Είμαι 42 χρονών, gay-friendly & bi-curious, υπερβολικά ντροπαλός και η αποτυχία προσωποποιημένη σε θέματα φλερτ και σχέσεων. Ήμουν μόνιμο θύμα ομοφοβικού bullying και κοινωνικής γελοιοποίησης καθ' όλη την εφηβεία, το πανεπιστήμιο και τη στρατιωτική θητεία μου. Ποτέ δεν κατάφερα να αποκτήσω αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Απέκτησα απειροελάχιστους φίλους και ο κοινωνικός μου κύκλος περιοριζόταν πάντα σε λιγοστούς συγγενείς και δύο, το πολύ τρεις γνωστούς που πάντα φροντίζαν να συναντιόμαστε one-on-one, ποτέ με παρέα ή καινούρια πρόσωπα.

Λόγω σωματότυπου πάντα ήμουν απορριπτέος ως άνθρωπος και ως άνδρας και από τα δύο φύλα, δεν πληρούσα το Κωστοπουλικό πρότυπο εμφάνισης που απαιτούν σχεδόν όλοι πλέον παρά τις αξιόλογες προσπάθειες που κατέβαλλα με γυμναστήρια διαιτολόγους και τα συναφή. Η πιο πρόσφατη σχέση που είχα ήταν πριν από 23 χρόνια, με μια κοπέλα που ενδιαφερόταν μόνο να μ' εκμεταλλευθεί ποικιλοτρόπως. Κλείστηκα στον εαυτό μου για να προστατευτώ από την κακία του κόσμου, αφιερώθηκα στη δουλειά μου και ήμουν σχετικά ήρεμος για κοντά 19 χρόνια αλλά δυστυχώς όλα άλλαξαν πριν από 3-4 χρόνια. Ξύπνησα απ' το λήθαργό μου και πλέον υποφέρω από κατάθλιψη αλλά δεν παίρνω οποιοδήποτε φάρμακο φοβούμενος τις παρενέργειες.

Όσο κι αν ακούω διαβεβαιώσεις για το αντίθετο, η εμφάνιση, το χρήμα και η πρώτη εντύπωση είναι δυστυχώς τα μόνα και βασικά κριτήρια για την αρχή οποιασδήποτε γνωριμίας, ακόμα και μιας απλής συζητήσεως. Έτσι είναι τη σήμερον ημέρα η κοινωνία και τα πρότυπα. Κι εγώ είμαι δυστυχώς πάρα πολύ χαμηλά στην κριτηριακή αυτή κλίμακα.

Πριν από ένα χρόνο ένας 35χρονος γνωστός μου επεδίωξε έντονα τη φιλία μου. Γίναμε κολλητοί εντός λίγων εβδομάδων. Αφού άκουσε μου πιο ενδόμυχα μυστικά μου και διάβασε το ημερολόγιο των σκέψεων και συναισθημάτων μου, μου αποκάλυψε ότι είναι τρελά ερωτευμένος και τα τελευταία 3 χρόνια διατηρεί μια θυελώδη ερωτική σχέση με τη μικρότερη αδελφή μου που είναι παντρεμένη. Με όρκισε να το κρατήσω μυστικό. Αποκαλύφθηκε όμως ότι με πλησίασε για να μάθει πράγματα για την αδελφή μου αν και ορκίζεται ότι με θεωρεί πραγματικό φίλο ασχέτως της αδερφής μου.

Εδώ και ένα χρόνο εξέφραζε τον αγιάτρευτο έρωτά του για την αδελφή μου και μου περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια τις σεξουαλικές του εμπειρίες με όλες τις γυναίκες που περάσαν απ' τη ζωή του, συμπεριλαμβανομένης και της αδερφής μου. Προσπάθησα να είμαι καλός ακροατής και καλός φίλος, να τον υποστηρίξω και να τον βοηθήσω παρά το δικό μου ψυχολογικό χάλι. Είναι ακριβώς το αντίθετο μου, γυμνασμένος, όμορφος και ελκυστικός, δυνατός και με αυτοπεποίθηση, οι γυναίκες τον κυνηγάνε αν και έχει τρομερά προβλήματα με τα ψυχολογικά του και τη συμπεριφορά του. Είναι ο πιο straight άνδρας που ξέρω, πιο straight δε γίνεται. Στο διάστημα που ήμασταν κολλητοί έμαθα να τον εκτιμώ και να τον αγαπώ, ίσως περισσότερο από ότι του αξίζει.

Όντας πρακτικά μόνος σε όλη μου τη ζωή, μην έχοντας βιώσει τον έρωτα σα συναίσθημα, με τη συνεχή απόρριψη από τους πάντες, ζηλεύοντας τις εμπειρίες του και την εμφάνιση του, έφτασα στο σημείο να τον ερωτευτώ. Πρόσφατα βρήκα την δύναμη να του το πω με ένα γράμμα. Δεν αντέδρασε καθόλου καλά. Στο γράμμα ζητούσα να μείνουμε μακρυά για κάποιο χρονικό διάστημα ελπίζοντας ότι θα καταφέρω να ξεπεράσω τα συναισθήματά μου για κείνον αλλά πιάνω τον εαυτό μου να τον σκέπτεται και να τον επιθυμεί όλο και περισσότερο με κάθε μέρα που περνά. Στα αραιά πλέον τηλεφωνήματα και SMS μας εκείνος είναι ψυχρός και τυπικός, φανερά ενοχλημένος.

Η κατάθλιψη μου έχει ξεφύγει τελείως, οι κρίσεις κατάθλιψης έχουν πλέον γίνει καθημερινό φαινόμενο και όλα αυτά όχι για τη σχέση του με την αδερφή μου αλλά επειδή θα ήθελα να ζήσω λίγο σαν και κείνον, να νιώσω κι εγώ λίγο ποθητός και αρεστός, να γευτώ τον έρωτα και το σεξ, να πλησιάσω λίγο την κανονικότητα των ανθρώπων που διακρίνω παντού ολόγυρά μου. Αισθάνομαι ότι η ζωή μου έχει πλέον τελειώσει, οτι είναι πλέον πάρα πολύ αργά για να ζήσω όλα αυτά που επιθυμούσα διακαώς όλη μου τη ζωή, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ζω, δεν υπάρχει καμμία ελπίδα να αλλάξει κάτι, πόσο μάλλον να βρω το ταίρι μου, να κάνω μια δική μου οικογένεια. Μόνος, καταθλιπτικός, απελπισμένος και προσφάτως ερωτευμένος με το λάθος άνθρωπο χωρίς φυσικά ανταπόκριση έφτασα στο σημείο να σκέπτομαι ακόμα και την αυτοκτονία αλλά οι εκκρεμότητες που με βαραίνουν είναι πάρα πολλές και δε θέλω να βαρύνω κανέναν μ' αυτές.

Ντροπαλότητα + μικρός κοινωνικός κύκλος = απομόνωση
Ηλικία - εμφάνιση - αυτοπεποίθηση = κατάθλιψη
Απομόνωση + κατάθλιψη = απελπισία
Εμφάνιση + αυτοπεποίθηση = νέες γνωριμίες

Επαγγελματίες και ερασιτέχνες ψυχολόγοι που συμβουλεύτηκα δεν παρέχουν με ένα σχέδιο δράσης, προσπαθούν μόνο να με κάνουν να πω από μόνος μου τί τελικά πρέπει να κάνω. Αυτό δεν παίζει όμως για μένα. Χρειάζομαι κάτι σαφές, οριστικό και εφικτό. Τι πρέπει να κάνω για να βγω από αυτό το φαύλο κύκλο;

Ο πραγματιστής

Αγαπητέ φίλε,

Θα είμαι σκληρή, γιατί αυτές οι καταστάσεις δεν σηκώνουν νταντέματα. Πρέπει να βάλεις την ζωή σου σε μια τάξη. Το να κλαίγεσαι δεν έχει κανένα νόημα, εκτός ίσως του ότι σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τον αριθμό και το μέγεθος των προβλημάτων που σε βασανίζουν. Αλλά μέχρι εκεί. Αφού έχεις κατάθλιψη, πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από έναν ειδικό και να πάρεις τουλάχιστον αντικαταθλιπτικά χάπια. Οι πιθανές παρενέργειες είναι ελάχιστες σε σχέση με το αναμενόμενο όφελος. Εκτός αν τις χρησιμοποιείς σαν άλλοθι για να παραμείνεις στην παρούσα κατάσταση η οποία πιθανώς με κάποιον τρόπο να σε βολεύει.

Οι ειδικοί που προσπαθούν να σε κάνουν να βρεις εσύ τι θα κάνεις, κάνουν σωστά την δουλειά τους. Δεν δικαιούνται να σου δώσουν «σχέδιο δράσης».

Σχετικά με τον έρωτά σου με τον καραστρέιτ γκόμενο της φίλης σου, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σου το πω εγώ. Το καταλαβαίνεις από μόνος σου. Κόψε κάθε σχέση μαζί του, διαφορετικά θα διαιωνίζεις το βασανιστήριό σου. Διάγραψε όλα τα τηλέφωνά, e-mail, ό,τι κοινό έχεις μαζί του, μπλόκαρε το τηλέφωνό του στο κινητό σου ώστε να μην μπορεί να σε καλέσει, μπλόκαρε το προφίλ του στο facebook, αν είστε «φίλοι» εκεί και βγάλε τον τελείως (μα τελείως) από την ζωή σου.

Στο τελευταίο σου ερώτημα «τι να κάνω για να βγω από τον φαύλο κύκλο» η απάντηση είναι απλή: πάρε την ζωή σου στα χέρια σου, άφησε την παθητικότητα, μην σέρνεσαι πίσω από ανέλπιδες καταστάσεις και βρες έναν καλό ψυχίατρο (που μπορεί να σου δώσει αντικαταθλιπτικά, κάτι που ο ψυχολόγος δεν μπορεί να κάνει).

Εμπρός, μαρς!!

Φιλικά

Η Καλή Νεράιδα

 

 

Αγαπητέ φίλε,

Σίγουρα έχεις αδικηθεί στη ζωή σου και έχεις περάσει πολύ άσχημα. Γράφεις ότι «ότι η ζωή μου έχει πλέον τελειώσει, οτι είναι πλέον πάρα πολύ αργά για να ζήσω όλα αυτά που επιθυμούσα διακαώς όλη μου τη ζωή». Σε πιστεύω ότι έτσι νιώθεις. Όπως έχω πιστέψει και άλλους ανθρώπους που έχουν περάσει τα ίδια ή χειρότερα και έχουν φτάσει σε τέτοια αδιέξοδα.

Όμως! Εξίσου πιστεύω τους ανθρώπους που φτάνοντας σε τέτοια αδιέξοδα, έκαναν βήματα (ρεαλιστικά βήματα) για να αλλάξουν τη ζωή τους. Πολλοί από μας για διάφορους λόγους χαντακωθήκαμε στη ζωή μας από διάφορες αδικίες. Αλλά όποια στιγμή κι αν καταφέρουμε να τις ξεπεράσουμε αξίζει τον κόπο.

Δεν ξέρω σε τι «ειδικούς» απευθύνθηκες («επαγγελματίες και ερασιτέχνες ψυχολόγοι», γράφεις), αλλά η ψυχοθεραπεία δεν είναι αντιβίωση – παίρνεις μερικά χαπάκια και καθαρίζεις. Πρώτ' απ' όλα, πρέπει να βρεις έναν ψυχοθεραπευτή που να μην είναι ομοφοβικός ο ίδιος. Και δεν εννοώ τις χοντρές περιπτώσεις ψυχοθεραπευτών που δηλώνουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή και θα σε σιάξουν. Υπάρχουν και πιο ύπουλες μορφές ομοφοβίας.

Δεύτερον, και εξίσου σημαντικό, είναι να βρεις έναν ψυχοθεραπευτή που να σου ταιριάζει εσένα προσωπικά. Να μπορείς να τον/την εμπιστευτείς. Με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια διαδικασία που παίρνει καιρό. Το να σου δώσει ένας θεραπευτής ένα σχέδιο δράσης (κάνε το α, μην κάνεις το β) μπορεί να μοιάζει θελκτικό, αλλά δεν είναι λύση, γιατί δεν είσαι ρομποτάκι για να σε προγραμματίσει. Αν οι λύσεις δεν ξεπηδήσουν από μέσα σου (με τη βοήθεια του θεραπευτή), σίγουρα δεν θα μπορέσεις να τις υποστηρίξεις.

Αν σ' ενδιαφέρει, επικοινώνησε μαζί μας να σου συστήσουμε ψυχοθεραπευτές που εγγυημένα είναι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα ομοφοβίας.

Καλή δύναμη!