Αγαπητές Νεράιδες,

είμαι η Ι., 21 χρονών, φοιτήτρια. Ήθελα να σας γράψω από καιρό, αλλά δεν το αποφάσιζα. Τελικά πήρα το θάρρος. Λοιπόν, καταρχήν είμαι σίγουρη ότι είμαι ασέξουαλ και αρομαντική. Έφτασα σε αυτήν τη συνειδητοποίηση πριν 2 χρόνια. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, ούτε πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια, τίποτα τέτοιο.

Το θέμα μου είναι ότι νιώθω την ανάγκη να γνωρίσω κι άλλα ασεξουαλικά άτομα. Πού θα μπορούσα να γνωρίσω όμως άλλους ασεξουαλικούς; Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποια αντίστοιχη οργάνωση. Κι όχι μόνο ασεξουαλικούς, αλλά γενικά άτομα με τα οποία θα μπορώ να μιλάω ανοιχτά για θάματα που με ενδιαφέρουν χωρίς να φοβάμαι άσχημες αντιδράσεις. Ενδιαφέρομαι για θέματα κοινωνικών ανισοτήτων, φεμινιστικά ζητήματα, σεξουαλικότητα, κτλ., για τα οποία όμως νιώθω δεν μπορώ να εκφράσω ελεύθερα τη γνώμη μου, όταν νιώθω ότι βρίσκομαι σε εχθρικό περιβάλλον.

Το θέμα είναι ότι φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ τις αντιδράσεις των άλλων. Έτσι μπορεί να συμβεί να λέει αυτός που κάθεται απέναντί μου ένα σωρό φοβικά πράγματα κι εγώ να παραμένω αμίλητη χωρίς να αντιδράω. Μετά νιώθω χάλια κι απελπίζομαι. Οκ, είμαι δειλή. Τι μπορώ να κάνω όμως για να το ξεπεράσω αυτό; Ένα στενό μου πρόσωπο με ρώτησε, αν ντρέπομαι για όσα πιστεύω. Όχι δεν ντρέπομαι, μπορώ όμως να το παίζω ηρωίδα κάθε φορά;

Άλλο θέμα. Όπως προείπα θα ήθελα να γνωρίσω κόσμο και ίσως να μπω σε κάποια ομάδα. Φαίνεται όμως ότι ακόμα και σε φιλικό περιβάλλον κολλάω. Είχα την ευκαιρία, για παράδειγμα, να δω από κοντά ένα γκέι πράιντ σε μια πόλη της Γερμανίας. Το να δω σημαίνει ότι ακολούθησα όλη την πορεία περπατώντας δίπλα τους απ' το πεζοδρόμιο καθ' όλη τη διάρκεια μέχρι το τέλος περίπου. Αφού κάποιος που με είδε , με πλησίασε και με ρώτησε, αν ήθελα να πάω μαζί τους κι εγώ κόλλησα και είπα όχι. Στη Γερμανία(!), εκεί που δεν με ξέρει κανείς, ας πούμε. Τι συμπέρασμα βγάζετε από αυτό; Το περιστατικό το διηγήθηκα μόνο σε ένα άτομο. Το ότι πήγα σε πράιντ το ξέρει ένα ακόμα άτομο. Παρεμπιπτόντως ήταν μια από τις ωραιότερες μέρες της ζωής μου.

Τέλος, κάτι άλλο που με απασχολεί είναι το κάμινγκ άουτ. Με αυτά τα λόγια 'είμαι ασέξουαλ' δεν το έχω πει σε ΚΑΝΕΝΑΝ. Μόνο στον εαυτό μου. Αν και δεν κρύβω βέβαια το ότι είμαι μόνη μου κι όχι σε σχέση κτλ. Να το πω; Ποιος ενδιαφέρεται να ακούσει; Θα πρέπει να τους εξηγήσω τι είναι. Κι αν μετά από αυτό αρχίσουν να με αποφεύγουν; Μήπως δεν αξίζει τον κόπο; Δεν είναι και σαν το κάμινγκ άουτ των γκέι, φαντάζομαι. Άλλο να θέλεις να γνωρίσεις τον φίλο/ φίλη σου στον κοινωνικό σου περίγυρο και να φοβάσαι τις αντιδράσεις κι άλλο να μην είσαι ποτέ σε σχέση. Χρειάζεται να το μάθουν όλοι;

Αυτά. Συγγνώμη για την πολυλογία. Απλά ήθελα να τα πω σε κάποιον.

Ευχαριστώ Ι.

Αγαπητή Ι.

Δεν ξέρω καμία οργάνωση ασέξουαλ στην Ελλάδα. Μπορώ να υποθέσω πάντως ότι θα έχεις αντίστοιχες δυσκολίες στις σχέσεις και τις συναναστροφές όπως οι γκέι ή όπως κάθε μειονότητα.

Αν πιστεύεις ότι είσαι ασέξουαλ, έτσι θα είναι, αλλά πρέπει να περάσεις στο επόμενο βήμα, να το πεις σε ανθρώπους που έχουν σημασία για σένα. Αν υπάρχουν τέτοιοι, απάντησε πρώτα στο ερώτημα τι προβλήματα θα σου λύσει το να τους το πεις και τι προβλήματα θα σου δημιουργήσει. Προφανώς δεν πρόκειται να το πεις σε όλο τον κόσμο, και προφανώς δεν είναι όλα τα φιλικά σου πρόσωπα ίδια, ώστε να μπορώ να σου δώσω μια γενική οδηγία. Εσύ θα πρέπει να σταθμίσεις τα πράγματα.

Από την άλλη, επειδή το να είσαι ασέξουαλ δεν έχει (σχεδόν) κανένα αρνητικό κοινωνικό φορτίο, σε αντίθεση με τους/τις γκέι, δεν νομίζω ότι θα έχεις σοβαρά προβλήματα αποδοχής. Μπορεί να σε βλέπουν λιγάκι σαν «παράξενη», αλλά δεν νομίζω να πάνε παραπέρα τα σχόλια.

Βολιδοσκόπησε το περιβάλλον σου και δες πώς θα προχωρήσεις.

Φιλικά

 

Αγαπητή Ι.

Πράγματι, πολλοί άνθρωποι θα σε κοιτάξουν παράξενα, αν τους εκμυστηρευτείς ότι είσαι ασέξουαλ. Τις τελευταίες δεκαετίες βομβαρδιζόμαστε από παντού με μηνύματα να κάνουμε περισσότερο σεξ και τα πάντα έχουν σεξουαλικοποιηθεί.

Είναι κάτι σαν κάμινγκ άουτ, αλλά όχι τόσο χοντρό όσο των γκέι, επειδή αυτό που νιώθεις εσύ δεν θεωρείται τόσο χοντρή «ανωμαλία». Τεσπά, οι συγκρίσεις δεν βγάζουν πουθενά.

Δύο πραγματάκια σκέφτηκα να σου προτείνω: Να απευθυνθείς σε περιβάλλοντα και ομάδες που είναι ανοιχτόμυαλες σε θέματα σεξουαλικότητας και κάνουν χώρο στο διαφορετικό – όποιο κι αν είναι αυτό. Αυτές που σκέφτηκα είναι:

• Η ομάδα QueerTrans, μια ομάδα για queer ανθρώπους διάφορων φύλων και σεξουαλικοτήτων.
• Η ομάδα πολυσυντροφικότητας, μια ομάδα που προωθεί το polyamory. (Θα μου πεις, εσύ δεν θες ούτε έναν σύντροφο, τι να τους κάνεις τους πολλούς; Αλλά το θέμα σου δεν είναι να βρεις μόνο άλλους σαν κι εσένα, αλλά γενικά ανθρώπους με τους οποίους να μπορείς να συνεννοηθείς).
• Τα εργαστήρια/ομάδες για τη γυναικεία σεξουαλική επιθυμία που οργανώνει ο σύμβουλος ψυχικής υγείας Λύο Καλοβυρνάς. Δεν ξέρω αν τρέχει κάποιο τώρα, αλλά κάθε τόσο γίνονται.
• Στη θέση σου μπορεί να πήγαινα και στην Colour Youth, μια ΛΟΑΤ οργάνως για νέους, στην ΟΛΚΕ ή και στο Athens Pride σαν εθελόντρια. Μπορεί να μην είναι οι κατεξοχήν χώροι για μια ασεξουαλική, αλλά είναι φιλικά περιβάλλοντα, όπου θα μάθεις να συναναστρέφεσαι και σιγά σιγά να ξεφοβηθείς.

Φιλάκια