Χαίρετε γλυκές και τρισχαριτωμένες και τα λοιπά γλειψίματα.

Σας εχω ξαναστειλει μερικες φορες, γνωριζομαστε καλα πλεον. :3

Βρε συ Καλή μου, sans vouloir t’offenser, η Ντούντη έχει γίνει σα βόδι, την έβλεπα νωρίτερα που κατέβαινε τη σκάλα του πύργου με γδούπους... Εφερνε καπως σε spring roll που το εφτιαξε μαγείρισσα με τριχόπτωση που δε φορουσε προστατευτικό σκουφάκι. Νομιζω οτι ενας προσωπικος εκπαιδευτής-μασέρ ειναι πλεον επιβεβλημενος.

Τελος παντων, μισο να βγαλω τη βενταλια μου και να μπω στο ψητο.

Χωρισα ενα μηνα πριν απο σχεση εναμιση χρονου. Η πρωτη μου μεγαλη σχεση, η πρωτη μου αγαπη και τα λοιπά. Ναι, ποναει, ευτυχως πλεον οχι τοσο πολυ, ανησυχω αν θα ξαναβρω την ευτυχια και εχω μετοχες σε ολα τα ντελιβεραδικα της περιοχης. (Εδω μου λετε πως ολα θα πανε καλα και με κερνάτε ταρτάκια με βερίκοκο. Περιμένω.)

Plot twist, δε θα ασχοληθουμε με αυτό. Κλαιγομαι σε αλλους, εχω ρημάξει τα ντελιβεράδικα - παααανε οι παλαι ποτε κοιλιακοι, αχ - και θα ειμαι μια χαρα πιθανοτατα.

Τελος παντων. Τhing is, συνειδητοποιω πως περα απο το γεγονος οτι ισως εξιδανικευα πολλα πραγματα μεσα στη σχεση και δε θα επρεπε, ενα απο τα μεγαλα προβληματα ηταν ανεκαθεν το σεξ.

"Τι εννοεις;" ακουω την Καλυτερη να ρωταει μισοκλεινοντας απειλητικά τα μάτια.

"Patience, darling, patience. I’m getting to that" απαντώ κουνώντας της το κουταλάκι του τσαγιού επιτακτικά.

Μου ριχνει το βλεμμα "μη μου κουνας το κουταλακι εμενα" αλλα την αγνοώ και συνεχίζω με αρρενωπή χάρη.

Που λετε, δε μου αρεσει το "vanilla" σεξ. Και για να το θεσω πιο λιανά, εχω ενα φετιχ το οποιο οσο περναει ο καιρος εξελισσεται σε σημειο οπου εχει υποκαταστησει τη "νορμάλ" σεξουαλικη επιθυμια. Κατι ψυλλιαζομουν απο πριν, δεν ειμαι ηλίθιος, αλλα συνειδητοποιησα στην πληρη του ενταση μεσα στη σχεση (δεν ειχα αλλες σεξουαλικες επαφες) οτι, γενικα, δεν τη βρίσκω αλλιώς.

Δεν ξερω αν απλα δεν ηταν καλο το σεξ, παντως οσον αφορα τις εμπειριες μου με την απλη διεισδυση, μονος μου με το χερακι μου μαλλον περνουσα καλυτερα - και γενικα δεν περνουσα τοσο καλα στο σεξ οσο θα επρεπε, παρα τις προσπαθειες μας.

Εν τελει απογοητευτηκα και οι συνευρεσεις μας αραιωσαν αρκετά (και φυσικα αυτο εκανε τον πρωην να νιωθει χάλια από τις αγαμίες, απολύτως κατανοητό). Δεν ειναι οτι δεν καναμε πραγματα που μου άρεσαν, και μου αρεσε τρομερα η ολη επαφη, αλλα παντα πιεζομουν για να μου αρεσει το "απλο" σεξ. Η αισθηση απλα δεν ηταν αρκετα καλη, πως να το θεσω;

Φυσικα ο πρωην (ο μαλακας, ο  αχαΐρευτος που μου ραγισε την καρδιά και τα συναφή - βασικα μια χαρα παιδι ηταν, απλα δεν ταιριαζαμε οσο νομιζαμε after all, και παρα τον πονο υπαρχει αμοιβαια εκτιμηση) ηταν πολυ ανοιχτο ατομο και καναμε καθε φορα πραγματα που ηθελα. Ομως συνειδητοποιουσα σιγα σιγα πως μονο ετσι ικανοποιουμουν - και με αυτον δεν καταφερα ποτε να το εξερευνησω πληρως γιατι ενιωθα ασχημα. Γι’αυτον η διεισδυση ηταν απαραιτητη, εμενα δε με ικανοποιουσε οπως προανεφερα (αυτον τον ικανοποιουσα παρα πολυ, ευτυχως δεν εχω προβλημα σε κεινον τον τομεα), και γενικα το σεξ ηταν μια αρκετα αμηχανη κατασταση.

Το θεμα ειναι οτι ακομη και οι τυχόν τσόντες που θα δω (λεω "τυχον" λες και μιλαμε για περιστασιακη δραστηριοτητα αλλα ξερετε εσεις) κινουνται σχεδον αποκλειστικα σε αυτη τη θεματολογία και σχεδον δεν περιλαμβανουν "απλο" σεξ.

Σε αυτο το σημειο να ξεκαθαρισω πως δεν εχω κομπλεξ του τυπου "δεν ειναι φυσιολογικο" και λοιπες μαλακιες. Μας αρεσει ο,τι μας αρεσει και ως ενα βαθμο το θεωρω και επιλογη μας και μαγκια μας. Ειναι αυτο που ειναι και το γουσταρω.

Το προβλημα μου ειναι καθαρα πρακτικό. Ηδη ειχα και εχω δυσκολια να γνωρισω ατομα με τα οποια να μπορω να εχω μια τοσο ουσιαστικη σχεση οσο θα ηθελα... πλεον ομως ανησυχω οτι, συν αυτού, δε θα ειμαι ρεαλιστικα μιλωντας σεξουαλικα "συμβατός" με την πλειοψηφεια των ατομων που γνωριζω.

Και η σκεψη αυτη με αγχωνει ιδιαιτερως, και με κανει να θελω ενστικτωδως να αποφυγω τη σεξουαλικη επαφη με κοσμο απλα για να αποφυγω δραματα. Ο πρωην νομιζε οτι απλα ειχα χαμηλη λιμπιντο αλλα τουναντιον, μια ματια στο ιστορικο του browser αρκει για να αποδειξει το αντιθετο. Απλα αναγκαζομαι να το παιζω οτι και καλα δεν ενδιαφερομαι τοσο για σεξ επειδη αλλιως θα εχω προβλημα.

Δε μπορω να εχω τα ιδια δραματα σε ολες μου τις επαφες ομως. Νιωθω αβολα και ασχημα για τον εαυτο μου, κατ’αρχας. Θα ηταν πολυ πιο ευκολο αν απλα μου αρεσε ο,τι αρεσει σε ολο τον κοσμο, ομως αυτο ακουγεται ακριβως οπως το  να εισαι γκέι σε μια predominantly στρέιτ κοινωνία οποτε δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω.

Ξερω οτι υπαρχει η επιλογη της λογοθεραπείας και τετοιες ιστοριες, δεν ξερω αν ειναι αποτελεσματική, αλλα και να ειναι, δεν ξερω αν πρεπει να προβώ σε κατι τετοιο. Με τρομαζει σαν ιδεα το οτι θα πρεπει να αλλαξω για να μπορω να ειμαι με κοσμο... απο την αλλη το να βρω ατομο που να συμπίπτουμε σεξουαλικά ΚΑΙ ως ανθρωποι ειναι μαλλον απιθανο. Τα δυο χωριστα ηδη ειναι δυσκολα.

Ποια ειναι η δικη σας γνώμη;

ΥΓ: Καλή. εσύ γενικα εχεις παρε δωσε με κάτι παλίκαρους, ωραίο παιδί είμαι, για κανε μας ενα κονέ μηπως τα βρουμε :3

 

Η Ντούντη έχει γίνει αγνώριστη από τότε που της πήρα personal trainer. Κάνει κάθε πρωί διάδρομο 23 χιλιόμετρα (δεν τα έχω κάνει εγώ σε όλη  μου την ζωή) και μετά κάμψεις, επικύψεις και push ups. Δίαιτα με λαχανικά ατμού, κομμένοι οι υδατάνθρακες, τέρμα οι σοκολάτες και τα γαριδάκια. Έχει γίνει διάφανη, αέρινη, μια συλφίδα! Τώρα θέλει να την πέσει στον γυμναστή, αλλά δεν της το επιτρέπει η αγωγή της... Προβλήματα χρυσό μου...

Λοιπόν τώρα στο δικό σου: η Ντούντη παρατήρησε οτι μας τα μάσησες λιγάκι με το φετίχ σου και ίσως μας λείπει κάτι βασικό.

Πάντως, όπως έχω πει τόσες φορές, στο σεξ δεν υπάρχει «πρέπει». Ό,τι σε φτιάχνει είναι ΟΚ φτάνει να αρέσει και στο άλλο/-η. Επομένως, αφού θέλεις κάτι ειδικό, έξω από τα συνηθισμένα, ή τέλος πάντων δεν θέλεις κάτι συγκεκριμένο, μην ξεκινάς λάθος. Ζήτα από την αρχή αυτό που θες και αν το βρεις, τότε προχώρα. Διαφορετικά θα την ξαναπατήσεις στο ίδιο στιλ.

Φιλικά

 

Αγαπητέ φετιχιστή μου,

Αν σ’ ένα ανώνυμο γράμμα δεν τολμάς ν’ αναφέρεις τι είναι αυτό που σε καυλώνει, φυσικά και έχεις χοντρό πρόβλημα να το ζήσεις και να το διεκδικήσεις. Τόσο βαριά κι ασήκωτη είναι η… δυσκολία σου;

Αυτά εγώ τ’ ακούω βερεσέ. Ό,τι κι αν σ’ αρέσει, trust me, δεν είναι τόσο πρωτότυπο, το ’χουν κάνει πάρα πολλοί πάρα πολύ πριν από σένα. Οπότε ξεκόλλα. Στη χειρότερη τι θα συμβεί; Θα σου πουν: «Α πα πα, αηδία, χάρηκα που σε γνώρισα, τσάο» κι αυτό ήταν όλο, πάει. Ούτε το σύμπαν θα καταστραφεί, ούτε εσένα θα  σε κουρέψουν και θα σε βγάλουν γυμνό στις ρούγες του χωριού φωνάζοντας Shame! Shame! ούτε τίποτα!