Καλησπέρα νεράιδες.

Έχω ένα μεγάλο (για μένα) θέμα όσον αφορά την προσωπική μου ζωή. Είμαι μόλις 20 και έχω σχέση 4 χρόνια. Θα σας μιλήσω καθαρά από την δική μου πλευρά γι αυτό λοιπόν. Με την σχέση μου έχουμε 15 χρόνια διαφορά οπότε καταλαβαίνεται ότι όταν γνωριστήκαμε εγώ ήμουν 16 και εκείνος 31. Εξακολουθούμε να είμαστε μαζί αλλά έχω σκεφτεί πολλές φορές να το τελειώσω... δε θέλω να το κάνω όμως γιατί φοβάμαι... και ο φόβος αυτός δεν είναι φόβος του τύπου «μη μείνω μόνος» αλλά για το τι θα ακολουθήσει. Έχει τύχει πολλές φορές να μαλώσουμε (και μπορώ να πω ότι φταίω και εγώ) αλλά εκείνος καταλήγει στο να μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο. Έχει πάρει τηλέφωνο και στη δουλειά μου για να με ζητήσει γιατί εγώ δεν το σήκωνα (προφανώς και όχι διότι δούλευα). Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μου έχει απαγορεύσει να συναναστρέφομαι με ομοφυλόφυλους και δε μπορώ ούτε να δικτυωθώ.

Με αυτά και με αυτά, ειδικά τον τελευταίο χρόνο νιώθω πάρα πολύ πιεσμένος και περιορισμένος που έχω καταφύγει στην απιστία. Το κάνω γιατί θέλω να γνωρίσω ανθρώπους ή και επειδή θέλω να βιώσω και κάτι διαφορετικό. Τώρα στο θέμα του κρεβατιού... 4 χρόνια τώρα είμαι ΜΟΝΟ ενεργητικός και όσες φορές έχουμε προσπαθήσει να γίνει το αντίθετο δεν τα καταφέρνουμε ενώ θέλω. Οπότε ψάχνω για αυτό σε άλλους ανθρώπους. Δεν είναι ότι δεν θέλω να κάνω ενεργητικό... θέλω γιατί μου αρέσει γενικά.

Εδώ έχω ένα άλλο πρόβλημα το οποίο δεν ξέρω που οφείλεται. Με όσους ανθρώπους έχω γνωρίσει (μιλάμε για 2 - 3 άτομα) δε μου σηκώνεται... ενώ νιώθω το δέος και την ευχαριστήση και θέλω να κάνω ενεργητικό, δε μου σηκώνεται με τίποτα. Με αποτέλεσμα ο άλλος να ξενερώνει. Στύση έχω μόνο με την σχέση μου. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που φταίει πραγματικά.

Εγώ πιστεύω ότι δεν μου σηκώνεται γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω την σχέση μου και την σκέψη ότι αυτό που κάνω είναι κακό και ότι αν το μάθει θα με σκοτώσει. Ειλικρινά πολλές φορές φέρνω τον εαυτό μου να εύχεται να ήταν σαν τους άλλους σαβουρογαμιάδες. Δεν ξέρω αν πρέπει να απευθυνθώ σε ψυχολόγο ή σεξολόγο ή απλά πρέπει να τελειώσω τη σχέση μου και να συνεχίσω τη ζωή μου. Φοβάμαι να χωρίσω... ξέρω ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό αλλά νιώθω καταπίεση και δε μπορώ να ανοιχτώ σε εκείνον γιατί κάθε φορά που το έκανα στο παρελθόν, τα άκουγα. Ειλικρινά, είμαι πάρα πολύ μπερδεμένος! Πείτε μου κάτι... οδηγήστε με κάπως γιατί εγώ δεν ξέρω τι να κάνω!

Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Γιώργος

Αγαπητέ φίλε,

Θα είμαι πολύ σκληρή μαζί σου και μην φανταστείς ότι υπάρχει περίπτωση να σου χαϊδέψω τα αυτιά για να μην στενοχωρηθείς, ούτε να σου πω 2-3 μπούρδες, που βλέπω ότι θέλεις να ακούσεις, μόνον και μόνον για να ξεπετάξω απλώς άλλο ένα γράμμα.

Μάθε λοιπόν, γιατί μου φαίνεται ότι δεν το ξέρεις, ότι οι άλλοι μας κάνουν ό,τι ΕΜΕΙΣ τους επιτρέπουμε να μας κάνουν. Ανεχόμενοι μια «χ» συμπεριφορά δίνουμε στον άλλο το μήνυμα ότι όλα είναι καλά και του επιτρέπουμε να σκεφτεί «με παίρνει να του το κάνω αυτό, ας δοκιμάσω και κάτι περισσότερο την άλλη φορά, μήπως με παίρνει να του κάνω και εκείνο».

Ο φίλος σου σού φέρεται έτσι γιατί ΕΣΥ του το επιτρέπεις, ΕΣΥ αποδέχεσαι την καταπίεση. Επιπλέον ΕΣΥ έχεις αποφασίσει να μείνεις σε μια δυσλειτουργική σχέση που ελέγχει την ζωή σου με έναν τρόπο που δεν σου είναι ευχάριστος. ΕΣΥ τα αποφασίζεις όλα, κατάλαβέ το! Το γιατί κάνεις αυτές τις επιλογές δεν το ξέρω εγώ, αλλά προφανώς η σχέση αυτή (εκτός από αυτά που σου παίρνει) σού δίνει κάτι σημαντικό που το χρειάζεσαι και δεν μπορείς/θέλεις να ζήσεις χωρίς αυτό (τι είναι αυτό; Μπορείς να το προσδιορίσεις;) Οπότε, αφού έχεις πάρει την απόφαση ότι δεν μπορείς να διακόψεις, σε παρακαλώ πολύ σταμάτα να γκρινιάζεις και να κλαίγεσαι. Κάνε τουμπεκί, δέξου την κατάσταση όπως είναι, ενδεχομένως κάνε τις απιστίες σου με ή χωρίς στύση και συνέχισε έτσι την ζωή σου: με μυστικά, ψέματα και αμφιβολίες.

Ααααααν, λέω ααααν, μια σκέψη κάνω η γυναίκα, ααααν ξαναλέω αποφασίσεις να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου, να κάνεις αυτό που θέλεις εσύ και όχι αυτό που σου επιβάλλει κάποιος άλλος, σκέψου τι θέλεις και τι δεν θέλεις και πράξε ανάλογα. Εντελώς πληροφοριακά, μέσα σε αυτά που μπορείς να κάνεις, είναι και να χωρίσεις άμεσα, χωρίς περιστροφές και πισωγυρίσματα.

Όπως ίσως να φαντάζεσαι, αυτό θα ήταν το πρώτο που θα έκανα εγώ και θα άφηνα σεξο/ψυχολόγους στην άκρη. Αλλά εγώ είμαι εγώ, η «Καλή», και όχι «Κουλή» Νεράιδα. Εγώ μπορώ να σταθώ στα πόδια μου μόνη, χωρίς εξαρτήσεις και ελέγχους. Εσύ, ως άλλη προσωπικότητα, πιθανόν να πράξεις διαφορετικά και δεν θα σε κατακρίνω, απλά θα σε παραπέμψω την παραπάνω παράγραφο. Επίτρεψέ μου όμως να σου πω, ότι επί του προκειμένου η ανεπαρκής στύση θα είναι μάλλον το μικρότερο πρόβλημά σου.

Φιλικά

 

Γιωργάκη,
Τι σκατά κάνεις σ' αυτή τη σχέση, αφού καταπιέζεσαι; Εκτός αν τη βρίσκεις έτσι και σου αρέσει να γκρινιάζεις. Ένα «χωρίζουμε» χρειάζεται, αυτό είναι όλο. Αν ο σύντροφός σου είναι τόσο εκδικητικός και σκατόψυχος που φοβάσαι μη σε κράξει αν τον χωρίσεις, τότε τι σκατά γυρεύεις μ' έναν τέτοιον άνθρωπο;

Τεσπά, αν πραγματικά φοβάσαι μη σε κάνει βούκινο (αν και έχεις ήδη ξεφτιλιστεί στα μάτια μου), παίξ' το αλλιώς: πες του ή δώσ' του να καταλάβει ότι τον κερατώνεις και γουστάρεις και μ' άλλους, ψήσ' του το ψάρι στα χείλη κι άσε αυτόν να σε χωρίσει.

Όσο για τη στύση σου, πώς να σηκωθεί το ρημάδι το πουλί σου έτσι που φέρνεις βόλτα τη ζωή σου; Έχει λουφάξει και περιμένει να νιώσεις χαλαρός και ήρεμος να κάνεις το σεξάκι σου.

Το ρεζουμέ: ζήσε τη ζωή σου!