Γεια σας. Είμαι 39 χρονών. Έχω σχέση εδώ και 8 χρόνια με κάποιον αρκετά μεγαλύτερό μου. Γενικά η σχέση μας είναι χαλαρή. Δεν μείναμε ποτέ μαζί και γενικά πάντοτε είχε ο καθένας τη ζωή του. Τα τελευταία χρόνια νομίζω η σχέση μας έχει περάσει σε άλλο στάδιο. Δεν νιώθω πλέον ερωτικά γι αυτόν, έχει χαθεί η σπίθα. Κάνουμε πολύ σπάνια σεξ. Παρ' όλα αυτά είμαστε καλά. Συναντιόμαστε σχεδόν κάθε εβδομάδα και υπάρχει κατανόηση. Δεν έχουμε πρόβλημα να πηγαίνουμε και με άλλους.

Τον τελευταίο καιρό γνώρισα κάποιον με τη λογική του να περάσουμε καλά, αλλά τελικά εξελίχθηκε λίγο πιο σοβαρά. Μου άρεσε πολύ αυτός και κράτησα μια επαφή. Από τότε έχουμε βρεθεί κάποιες φορές (δε ζούμε στην ίδια πόλη) αλλά μιλάμε καθημερινά. Στην πορεία κατάλαβα ότι με έχει ερωτευτεί. Δε μπορώ να πω ότι δεν νιώθω κάτι γι αυτόν. Αντιθέτως.

Το πρόβλημα μου είναι αν θα πρέπει να διαλύσω τη σχέση μου, άσχετα από αυτόν που γνώρισα. Το φίλο μου τον αγαπάω και τον νοιάζομαι. Αλλά μόνο αυτό. Δεν τον βλέπω ερωτικά. Είναι όμως ένας άνθρωπος πολύ καλός, μορφωμένος, έχει ένα επίπεδο. Με τα χρόνια τον έχω γνωρίσει στους στενούς μου φίλους και αισθάνομαι πολύ άβολα να τα γκρεμίσω όλα αυτά.

Από την άλλη και το παιδί που γνώρισα, θα ήθελα να δώσω μια ευκαιρία και δε θέλω να τον χάσω. Περνάω πολύ ωραία μαζί του, πέρα από το σεξ που και εκεί περνάω ωραία. Μου αρέσει πολύ και σαν σύντροφος και σαν φίλος. Σίγουρα δεν έχει το κοινωνικό επίπεδο του ήδη συντρόφου μου, αλλά πραγματικά διασκεδάζω μαζί του. Δε ξέρω τι να κάνω. Θέλω τα πράγματα να μείνουν έτσι, αλλά δε μπορώ να λέω ψέματα κάθε φορά που πρόκειται να συναντηθώ με το παιδί αυτό, αλλά ούτε και θέλω να το πληγώσω. Και λογικά δε θα με περιμένει και για πάντα. Έχει πει να το σταματήσουμε, αλλά δε θέλω.

Μάλλον τα θέλω όλα. Απλά αν μπορούσε να είναι κι αυτός σα το φίλο μου που δεν έχει πρόβλημα να πηγαίνω με άλλους ή να βλεπόμαστε συχνά, θα ήταν το ιδανικό... Ξέρω ότι δεν είμαι καλός άνθρωπος, αλλά πείτε καμιά ιδέα. Πως να το διαχειριστώ...;

Γιώργος

Στάκα ρε πουλάκι μου γιατί δεν καταλαβαίνω.

Μου βγάζεις την καινούργια σχέση έξω από την εξίσωση (παράξενο) και αναρωτιέσαι αν πρέπει να τελειώνεις με την πρώτη σχέση, άσχετα με την δεύτερη; Αφού μου λες ότι με τον (παλιότερο) φίλο σου τα πράγματα είναι τελείως χαλαρά, πιο χαλαρά δε γίνεται και ότι το κάνετε «πολύ σπάνια», γιατί μπερδεύεσαι; Δεν είναι «σχέση» αυτό το πράγμα. Συνέχισε έτσι και όσο πάει.

Αλλά λίγο παρακάτω μου βάζεις την καινούργια σχέση στην εξίσωση και φοβάσαι μήπως στενοχωρήσεις με αυτή τον παλιότερό σου φίλο. Άρα ανατρέπεις τα λεγόμενά σου, μάλλον γιατί και εσύ έχεις μπερδευτεί με την κατάσταση. Η λύση είναι απλή. Τον παλιότερό σου φίλο τον ξέρεις οκτώ χρόνια. Αλίμονο αν δεν μπορείς να συζητήσεις μαζί του γι αυτό το θέμα. Κάποια φόρμουλα θα βρείτε.

Εγώ στην θέση σου άλλο θα φοβόμουν: μήπως ο καινούργιος έχει πρόβλημα με την κατάσταση (αν την μάθει, εννοείται). Δεν ξέρω τι σχέση θέλεις να αναπτύξεις μαζί του, αλλά αν δεν είναι και η καινούργια χαλαρή όπως η πρώτη, τότε πιθανόν κάπου να τα τσουγκρίσετε. Για σκέψου το και αυτό.

Φιλικά

 

Γιωργάκη μου, δύσκολα τα πράγματα.

Έχεις μια πολύ καλή σχέση σύμπνοιας και κατανόησης μ' έναν άνθρωπο που εκτιμάς και σ' εκτιμά, αλλά χωρίς την ερωτική σπίθα. Και τώρα γνωρίζεις ένα καινούργιο παιδάκι, με το οποίο παίζεις όλο χαρά κι ενθουσιασμό και είναι καινούργιο και γυαλιστερό κτλ κτλ κτλ. Εννοείται ότι συγκρίνεις δύο ανόμοια πράγματα: τον παλιό, τον δοκιμασμένο, με πολλή αγάπη και νοιάξιμο, με τον καινούργιο, τον ενθουσιώδη, τον λαμπερό και ενδιαφέροντα.

Δεν υπάρχει τέλεια λύση. Κάτι από τα δύο θα πρέπει να κάνεις στο πλάι. Κάτι θα χάσεις. Κάτι θα κερδίσεις. Και μόνο εσύ μπορείς να το αποφασίσεις αυτό, γιατί για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικά τα πράγματα.

Φυσικά, σαν φυσιολογικός άνθρωπος, τα θέλεις όλα και καλά κάνεις. Ξέρεις, όμως, ότι είναι αδύνατο να τα έχεις όλα. Το να κρατάς τον παλιό και ταυτόχρονα να κάνεις σχέση με τον καινούργιο μου φαίνεται δύσκολο, γιατί συναισθηματικά θα σκίζεσαι στα δύο. Δοκίμασέ το, αλλά εγώ κρατάω μικρό καλάθι.

Επίσης κάτι ακόμα: αν όντως χωρίσεις με τον παλιό και τα φτιάξεις με τον καινούργιο (τον όποιο καινούργιο) δε σημαίνει σώνει και καλά ότι ο παλιός βγαίνει από τη ζωή σου. Μπορείτε να παραμείνετε καλοί φίλοι, ή μάλλον κάτι σαν συγγενείς πλέον, μετά τα όσα έχετε ζήσει μαζί και χάρη στην αγάπη σας. Μετά από μια μεταβατική περίοδο, φυσικά.