Η Γνώμη του 10%

Όταν η ομοφοβία χτυπάει Κόκκινο (ή πώς η Επανάσταση τρώει τα γκέι παιδιά της)

του gay super hero*

090126-communism-party-120

Στην τσαρική Ρωσία η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα που μπορούσε να σε στείλει για τρία-τέσσερα χρόνια στα κάτεργα της Σιβηρίας (με διασημότερο θύμα το μεγάλο συνθέτη Τσαϊκόφσκι). Με την Οκτωβριανή επανάσταση, ο ποινικός κώδικας των Ρωμανόφ καταργήθηκε και οι ρώσοι ομοφυλόφιλοι για πρώτη φορά δεν κινδύνευαν από τις κρατικές διώξεις. Η κατάσταση άλλαξε και πάλι όταν ο ανέλαβε τα ηνία της χώρας ο Ιωσήφ Στάλιν. Ο μεγάλος δικτάτωρ αποφάσισε ότι οι τσάροι είχαν τελικά και μερικές καλές ιδέες: τα δωρεάν εργατικά χέρια ήταν απαραίτητα για να γίνει η Ρωσία μια μεγάλη βιομηχανική δύναμη. Το 1934, στο απόγειο της κολεκτιβοποίησης και μόλις λίγα χρόνια πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κάτεργα μπήκαν και πάλι στην ημερήσια διάταξη.

 

Η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε στη Ρωσία μετά την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος, αλλά επί προέδρου Πούτιν τα πράγματα άλλαξαν και πάλι: οι πολιτικές εκδηλώσεις των ομοφυλόφιλων απαγορεύτηκαν δια ροπάλου και μπήκαν στο στόχαστρο παρακρατικών ομάδων. Η ειρωνεία της ιστορίας: ο νομπελίστας συγγραφέας Σολτζενίτσιν, που γνώρισε από πρώτο χέρι τα σοβιετικά κάτεργα, ήταν από αυτούς που πρωτοστάτησαν στην απαγόρευση των γκέι εκδηλώσεων στη Ρωσία!

Στην Ελλάδα, το ντόπιο κομμουνιστικό κόμμα δεν παρακολουθεί τις παλινωδίες της «μητέρας της επανάστασης». Οι ομοφυλόφιλοι ήταν πάντα ανεπιθύμητοι στις τάξεις του και υπάρχουν ιστορίες για στελέχη που εκδιώχθηκαν από το κόμμα όταν αποφάσισαν να αποκαλύψουν την αλήθεια για την προσωπική τους ζωή. Για το ΚΚΕ οι ομοφυλόφιλοι είναι ικανοί με τα καμώματά τους να διασπάσουν τη σιδερένια πειθαρχία των επαναστατημένων μαζών. Οι ροζ πινελιές τους δεν επιτρέπεται να θαμπώσουν το αγνό, βαθύ κόκκινο της Επανάστασης.

Όλα αυτά είναι γνωστά εδώ και χρόνια. Τους τελευταίους μήνες όμως παρακολουθούμε από τη μεριά του ΚΚΕ ένα πρωτοφανές ομοφοβικό παραλήρημα που μας έχει αφήσει άναυδους. Από τα έδρανα της Βουλής στελέχη του κόμματος παρομοιάζουν τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων με τα δικαιώματα των ζώων και μιλούν για ανωμαλίες, «κουαρτέτα και σεξτέτα». Από τις σελίδες του Ριζοσπάστη, οι κομματικοί συντάκτες δηλώνουν ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν καταντήσει «γελοίες καρικατούρες» που «προσβάλλουν τον άνθρωπο και τη συμπεριφορά του» και εγείρουν ζητήματα «που δεν τα ζητάει καμία ανάγκη» (γιατί βέβαια τα κομματικά γραφεία γνωρίζουν τις ανάγκες μας πριν από μας για μας). Όλα αυτά αφού πρώτα μας έχουν διαβεβαιώσει για την αγνότητα των «αντιρατσιστικών» τους συναισθημάτων: στη Βουλή ο κ. Σκυλλάκος ξεκίνησε με τη φράση «εμείς δεν έχουμε καμία προκατάληψη ή ρατσιστική διάθεση». Ο Ριζοσπάστης γράφει: «Εξυπακούεται πως κανένας δεν πρέπει να οδηγείται στο απόσπασμα γιατί είναι διαφορετικός» Πάλι καλά!

Αυτό που είναι καινούριο είναι ότι για πρώτη φορά το ΚΚΕ επενδύει ιδεολογικά στις παραδοσιακές προκαταλήψεις του. Σύμφωνα με τον Ριζοσπάστη το κίνημα των ομοφυλόφιλων δεν είναι παρά ένα «κίνημα ευδαιμονισμού και προσωπικής ευχαρίστησης». Σύμφωνα με τους βουλευτές του «τέτοια δικαιώματα τα θυμόμαστε όταν θέλουμε να δικαιολογήσουμε στρατιωτικές επεμβάσεις» και «δεν πρέπει να ακολουθούμε ό,τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση». Οι ομοφυλόφιλοι κατηγορούνται ως δούρειοι ίπποι του «άκρατου καταναλωτισμού» και της «κοινωνικής διάσπασης» που θέλουν να επιβάλλουν τα «μεγάλα οικονομικά συμφέροντα» (ακόμα και όταν διεκδικούν το γάμο και την οικογένεια!) Η προβολή των δικαιωμάτων τους δεν είναι παρά ένα κόλπο της «Νέας Τάξης» για να περιθωριοποιηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και να δικαιολογηθούν οι επεμβάσεις της υπερδύναμης.

Πώς μπορεί να εξηγηθεί όλο αυτό το ξαφνικό ιδεολογικό μένος όταν μέχρι πρότινος το ΚΚΕ απέφευγε σαν τον διάβολο κάθε αναφορά στο ζήτημα; Μια εξήγηση είναι ότι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ψηφοθηρικά τα (εντελώς δειλά και ανεπαρκή) ανοίγματα του ΠαΣοΚ και του Συνασπισμού σε θέματα ισότητας, θέλοντας να εκθέσει τα δύο αυτά κόμματα στους ψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων και της επαρχίας που απεχθάνονται τους «κουνιστούς». Η άλλη εξήγηση είναι ότι ο ανταγωνισμός του με την άκρα δεξιά για τις ψήφους των ίδιων στρωμάτων κάνει το ΚΚΕ να υιοθετεί τη συνωμοσιολογία της «Νέας Τάξης» και να υπερασπίζεται αναδρομικά τον ανδροπρεπή «πατριωτισμό» του και την αντιστασιακή του δράση. Για ακόμα μια φορά η Πατρίδα και η Επανάσταση ταυτίζονται, έχουν κοινούς εχθρούς και δεν ανέχονται καμία διαφοροποίηση: στη δεκαετία του '30, οι ναζιστές αποκαλούσαν την ομοφυλοφιλία «σεξουαλικό μπολσεβικισμό». Αντίθετα για τους σοβιετικούς δεν ήταν παρά μια «φασιστική διαστροφή»!

Από την προηγούμενη παράγραφο δεν θα πρέπει να καταλήξουμε στο βιαστικό συμπέρασμα ότι η ομοφοβία αποτελεί το προνόμιο κάποιων «ακραίων» πολιτικών χώρων όπως το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ. Εξίσου ισχυρή είναι στα κόμματα εξουσίας που αποφεύγουν ανάλογα «ξεσπάσματα» για λόγους πολιτικής ορθότητας και μόνο. Εξίσου ισχυρή είναι και στους κόλπους της «ριζοσπαστικής» αριστεράς, των αντιεξουσιαστών και των εξωκοινοβουλευτικών που και αυτοί ελάχιστα ανέχονται όποιον αμφισβητεί τον παραδοσιακό ρόλο των δύο φύλων (μια ματιά στον οχετό των σχολίων που αφήνουν στο Indymedia ή το περιοδικό ΑΝΤΙ τις -ελάχιστες- φορές που προβάλλεται κάποιο γκέι θέμα μπορεί να σας πείσει). Σε όλους τους πολιτικούς, επαγγελματικούς και κοινωνικούς χώρους ανεξαιρέτως η ετεροφυλοφιλία θεωρείται η αυτονόητη κατάσταση και οτιδήποτε άλλο μπορεί να παραχωρηθεί μόνο μέσα στα πλαίσια της «φιλανθρωπίας». Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από όλους αυτούς - ακόμα (και ειδικά) από τους πιο «καλοπροαίρετους». Η μοίρα μας είναι στα χέρια μας και το μέλλον εξαρτάται μόνο από μας.


* o gay super hero διατηρεί το μπλογκ lgbt δικαιωμάτων gayrightsgreece.blogspot.com. To προηγούμενο άρθρο του για το 10% είχε τίτλο Όταν η Δημοκρατία βλάπτει σοβαρά τα δικαιώματά σου.

  • Δημιουργήθηκε στις

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 94 guests και κανένα μέλος