Γειά και απο εμένα,

Είμαι η Αναστασία και ειμαι 25 χρόνων. Ξαφνικά χωρίς να το σκεφτώ, χωρίς να προετοιμαστώ ψυχολογικά εκανα coming out στη μαμά μου γιατί με έβλεπε δυο μέρες στεναχωρημένη και δεν μπορούσα να το κρατήσω άλλο μέσα μου. Της είπα πως έχω σχέση με την κοπέλα που συγκατοικούσα στη πόλη που σπούδαζα, την οποία τη θεωρούσε κολλητή μου, και πως είμαι χαλια γιατί δεν τα πάμε καλά.

Στην αρχη δεν μιλούσε, απλά άκουγε, ώσπου της λέω μην απογοητεύεσαι. Μου απάντησε πως δεν απογοητεύομαι, είσαι η κόρη μου και σ’αγαπάω. Σκέφτηκα μπορεί και να το πήρε καλα, πως θα στεναχωρεθεί αλλά με το χρονο θα με καταλάβει.

Το επόμενο πρωί με ξυπνάει ο πατέρας μου και μου λέει σήκω να ντυθείς και πάμε μια βόλτα. Σκέφτομαι έκατσε και του τα είπε. Άρχισε να μου λέει πως η μάνα σου όλο το βράδυ έκλαιγε, και πως αυτό το πράγμα ειναι εθισμός, και πως όσο έπαιξα έπαιξα και πως το μέλλον μου δεν θα ειναι εύκολο γιατί ο κόσμος είναι κακός.

Προσπάθησα να του εξηγήσω πως εχω αυτο το συναίσθημα μέσα μου χρόνια και πως απλά δεν μπορούσα να το κρατήσω άλλο. Παράλληλα να εχω και τη σχέση μου στην άλλη πόλη να μου λέει να παω εκεί να τα συζητήσουμε και να λύσουμε τα προβλήματα μας. Κόντρα σε όλους και όλα και σηκώθηκα και πηγα με σκοπό να χωρίσω αλλά κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι. Να έχω εκείνη να με στηρίζει και να μου λέει εγω σε θέλω για ότι είσαι και θέλω να είμαι μαζί σου, και να έχω το μπαμπά να με παίρνει κάθε λίγο και λιγάκι και να μου λέει εντάξει τη χώρισες, ή θέλω να κάνεις αυτό, ή θέλω να κάνεις εκείνο. Είμαι τόσο μπερδεμένη που δεν ξέρω τι να κάνω, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να τους ευχαριστήσω όλους. Απλά κάθομαι και κλαίω και θέλω να εξαφανιστώ από όλους και από όλα.

Υ.Γ. Νομίζω πως οι γονείς μου δεν σκέφτονται πως θα αντιμετωπιστώ εγώ στην κοινωνία και πόσο θα δυσκολευτώ αλλα εκείνοι.

Περιμένω μια μικρή συμβουλή.

Ευχαριστώ νεράιδα.

 

Αγαπητή Αναστασία,

Δυστυχώς οι γονείς σου είναι μικρονοϊκοί (είναι το ελαφρύτερο που μπορώ να πω). Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ούτε εθισμός (!), ούτε απόφαση που την παίρνεις μετά από σκέψη. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι μια πράξη που κάνεις ή δεν κάνεις ανάλογα με τις αποφάσεις σου, όπως π.χ. να πιεις καφέ ή να κλέψεις ένα μήλο. Η ομοφυλοφιλία και γενικά ο σεξουαλικός προσανατολισμός, είναι κάτι που ΕΙΣΑΙ. Είναι μέρος του εαυτού σου όπως τα αυτιά σου, το χρώμα των ματιών σου, το σχήμα των νυχιών σου, τα δύο σου νεφρά, τα μαλλιά σου. Το να σου λένε βλακείες τύπου “'αλλαξέ το” ή “δεν συμφωνώ με αυτό που κάνεις, μην το ξανακάνεις” είναι τόσο ηλίθιο και μικρονοϊκό σαν να σου λένε: “διαφωνώ με το χρώμα των ματιών σου”. Τι θα πρέπει να κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Να τα βγάλεις; Ή να φοράς συνέχεια γυαλιά για να μην βλέπει το χρώμα τους αυτός που ενοχλείται; Όσο για το “διαφωνώ με την ομοφυλοφιλία” είναι σαν να λες “διαφωνώ που υπάρχει αυτό το βουνό”. Διαφώνησε όσο σου επιτρέπει η βλακεία σου, το βουνό υπάρχει εκεί και θα υπάρχει.

Μόνον αμόρφωτοι και χοντροκομμένοι άνθρωποι μπορούν να έχουν τέτοιες αντιλήψεις και να τις επενδύουν με μεγάλες δόσεις γονεϊκής αγάπης, που σκοπό έχει, τάχα, να σε προστατέψει από τον κόσμο που “είναι κακός”. Πιο κακός και πιο επικίνδυνος από τον “κακό” κόσμο, είναι ο κακός γονιός που βασανίζει το παιδί του. Αν έχεις την στήριξη των γονιών σου, χέστηκες για τον “κόσμο”. Αν έχεις πόλεμο μέσα στο σπίτι σου 24/7, θέλει πολύ γερά νεύρα για να τα βγάλεις πέρα.

Η ψυχιατρική, που έχει αναλύσει την ανθρώπινη συμπεριφορά μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο, είναι ξεκάθαρη: Η ομοφυλοφιλία ΔΕΝ είναι ασθένεια, και ΔΕΝ αλλάζει, ΔΕΝ “θεραπεύεται”. Όσοι δε πουλάνε “θεραπείες” της, ποντάροντας σε αμόρφωτους, μικρονοϊκούς και θρησκόληπτους γονείς, είναι τσαρλατάνοι και χάνουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος αν γίνει καταγγελία.

Ερχόμαστε λοιπόν στα πρακτικά:

Δεν ξέρω ούτε εσένα, ούτε τους γονείς σου, ούτε τις ισορροπίες μέσα στην οικογένεια, οπότε θα σου πω τι σκέφτομαι και εσύ αποφασίζεις:

1) Το παίζεις “η καλή κόρη”: “Ναι μπαμπά, τα χάλασα με την τάδε και τώρα είμαι μόνη μου και διαβάζω για την Σχολή όλη τη μέρα”. Εννοείται ότι θα κάνεις αυτό που ΕΣΥ θέλεις, απλώς οι γονείς σου σε αναγκάζουν (ή σού ζητούν, δες το και έτσι) να ΜΗΝ τους λες την αλήθεια, ή οτιδήποτε άλλο για την προσωπική σου ζωή. Κράτα το στόμα σου τελείως κλειστό, γιατί διαφορετικά θα έχεις μόνο προβλήματα. Εννοείται ότι οι ίδιοι αποφάσισαν να καταστρέψουν για πάντα την όποια σχέση θα μπορούσατε να έχετε. Εσύ να είσαι καλά!

2) Το παίζεις επαναστάτρια: Δώσε τους να καταλάβουν ότι το θέμα δεν είναι να τα χαλάσεις με τη συγκεκριμένη κοπέλα, γιατί σε λίγο θα βρεις την επόμενη. Το θέμα είναι τα συναισθήματα που νιώθεις, τα οποία είναι αυτά που είναι και δεν μπορούν να αλλάξουν επειδή έτσι θέλει κάποιος. Ακόμη και αν ήθελες εσύ ή ίδια, τα συναισθήματα ΔΕΝ αλλάζουν. Το πολύ πολύ που θα καταφέρεις θα είναι να τα καταπνίγεις συνεχώς, με τεράστιο ψυχικό κόστος, στο τέλος δε και οικονομικό (ψυχίατρος). Καλείσαι λοιπόν να περάσεις μια ζωή δυστυχισμένη, για να είναι η μαμά σου ευτυχισμένη. Λογικό μου ακούγεται... Μήπως περνάει από το μυαλό των γονιών σου, πώς θα ένιωθαν οι ίδιοι, αν κάποιος απαιτούσε απ' αυτούς (για το καλό τους, πάντοτε!) να αλλάξουν σεξουαλικό προσανατολισμό και να πηγαίνει ο μπαμπάς σου υποχρεωτικά με άντρες και να του αρέσουν, η δε μαμά σου με γυναίκες για όλη τους την ζωή, παρά την θέλησή τους;

3) Αν οι γονείς σου είναι στοιχειωδώς συζητήσιμοι, μιλάς με τον καθένα χωριστά, τους λες τα ίδια πράγματα και προσπαθείς να σπάσεις το κοινό μέτωπο (της βλακείας), κάνοντας συμμαχίες ανά δύο αν είναι δυνατόν και βάζοντάς τους να σκεφτούν ο καθένας μόνος τους. Οι γονείς έχουν την τάση να παρουσιάζουν κοινό μέτωπο και να αλληλοϋποστηρίζονται (ενισχύοντας ο ένας τα επιχειρήματα του άλλου) όταν αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους μαζί. Φωνάζουν, τσιρίζουν, κλαίνε και κάνουν την κατάσταση αφόρητη προσπαθώντας να σε βιάσουν ψυχολογικά για να “σπάσεις'“ και να δεχτείς αυτό που θέλουν. Διάσπασέ τους εσύ, αν μπορείς.

Φιλικά

 

Αναστασία μου,

Πρώτ’ απ’ όλα, μπράβο σου για την εσωτερική σου δύναμη. Δεύτερο και σημαντικότερο: αυτά τα δύσκολα που περνάς τώρα δεν θα κρατήσουν για πάντα! Σε περιμένει μια υπέροχη ζωή με αληθινή αγάπη για το ποια είσαι στ’ αλήθεια, από ανθρώπους που σε αποδέχονται. Ενδεχομένως, οι γονείς σου να μη συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς, αλλά μπορεί και ναι, μόλις περάσουν το πρώτο σοκ.

Γιατί ακριβώς αυτό περνάνε τώρα: ένα τεράστιο σοκ. Νομίζουν ότι έχουν χάσει το παιδί τους και ότι σε περιμένει μια ζωή μοναξιάς και καταστροφής. Κάθε άλλο όμως!

Αυτή την περίοδο χρειάζεται να βρεις όσα αποθέματα δύναμης έχεις  μέσα σου αλλά και από τον φιλικό σου κύκλο για να μην τους επιτρέψεις να σε εγκλωβίσουν σε  μια ζωή όλο ψέματα, μίσος για τον εαυτό και μοναξιά.

Οι συμβουλές που σου έδωσε η Καλή Νεράιδα είναι πολύ σωστές: ανάλογα με το τι σχέση έχεις με τους γονείς σου, διάλεξε ποια μέθοδος θεωρείς ότι θα αποδώσει: ή κρατάς γερά και μένεις σταθερή στο ότι είσαι γκέι κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, όσο και να προσπαθήσουν αυτοί ή εσύ· ή τους λες ψέματα για να ξεφορτωθείς το βάρος που θα σου πετάνε.

Η δεύτερη επιλογή είναι πιο δύσκολη γιατί δεν λύνει το πρόβλημα, απλώς το μεταθέτει στο μέλλον. Το να λέμε ψέματα τραβάει πολλή ενέργεια.

Οι γονείς σου είναι πολύ πιθανό να αλλάξουν γνώμη καθώς περνά ο καιρός και μαθαίνουν (τους μαθαίνεις εσύ) περισσότερα για την ομοφυλοφιλία. Το έχουμε δει πάρα πολλές φορές.

Καλή δύναμη και ξαναγράψε μας για ό,τι χρειαστείς!