Ένας πίνακας του Ντέιβιντ Χόκνεϊ, που δανείζεται τον τίτλο ενός ποιήματος του Ουόλτ Ουίτμαν «Εμείς τα δύο αγόρια που σφιχταγγαλιάζονται» («We Two Boys Together Clinging», από τη συλλογή ποιημάτων του 1900 «Leaves of Grass»), περιλαμβάνεται στην έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου με θέμα την αγάπη. 

Ο Χόκνεϊ ολοκλήρωσε τον πίνακα το 1961, όσο ήταν φοιτητής στο Βασιλικό Κολλέγιο Τέχνης του Λονδίνου. Όπως παρατηρεί ο Έντμουντ Γουάιτ στο άρθρο του για τον Χόκνεϊ «Ήλιος, παραλίες και αγόρια» που δημοσιεύτηκε στον Guardian, ο πίνακας απεικονίζει δύο αγόρια που δένονται μεταξύ τους με πλοκάμια επιθυμίας, «κάπως σαν αναφορά στην έννοια της «συγκόλησης» του Ουίτμαν, την αρχή της έλξης που φέρνει μαζί δυο νέους άνδρες».

Τη φοιτητική του περίοδο, όταν ακόμη η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη στη Βρετανία, ο Χόκνεϊ ολοκλήρωσε μια σειρά πινάκων υπό την ονομασία Fuck, βασισμένοι σε σεξουαλικού περιεχομένου γκράφιτι στους τοίχους της πόλης. Ολοκλήρωσε επίσης τον πίνακα «Ο Τρίτος Πίνακας Αγάπης» («The Third Love Painting»), που απεικονίζει μια φαλλική μορφή και περιλαμβάνει το στίχο, επίσης του Ουίτμαν, «Όταν άκουσα στο τέλος της ημέρας» («When I heard at the close of the day»). Επίσης το 1961 ολοκλήρωσε τον πίνακα «Το Πιο Όμορφο Αγόρι στον Κόσμο» («The Most Beautiful Boy in the World»), όπου συμπεριέλαβε έναν μυστικό κώδικα για να παραπέμψει στον συμφοιτητή του Πίτερ Κρατς, με τον οποίο ήταν ερωτευμένος.

Όπως δήλωσε ο Χόκνεϊ για εκείνη την περίοδο: «Αυτό που πρέπει κανείς να θυμηθεί για κάποιους από εκείνους τους πίνακες είναι ότι επρόκειτο εν μέρει για προπαγάνδα ενός θέματος που δεν είχε ακόμη προπαγανδιστεί, ιδίως μεταξύ των φοιτητών: την ομοφυλοφιλία. Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να γίνει. Κανείς άλλος δεν θα το χρησιμοποιούσε ως θέμα, διότι ήταν ένα μέρος του εαυτού μου. Ήταν ένα θέμα που μπορούσε να αντιμετωπίσω με χιούμορ. Μου άρεσε ο στίχος «εμείς, δυο αγόρια μαζί, σφιχταγγαλιασμένα». Είναι θεσπέσιος, όμορφος, ποιητικός στίχος».

Το ποίημα

We Two Boys Together Clinging

WE two boys together clinging,
One the other never leaving,
Up and down the roads going, North and South excursions making,
Power enjoying, elbows stretching, fingers clutching,
Arm'd and fearless, eating, drinking, sleeping, loving.
No law less than ourselves owning, sailing, soldiering, thieving,
threatening,
Misers, menials, priests alarming, air breathing, water drinking, on
the turf or the sea-beach dancing,
Cities wrenching, ease scorning, statutes mocking, feebleness
chasing,
Fulfilling our foray.

Walt Whitman, Leaves of Grass, 1900. 

Πηγές: Ελευθεροτυπία, Guardian, princeton.edu