Συγκαλυμμένες θεραπείες διόρθωσης του σεξουαλικού προσανατολισμού διενεργούνται ακόμη στην Ισπανία, όπως αποκάλυψαν η σεξολόγος Noemí Domínguez και ένα από τα θύματα αυτών των θεραπειών, ο Ángel Llorent.

Η Domínguez εξήγησε πως υπάρχουν «ειδικοί» οι οποίοι εκτελούν «συγκαλυμμένες» θεραπείες με σκοπό να εξαλείψουν την ομοφυλοφιλία, άσχετα με το γεγονός ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός «δεν αλλάζει».

«Τη σήμερον ημέρα ο Ψυχιατρικός Σύλλογος δεν επιτρέπει να ασκηθεί θεραπευτική αγωγή σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, καθώς δε δημιουργούνται αναταραχές εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας. Βέβαια, ακόμη υπάρχει κόσμος που πιστεύει πως η ομοφυλοφιλία είναι πρόβλημα, απόκλιση ή ψυχική διαταραχή», υποστηρίζει η ψυχολόγος και σεξολόγος του Ινστιτούτου Ερευνών για τη Σεξουαλικότητα και τη Συμβίωση στη Βαρκελώνη.

Η Ψυχιατρική Ένωση της Βόρειας Αμερικής αφαίρεσε το 1973 την ομοφυλοφιλία από τη λίστα των ασθενειών και πλέον η επιστημονική κοινότητα αποδέχεται πως η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί νόσο και πως οι γκέι και οι λεσβίες δεν χρειάζονται θεραπευτική παρέμβαση, παρά μόνο σε περίπτωση που ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός δημιουργεί εσωτερικές συγκρούσεις.

Ωστόσο, μια μειονότητα ψυχολόγων και ψυχίατρων συνεχίζει να υποστηρίζει πως η ομοφυλοφιλία είναι αρρώστια και πως μπορεί να θεραπευτεί με συγκεκριμένες επιδιορθωτικές θεραπείες.

Ωστόσο, οι συνέπειες αυτών των θεραπειών, που συνήθως εξελίσσονται για πολλά χρόνια, μπορούν να αποβούν καταστροφικές. Προκαλούν τραύματα συναισθηματικά, ψυχολογικά, επαγγελματικά ακόμη και οικονομικά στα θύματα, λόγω του ότι απαιτούν διαδικασίες υπερβολικά μακροχρόνιες και δαπανηρές.

Απόδειξη η περίπτωση του Ángel Llorent από τη Βαρκελώνη, ο οποίος πέρασε 12 χρόνια ακολουθώντας τις συμβουλές ενός ψυχιάτρου που, θεωρητικά, θα τον βοηθούσε να ξεπεράσει την «αρρώστια» που τον έκανε να νιώθει έλξη προς τους άντρες.

Ο Llorent, όπως και η πλειοψηφία των ατόμων που δέχονται θεραπεία σ' αυτά τα κέντρα και συνήθως πηγαίνουν εκεί ωθούμενοι από την πίεση που δέχονται από την οικογένεια και το κοντινό τους κοινωνικό περιβάλλον, έζησε από τα 18 μέχρι τα 30 του χρόνια μια «διπλή ζωή». Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών έβγαινε με γυναίκες που δεν τον έλκυαν, εξασκούσε αθλήματα που θεωρούνται αντρικά, επέκρινε τις ίδιες του τις σκέψεις και, τελικά, εμφανιζόταν ως ένας άνθρωπος διαφορετικός από αυτόν που στην πραγματικότητα ήταν.

«Έπειτα από 12 χρόνια θεραπείας, αποφάσισαν πως είχα θεραπευτεί και σταμάτησα να πηγαίνω στις συνεδρίες, ενώ εγώ μέσα μου ήξερα πως είχα ακόμη τις ίδιες επιθυμίες», εξηγεί ο Llorent που τότε αποφάσισε να βάλει τέλος στην κοροϊδία και να επικοινωνήσει με την οικογένεια του, κάτι που δεν είχε νωρίτερα τολμήσει, και να τους πει έπειτα από τόσα χρόνια πως ήταν ομοφυλόφιλος.

Ο 40χρονος πια Llorent είχε την τύχη να τον υποστηρίξει η οικογένεια του, παρόλο που βίωσε την απόρριψη από τους φίλους του, καθώς, όπως και αυτός είχαν στην πλειοψηφία τους μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον κατά βάση εκκλησιαστικό και χριστιανικό.

Συμφώνα με τη Noemí Domínguez, αυτό το θύμα των επιδιορθωτικών θεραπειών επιβεβαιώνει πως στην Ισπανία υπάρχουν ακόμη «στοιχεία» που διενεργούν λαθραία «πλύσεις εγκέφαλου» με σκοπό να «επιδιορθώσουν λανθασμένες συμπεριφορές».

Το πρόβλημα, τονίζει ο Llorent, είναι ότι οι επαγγελματίες αυτοί υποστηρίζουν πως οι ομοφυλόφιλοι σπεύδουν για ιατρική βοήθεια με δική τους θέληση «και πως χωρίς αυτήν δεν υπάρχει άλλη λύση».

Πηγή: sentidog.com