Καλησπέρα σας ,
Ίσως η ιστορία μου σας φανεί κοινότυπη αλλά για μένα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Είμαι 28 χρονών είμαι αρκετά συναισθηματικός τύπος αρρενωπός μου αρέσει το σεξ και μέχρι τώρα είχα εμπειρίες μόνο με γυναίκες. Πάντα ένιωθα έλξη και για τα 2 φύλα απλά δεν είχε τύχει ποτέ να ερωτευτώ έναν άντρα.

Έτσι λοιπόν τους 3 τελευταίους μήνες έτυχε να γνωρίσω έναν τέτοιο άντρα όπου στην αρχή απλά ξεκίνησε ως παρέα αλλά στην συνέχεια όσο τον γνώριζα τον ερωτευόμουν και νομίζω ότι δεν έχω ξανανιώσει μέχρι τώρα έτσι στην ζωή μου. Δεν με νοιάζει αν είμαι gay straight bi ούτε περιμένω μια απάντηση πάνω σε αυτό το θέμα ξέρω απλά ότι μου αρέσουν και οι άντρες.

Έτσι λοιπόν για να μην μακρηγορώ ξεκίνησα να το κυνηγάω και να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να είναι καλά και να περνάμε όμορφα. Έτσι έφερα κάποια στιγμή την συζήτηση για την ομοφυλοφιλία όπου έδειξε καθαρά αντίθετος και εκεί άρχισα να απογοητεύομαι γιατί θα έπρεπε να τον αφήσω ήσυχο καθώς δεν θα ήταν σωστό από την μεριά μου να τον κοροϊδεύω. Έτσι κάποια στιγμή για έναν περίεργο λόγο άρχισα να μην απαντάω σε τηλεφωνήματα να δείχνω ότι δεν θέλω πλέον άλλες επαφές μήπως και με μισήσει και δεν θέλει καμία άλλη επαφή. (Να σημειωθεί ότι πάντα βγαίνουμε οι 2 μας ενώ και από τις 2 μεριές υπάρχουν φίλοι).

Εκείνος έκανε ότι μπορεί για να τα ξαναβρούμε σε σημείο να μην αντέξω και να σπάσω όπου του εξήγησα ότι δεν μου έκανε κάτι απλά εγώ έχω κάποια θέματα και προσπαθώ να τα επιλύσω. Επειδή σε πολλές εκδηλώσεις έτυχε να τον πάρω μαζί μου και να γνωρίσει τον κύκλο μου και φίλους μου μας είδαν μαζί και για πρώτη φορά και άκουσα να μου λένε όταν μείναμε μόνοι μας αν τα έχουμε και ότι παρατήρησαν κάποια πράγματα σε εκείνον ότι ζήλευε σε κάποιες φάσεις και αν τρέχει τίποτα μεταξύ μας και ότι πίστευαν ότι είναι gay και ότι ίσως να προσέχω.

Εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι βέβαια τίποτα αλλά και ακόμα δεν είμαι 100% σίγουρος γιατί ο κόσμος συνήθως κάποια πράγματα τα βλέπει και τα διαστρεβλώνει παρά ταύτα πήρα πάρα πολύ κουράγιο ότι ίσως πρέπει να μιλήσω ανοιχτά γιατί μπορεί όντως να φοβάται και εκείνος καθώς έχει τύχει να δει μηνύματα τι μου γράφουν πρώην γκόμενες όσο αφορά την σεξουαλική μου ζωή μαζί τους και να πιστεύει ότι δεν υπάρχει και ελπίδα από την μεριά μου.

Γενικά πέφτει αρκετή σπόντα αλλά όταν πάω να το χοντρύνω το παιχνίδι μου ρίχνει άκυρο βέβαια χωρίς να έχουμε πει κάτι συγκεκριμένο. Γενικά αυτή την περίοδο είμαι πολύ χαλιά και θέλω απλά να βγούμε να πάμε κάπου και να του τα πω όλα βέβαια αν ισχύουν όλα αυτά που μου έχει πει την γνώμη του για τους gay, τότε πιστεύω θα με μισήσει και δεν το θέλω αυτό γιατί δεν του έκανα και κάτι κακό στην τελική ούτε του ρίχτηκα χυδαία ούτε τίποτα και γενικά ακόμα και έτσι περνάω υπέροχα μαζί του, αν και τώρα τελευταία έχουμε κάποια καβγαδάκια λες και είμαστε ζευγαράκι αλλά δεν ξέρω ίσως είμαι τόσο ερωτευμένος που όλα αυτά είναι στην φαντασία μου.

Επίσης ανοιχτά για τις προτιμήσεις μου δεν έχω μιλήσει πότε και σε κανένα γιατί το θεωρώ εντελώς προσωπικό. Από αυτή την μικρή περίληψη (θα μπορούσα να γράψω βιβλίο) βγάζετε κάποιο συμπέρασμα καθώς δεν έχω καθόλου εμπειρία στις ομοφυλόφιλες σχέσεις και δεν ξέρω καν πως πρέπει να το χειριστώ.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας

Αγαπητέ φίλε,

Το θέμα είναι μπερδεμένο αν το βλέπεις από μέσα, γιατί μπλέκεις τα συναισθήματά σου στην λήψη αποφάσεων. Πηγαίνεις μπρος-πίσω, με θέλει, δεν με θέλει, είπε αυτό, έκανε εκείνο, άρα με θέλει, έκανε το άλλο, άρα δεν με θέλει. Όμως αν δεις τα πράγματα από μακριά και αφ' υψηλού, όπως εγώ από τον τρίτο όροφο του υπερπολυτελή μου πύργου, όπου αυτή τη στιγμή παίζω άρπα στην γάτα μου την Ντούντη, όλα γίνονται απλά. Ξεκινώ λοιπόν με τις δύο πιο απλές και προφανείς υποθέσεις.

Αν ο φίλος σου είναι στρέιτ, δεν το συζητώ, η υπόθεση είναι χαμένη από την αρχή, βγάλε το από το μυαλό σου. Το να κάνετε «φιλική» παρέα ενώ εσύ θα γουστάρεις άλλα και να καταπιέζεσαι μήπως και το καταλάβει και θυμώσει, δεν λέει με κανέναν τρόπο. Οπότε ξέκοψέ το και τελείωνε.

Αν τώρα είναι γκέι ή κρυφογκέι και φέρεται με αυτόν τον τρόπο (κάθετα αντίθετος στην ομοφυλοφιλία), σημαίνει ότι δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του ή ότι δεν σε γουστάρει ερωτικά / σεξουαλικά, ή πιθανόν και τα δύο. Και σε αυτή την περίπτωση, αν δηλαδή εσύ γουστάρεις και αυτός είναι «κάθετα αντίθετος» (στα αλήθεια ή στα ψέματα, δεν κάνει διαφορά), καλύτερα να κόψετε σχέσεις, γιατί διαφορετικά θα σου βγάλει την ψυχή.

Πώς θα σου βγάλει τη ψυχή; Πολύ απλό: δεν θα αποθαρρύνει το ενδιαφέρον σου, αλλά και δεν θα το ενθαρρύνει, ή θα το ενθαρρύνει μέχρι εκεί που θα ικανοποιείται ο ναρκισσισμός του και μετά θα σου βάζει πάγο, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Θα πετάει σχόλια που θα σε πληγώνουν ή που θα σε κάνουν να σκέφτεσαι, να μου στέλνεις γράμματα ή να ταλαιπωρείς τηλεφωνικά τους φίλους σου με ανούσιες συζητήσεις («μου είπε αυτό, μου έκανε το άλλο, τι να υποθέσω; τι να κάνω;») Θα κάνει μαλακίες και θα τα παίρνεις στο κρανίο, όταν πηγαίνει να χαλαρώσει λιγάκι θα νομίζεις ότι γουστάρει, μετά θα τραβιέται και δεν θα καταλαβαίνεις το γιατί, θα νομίζεις ότι κάτι έκανες, κάτι είπες. Θα ψάχνεις, θα αναρωτιέσαι, θα προσπαθείς, θα του τηλεφωνείς, θα χάνεται, θα του κάνεις δωράκια, θα σε γράφει, μετά θα σε ξαναβρίσκει, δεν θα θέλει να τον αγγίζεις, αλλά καμία φορά θα θέλει, εσύ θα παρακαλάς για λίγη τρυφερότητα, για λίγη εγγύτητα, αλλά δεν θα τα παίρνεις ποτέ, εν ολίγοις μια χέσε μέσα κατάσταση, που θα σου σπάει τα αρχίδια σε καθημερινή βάση (συγγνώμη Ντούντη χρυσό μου, αλλά το απαιτεί η περίσταση).

Το να του τα πεις δεν νομίζω ότι θα αλλάξει τα πράγματα ή τα συναισθήματά του ή θα τον βοηθήσει να ξεμπερδευτεί ή θα τον κάνει να σε αγαπήσει ξαφνικά. Θα κάνει καλό πρωτίστως σε σένα, γιατί θα το βγάλεις από μέσα σου. Όμως μην παραβλέπεις το πόσο θα σε αναστατώσει, το πόσο θα πρέπει να ψάχνεις για την «κατάλληλη στιγμή» και το «κατάλληλο περιβάλλον», το πόσο θα αγωνιάς για την αντίδρασή του και το πόσο θα χτυπάς μετά το κεφάλι σου γιατί θα νομίζεις ότι η υπόθεση σκάτωσε επειδή του μίλησες, ενώ αν δεν του είχες μιλήσει θα ήταν όλα τέλεια, ή τουλάχιστον θα υπήρχε μια ελπίδα (κούνια που σε κούναγε). Αν μπορείς να το διαχειριστείς, κάνε το, αλλά εγώ δεν το θεωρώ απαραίτητο.

Φιλικά,

 

Ταλαιπωρημένε μου,

Χμ, δύσκολα τα πράγματα. Και ταυτόχρονα πολύ απλά.

Θα σ' τα πω περιληπτικά:

• Το να ψαρεύουμε αν κάποιος είναι γκέι ρωτώντας τον τι πιστεύει για τους γκέι είναι χάλια μέθοδος!
• Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να φάμε χυλόπιτα, όταν μας ενδιαφέρει κάποιος/α, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό μας. Αν δεν πάρουμε το ρίσκο, δεν θα μάθουμε ποτέ αν μας θέλει ή όχι.
•  Το να του μιλήσεις σταράτα για ότι ενδιαφέρεσαι γι' αυτόν ερωτικά μπορεί να έχει τρεις τροπές:
  • Αισθάνεται το ίδιο και ζείτε τον έρωτά σας, γιούπι!
  • Δεν αισθάνεται το ίδιο και σου λέει «όχι, ευχαριστώ» και χωρίζετε τα τσανάκια σας σαν ώριμοι άνθρωποι.
  • Δεν αισθάνεται το ίδιο αλλά τον πιάνει υστερία που είσαι γκέι και συμπεριφέρεται σαν γατί μέσα σε πλυντήριο σε φουλ πρόγραμμα. Γεγονός που μπορεί να έχει κάποιες συνέπειες για σένα.
• Αν ΔΕΝ του το πεις, μπορεί να προκύψουν οι εξής καταλήξεις:
  • Μαραζώνεις καθώς φαντασιώνεσαι τι θα γινόταν, αν αισθανόταν το ίδιο και σου μένει καημός.
  • Κάθεσαι και βασανίζεσαι μήπως εκείνο το βλέμμα που σου έριξε ή εκείνο το επιφώνημα που έβγαλε μπορεί να ερμηνευτεί ως πιθανή έλξη.
  • Συνειδητοποιείς ότι δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος άντρας (ή γυναίκα) που θα ερωτευτείς, σφίγγεις τα δόντια και πας παρακάτω.

Καλή επιλογή!