Πολυαγαπημένες μου νεράιδες,

Σκεφτόμουν εδώ και καιρό να σας στείλω αλλά μόλις σήμερα πήρα την απόφαση να το κάνω. Κατ' αρχήν θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη για την έκταση που πιθανώς να λάβει αυτό το κείμενο. Οι γονείς μου σε μια στιγμή έμπνευσης με ονόμασαν Γιώργο, είμαι 17 χρονών και βρίσκομαι σε μεγάλη σύγχυση.

Από τότε που αντιλήφθηκα ότι κάτι μέσα μου είναι διαφορετικό (αρκετά χρόνια πριν) σε σχέση με τα άλλα παιδάκια μου ήταν δύσκολο να καταλάβω τι ακριβός ήταν αυτό. Στην αρχή είπα σε ορισμένους κοντινούς μου ανθρώπους πως ήμουν γκέι αλλά πριν μερικούς μήνες αντιλήφθηκα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Για πολύ καιρό δεν ήξερα πως να αυτοχαρακτηριστώ ούτε ως προς το φύλο ούτε ως προς τη σεξουαλικότητα, πειραματίστηκα με το makeup, άρχισα να βλέπω αλλιώς τις κοπέλες, και κατέληξα ότι είμαι genderqueer bi.

Να που όμως και αυτή η αντίληψη πάει να κλονιστεί. Πιστεύω λοιπόν πως είμαι μία bisexual, trans γυναίκα και αυτό με τρομάζει. Η αλήθεια είναι πως η κολλητή μου το υποψιάζεται αλλά δεν το έχω πει πουθενά. Το πρόβλημά μου λοιπόν είναι ότι δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, πως να το πω, πως να αρχίσω ορμονοθεραπεία. Έχω ζήσει 17 ολόκληρα χρόνια σαν αγόρι, λιγότερο μένουν στη φυλακή όσοι έχουν κάνει φόνο!

Επίσης αν είναι δυνατόν θα ήθελα να μου πείτε ένα τρόπο να γνωρίσω και άλλα άτομα σαν εμένα, κάτι που δυσκολεύομαι να κάνω επειδή ζω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη στο επίκεντρο της μέσης του πουθενά. Νεράιδες μου δείξτε έλεος στη ψυχή και διαφωτίστε με την σκοτεινιασμένη.

Με πολύ αγάπη ο Γιώργος (που θα προτιμούσε να τον λένε Γεωργία)

Γιώργος

 

Αγαπητέ Γιώργο,

Το θέμα είναι αρκετά σοβαρό για να (ανα-) λυθεί από τη στήλη μας. Μόνον γενικές οδηγίες θα μπορούσε κανείς να δώσει. Ως ανήλικος κυρίως, και δευτερευόντως χωρίς δικά σου χρήματα δεν μπορείς να αρχίσεις τέτοιες διαδικασίες. Κανένας υπεύθυνος γιατρός δεν θα αναλάμβανε κάτι τέτοιο με το «καλημέρα». Κατά την γνώμη μου πρέπει πρώτα να το συζητήσεις με τους γονείς σου, αλλά πιο πριν πρέπει να μιλήσεις με κάποιον εξειδικευμένο για το θέμα είτε ψυχολόγο είτε σύμβουλο ψυχικής υγείας. Πρέπει να είσαι απολύτως σίγουρος για το τι συμβαίνει (λες «πιστεύω ότι είμαι...») γιατί μπαίνεις σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.

Προσοχή! Δεν σου λέω ότι δεν ξέρεις τι σου γίνεται και ότι πρέπει να «θεραπευτείς». Απλώς η συζήτηση με εξειδικευμένα άτομα θα σε βοηθήσει να καταλάβεις πολλά πράγματα καλύτερα και τελικά να είσαι προετοιμασμένος για ό,τι θα μπορούσε να προκύψει καθοδόν. Ένα από αυτά ίσως να είναι η αντίδραση των γονιών σου, οι οποίοι μπορεί να φρικάρουν και να αντιδράσουν με πλήρη άρνηση (κλασική αντίδραση ελληνικής οικογένειας). Και γι αυτό θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος.

Αν τελικά τα πράγματα μπουν σε μια σειρά, υπάρχει ειδικό κέντρο σε νοσοκομείο της Αθήνας που ασχολείται με τέτοια θέματα και περιστατικά. Η Καλύτερη Νεράιδα θα σου δώσει περισσότερες οδηγίες.

Φιλικά
 

 

Γεωργία/Γιώργο μου,

Δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος άνθρωπος που κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι το σώμα που έχει δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που νιώθει μέσα του. Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, θα ήταν ψέμα να σου το πω αυτό, αλλά ούτε και τραγικά. Υπάρχουν πολλά τρανς άτομα και διεκδικούν όλο και περισσότερα δικαιώματα και ζουν μια όμορφη, πλήρη ζωή. Τα πράγματα είναι άσχημα, αλλά πηγαίνουν όλο και καλύτερα.

Σου προτείνω να απευθυνθείς στις δύο ομάδες τρανς ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, γιατί έχουν να σου δώσουν πιο συγκεκριμένες, χρήσιμες πληροφορίες, τόσο για το τι να κάνεις πρακτικά, όσο και για το πώς να υποστηριχτείς ψυχολογικά.

Μίλα με την ομάδα QueerTrans και το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών Θα μπορούν να σε κατευθύνουν καλύτερα.

Στη θέση σου δε θα έλεγα προς το παρόν τίποτα στους δικούς μου, μέχρι πρώτα να νιώσεις πιο σίγουρη, δυνατή και άνετα με τον εαυτό σου και είσαι επίσης σε θέση να απαντήσεις στις εύλογες απορίες τους.

Πολλά φιλάκια