του Γιώργου Γλαύκου

Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, χωρίς να είμαστε τόσο κοντά σαν φίλοι. Είναι από τους ανθρώπους που χαίρεσαι όταν τον συναντάς, πάντα με το χαμόγελο και μια καλή κουβέντα στα χείλη. Ένας απλός ήσυχος άνθρωπος.

Η σημερινή συνάντηση ήταν τυχαία και η συζήτηση γύρω από τις διακοπές. Αφού με ρώτησε και με άκουσε πώς πέρασα άρχισε να μου εξιστορεί το δικό του καλοκαίρι.
Χαρούμενος μου ανακοίνωσε πως έκανε το «γάμο του μεγάλου του γιου».

Τα γνώριζα τα παιδιά του, δυο αγόρια, ο μεγάλος γύρω στα 32 είχε μεταναστεύει πριν αρκετά χρόνια στο εξωτερικό όπου έγινε και η τελετή.

-Μεγάλος γάμος, πάνω από 120 άτομα, χορός φαγητό, τραγούδια, ήταν τέλεια.

Στη χαρά μου για το γεγονός δεν πρόσεξα πως χρησιμοποίησε τη λέξη «σύμφωνο συμβίωσης» αντί για γάμο.

-Ναι, μου διευκρίνισε, ο γιος μου έκανε σύμφωνο συμβίωσης με τον άντρα που ήταν πολλά χρόνια μαζί.

Μου περιέγραφε την μεγάλη του περηφάνια και χαρά, σκηνές με τη σύζυγό του και τους συγγενείς του νέου του παιδιού (έτσι το αποκαλούσε).

Βούρκωσα από συγκίνηση, τον αγκάλιασα και μέσα από την ψυχή μου του έδωσα συγχαρητήρια και ευχήθηκα κάθε καλό στα παιδιά.

Μπορεί για τους μικρότερους να είναι ίσως πιο κατανοητό. Αλλά για τους συνομήλικούς μου το να κάνει ένα τόσο μεγάλο βήμα μοιάζει με αδιανόητο. Δεν γνώριζε για εμένα και του μίλησα κι εγώ. Καταστεναχωρέθηκε που δεν είχαμε μιλήσει λίγο πριν για να ήμουν κι εγώ στην τελετή.

Μια από τις πιο δυνατές συναισθηματικά συναντήσεις της ζωής μου, που μου έδειξε για μια ακόμα φορά πως το παιδί σου το αγαπάς όποιο δρόμο κι αν διαλέξει. Είναι το μόνο που το έχω μέσα μου σαν δόγμα.

Πηγή: homosexual.gr