Γιατί η θέση μας δεν είναι μόνο στο κρεβάτι μας.

της Nana Rheims (Νανά Ράιμς)

Με αφορμή τη δήλωση του Λεχ Βαλέσα για τους ομοφυλόφιλους βουλευτές στην Πολωνική Βουλή και σχετικές συζητήσεις που ξεκίνησαν κάτω από την ποσταρισμένη είδηση γεννήθηκε η επιθυμία να ξεκαθαριστεί κάτι πολύ καθαρό για μένα και πολλούς άλλους ομοφυλόφιλους και αμφισεξουαλικούς αλλά θολό και ακαθόριστο για κάποιους άλλους. Ας συγχωρεθώ λοιπόν που θα εξηγήσω κάποια αυτονόητα και ας προσπεράσουν το άρθρο όσοι είναι ενήμεροι και ευαισθητοποιημένοι.

Αναφέρομαι στην έκφραση: «δε με νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του», η οποία ακούγεται από τους απανταχού θιασώτες της αντίληψης ότι δεν έχω πρόβλημα με τη ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλοφιλους αρκεί να είναι μακριά μας. Αρκεί να μην τους βλέπουμε και να μη μας προκαλούν.

Ας εξηγήσουμε λοιπόν το πρώτο αυτονόητο: Η ομοφυλοφιλία δεν αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στη σεξουαλική πράξη. Ομοφυλόφιλος δεν ορίζεται ο άνθρωπος που κάνει σεξ με άτομα του ίδιου φύλου αλλά το άτομο που ερωτεύεται και αγαπά άτομα του ίδιου φύλου. Συνάπτει δηλαδή ερωτικές σχέσεις και συμβιώνει με ομόφυλα άτομα.

Οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι έχουν ακριβώς τις ίδιες ανάγκες όπως και οι ετεροφυλόφιλοι στα θέματα έρωτα και συμβίωσης. Το να μπορούν να πιάνονται από το χέρι ή να φιλιούνται σε ένα δημόσιο χώρο όπως τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια για είναι μία ανάγκη –λεπτομέρεια μεν αλλά ανάγκη– την οποία στερούνται λόγω της διάκρισης και του ρατσισμού. Όχι ότι δεν μπορούν να το κάνουν. Απλώς πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να τους κοιτάξουν περιέργα ή να τους κάνουν ακόμη και παρατήρηση.

Ας πάμε όμως και σε πιο σοβαρά πράγματα γιατί τον γκόμενο θα μου πει κάποιος μπορείς να τον φιλήσεις και στο σπίτι σου. Πάρα πολλοί γκέι και λεσβίες λόγω του ρατσισμού που υφίστανται ακόμη και στην ίδια την οικογένειά τους στερούνται το δικαίωμα της συμβίωσης. Σκεφτείτε δύο άτομα που αγαπιούνται πολύ, έχουν περάσει το διάστημα της γνωριμίας και έχουν την ανάγκη να συζήσουν. Ο φόβος όμως μήπως η σχέση τους μαθευτεί στον οικογενειακό τους κύκλο τους εμποδίζει. Και αυτό, όπως μπορεί κανείς να καταλάβει, είναι αρκετά επώδυνο.

Ας πάμε σε κάτι ακόμη πιο σοβαρό. Φανταστείτε ότι κάποιος από το ζευγάρι παθαίνει κάτι και ότι βρίσκεται στο νοσοκομείο. Αν δεν το ξέρουν οι γονείς ή είναι αρνητικοί σε αυτή τη σχέση, ο ένας δε θα έχει το δικαίωμα να επισκεφτεί τον σύντροφό του. Πόσο μάλλον όταν πάθει κάτι πιο σοβαρό και θα πρέπει να μπει στην εντατική, δε θα έχει το δικαίωμα να τον δει εφόσον τυπικά δεν έχει στενή σχέση μαζί του.

Με τα τυπικά ήρθαμε στο γάμο και στην υιοθεσία. Ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι στερείται όσα νομικά και άρα οικονομικά δικαιώματα απολαμβάνει ένα στρέιτ ζευγάρι, εφόσον στην Ελλάδα ακόμη δεν μπορεί να παντρευτεί και να υιοθετήσει παιδιά, αλλά ας μην επεκταθούμε τώρα σε αυτή την τεράστια κουβέντα.

Ας ξαναγυρίσω πάλι στα πιο «ελαφρά», που μόνο ελαφρά δεν είναι. Πόσες φορές οι ομοφυλόφιλοι όλης της υφηλίου προσποιούνται στις παρέες τους ότι δεν έχουν σχέση ενώ κατά τα άλλα μπορεί να διατηρούν έναν ωραιότατο δεσμό;

Πόσες φορές αναγκάζονται να παρουσιάζουν ψεύτικες γκόμενες ή γκόμενους αλληλοκαλυπτόμενοι σε φίλους, συγγενείς και γνωστούς που αναρωτιούνται και ρωτάνε πιεστικά για την προσωπική τους ζωή.

Πόσες φορές στη δουλειά τους δεν ξέρουν τι να απαντήσουν όταν αυτονόητα οι συνάδελφοι ρωτάνε την κοπέλα π.χ. «Έχεις αγόρι; Πώς τον λένε; Τι δουλειά κάνει;» και πόσο περίεργη τους φαίνεται η μυστικοπάθειά τους;

Πόσες φορές έχει συμβεί να πάει ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι διακοπές και αυτονόητα πάλι ο ξενοδόχος βλέποντας ότι είναι δύο άντρες ή δύο γυναίκες να τους δίνει δωμάτιο με δύο μονά κρεβάτια;

Κάποιες φορές ακόμη και οι ίδιοι οι γκέι και οι λεσβίες έχουν πειστεί ότι αυτό που ζουν είναι κάτι προσωπικό που δεν χρειάζεται να το διατυμπανίζουν. «Δε χρειάζεται να ξέρει ο άλλος τι κάνω στο κρεβάτι μου» Να πάλι το κρεβάτι. Και έτσι πολλές φορές –από εύλογη αδυναμία περισσότερο να στηρίξουν τον προσανατολισμό τους– πείθουν και τον εαυτό τους πως η προσωπική τους ζωή πρέπει να μείνει επτασφράγιστο μυστικό.

Τα αποτελέσματα βέβαια αυτής της στάσης μπορεί κάποιος με λίγη σκέψη να τα φανταστεί. Φαντάσου τη μαμά σου και τον μπαμπά σου, για παράδειγμα, να μην είχαν πει σε κανένα για τη σχέση τους!

Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε αμέτρητα παραδείγματα, αλλά θα γίνει κουραστικό. Ας τα σκεφτεί ο καθένας μόνος του. Όσο για τους υπόλοιπους –αυτούς που τα ξέρουν ή τα έχουν ζήσει– ας προσπαθήσουμε να πάμε την κοινωνία λίγο πιο μπροστά με το να διεκδικούμε όσο μπορούμε τη θέση μας στον κόσμο. Γιατί η θέση μας δεν είναι μόνο στο κρεβάτι μας.