Πριν ένα μήνα, στις 3 Μαΐου, η κυπριακή εφημερίδα Πολίτης δημοσίευσε άρθρο του Νικόλα Δευτερά, ο οποίος, απαντώντας σε άρθρο του Παναγιώτη Καπαρή δημοσιευμένο την προηγούμενη εβδομάδα στην εφημερίδα, τοποθετείται κριτικά απέναντι στις απόψεις που θέλουν την ομοφυλοφιλία αφύσικη και μη-χριστιανική. Το αναδημοσιεύουμε επειδή παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

 

 

---

Απάντηση στο άρθρο του κ. Καπαρή

Η ομοφοβία και η κριτική σκέψη δεν κάνουν καλό ζευγάρι

του Νικόλα Δευτερά

Είναι ανησυχητικό να παρακολουθεί κανείς ότι δεισιδαιμονίες ακόμα δομούν τις αντιλήψεις ανθρώπων, μελών κοινωνιών του 21ου αιώνα. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι αυτές οι δεισιδαιμονίες ακόμα ασκούν την ηγεμονία ως προς τον προσδιορισμό αυτού που είναι επιτρεπτό ή ανεπίτρεπτο στην κοινωνία και ιδιαίτερα σε αυτήν που κανείς ζει. Εδώ αναφέρομαι στο άρθρο του κ. Καπαρή της προηγούμενης Κυριακής, στο οποίο περιέχονται ομοφοβικές και πλήρως καταρριφθείσες θεωρήσεις επί της φύσης όσο και ύβρεις κατά μιας μερίδας ανθρώπων της κοινωνίας μας, που απολαμβάνουν τη σεξουαλική επαφή με άτομα του ίδιου φύλου.

Στο άρθρο του της περασμένης Κυριακής ο κ. Καπαρής, αναφερόμενος στη φυσικότητα και χριστιανικότητα της ετεροφυλοφιλίας, θεωρεί την ομοφυλοφιλία τόσο αφύσικη και νόσημα όσο και αντίθετη και δυνάμει διαβρωτική της γενναιότητας, της ψυχικής και ηθικής δύναμης και της αξιοπρέπειας. Στην προσπάθειά του λοιπόν να γιατρέψει κόσμο και κοινωνία όπως και να προσφέρει τη δυνατότητα πρόγευσης του παραδείσου, όπως αυτή συμβαίνει μέσα από τη σεξουαλική συνεύρεση και επικοινωνία ετεροφύλων, σε ομοφυλόφιλους -κατά ψυχολόγων, αναλυτών, φιλοσόφων και λοιπών επιστημόνων- μας προτείνει όπως προσεγγίσουμε έμπειρους (ως προς τι πέραν από τη δομή της δεισιδαιμονίας των;) πνευματικούς που θα μας βοηθήσουν να νικήσουμε τη φύση! Ωσάν σε συνεργασία με τον κ. Καπαρή, ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος αναπολεί τις εποχές εκείνες που οι επιθυμούντες ομόφυλούς των απλά δεν ενέδιδαν, και αρκούνταν στο βίωμα της ενοχής της ασθένειάς τους (κατά τη χριστιανική, πάντα, θρησκεία).

Επί των επιχειρημάτων του λοιπόν αυτών θα κάνω δύο σημειώσεις: Πρώτον, φαίνεται ο ότι ο κ. Καπαρής πέραν του ότι είναι δέσμιος μιας δεισιδαιμονίας αποτελεί και παράδειγμα λαϊκιστή εφόσον αποδίδει την φαινομενική αύξηση της δειλίας και της απώλειας ηθικών αρχών στην επήρεια των ομοφυλοφίλων. Δεύτερον, σημειώνοντας την αντίφαση στην οποία υποπίπτει σχετικά με το ότι από τη μια θεωρεί το φυσιολογικό χριστιανικό και από την άλλη μας λέει ότι ένας παπάς θα βοηθήσει να καταφέρουμε να νικήσουμε τη φύση, τι να εξαγάγουμε; Αν το υπέρτατο ον στο οποίο πιστεύετε, κ. Καπαρή, είναι τόσο τέλειο, η συγκεκριμένη ασθένεια πώς του ξέφυγε; Ή, εφόσον είναι τέλεια η φύση -αφού είναι δημιούργημα του υπέρτατου όντος-, γιατί όλα όσα κάνει να μην είναι φυσικά και ως εκ τούτου καλά και χριστιανικά; Ποια αξιολογικά κριτήρια, πέραν αυτών που είναι σχετικά με τη δεισιδαιμονία σας, έχετε έτσι ώστε να θεωρείτε την ομοφυλοφιλία αφύσικη, αφού, όπως ορθά υποστηρίζετε, η αναφορά στην αναπαραγωγή δεν είναι καταλυτική στο να ονομάσουμε κάτι φυσικό; Τι στην κίνηση ενός ομοφυλόφιλου δεν είναι φυσικό, αφού το σώμα μας -τέκνο ως είναι της φύσης- μπορεί να το κάνει; Όσο για τη βρισιά ?π.....?, κ. Καπαρή, τι να πω; Παρατηρείται μια εμμονή στο άρθρο σας σχετικά με τη μη φυσικότητα της ομοφυλοφιλίας, που εν σχέσει με τον λυσσαλέο αυτό χαρακτηρισμό μόνο παράδοξη είναι με το γεγονός ότι φαίνεται να είναι ένα «απλό» νόσημα για σας... μάρτυράς μου οι μοναχοί που διαβάζουν όλη μέρα για δαίμονες που τους δελεάζουν με ομοφυλοφιλικές απολαύσεις και τη νύκτα τούς βλέπουν μπροστά τους να ασελγούν πάνω τους χορεύοντας καρτσιλαμάν.

ΥΓ: Μήπως, κ. Καπαρή, η κίνηση ενός ομοφυλόφιλου ανθρώπου να εκφραστεί ελεύθερα σε μια κοινωνία που τον επικρίνει, τον θεωρεί απλώς μη-παράνομο και ενίοτε τον καταδιώκει, δεν είναι παράδειγμα παλικαριού εφόσον αυτό σημαίνει «άνθρωπος που μπροστά σε μια δύσκολη στιγμή, απειλή ή κίνδυνο, δε δειλιάζει, αλλά δείχνει μια εξαιρετική ψυχική και ηθική δύναμη μαζί με ένα υψηλό συναίσθημα προσωπικής αξιοπρέπειας». Ή, καλύτερα, άστε το προηγούμενο και αναλογιστείτε αυτό: ο πρωκτός είναι μήπως σαν το κουτί της Πανδώρας;

ΠΟΛΙΤΗΣ, 3/5/09, Σελ: 40