Η Γνώμη του 10%

Ο πόλεμος των χρωμάτων

του Βασίλη Κατσαράκη

farverΑπό μικροί εκπαιδευόμαστε στο να προσαρμόζουμε την εμφάνιση και τη συμπεριφορά μας ανάλογα με τα επικρατούντα πρότυπα περί του βιολογικού και κοινωνικού μας φύλου, τα οποία, τουλάχιστον στην Ελλάδα θεωρούμε αυτονόητο ότι συμπίπτουν πάντοτε. Επομένως, είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτο για ένα μικρό αγόρι να αγοράσει παιχνίδι το οποίο έχει την παραμικρή σχέση με το (κατά κανόνα ροζ από πάνω ως κάτω) σπίτι ή τον οικιακό εξοπλισμό. Ανεξάρτητα αν αργότερα στη ζωή του βρεθεί πολλές φορές στην ανάγκη να μαγειρέψει ή να βάλει πλυντήριο.

Ως παιδί, οφείλει μόνο να σνομπάρει κάθε περιτύλιγμα που έχει οποιαδήποτε απόχρωση του ροζ ή της ματζέντας και το αντίστοιχο περιεχόμενό του. Φροντίζουν άλλωστε για αυτό οι γονείς, το σχολείο, μα και οι διαφημίσεις και η ίδια η κατανομή των παιχνιδιών στα καταστήματα, που δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας για το τι προορίζεται για ποιον-αν.

Ιδίως όσον αφορά το ροζ χρώμα, ο πόλεμος που δέχονται τα αρσενικά παιδιά στο να μάθουν να το αντιπαθούν είναι καθολικός. Ενώ λοιπόν βλέπουμε τρίχρονα παιδάκια να μην κάνουν καμία διάκριση στα χρώματα ανάλογα με το φύλο, στα πέντε τους ξέρουν πια με σιγουριά ότι τα αγόρια πρέπει να αποφεύγουν το ροζ, «γιατί είναι αγόρια».

Δεν συμβαίνει βέβαια το ίδιο και με τα κορίτσια και τους τόνους του μπλε, το κατεξοχήν αγορίστικο χρώμα. Ένα κορίτσι θα ενοχλήσει λιγότερο φορώντας μια μπλε φόρμα, καθώς εκεί δεν υπάρχει «ανδρισμός να θιχτεί», σε αντίθεση φυσικά με ένα αγόρι και μια φούξια φόρμα. Αυτά σύμφωνα πάντα με την κυρίαρχη πατριαρχική αντίληψη περί των φύλων στην Ελλάδα (και όχι μόνο).

Διότι, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι χρωματικές μας προτιμήσεις ενδέχεται να έχουν προέλθει μέσα από μια μακροχρόνια εξελικτική διαδικασία, η αγάπη μας ας πούμε για το «καθαρό» λευκό ή το ανοιχτό γαλάζιο, σε άλλες περιπτώσεις το γούστο μας είναι ξεκάθαρα προϊόν κοινωνικής κατασκευής και σωρευμένων προκαταλήψεων.

Ποιος θυμάται, για παράδειγμα, ότι πριν από εκατό χρόνια το κόκκινο ήταν το χρώμα της αρρενωπότητας και, κατά συνέπεια, η «ξεθωριασμένη» εκδοχή του, το ροζ, υπήρξε το χρώμα των αγοριών; Στη χώρα που κάθε είδους παραδοξολογία και συνωμοσιολογία βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και που τα έμφυλα στερεότυπα καλά κρατούν, σίγουρα λίγοι. Μας κάνει εντύπωση λοιπόν που η Ελλάδα καταλαμβάνει μια από τις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη σε θέματα που αφορούν τη συμπερίληψη στην εκπαίδευση και την ισότητα των φύλων;

  • Δημιουργήθηκε στις

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 45 guests και κανένα μέλος