ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Τώρα μιλάνε οι άντρες

στρέιτ και γκέι φίλοι

του Λύο Καλοβυρνά

Φιλία με άντρες; Κάποτε θα έβαζα τα γέλια. Πριν καν κλείσω τα πέντε έμαθα να τους αποφεύγω. Το μόνο που μπορούσα να περιμένω από τα συνομήλικα αγόρια ήταν κράξιμο, κακία, πειράγματα και βία. Έπρεπε να φτάσω στα 32 για να αποκτήσω τον πρώτο στρέιτ φίλο άντρα. Ήμουν τρομερά επιφυλακτικός, σαν να ερχόμουν σ' επαφή με ένα επικίνδυνο ζώο.

Σε μια ηλικία που ακόμη το σεξ για μένα ήταν εξίσου άγνωστο και ακατανόητο, όσο η κβαντoμηχανική, δεχόμουν βία καθημερινά επειδή διέφερα από τα άλλα αγόρια ως προς κάτι που δεν καταλάβαινα. Δε χρειαζόταν να κάνω κάτι για να με κράξουν ή να με πλακώσουν. Αρκούσε που ανέπνεα. Γι' αυτό και δεν έκανα ποτέ παρέα με άντρες: για λόγους επιβίωσης έμαθα ενστικτωδώς να τους αποφεύγω.

Έπρεπε να φτάσω στα 32 για να αποκτήσω τον πρώτο στρέιτ φίλο άντρα, τον γκόμενο μιας καλής μου φίλης. Ήμουν τρομερά επιφυλακτικός, σαν να ερχόμουν σ' επαφή με ένα επικίνδυνο ζώο. Όμως δεν ήμουν πια παιδάκι, ανήμπορο θύμα των συνομήλικων αγοριών. Κι οι στρέιτ άντρες είχαν πάψει να με θεωρούν διαθέσιμο σάκο πυγμαχίας για την εξάσκηση του πολλά βαρύ ανδρισμού τους. Σιγά-σιγά απέκτησα και άλλους άντρες φίλους και έμαθα ότι τελικά έχουμε πάρα πολλά κοινά, αν μη τι άλλο τη στάση μας απέναντι στο σεξ, κάτι που παρ' όλες τις πηγαίες, στενές, ανεκτίμητες φιλίες μου με γυναίκες μας διαφοροποιούσε.

Τελικά, ισχύει ότι οι στρέιτ άντρες δεν κάνουν παρέα με γκέι; Ισχύει ότι δεν έχουν κοινά ενδιαφέροντα ή δεν τους πάνε επειδή νιώθουν άβολα κοντά τους; Το 10% θέλησε να δει πίσω από το μύθο ρωτώντας εννέα στρέιτ άντρες για τις φιλίες τους με ομοφυλόφιλους. Οι απαντήσεις μας εξέπληξαν.

Τον Θανάση τον γνώρισα πρόσφατα όταν πήγαμε για βραδινό μπάνιο με μια παρέα. Είναι 38 ετών, δημοσιογράφος και πρόσφατα χωρισμένος μετά από έναν μακρόχρονο δεσμό.

"Πρωτογνώρισα γκέι στο στρατό. Ήμασταν σειρά μ' ένα εξαιρετικό παιδί και κάναμε πολλή παρέα. Δε μιλήσαμε ποτέ για την ομοφυλοφιλία του· τότε ήμουν λιγότερο ανοιχτός απέναντι στο θέμα και του ήμουν ευγνώμων που δεν το ανέφερε ποτέ. Ήταν πολύ περίεργη η κατάσταση στο στρατό: ήμουν ένας στρέιτ, αλλά και ευαίσθητος, διαφορετικός άντρας κι έτσι είχα αρκετά κρατήματα μη μου βγει το όνομα στην ομάδα.

Έκτοτε, είχα πολλές κοινωνικές επαφές με γκέι λόγω δουλειάς. Ιδιαίτερη παρέα όμως δεν έκανα, αλλά δεν ήταν ζήτημα γκέι. Στο χώρο των περιοδικών lifestyle, όλοι, στρέιτ και γκέι, είναι λίγο ''γουάου' και δεν έκανα ιδιαίτερη παρέα με κανέναν από τους ''γουάου''. Εκεί, συνειδητοποίησα ότι η σεξουαλικότητα παίζει ελάχιστο ρόλο. Με τον Κώστα, λόγου χάρη, το παιδί από το στρατό, συνειδητοποίησα ότι η σεξουαλικότητά του δε με αφορούσε. Τον θεωρούσα από τους πολύ άντρες που έχω γνωρίσει, άντρα επί της ουσίας.

Σε γκέι μπαρ φυσικά έχω πάει, αλλά βαρέθηκα. Από ένστικτο κοίταζα να δω κάνα κωλαράκι, γυναίκες και τέτοια. Για μένα ήταν σαν να με έβαζες σε μοναστήρι.

Για μένα το να είσαι άντρας σημαίνει να έχεις αρχίδια. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με το πώς τα χρησιμοποιείς σεξουαλικά. Άντρας σημαίνει να είσαι παλικάρι, να στέκεσαι όρθιος. Έχω γνωρίσει γκέι που είναι άντρες εν αντιθέσει με στρέιτ που τους θεωρώ πάρα πολύ κότες".

Δεν ξέρω αν πιο ενδιαφέρον είναι να ρωτήσω τον Σωτήρη πώς νιώθει που κάνει παρέα με γκέι ή να ρωτήσει εκείνος εμένα πώς νιώθω που κάνω παρέα με μπάτσο. Όταν γνώρισα τον Σωτήρη, 32 χρονών, καταρρίφθηκαν πάρα πολλές προκαταλήψεις που είχα για τους αστυνομικούς. Είναι πολύ ανοιχτόμυαλος, πλακατζής και φοβερός χορευταράς. Και πάνω απ' όλα ντόμπρος.

"Ο κομμωτής μου ήταν ο πρώτος γκέι που γνώρισα. Δε χρειάστηκε να μου το πει. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός. Κάναμε και λίγη παρέα, αλλά όχι ιδιαίτερα στενή.

Στις γκέι παρέες μου υπάρχουν κάποιες διαφορές, αλλά όχι τεράστιες. Έχουν κάποιο δικό τους κωδικό και δικά τους θέματα συζήτησης σε σχέση με τις στρέιτ παρέες. Δύσκολα στις γκέι παρέες θα συζητήσεις για ποδόσφαιρο, όπως στις αντρικές. Με τους γκέι συζητάμε για άλλα πράγματα, για τις σχέσεις των ανθρώπων, τις σχέσεις γυναικών και αντρών, για τη ζωή γενικά.

Τελικά, άντρας για μένα σημαίνει να πληρώνεις για τις μαλακίες που κάνεις, να είσαι ξηγημένος και να κρατάς το λόγο σου".

Τον Νίκο τον γνώρισα μέσω της αδερφής μου, με την οποία τα έφτιαξαν πριν ένα μήνα, αν και τον ήξερα εμμέσως λόγω της δικής του αδερφής, την οποία γνωρίζω από τη Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας. Τις προάλλες βγήκαμε έξω τα δύο σετ αδέρφια και τα είπαμε. Είναι 28 χρονών, ιδιωτικός υπάλληλος.

"Στο πανεπιστήμιο γνώρισα τον Πέτρο. Εκείνος δεν το παραδεχόταν ότι ήταν γκέι, μας έλεγε συνεχώς για "φίλες", παρότι για μένα ήταν πολύ χαλαρά. Δεν μπήκα καθόλου στη διαδικασία να σκεφτώ γιατί ο Πέτρος το χειρίζεται έτσι. Αργότερα, όταν τον επισκέφθηκα στην Ολλανδία, ήταν με το φίλο του. Δεν έγινε καμία επίσημη ανακοίνωση. Τώρα που έχουμε βρεθεί μετά από χρόνια μου μιλάει ανοιχτά. Αργότερα, μου είπε η αδερφή μου ότι είναι λεσβία. Ποτέ δεν το θεώρησα αφύσικο· μου το είπε και εγώ το πήρα όπως το άκουσα. Ούτε καλό ούτε κακό.

Με αμιγώς γκέι παρέα δεν έχω βγει, εκτός από τις παρέες της αδερφής μου. Πάντως, δεν παρατηρώ σημαντικές διαφορές στον τρόπο που διασκεδάζουν. Απλώς ομαδοποιούνται λίγο. Κοντινό φίλο έχω bi. Μετράει; Δεν τη βιώνω διαφορετικά αυτή τη φιλία απ' ό,τι μ' ένα στρέιτ φίλο. Τη βιώνω διαφορετικά επειδή ο Κώστας είναι ο Κώστας".

Τον Χρήστο Γεωργαλά τον ήξερα από τα άρθρα του πριν τον γνωρίσω, όταν το 10% άρχισε να κρατά τη στήλη Gay & Lesbian στο TIME OUT Athens. Ο Χρήστος είναι 34, αρχισυντάκτης του TIME OUT και παντρεμένος με ένα παιδί.

"Ήμουν 18 χρονών όταν κατέβηκα από το Βόλο στην Αθήνα, μετά το Λύκειο. Εκείνη την περίοδο συγκατοικούσα μ' ένα φίλο μου πάνω από το Faz στην πλατεία Μαβίλη. Υπήρχε μια πολύ ωραία διάθεση στην Αθήνα, ο κόσμος ήταν ανοιχτός, ήθελε να γνωριστεί με ανθρώπους. Δεν είχα μπει στο trip "αυτός είναι γκέι, αυτός είναι το άλλο". Το ενδιαφέρον μας ήταν να είμαστε μαζί και να περνάμε καλά. Εμένα μου εκδηλωνόταν πάντα διαφορετικά, δεν μου έβγαινε έτσι ο ερωτισμός, δεν ξέρω, το ψάχνω ακόμα με τον εαυτό μου, γιατί η ηδονή δεν περιορίζεται. Αλλά μέχρι τώρα είμαι στρέιτ. Πάντως, δε γνωρίστηκα απλώς με γκέι, είχα κολλητούς γκέι, ήμασταν φίλοι.

Η μεγαλύτερη απάτη του άντρα είναι να νομίζει ότι είναι τρομερά αρρενωπός και να πάει να κατακτήσει τον κόσμο. Ξέρεις τι είναι αρρενωπός; Το να μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα, να αφήσεις το μυαλό σου να λειτουργήσει ελεύθερα, να ζήσεις τις φαντασιώσεις σου, να 'σαι με μια γυναίκα, αν είσαι στρέιτ, που θα την κάνεις ευτυχισμένη, ή μ' έναν άντρα αν είσαι γκέι. Οι πατέντες ''είμαι αρρενωπός, δεν είμαι, το παίζω αρρενωπός, δε μου σηκώνεται και πάω και τα σπάω όλα σπίτι γιατί θέλω να είμαι αρρενωπός'' είναι κουταμάρες. Ούτε στα μπράτσα είναι η αρρενωπότητα, ούτε στους καβγάδες ούτε στις φασαρίες. Αυτά είναι περισσότερο κόμπλεξ παρά αρρενωπότητα.

Πάντως, με ενοχλούν οι ακρότητες, όχι μόνο στους γκέι που είναι κραγμένοι. Με ενοχλεί και στους στρέιτ. Με πειράζει να βλέπω έναν τύπο με μια πουράκλα να μπαίνει σ' ένα μαγαζί και να λέει ''είμαι γαμιάς''. Τον γράφω στ' αρχίδια μου και νομίζω ότι είναι ο μεγαλύτερος μαλάκας του κόσμου.

Αν κάτι μ' ενοχλεί σε ορισμένους γκέι είναι ότι διεκδικούν την προσοχή λόγω ομοφυλοφιλίας. Εσύ μπορεί να είσαι τελείως χαλαρός και να μη σε νοιάζει τι κάνει ο άλλος, αλλά ο άλλος πατά πάνω σ' αυτό και λέει είμαι γκέι και πρέπει να με προσέξεις ιδιαίτερα. Το απαιτεί. Εδώ στην Ελλάδα δε συμβαίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό, αλλά συμβαίνει. Ειδικά με κάποιους επωνύμους, δεν μπορώ να σου πω ονόματα. Ενώ στην κοινωνική τους ζωή έχουν μια εντελώς διαφορετική ταυτότητα, μιλάνε κανονικά, είναι correct, όταν βρισκόμαστε σε σπίτια φίλων και κουβεντιάζουμε διεκδικούν την προσοχή ως ομοφυλόφιλοι, όχι με την αξία τους. Ο λόγος; Νομίζω ότι ζουν με διπλή ταυτότητα: βγαίνουν έξω και παίζουν τον politically correct δικηγόρο που λέει όλα τα σωστά και ο κόσμος λέει "μπράβο, τι ωραίος είσαι αγαπητέ!", αλλά έτσι χάνουν την προσωπική τους ζωή, μπερδεύονται, γιατί άλλο ζουν εκεί και άλλο εδώ.

Είχα φίλους γκέι οι οποίοι με στήριξαν και τους στήριξα πάρα πολύ, οι οποίοι μου απέδειξαν ότι είναι περισσότερο άντρες από άλλους άντρες που ήταν δίπλα μου, κι αυτό είναι το σημαντικότερο για μένα. Γιατί ως άντρας προς άντρα, όταν ήθελα κάποιον να στηριχτώ και χρειάστηκα να μου δώσει το χέρι του, μου το έδωσε και δε μου έριξε μια να πέσω ακόμα πιο κάτω. Αφού σ' αυτήν την περίπτωση μου στάθηκε άντρας, δε μ' ενδιαφέρει τίποτα άλλο".

Ο Βαγγέλης 30, είναι δικηγόρος. Τον πρωτογνώρισα μαζί με την κοπέλα του, όταν ήρθαν σπίτι μας για γεύμα παρέα με ένα φιλικό μας ζευγάρι. Είχαμε κάνει πολλή πλάκα, μάλιστα καταλήξαμε να κουβεντιάζουμε για φαντασιώσεις, οίνου βοηθούντος. Όταν τον πήρα τηλέφωνο για τη συνέντευξη, χάρηκε να μοιραστεί μαζί μου τις ''γκέι'' εμπειρίες του.

"Πρωτογνώρισα γκέι στη Γαλλία, όπου σπούδαζα. Μετά στην Ελλάδα γνώρισα δύο κοπελιές που είναι μαζί και ύστερα όταν γνώρισα εσάς.

Πολλή παρέα δεν έχω κάνει με γκέι, αλλά βρίσκομαι σε κοινωνικές επαφές με γκέι και λεσβίες. Καμία διαφορά δε βρίσκω όταν είμαι με γκέι ή με στρέιτ. Το σημαντικό είναι να μπορώ να μιλήσω με τον άλλον άνθρωπο, να τον θεωρώ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Αν έχει κάτι να μου πει, δε μ' ενδιαφέρει τι κάνει όταν πάει να ξαπλώσει".

Ο Ηλίας είναι ο πρώτος στρέιτ άντρας που γνώρισα και πραγματικά χάρηκα. Αποπνέει έναν ανδρισμό γερό σαν βράχο, χωρίς όμως να ζέχνει βαρβατίλα. Είναι ο καλύτερος φίλος του συντρόφου μου και παρότι την ιστορία του την έχω ακούσει πάνω από ποτηράκια κρασί, ήθελα να την καταγράψω και για το περιοδικό. Ο Ηλίας είναι 41 χρονών και στέλεχος επιχειρήσεων.

"Κάποια στιγμή ένας πολύ καλός μου φίλος μου είπε ότι είναι γκέι. Ήταν ο πρώτος γκέι που γνώρισα. Δεν αισθάνθηκα κάτι που να με πειράζει ή να με προβληματίζει. Σαν φίλος δέχτηκα την επιλογή του φίλου μου. Έκτοτε κάνω παρέα με γκέι.

Υπάρχουν διαφορές στις γκέι παρέες από τις στρέιτ. Οι γκέι παρέες είναι πιο ζωντανές, πιο κεφάτες, πιο ανοιχτές, επειδή οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί, πιο κοντά ο ένας στον άλλον, ίσως επειδή μπορούν και ανοίγονται πιο εύκολα. Έχουν έναν κώδικα επικοινωνίας διαφορετικό από τους στρέιτ. Ο χαρακτηρισμός γκέι, στρέιτ λίγο με ξενίζει, λες και πρόκειται για διαφορετικό είδος. Απλά είναι φίλοι μου. Με ενοχλεί αυτή η ταμπέλα του τύπου "αυτός είναι άντρας, αυτός δεν είναι". Ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα. Είναι η προσωπικότητα που υπερισχύει στον άλλον, παρά η σεξουαλική επιλογή του".

Ο Χάρης Τζαννής 33, επιχειρηματίας και συνδημιουργός της Άσπρης λέξης (www.asprilexi.com) λατρεύει να πειράζει έμενα και τον συνέταιρό του, τον Νίκο, που είμαστε αδερφές. Κι εμείς, όμως, δεν τον αφήνουμε σε χλωρό κλαρί. Το ρεπορτάζ θα ήταν ελλιπές χωρίς τη δική του πνευματώδη συμμετοχή.

"Η πρώτη μου επαφή ήταν το 1998, όταν ένας πολύ καλός μου φίλος και συνάδελφός μου μού αποκάλυψε ότι είναι γκέι. Ουσιαστικά, για μένα ήταν σαν επιβεβαίωση ενός πράγματος που ήξερα και για το οποίο βοήθησα κι εγώ να γίνει. Ήθελα να μου το πει επειδή θεωρώ σημαντικό να υπάρχει αλήθεια στις σχέσεις, η οποία εμποδίζεται αν κάποια πράγματα παραμένουν κρυφά. Αυτό ισχύει και για μένα ως στρέιτ. Π.χ. αν κρύβω από κάποιο φίλο μου μια σχέση που έχω με μια παντρεμένη, αυτό σίγουρα θα επηρεάσει τη σχέση μας. Θα νιώθω καλύτερα στη σχέση μου με το φίλο μου αν το αποκαλύψω.

Με έχουν φλερτάρει γκέι, αν και δεν είμαι κάνα τζιμάνι σ' αυτά και δεν το πιάνω πάντα. Ειδικά αν είσαι στρέιτ είναι δύσκολο να καταλάβεις, εάν ο άλλος σε κοιτάει γιατί σε ζηλεύει, θέλει να σου την πει, να σου πουλήσει μαγκιά ή επειδή σε γουστάρει. Υπάρχει δηλαδή μια δυσκολία σ' ένα στρέιτ να αντιληφθεί τι είναι αυτό που υπάρχει απέναντί του. Επειδή υπάρχει αυτή η αμφιβολία, αισθάνεσαι λιγάκι αμήχανα.

Σε μια παρέα γκέι μπορείς να μιλήσεις για τη διακόσμηση, για το τραπεζάκι που αγόρασες από το ΙΚΕΑ, για το φωτιστικό που πήρες από το Habitat, ενώ στις στρέιτ παρέες είναι πολύ σπάνιο. Αντιθέτως, με κάποιους στρέιτ φίλους από το πρωί μέχρι το βράδυ ακούς τι έκανε η εθνική Ελλάδος στο πανευρωπαϊκό με τους γκέι το ακούς πιο σπάνια αυτό. Με μια γκέι παρέα μπορείς να μιλήσεις για κάποιο βιβλίο, για κάποιο έργο στον κινηματογράφο - π.χ. όταν μιλάμε για ταινίες με κάποιους γκέι φίλους, κουβεντιάζουμε για τους χαρακτήρες, για το σενάριο, ενώ με κάποιους στρέιτ ανθρώπους μιλάμε περισσότερο για τα εφέ, τη δράση, για το αν ήταν καλή η πρωταγωνίστρια, αν είχε μεγάλα βυζιά, τέτοια πράγματα".

O Άγγελος είναι ένα πολύ όμορφο αγόρι 26 χρονών που πολλοί θα εύχονταν να ήταν γκέι. Γκέι δεν είναι, αλλά είναι πολύ φιλικός και ο καλύτερος υπάλληλος που θα μπορούσε να είχε βρει ο σύντροφός μου.

"Από την παιδική μου ηλικία είχα επαφές με γκέι. Είχαμε στη γειτονιά δυο παιδιά και κάναμε παρέα, τρέχαμε στις αλάνες, πηγαίναμε αγγλικά μαζί, από τα πέντε μέχρι που τελειώσαμε το σχολείο. Το είχα καταλάβει γιατί φαινόντουσαν, πώς να το πω χωρίς να παρεξηγηθεί, ήταν αδερφούλες, από μικρά. Αλλά κάναμε παρέα, δεν έτρεχε τίποτα. Σαν μικρά παιδιά δε δίναμε σημασία, αλλά όταν μεγαλώσαμε λίγο και μπήκαμε στο γυμνάσιο και καταλάβαμε δυο πράγματα, άρχισε το κλασικό κορόιδεμα της επαρχίας. Πολύ ανοιχτά ποτέ δε μιλήσαμε, αφού ούτε οι ίδιοι μιλούσανε, ειδικά μετά που άρχισε το ψιλοκορόιδεμα, ο αποκλεισμός της επαρχίας. Στην αρχή με παραξένεψε η σεξουαλικότητά τους, αλλά από τη στιγμή που δε με ενοχλούσε αισθητικά και σεξουαλικά, δεν είχα πρόβλημα. Μάλιστα στην αρχή παρεξηγήθηκα κιόλας, γιατί στην επαρχία που υπάρχει αποκλεισμός, αν εσύ συνεχίζεις να κάνεις παρέα με αυτούς, κάπου σου κρεμάνε κι εσένα την ταμπέλα.

Πάντως τους τραβάω τους γκέι. Χρόνια τώρα που δουλεύω σε νυχτερινά μαγαζιά, μου την έχουν πέσει πολλοί. Στην αρχή ήταν λίγο παράξενο, αλλά το διασκέδαζα. Ήταν κάτι τελείως πρωτόγνωρο, να είμαι στη δουλειά και να με κερνάνε ξένοι και Έλληνες, κυρίως τουρίστες, να μου λένε είσαι ωραίο παιδί και τέτοια… Στην αρχή κάπου πάγωνα. Μετά το ξεκαθάριζα μ' ένα ωραίο τρόπο και δεν έτρεχε τίποτα. Πολλές φορές τους άρεσε η στάση μου ''ναι μεν είμαι στρέιτ αλλά δε σε κόβω, δεν τρέχει τίποτα''.

Η πιο επεισοδιακή γνωριμία μου με γκέι ήταν με το αφεντικό μου, που έγινε και φίλος μου στην πορεία. Πηγαίνοντας να ζητήσω δουλειά μέσω φίλης, εκείνη μου το είπε. Στη δουλειά τον πρώτο καιρό ήταν πολύ στημένος. Εξάλλου, εάν ο άλλος αν δε σε ξέρει, δεν μπορεί να σου ανοιχτεί αμέσως. Έτσι άρχισα να του πετάω σπόντες, έφερνα συνέχεια συζητήσεις περί γκέι, για να του δείξω ότι δεν έχω πρόβλημα. Έβλεπα στο πρόσωπό του ότι του άρεσαν αυτά που άκουγε, αλλά κρατιόταν. Μια φορά που έφυγε επαγγελματικό ταξίδι στη Γερμανία, του είπα ''αν βρεις κάνα καλό Γερμανάκι, πάρ' το, μην τ' αφήσεις". Έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Ένα βράδυ είχαμε βγει σ' ένα σχετικό μπαρ πάλι, ήπιαμε πολύ, κάπως ήρθε η συζήτηση και μου το αποκάλυψε. Του είπα ότι καιρό προσπαθώ να του το δείξω και μπορεί να είναι άνετος. Μπορώ να σου πω ότι ήρθαμε πιο κοντά, είμαστε σαν αδέρφια πλέον. Και μ' αρέσει που μπορεί να είναι ελεύθερος και μέσα στη δουλειά και έξω. Να μη φοβάται συνέχεια".

Ο Θάνος Ραζής είναι ο στρέιτ άντρας του εξωφύλλου μας. Δέχτηκε να φωτογραφηθεί, επειδή δεν πιστεύει σ' αυτούς τους διαχωρισμούς και θεωρεί το 10% μια καλή προσπάθεια να έρθουν στο προσκήνιο κάποια θέματα. Είναι 27 χρονών και το χιούμορ του ανταγωνίζεται δικαίως την τσαχπινιά και την αμεσότητα του χαρακτήρα του.

"Η πρώτη γνωριμία ήταν γύρω στα 17 μου με μια πολύ καλή φίλη μου, λίγο μεγαλύτερη. Κυκλοφορούσαμε μαζί και γνώρισα τις λεσβίες φίλες της. Δε με τρόμαξε καθόλου, ούτε μου ήταν παράξενο. Βεβαίως, ήθελε μια προσαρμογή, ήμουν κι εγώ μικρός. Με γκέι άντρες, γνωρίστηκα μέσω του κύκλου της φίλης μου και στο στρατό. Μάλιστα με μερικούς είχαμε στενή φιλία. Βέβαια, στην αρχή σε κόβει πρώτα ο άλλος προτού σου μιλήσει, να αν τον παίρνει ν' ανοιχτεί. Α, και κάτι άλλοι φίλοι οικογενειακοί, με τους οποίους βλεπόμασταν συχνά.

Για να 'μαι ειλικρινής, δεν είναι εύκολο οι στρέιτ παρέες μου να γνωρίσουν τις γκέι παρέες μου. Όχι ότι έχουν πρόβλημα, αλλά απ' ό,τι τους έχω βολιδοσκοπήσει νομίζω ότι δε θα ήταν άνετοι. Διαφορές δεν υπάρχουν ανάμεσα στις γκέι και στρέιτ παρέες μου. Μόνο λίγο στο χιούμορ και σε κάποιες ατάκες που θα πέσουν. Ο κώδικας επικοινωνίας αλλάζει, π.χ. εκεί που οι στρέιτ φίλοι μου θα κάνουν ένα σχόλιο για μια γυναίκα, οι γκέι φίλοι μου θα σχολιάσουν κάποιον άντρα.

Με έχουν φλερτάρει γκέι. Ήταν εντάξει γιατί το άτομο ήταν εντάξει. Το παιδί που με φλέρταρε το έκανε με πολύ διακριτικό τρόπο. Του είπα ότι δεν ενδιαφέρομαι και συνεχίσαμε να συζητάμε. Βέβαια, σου έρχεται κάπως περίεργα, γιατί δε σου συμβαίνει καθημερινά. Πάντως, δεν έχει να κάνει με γκέι. Είναι θέμα ανθρώπου. Δηλαδή μπορεί κι ένας στρέιτ να σ' την πέσει χοντροκομμένα, ανάλογα με τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ που κουβαλάει. Αυτό έχει να κάνει με τον άνθρωπο, όχι με το αν είσαι στρέιτ ή γκέι.

Κάτι που με ενοχλεί είναι η κλασική ερώτηση ''αν έχω δοκιμάσει''. Στον συγκεκριμένο είπα όχι κι αμέσως η επόμενη ατάκα είναι "αν δεν έχει δοκιμάσει, πώς ξέρεις ότι δε θα σου αρέσει; Σαν επιχείρημα δεν είναι και πολύ ισχυρό, γιατί κι από τον πέμπτο δεν έχουμε δοκιμάσει να πέσουμε, αλλά δεν είναι κάτι που θα το κάνουμε για να δούμε αν μας αρέσει ή όχι.

Όταν η φίλη μου μού είπε ότι είναι λεσβία προβληματίστηκα πάρα πολύ για μένα τον ίδιο. Κάθισα και σκέφτηκα τι είναι αυτό που με τραβάει, αν με τραβάνε οι γυναίκες ή οι άντρες και μέχρι στιγμής έχω καταλήξει ότι δε με έλκουν οι άντρες.

Η φωτογράφηση πώς ήταν;

Απίθανα! Πέρασα καταπληκτικά με τα παιδιά. Λιγάκι ανησύχησα που θα με φωτογράφιζαν χωρίς πουκάμισο, γιατί ήθελα να μη βγει πάρα πολύ γκέι το concept. Αυτό που μου αρέσει στο 10% είναι ότι απευθύνεται γενικά στους ανθρώπους, όχι μόνο καθαρά στους γκέι. Το βρίσκω πολύ καλό αυτό.

Βέβαια πειράγματα και αστεία εισέπραξα από τις παρέες μου "Όπα μεγάλε, έγινες και μοντέλο!" και τέτοια. Αλλά όχι λόγω του ότι είναι γκέι περιοδικό. Και σε στρέιτ περιοδικό να έβγαινα το ίδιο θα με πείραζαν".

Όταν γνωρίζω ανθρώπους σαν τον Θάνο, τον Θανάση, τον Χρήστο, τον Ηλία και τους άλλους, νιώθω αγαλλίαση που ξεπέρασα τις προκαταλήψεις μου απέναντι στους στρέιτ άντρες, που έπαψα να τους βλέπω ως στρέιτ άντρες και τους βλέπω ως ανθρώπους. Άλλωστε, εγώ θα έχανα ως άνθρωπος αν στερούμουν τέτοιους φίλους λόγω της σεξουαλικότητάς τους.