψιαστώ

«Είναι ένας αξιοθαύμαστος και γενναίος άντρας με αρχίδια ανάμεσα στα πόδια του. Αν και όχι πάντα τα δικά του.»

του Νίκου Μελά

ΛεγεωνάριοιΣτους καυτούς αμμόλοφους της Σαχάρας, πριν από 100 χρόνια, οι σκληροτράχηλοι Γάλλοι λεγεωνάριοι συνδύαζαν άψογα την πολεμική αρετή με την πιο προκλητική ομοφυλοφιλία.

Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα η Γαλλία, στα πλαίσια της αποικιακής της εξαπλώσεως, κατέλαβε την Αλγερία και λίγο αργότερα την Τυνησία και το Μαρόκο. Για τον έλεγχο των αχανών εκτάσεων του Μαγρέμπ (όπως ονομάζεται η βορειοδυτική Αφρική), από τις ακτές της Μεσογείου μέχρι τους καυτούς αμμόλοφους στην καρδιά της Σαχάρας, για την καταστολή των εξεγέρσεων των Αράβων και για την παρεμπόδιση αντιπάλων αποικιοκρατών (Άγγλων και Ιταλών) να εγκατασταθούν στην περιοχή, ιδρύθηκαν η Λεγεώνα των Ξένων και το Σύνταγμα της Αφρικής, το περιβόητο Bataillon d'Afrique (στην καθομιλουμένη, το Bat d'Af). Η πρώτη επανδρώθηκε από μη Γάλλους μισθοφόρους, ενώ το δεύτερο από Γάλλους υπηκόους που υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία.

Μακριά από τις πατρίδες τους, απομονωμένοι, μέσα σε μια ξένη κουλτούρα και γλώσσα, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και άγρια πειθαρχία, οι σκληροτράχηλοι στρατιώτες πολεμούσαν για την τιμή της χώρας τους (έτσι το αντιλαμβάνονταν οι αποικιοκράτες), διακινδυνεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα και θυσιάζοντας συχνά τις ζωές τους. Pour la France! Τι πιο ηρωικό και ένδοξο!

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο φαντάζεται κανείς την αμηχανία των παραδοσιακών ιστορικών όταν, γράφοντας για τις ένδοξες εκστρατείες του Bat d'Af, για αιματηρές μάχες, ενέδρες, επιθέσεις, σκηνές αυτοθυσίας και ανείπωτης ανδρείας στην μέση της ερήμου, έπρεπε να καταπιούν αμάσητο αυτό που όλοι ήξεραν, αλλά κανείς τους δεν τολμούσε να ξεστομίσει δημόσια. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών του Bat d'Af και της Λεγεώνας, είχαν αποκλειστικά ομοφυλόφιλες σχέσεις μεταξύ τους!

an-ypopsiastw-02Αν βάλει κανείς κάτω τα δεδομένα, η κατάσταση ήταν αναμενόμενη: χιλιάδες νέοι άντρες απομονωμένοι στη μέση της ερήμου, ζούσαν σε απόλυτη εγγύτητα καθημερινά και επί μήνες, χωρίς καμία πρόσβαση σε γυναίκες, μακριά από τον κοινωνικό έλεγχο, υπό τον καθημερινό φόβο του θανάτου. Για οποιονδήποτε ετεροφυλόφιλο, ακόμη και εκεί που η πρόσβαση σε πόρνες ήταν εφικτή, το συναισθηματικό δέσιμο θα ήταν λογικά πολύ εντονότερο με τους συντρόφους τους, με τους οποίους ζούσε και πολεμούσε καθημερινά, παρά με τις διάφορες άγνωστες γυναίκες που περνούσαν φευγαλέα από τη ζωή του. Τα συναισθήματα αυτά θα ήταν σίγουρα ακόμη πιο έντονα για έναν ομοφυλόφιλο φαντάρο, που δεν ήταν καθόλου σπάνιο είδος στο Bat d'Af.

Πολλοί ομοφυλόφιλοι για να αποφύγουν την κοινωνική πίεση και έναν επαπειλούμενο γάμο κατατάσσονταν στο στρατό στις αποικίες. Με μια υπογραφή, από την καταπίεση και την στέρηση της μητροπολιτικής Γαλλίας, περνούσαν στην «απέναντι όχθη», αυτή των χαλαρών ηθών και της ατελείωτης προσφοράς εραστών. Βέβαια υπήρχε ο κίνδυνος ενός (ένδοξου) θανάτου, αλλά για καθετί υπάρχει ένα τίμημα. Έτσι, οι σεξουαλικές σχέσεις ανάμεσα στους φαντάρους των στρατευμάτων της Βόρειας Αφρικής ήταν η τρέχουσα πρακτική και σπάνια είχαν τον χαρακτήρα του βιασμού, αλλά συχνά συνάπτονταν με αμοιβαία συναίνεση. Δεδομένου ότι η ομοφυλοφιλία είχε αποποινικοποιηθεί ήδη από την εποχή της Γαλλικής Επαναστάσεως, δεν προβλεπόταν καμία τιμωρία της στο στράτευμα, εκτός από την περίπτωση της πορνείας ή του βιασμού.

an-ypopsiastw-04Ήδη από το 1894 υπάρχει η πρώτη αναφορά ενός γάλλου εγκληματολόγου για ένα ομοφυλοφιλικό όργιο που είδε έκπληκτος να εκτυλίσσεται μπροστά του ανάμεσα σε στρατιώτες στην Αλγερία. Και κατά την ομολογία ενός πρώην λεγεωναρίου, «οι αρχές έκαναν τα στραβά μάτια για τα όσα συνέβαιναν ανάμεσα στους φαντάρους στις στάσεις πορείας και στις οάσεις μέσα στην έρημο».

Στα 1911, δύο Γάλλοι συγγραφείς που είχαν ζήσει στη γαλλική Βόρειο Αφρική θυμούνταν:

«Φτάνοντας στην Αφρική εξαιτίας της επιδράσεως του κλίματος και της παντελούς ελλείψεως γυναικών, οι φαντάροι μας μιμούνται τη συμπεριφορά των ντόπιων και σύντομα φτάνει στην Γαλλία η κακή φήμη ότι έχουν αφρικανικά ήθη».

«Αφρικανικά ήθη» σήμαινε στην πράξη ομοφυλοφιλία, αφού σε όλη την ισλαμική Αφρική οι σεξουαλικές σχέσεις ανάμεσα σε άντρες ήταν ευρύτατα διαδεδομένες και κοινωνικά αποδεκτές. «Σε πολλές πόλεις της Τυνησίας οι άραβες έμποροι δεν έχουν γυναίκες, αλλά κρατούν στα μαγαζιά τους έναν νεαρό – για κάθε χρήση. Στους δρόμους βλέπει κανείς νεαρά ζευγάρια ανδρών να κρατιούνται χέρι-χέρι και να αγκαλιάζονται σαν εραστές. Οι Άραβες και Εβραίοι έφηβοι της Τύνιδας δεν έχουν καμία αναστολή να εκπορνευτούν σε ξένους».

Στην Αφρική οι Γάλλοι φαντάροι έπαιρναν το βάπτισμα του πυρός αλλά όχι μόνο στα πεδία των μαχών. Η ζωή στα αντίσκηνα του Bat d'Af ξεπερνούσε κάθε φαντασία. Ένας στρατιωτικός γιατρός στην Τυνησία το 1907 έγραψε μια λεπτομερή αναφορά για τη σεξουαλικότητα των φαντάρων: «Γενικά τα δύο τρίτα των στρατιωτών είναι ομοφυλόφιλοι (εννοεί: έχουν ομοφυλόφιλες επαφές), αλλά στο Bat d'Af είναι το 100%. Οι στρατιώτες ζουν σε σχέσεις, με διαχωρισμένους ρόλους. Η «γυναίκα» κάνει τις δουλειές του «σπιτιού», στρώνει τα κρεβάτια, τακτοποιεί τη σκηνή, ράβει τα κουμπιά, ενώ ο «άντρας» αναλαμβάνει τις βαριές δουλειές όπως χειρονακτικές εργασίες, μεταφορές μέσα στο στρατόπεδο κλπ. [...]Αν κάποιος «άντρας» μείνει «χήρος», οι υπόλοιποι τού δανείζουν τις «γυναίκες» τους για να τού κάνουν τις δουλειές και μερικές φορές δύο «άντρες» μοιράζονται σεξουαλικά την ίδια «γυναίκα»[...] Σε πολύ χειρότερη μοίρα όμως βρίσκονται οι «παθητικοί» και αδύναμοι άντρες χωρίς σύντροφο, αφού συχνά εκπορνεύονται δια της βίας από τσαμπουκαλήδες φαντάρους».

Ένας άλλος στρατιωτικός γιατρός, την ίδια εποχή περίπου, αναφέρει: «Οι φαντάροι του Bat d'Af είναι νεαροί που έχουν ήδη ζήσει έκλυτη ζωή, ψάχνουν συνεχώς για καινούργιες απολαύσεις και έχουν δοκιμάσει τις σεξουαλικές απολαύσεις από την εφηβεία τους. Μην έχοντας αρκετό εισόδημα, οι φαντάροι δεν μπορούν να πάνε με πόρνες, γι' αυτό απολαμβάνουν την «εξυπηρέτηση» είτε από τους συναδέλφους τους, είτε από Άραβες, δωρεάν. Τα 3/4 των ανδρών είναι σεξουαλικά ενεργητικοί. Τα 2/3 των παθητικών δέχονται να κάνουν σεξ υπό την απειλή βίας. Σε μερικά αντίσκηνα διοργανώνονται σεξουαλικά όργια με ομαδική χρήση φαντάρων. Η αρσενική πορνεία ανθεί».

Άλλοι συγγραφείς έβλεπαν πιο μακριά και φοβόταν ότι το «κακό» θα εξαπλωνόταν από τον στρατό στην κοινωνία, από τα στρατόπεδα στις πόλεις, από τις αποικίες στη μητρόπολη, σαν ένα είδος σεξουαλικής πανούκλας. Κατά μια έννοια ίσως να είχαν δίκιο. Οι ηλιοκαμένοι φαντάροι που επέστρεφαν από την Αφρική τραβούσαν την προσοχή των ομοφυλόφιλων παριζιάνων. Γύρω στα 1930 η πλατεία Pigalle, το κέντρο της νυχτερινής ζωής του Παρισιού, ήταν γεμάτη από στρατιώτες και λεγεωνάριους από τις αποικίες, ντυμένους με τις στολές τους, έτοιμους για δράση, που καθισμένοι σε μισοσκότεινες γωνιές κάπνιζαν ή έπαιζαν χαρτιά περιμένοντας τους πελάτες.

Hubert LyauteyΔεν ήταν όμως μόνον οι ταπεινοί στρατιώτες, αλλά και οι αξιωματικοί που είχαν ανοιχτά ομοφυλόφιλες σχέσεις με τις ορντινάντσες τους. Ακόμη και διάσημοι στρατηγοί, λαμπροί ήρωες των γαλλικών αποικιακών πολέμων όπως ο Lattre de Tassigny και ο Gallieni ήταν γνωστοί ομοφυλόφιλοι. Ο περίφημος στρατάρχης Lyautey, που είχε δοξάσει τη Γαλλία στην Αλγερία και την Ινδοκίνα, είχε σχέσεις με επίλεκτους φαντάρους του και τον ανεπίσημο τίτλο «η επίσημη τρελή του γαλλικού στρατού». Τα απομνημονεύματά του, ένας φόρος τιμής στην ομορφιά της Γαλλικής φυλής, είναι γεμάτα από αναφορές σε όμορφους, γεροδεμένους στρατιώτες.

Οι νεαροί εραστές πήγαιναν και έρχονταν στο κρεβάτι του στρατάρχη και οι πάντες ήξεραν τι συνέβαινε. Πρώτη απ' όλους η ίδια η κα. Lyautey. «Κύριοι, χθες το βράδυ ο σύζυγός μου σας απάτησε μαζί μου», φέρεται να είχε πει ένα πρωί στους υπασπιστές του άντρα της!

Πάντως οι έρωτες δεν φαίνεται να τύφλωναν τον Lyautey. Μπορεί να διάλεγε τους εραστές του για την ομορφιά και τη σωματική τους διάπλαση, αλλά έδινε προαγωγές μόνον με γνώμονα την αξία του καθενός. Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους, μαζί με την ανδρεία και τη στρατιωτική του διορατικότητα, που τον έκαναν να χαίρει του σεβασμού της πολιτικής ηγεσίας.

«Είναι ένας αξιοθαύμαστος και γενναίος άντρας με αρχίδια ανάμεσα στα πόδια του», είχε πει γι αυτόν ο πρωθυπουργός Clemenceau, για να συμπληρώσει συνωμοτικά «αν και όχι πάντα τα δικά του».

Παρά την έκταση της ομοφυλοφιλίας σε όλα τα επίπεδα του αποικιακού στρατού, γεγονός το οποίο η στρατιωτική διοίκηση γνώριζε από πρώτο χέρι, η σεξουαλική ζωή των φαντάρων ελάχιστα φαίνεται να την απασχολούσε. Κατά την άποψη ακόμη και ανώτατων αξιωματικών οι «ασυνήθιστες» σεξουαλικές πρακτικές δεν προξενούσαν κανένα κακό στο στράτευμα ή στην κοινωνία!

(Σε αυτό ας αντιπαραβάλει κανείς όχι μόνο τη φυλάκιση του Όσκαρ Ουάιλντ την ίδια εποχή, αλλά και το θέατρο που παίχτηκε στις προτεσταντικές ΗΠΑ επί Clinton για την αποδοχή ή μη των ομοφυλόφιλων στο στράτευμα και το δόγμα don't ask, don't tell. Για την Ελλάδα, ας μην κάνουμε λόγο... ).

Βιβλιογραφία

  • Aldrich, R.: Colonialism and Homosexuality, Routledge 2003
  • Blanc, J.: Joueux fais ton fourbi, Paris 1947
  • Meynier, G: L'Algérie révélée, Paris 1981
  • Porch, D.: The French Foreign Legion. A complete history of the legendary fighting force, NY 1991

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 53 guests και κανένα μέλος