Ομοφυλόφιλοι και οικογένεια , γλώσσα και «ελευθερία», έρωτας στα 80's, έρωτας στο σήμερα, ο δήμαρχος με το αλυσοπρίονο. Θα μπορούσαν να είναι ξεχωριστές θεματικές για low budget movies, σκηνές από θεατρικό, ακόμη και η πρώτη σεκάνς σε χολιγουντιανό blockbuster... η ελληνική πραγματικότητα δεν είναι καθόλου φειδωλή σε σουρεαλισμό και αυτό επηρεάζει και την blogo-σφαιρα. Πάμε να πάρουμε μια γεύση από τις δυο εβδομάδες που πέρασαν.

---

marcparker83, 12/01/2009, 5+2 Τρόποι για μη μείνεις με το ποτήρι στο χέρι στο Πρώτο Ραντεβού

[...]
Να λοιπόν που η τύχη βοηθά τους τολμηρούς και μου στέλνει μέσα από ένα site γνωριμιών μήνυμα ο Βασίλης, ένα 21χρονος, φαινομενικά σέξυ, φοιτητής Ιατρικής... Η διαδικασία γνωστή: ανταλλάσσουμε msn, κάνουμε add ο ένας τον άλλον και σε λίγα λεπτά μέσα ξεκινά μια συζήτηση η οποία αντανακλά μία έντονη χημεία. Η ώρα περνούσε, οι ορμόνες μου ζωντάνευαν όλο και περισσότερο, η ανάγκη μου για νέες γνωριμίες μεγάλωνε εκθετικά οπότε ήταν θέμα χρόνου (για την ακρίβεια 16 ωρών...) να κανονίσουμε το πρώτο ραντεβού...

Με το που βρεθήκαμε διαπίστωσα ότι η τύχη είναι σαν την δικαιοσύνη: θεότυφλη! (Ναι, καλά θυμάστε το κλασικό αγαλματίδιο με την τυφλή θεά που κρατά μια ζυγαριά και που κοσμεί τα γραφεία πολλών δικηγόρων...). Μπορεί, λοιπόν, η τύχη να βοηθά τους τολμηρούς αλλά μάλλον βοηθά τους λάθος τολμηρούς! Το ραντεβού αυτό αποδείχτηκε πηγή έμπνευσης για το τι πρέπει να ΜΗΝ κάνει στο πρώτο ραντεβού κάθε gay που σέβεται τον εαυτό του:

Βάζε τις σωστές φωτογραφίες: σαφώς όλοι ανεβάζουμε στα προφίλ μας φωτογραφίες στις οποίες φαινόμαστε ωραίοι ή μας κολακεύουν... Ας φροντίζουμε τουλάχιστον να μην μας κολακεύουν τόσο πολύ ώστε να φαινόμαστε...άλλος άνθρωπος! Οπότε καλό είναι να αποφεύγονται φωτογραφίες παλιές, επεξεργασμένες, θολές, υπερβολικές κλπ. Όσο κι αν ελκύσουμε κάποιον με αυτές, αργά ή γρήγορα θα δει...την πραγματικότητα κατάματα! Στην περίπτωση μου, ο τύπος μικροέδιεχνε πολύ (ενώ ήταν 21, άνετα θα μπορούσες να τον ρωτήσεις τι τάξη πάει στο γυμνάσιο!) και είχε βάλει τουλάχιστον 10 κιλά από τις φωτό του προφίλ του!... Strike One λοιπόν!

Να είσαι ο εαυτός σου: στην προσπάθεια μας να αρέσουμε από το πρώτο ραντεβού, αρχίζουμε να προσποιούμαστε ένα σωρό ρόλους που δεν είμαστε. Κι όλη αυτή η πίεση του εντυπωσιασμού οδηγεί σε ένα κακοπαιγμένο και άτσαλο θεατρινισμό. Στην περίπτωση μου, ο τύπος προσπαθούσε να το παίξει απίστευτα κοσμογυρισμένος μόνο και μόνο επειδή σπούσαζε στο Βουκουρέστι! Κι ας μην ήξερε ότι η Ρουμανία συνορεύει με την Ουκρανία!!! Strike Two...

Έλεγξε την αμηχανία σου: ακόμα κι αν δεν προσποιούμαστε κάτι διαφορετικό για να εντυπωσιάσουμε, οι πρώτες εντυπώσεις είναι πολύ σημαντικές και το ξέρουμε καλά γι'αυτό και η αμηχανία καλά κρατεί... Καλό είναι όμως να την ελέγχουμε όσο μπορούμε. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως όσο αμήχανοι είμαστε εμείς, τόσο αμήχανος είναι και ο άλλος οπότε ας αφεθούμε στην μαγεία της στιγμής κι ας γνωρίσουμε τον άλλον με την ησυχίας μας. Η αμηχανία του δικού μου ραντεβού τον οδήγησε σε μια τόσο ακατάσχετη φλυαρία που από ένα σημείο και μετά τα αυτιά μου μπλόκαραν τα λόγια του! Μόνο βόμβους άκουγα... Strike Three!

Μέτρα τα λόγια σου: καθώς τα πρώτα λεπτά είναι σημαντικά, καλό είναι να προσέχουμε τι λέμε και πως το λέμε. Συνεπώς, απόφυγε λόγια, αστεία ή κινήσεις που δεν ξέρεις πως θα εκληφθούν από τον άλλον. Στην δική μου περίπτωση, ο τύπος με παρομοίασε με ένα «χαρούμενο, μικροσκοπικό, γλυκούλικο αρκουδάκι» θέλοντας να δείξει πόσο του αρέσω... Ακόμα κι αν καταπιώ το «γλυκούλικο αρκουδάκι», μικροσκοπικό δεν είμαι σίγουρα, 1,90+ παιδί!! Strike Four...

Μην το παίζεις δήθεν: ακόμα κι αν είσαι προσεκτικός σε αυτά που λες, καλό είναι να λες μόνο την αλήθεια και όχι ότι αηδία σου κατέβει για να εντυπωσιάσεις. Φέρσου έξυπνα, κοίτα τον άλλον στα μάτια, νιώσε σίγουρος για τον εαυτό σου και πες πραγματικά αυτό που σε ενδιαφέρει, τι σου αρέσει, τι προτιμάς και πως βλέπεις την κατάσταση. Το δικό μου ραντεβού μάλλον προσπαθούσε να το παίξει ώριμος, φτασμένος επιστήμονας κι αράδιαζε κάθε ιατρική μαλακία του κατέβαινε στο μυαλό, απλά και μόνο επειδή αγχώθηκε όταν του είπα για το μεταπτυχιακό μου! Λες και θα στήναμε επιστημονικό πάνελ! Strike Five and counting!

Μην αναφέρεσαι στο ερωτικό παρελθόν σου: όλοι έχουμε κάποιο ερωτικό παρελθόν. Ή μπορεί και να μην έχουμε. Το θέμα είναι ότι καλό είναι να αποφεύγουμε αυτές τις συζητήσεις καθώς πολλές φορές καταλήγουν σε ευαίσθητα ή παρεξηγήσιμα θέματα. Ο δικός μου τύπος πάντως μου αράδιασε δυο πρώην του με το που μπήκαμε στο gay bar λες και με ενδιέφερε αν τον πήρε το μισό μαγαζί... Με αυτό το στυλάκι όμως, εγώ σίγουρα θα ανήκα στο υπόλοιπο μισό του μαγαζιού... Strike Six!

Μην κάνεις κίνηση αν δεν είσαι σίγουρος ότι σε παίρνει: όσο κι αν μας αρέσει ο άλλος, καλό είναι να βεβαιωθούμε ότι είναι αμοιβαίο αυτό για να αποφύγουμε τις χοντράδες ή το να φάμε καμιά ξανάστροφη από εκεί που δεν το περιμένουμε! Αναφορικά με το δικό μου ραντεβού, ενώ χρησιμοποίησα κάθε δυνατή στάση του σώματος που δηλώνει αδιαφορία, ο τύπος με άρπαξε και με φίλησε από το πουθενά. Κι έτσι, εκεί που κοιτούσα ανέμελα τον κόσμο, ξαφνικά βρέθηκε η γλώσσα του Βασίλη βαθιά στο λαιμό μου! Το βλέμμα μου τα είπε όλα: με το που με κοίταξε, είπε «μήπως ήρθε η ώρα να πληρώσουμε? Πάω να φωνάξω τον σερβιτόρο!». Strike Seven λοιπόν...

[...]

Αναρτήθηκε από marcparker83, 12/01/2009, 5+2 Τρόποι για μη μείνεις με το ποτήρι στο χέρι στο Πρώτο Ραντεβού

[http://anagay.wordpress.com/2009/01/12/7-tips-for-first-date/]

---

 

Voltsek, 24/1/2009, Τι επιφυλάσσει το μέλλον;

Τώρα τελευταία άρχισα να σκέφτομαι για τη ζωή μου και το τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Μέχρι τώρα το μόνο που με απασχολούσε ήταν να περνάω καλά με τους φίλους μου. Όμως κάποιες καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μου με έχουν προβληματίσει. Π.χ. ο κολλητός μου και η κοπέλα του, που ετοιμάζονται να μείνουν μαζί. Και συζητήσεις περί γάμου και οικογένειας με κάνουν να αναρωτιέμαι που θα καταλήξω εγώ.

Βέβαια είναι νωρίς ακόμα, στα 23 μου, να σκέφτομαι να κάνω οικογένεια. Πάντα ήμουν της άποψης ότι το καλύτερο είναι να κάνεις παιδιά μετά τα 30, για να προλάβεις να ζήσεις την ζωή σου. Στην περίπτωση μου όμως το θέμα δεν είναι το ΠΟΤΕ αλλά το ΑΝ κάνω παιδιά. Και η αλήθεια είναι ότι το θέλω πολύ. Πιστεύω ότι μόνο αυτό έχει ουσιαστικό νόημα στη ζωή. Μπορεί να είσαι πετυχημένος στην δουλειά σου, να είσαι διάσημος, να περνάς καλά αλλά όλα αυτα θα σβηστούν κάποτε. Το μόνο που θα μείνει είναι οι απογονοί σου. Η συνέχεια σου σε αυτό τον κόσμο. Και αργότερα να αποκτήσεις και εγγονάκια. Μου αρέσουν αυτές οι εικόνες στο μυαλό μου γι' αυτό με αγχώνει ιδιαίτερα το γεγονός ότι αυτά εγώ ίσως δεν τα χαρώ ποτέ μου.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Άντε να αποδεχτώ ότι δεν θα κάνω οικογένεια. Το θέμα είναι ότι θα κάνουν οι άλλοι. Φαντάζομαι, όσο θα περνάνε τα χρόνια, έναν έναν τους φίλους μου να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά. Κι εγώ θα είμαι μπακούρι, μόνος, να κλέβω στιγμές από την δική τους χαρά. Και σε περιπτώσεις όπως είναι τα Χριστούγεννα που όλοι γιορτάζουν οικογενειακώς, εγώ θα είμαι σαν παρείσακτος. Ο gay 30άρης ή 40άρης που είναι μόνος του. Είναι τρομερά καταθλιπτική αυτή η εκδοχή. Για να μην αναφέρω την άλλη περίπτωση, του να είμαι 35, ανύπαντρος και άτεκνος και να είμαι με τους ηλικιωμένους πλέον γονείς μου. Σαν ταινία τρόμου.
Όσο τα σκέφτομαι αυτά, νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι. Γι' αυτό καλύτερα θα εστιάσω στο παρόν, το οποίο είναι πολύ πιο όμορφο και αισιόδοξο από το πιθανό μέλλον. Και ότι είναι να γίνει ας γίνει!

Αναρτήθηκε από Voltsek, 24/1/2009, Τι επιφυλάσσει το μέλλον; 

[http://voltsekgayworld.blogspot.com/2009/01/blog-post_24.html]

 

---

 

stassa, 24/1/2009, Η "πολιτική ορθότητα" και η ελευθερία του λόγου

Δεν είναι η πολιτική ορθότητα που υποστηρίζω, γιατί δεν έχω κάτσει ν' ασχοληθώ και πολύ μαζί της. Το μόνο που ξέρω γι' αυτήν είναι ότι συνήθως (συνήθως λέω) ακούω να την καταδικάζουν διάφορα φασιστοειδή, λέγοντας ότι τους περιορίζει την ελευθερία του λόγου τους. Και ως ελευθερία λόγου βέβαια εννοούν το "δικαίωμά" τους να λένε τους μαύρους τεμπέληδες, τους γύφτους βρωμιάρηδες, τους "κίναιδους" ανώμαλους και τους Εβραίους υπάνθρωπους, και όλα τα σχετικά. 

Ξέρω ότι είναι και κόσμος που όντως δυσανασχετεί που δεν μπορεί να εκφραστεί χωρίς να θεωρηθεί ότι απαξιώνει την άλφα ή βήτα ομάδα, ενώ ο ίδιος ξέρει πολύ καλά ότι δεν έχει τίποτα εναντίον τους και μάλιστα υποστηρίζει τα δικαιώματά τους όπου μπορεί. Δεν λέω δηλαδή ότι όποιος δεν γουστάρει την πολιτική ορθότητα, ή έστω τον προσεχτικό λόγο, είναι φασίστας, προς θιού.
Εδώ όμως συμβαίνουν διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Κατ' αρχήν, τα επιχειρήματα υπέρ του να "εκφραζόμαστε ελεύθερα" (χωρίς να σκεφτόμαστε τι σημαίνουν οι λέξεις που χρησιμοποιούμε) είναι δύο: ότι αλλιώς πρώτον "στερούμαστε την ελευθερία του λόγου μας" και δεύτερον "φτωχαίνει τη γλώσσα μας".
Το πρώτο, δεν έχει καμία αξία γιατί όπως μας μάθανε στο σχολείο, η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Όσο ισχύει αυτό για κάθε ελευθερία, ισχύει και για την ελευθερία του λόγου. Οφείλουμε πάντα να ελέγχουμε την συμπεριφορά μας, για να μη δυσκολεύουμε τη ζωή του άλλου και να διευκολύνουμε τη συνύπαρξή μας. Όπως το κάνουμε αυτό με τις πράξεις μας, το κάνουμε και με το λόγο μας.
Το δεύτερο επιχείρημα, είναι ύπουλο και πείθει πολύ κόσμο- ο λόγος όμως είναι οτι ο περισσότερος κόσμος δεν έχει μάθει να εκφράζεται και δεν έχει ιδέα για τον πλούτο της γλώσσας "του", κι έχει συνηθίσει να χρησιμοποιεί ένα περιορισμένο λεξιλόγιο, που οι βρισιές κι οι χυδαίες εκφράσεις αποτελούνε σημαντικό μέρος του- γι' αυτό αισθάνεται ότι αν του πάρεις τις βρισιές, "δεν του μένει τίποτα". Δεν φτωχαίνει όμως έτσι η γλώσσα του- είναι φτωχή από την αρχή.
Αυτό το βλέπω κατ' αρχήν στον εαυτό μου: προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να μιλήσω για απαράδεκτες, χυδαίες συμπεριφορές, χωρίς να χρησιμοποιήσω τις λέξεις "κάφρος" και "καφρίλα". Και δυσκολεύομαι, επειδή έχω συνηθίσει στην εύκολη λύση και δεν ξέρω πια καμιά άλλη. Σαφώς έχει φτωχύνει το λεξιλόγιό μου και ο τρόπος που εκφράζομαι έχει χάσει. Δεν μπορώ να πω αυτό που θέλω να πω, χωρίς να καταφύγω σε μια λέξη απίστευτα ρατσιστική, που την χρησιμοποιούσαν οι λευκοί της Νότιας Αφρικής για να χαρακτηρίσουνε τους μαύρους στον καιρό του Απαρτχάιντ ("kaffir" είναι το "nigger" στην Ν. Αφρική- δηλαδή ο "αράπης") εννοώντας ότι είναι "άγριοι", "απολίτιστοι", και άρα κακοί, βρωμιάρηδες, βίαιοι κι ούτω καθεξής- πράγματα που εγώ ούτε εννοώ ούτε θέλω να πώ. Εμένα λοιπόν, εκείνο που με ανησυχεί περισσότερο δεν είναι αν μπορώ να πω τον άλλο κάφρο ή όχι, αλλά αν μπορώ να τον πω κάτι άλλο αν αποφασίσω οτι δεν θέλω να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη. Κι επειδή δεν βλέπω να μπορώ, φοβάμαι οτι την ικανότητα να εκφράζομαι την έχω χάσει, όχι ότι την διατηρώ στο ακέραιο.
Επίσης θέλω να πω ότι "αθώες" "λεξούλες", και συμπεριφορές, στην δική μας κοινωνία δεν υπάρχουνε. Όταν λες κάποιον "γύφτο", επειδή σκαλίζει τη μύτη του ξέρω 'γω, χρησιμοποιείς την ίδια έκφραση που χρησιμοποιεί η πλειοψηφία καί σαν βρισιά και για να μιλήσει για τους Τσιγγάνους. Και δεν χρειάζεται να κάτσω να κάνω ανάλυση πού βρίσκονται οι Τσιγγάνοι στην Ελλάδα σε επίπεδο κοινωνικής ισχύος. Αν οι Τσιγγάνοι ήταν σε καλύτερη μοίρα στην Ελλάδα σήμερα, αν ήταν το ίδιο με όλους τους άλλους κάτοικους της χώρας, θα δεχόμουν ότι ίσως, μπορεί, το "γύφτος" και "γυφτιά" να είναι "αθώες λεξούλες" εκφράσεις που "έτσι τις λέμε". Όταν όμως η πλειοψηφία θεωρεί ότι το "γύφτος" σημαίνει "βρωμιάρης" και ότι οι "Γύφτοι", δηλαδή οι Τσιγγάνοι, είναι βρωμιάρηδες, η λέξη "γύφτος" δεν έχει τίποτα αθώο.
Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και για όλες τις μειονότητες που έχουνε γίνει βρισιές οι λέξεις που τις χαρακτηρίζουνε. Από τους ανάπηρους μέχρι τους ομοφυλόφιλους και από τους παχύσαρκους μέχρι τους άπορους.
Προτείνω μάλιστα ένα τεστάκι, για να δούμε στ' αλήθεια τί είναι "αθώο" και τί δεν είναι. Ας πάει ο καθένας να πιάσει ένα τυχαίο άτομο στο δρόμο, που ν' ανήκει σε μια μειονότητα στην Ελλάδα: ένα μαύρο, ένα Τσιγγάνο, έναν τυφλό. Κι ας του πει, στα μούτρα του, την "αθώα λεξούλα" που τον χαρακτηρίζει: "αράπη", "γύφτουλα", "στραβούλιακα". Και μετά βλέπουμε ποιος είναι αθώος και ποιος τα παίρνει όλα πατριωτικά.

Αναρτήθηκε από stassa, 24/1/2009, Η "πολιτική ορθότητα" και η ελευθερία του λόγου
[http://greektrans.blogspot.com/2009/01/blog-post_24.html]

---

JustAnotherGoneOff, 29/1/2009, Η αποκωδικοποίηση των πράσινων υποσχέσεων Κακλαμάνη

[...]
Αξιοποιούμε και φυτεύουμε τους ελεύθερους χώρους ιδιοκτησίας του δήμου
(parking να γίνει)
Εμπλουτίζουμε με πράσινο χώρους σημαντικούς για όλη την Αθήνα και την ευρύτερη περιοχή της
(μοιράζουμε δωρεάν σπρέη πρασίνου χρώματος στους αναρχοσυριζιώτες)
Ολοκληρώνουμε το έργο της διπλής ανάπλασης του Ελαιώνα και της Λ. Αλεξάνδρας
(διπλές οι παρανομίες του Κυριακού και του Βωβού, διπλοσάγωνα και στο DaCapo )
Δημιουργούμε πράσινες διαδρομές
(απαγορεύεται να πατάτε το γκαζόν)
Δημιουργούμε εστίες πρασίνου
(με άλλα λόγια, πυροστιές)

Καταστρώνουμε επιχειρησιακό σχέδιο δράσης για τον πολεοδομικό σχεδιασμό
(γεια σου Πολύδωρα, γεια σου Καρατζαφέρη, γεια σου γραμμή Μεταξά)
Διεκδικούμε τη δικαιοδοσία των χώρων πρασίνου που δεν ανήκουν στο δήμο
(κάτι ήξερε από πριν για τις ιδιοκτησίες της Εκκλησίας επί πάρκων των Αθηνών)
Ενισχύουμε τη φροντίδα και τη φύλαξη των χώρων πρασίνου αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες
(ακόμα να έρθει η καινούρια φουρνιά δακρυγόνων από το Ισραήλ;)
Εμπλουτίζουμε την υπάρχουσα ποικιλία δέντρων
(ζήτω οι νερντς)
Συντηρούμε συστηματικά τις δεντροστοιχίες
(και την πάλλευκη οδοντοστοιχία για τις τηλεοπτικές κάμερες)
Φυτεύουμε εποχιακά λουλούδια
(για να μαραθούν όλα στον επόμενο χειμώνα)
Ολοκληρώνουμε την ανάπλαση του Εθνικού Κήπου
(έναν ελληνικό πολλά βαρύ κι ένα φραπέ με τέσσερεις ζάχαρες και πολύ γάλα)
Φροντίζουμε το πράσινο στους λόφους της Αθήνας
(Νύχτα στο Φαλακρό Βουνό - Modest Mussorgsky)
Επεκτείνουμε τις δραστηριότητες του φυτωρίου του δήμου
(ζήτω η ΕΟΝ, ζήτω η Πανάθα)
Αγαπάμε και φροντίζουμε τα ζώα
(τα ποια;)
Παρέχουμε κίνητρα για την ενοποίηση των ακάλυπτων χώρων πολυκατοικιών
(να ενοποιηθεί ο ακάλυπτος της πολυκατοικίας Vangelis με το μουσείο του Τσουμί)
Διαμορφώνουμε χορηγικό πρόγραμμα για την αναμόρφωση χώρων πρασίνου και πλατειών
(η ανθισμένη και εύοσμη ορτανσία, που άξια κατουρά ο σκύλος σας, είναι ευγενική χορηγία της Eurobank)
Δίνουμε κίνητρα στους πολίτες για να φυτεύουν τις ταράτσες και τα μπαλκόνια
(το μόνο φύτεμα που είδαμε μέχρι τώρα είναι η σφαίρα στο στήθος του Αλέξη Γρηγορόπουλου)
Θεσμοθετούμε ετήσια εκδήλωση την άνοιξη
(Wiccans στο Στόουνχεντζ κι έτσι γιουβέτσι)
Κινητοποιούμε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) και ομάδες κατοίκων εθελοντών
(προσοχή, στη γωνία καραδοκούν ο ανθέλληνας Παναγιώτης Δημητράς και το εβραιομασωνιστικό ΕΠΣΕ)
Καταρτίζουμε τη Χάρτα για το πράσινο της Αθήνας
(η Magna Carta των βαρόνων εργολάβων)

{youtubejw}TxM5falj_WI{/youtubejw}

Αναρτήθηκε από JustAnotherGoneOff, 29/1/2009, Η αποκωδικοποίηση των πράσινων υποσχέσεων Κακλαμάνη

[http://blog.teleologikos.eu/?p=1441]

---

provato, 31/1/2009, Προσπαθώ να θυμηθώ τον έρωτα

Προσπαθώ να θυμηθώ τον τρόπο με τον οποίο είχα τον ομοφυλοφιλικό έρωτα στον μυαλό μου εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του 80 που ήμουν εφηβάκι, πριν μεγαλώσω και αρχίσω να τον βιώνω.

Όλο αυτό το πράγμα που είχα στο μυαλό μου αποδείχτηκε τόσο διαφορετικό από την πραγματικότητα και όμως ήταν τόσο δυνατό και εμπνευσμένο που ακόμα και τώρα, 20 χρόνια σχεδόν μετά, υπάρχουν ακόμα ζωντανά του στοιχεία στο μυαλό μου:
Ήταν ένα ανακάτεμα που με έκανε τόσο να λαχταρώ την ζωή που θα ερχόταν...
Είχε μέσα εικόνες από γυμνά σώματα που αγκαλιάζονταν χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις, με ειλικρίνεια.

Είχε πολύ "μπορείς να μου φωτίσεις, μπορείς να μου χαρίσεις μία στιγμή, το κορμί είναι μόνο η αφορμή". Είχε μία ένταση και μία ανάταση, μία παρηγοριά και μία χαρά, μία αθωότητα και μία ηρεμία.

Φανταζόμουν ότι οι άντρες αγαπιούνται ξεκάθαρα, με πλήρη συνείδηση και ελευθερία.

Ότι δεν κάνουν νάζια και κόνξες, ότι μετά που κάνουν έρωτα, πιάνουν από το κομοδίνο ένα βιβλίο και διαβάζουν μαζί αγκαλιά, ότι κοιμούνται ήρεμοι και χαλαροί ο ένας μπλεγμένος στα μέλη του άλλου.

Φανταζόμουν τα πράγματα να γίνονται χωρίς ντροπές και ανασφάλειες, ελεύθερα και ολόκαρδα. Ήταν ανάλαφρο όλο αυτό που είχα στο μυαλό μου και φυσιολογικό. Τα σώματα ήταν εργαλεία αλλά και αυτοσκοπός, το μυαλό είχε ρόλο ενεργό, το ίδιο φυσικά και η καρδιά.

Έτσι φανταζόμουν ότι θα ερωτευτώ. Έτσι φανταζόμουν ότι θα με αγαπήσουν...

Αλλά μετά ήρθε η πραγματικότητα και έκανε τη μεγάλη της ανατροπή. Διαπίστωσα ανθρώπους που έκανα έρωτα σε ξεσπάσματα απωθημένων και οι οποίοι μετά το χύσιμο ένιωθα να σιχαίνονται τον ίδιο τους τον εαυτό. Είδα άλλους που ντρέπονταν για το σώμα τους και τις ηδονικές του ανάγκες. Κάποιοι δεν μπορούσαν να αποδεχτούν τις συναισθηματικές του ανάγκες. Μερικοί απλά δεν είχαν μπει στον κόπο να καταλάβουν λίγο περισσότερο τον εαυτό τους, τους άρεσε να πέφτουν πάνω στον πούτσο και μετά τίποτα. Υπήρχαν και οι περιπτώσεις αυτών που φόρτιζαν με περιττό δράμα, κίβδηλο, την διαδικασία του έρωτα. Αλλά και άλλοι, κάλπικοι και κομπλεξαρισμένοι... χιλιάδες περιπτώσεις.

Και για να μην κάνω τον αθώο, σάμπως και εγώ δεν ήμουν κάποια από αυτές τις περιπτώσεις; Ρητορικό το ερώτημα, μην απαντήσεις, ήμουν. Και όχι μόνο μία.
Όμως υπάρχουν κάποιες στιγμές που αυτή η αθώα εφηβική εικόνα που είχα για τον έρωτα επιστρέφει και με παίρνει. Δεν είναι ωραίες αυτές οι στιγμές. Με κάνουν και υποφέρω γιατί συγκρίνω την πραγματικότητα με αυτό που πίστευα πως είναι η πραγματικότητα... και φυσικά στεναχωριέμαι... χμφ χμφ χμφ. Σκέφτομαι - μήπως τελικά ο ποιητής είχε λίγο άδικο; Μήπως πρέπει να τους φοβάσαι τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες;

Αρονό. ασυναρτησίες γράφω. λύσεις δεν έχω. Μου φτάνει να μπορώ να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι....

Αναρτήθηκε από provato, 31/1/2009, Προσπαθώ να θυμηθώ τον έρωτα

[http://provatos.blogspot.com/2009/01/blog-post_31.html]