Ρεπορτάζ

Eurogames 2004

Αποστολή του Δημήτρη Τσαμπρούνη στο Μόναχο

Το Μόναχο διοργάνωσε τη μεγαλύτερη πανευρωπαϊκή αθλητική γιορτή στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Λεσβίες και γκέι, τρανσεξουαλικοί και αμφιφυλόφιλοι αθλητές και αθλήτριες συμμετείχαν στα Eurogames. Το 10% ήταν εκεί.

Μόναχο, Απρίλιος 1987. Η πρωτεύουσα της Βαυαρίας, με αφορμή το AIDS, ζει στον πυρετό του κυνηγητού των ομοφυλόφιλων. Το γκέι κίνημα, με ευρείες πολιτικές συμμαχίες, πιέζει τη σκληρή δεξιά τοπική κυβέρνηση να αποσύρει ένα αντιδραστικό νομοσχέδιο. Από τη μάχη οι γκέι βγαίνουν πιο δυνατοί, πιο ορατοί και σαφέστατα πιο αποδεκτοί.

Τη δεκαετία του ‘90 το Μόναχο γίνεται η πρώτη πόλη στην Ευρώπη όπου εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος από αμιγώς γκέι λίστα. Η γκέι σκηνή έχει αλλάξει προς το καλύτερο, οργανώνονται γκέι φεστιβάλ και η πόλη χρηματοδοτεί προγράμματα για ομοφυλόφιλους, άνδρες και γυναίκες. Η πραγματικότητα ξεπερνά και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες, αφού μέσα σε λίγα χρόνια το υπερσυντηρητικό Μόναχο μετατράπηκε σε μια από τις πιο gay friendly πόλεις στην Ευρώπη. Εκεί ταξίδεψε το 10% τον Ιούλιο.

Η ατμόσφαιρα μυρίζει γιορτή. Προετοιμασίες, συνεντεύξεις τύπου, εκδηλώσεις, σημαιοστολισμοί. Το Μόναχο υποδέχεται τη μεγαλύτερη πανευρωπαϊκή αθλητική γιορτή στα χρώματα του ουράνιου τόξου, μια γιορτή λεσβιών και γκέι, τρανσεξουαλικών και αμφιφυλόφιλων αθλητών και αθλητριών, τα E urogames, τη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση της πόλης τα τελευταία χρόνια. Χιλιάδες άτομα με χρωματιστά καρτελάκια διαπίστευσης και εθελοντές δίνουν ιδιαίτερο χρώμα παντού, από τον κεντρικό πεζόδρομο μέχρι τα συνοικιακά καφέ, από το μετρό μέχρι την Όπερα και το Δημαρχείο, από τον Τύπο μέχρι τα τηλεοπτικά κανάλια, τα οποία ασχολούνταν τόσο με τις προετοιμασίες, όσο και με τις επιδόσεις των αθλητών.

Η κοινότητα του Μονάχου έβαλε ένα στοίχημα που φαινόταν να ξεπερνάει τις δυνατότητές της: να διοργανώσει τα μεγαλύτερα Eurogames, εντάσσοντάς τα στη ζωή της πόλης, με πρωτοφανή αίγλη και δημοσιότητα και αναρίθμητα πάρτυ, περιηγήσεις στην πόλη, εκδρομές και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Για τους αγώνες δούλεψαν 1.000 εθελοντές, πολλοί από αυτούς πάνω από 2 χρόνια. Στα Eurogames συμμετείχαν 5.300 αθλητές και αθλήτριες από πάνω από 30 χώρες (κυρίως ευρωπαϊκές), σε 26 διαφορετικά αγωνίσματα, ομαδικά και ατομικά. Για τη διεξαγωγή η πόλη του Μονάχου παρείχε τους εντυπωσιακούς χώρους των ολυμπιακών εγκαταστάσεων του 1972. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν ιδιαίτερα προσοδοφόρο για την πόλη, αφού πέρα από τα 10.000.000 ευρώ που υπολογίζεται ότι άφησαν οι επισκέπτες αυτών των ημερών, το Μόναχο ανέβασε τις τουριστικές μετοχές του ως ιδιαίτερα gay & lesbian friendly πόλη.

Τα Eurogames ξεκίνησαν το 1992 στη Χάγη της Ολλανδίας και λαμβάνουν χώρα σχεδόν κάθε χρόνο με ολοένα περισσότερους συμμετέχοντες. Ο λόγος; Ακόμη και σε χώρες που θεωρούμε «προχωρημένες», όπως η Ολλανδία, η Γερμανία ή η Σουηδία οι διακρίσεις κατά ομοφυλόφιλων στον αθλητισμό ακόμη καλά κρατούν. Συνηθισμένες είναι οι απειλές προς αθλητές που θέλουν να δημοσιοποιήσουν το σεξουαλικό τους προσανατολισμό ότι θα εκδιωχθούν από τον πρωταθλητισμό. Το 1998, η αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας ενός ποδοσφαιριστή στη Βρετανία τον οδήγησε στην αυτοκτονία.

Στους αγώνες συμπεριλαμβάνονται αγωνίσματα που τα ξέρουμε από όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις, όπως ποδόσφαιρο ή κλασικός στίβος, αλλά και εξωτικά όπως cheerleading. Εάν υποψιάζεστε ότι στο ποδόσφαιρο συμμετείχαν περισσότερες λεσβίες από γκέι, υποψιάζεστε σωστά. Αντίθετα στο cheerleading από τις επτά συμμετοχές, οι έξι ήταν ανδρικών ομάδων. Δυνατότητα συμμετοχής είχαν για πρώτη φορά και αθλητές κι αθλήτριες με σωματικές αναπηρίες. Αξίζει να αναφερθεί ότι μπορεί να συμμετέχει όποιος και όποια επιθυμεί, χωρίς προκριματικούς αγώνες, αλλά παρόλα αυτά σε πολλά αγωνίσματα το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό, αφού συχνά οι αθλητές εκτός από τα λεσβιακά και γκέι αθλητικά σωματεία που υποστηρίζουν, αγωνίζονται ή αγωνίζονταν και σε ομάδες της Α’ εθνικής κατηγορίας της χώρας τους.

Η ενθουσιώδης ατμόσφαιρα των σταδίων αποτελούσε μόνο ένα στοιχείο αυτής της γιορτής. Το άλλο ήταν ο διάχυτος ερωτισμός και η ελευθερία της σεξουαλικής έκφρασης. Το αίσθημα άνεσης και αποδοχής. Η χαρά της συμμετοχής σε κάτι «δικό μας». Το κλείσιμο του ματιού στο τρένο ή η αυθόρμητη ανταλλαγή της καλημέρας. Είμαστε εδώ, είμαστε πολλοί, είμαστε δυνατοί.

Η τελετή έναρξης ήταν εφάμιλλη τελετών μεγάλων διοργανώσεων. Στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα δέσποζαν ο Jimmy Summerville, η Marla Glen και ο Uwe Kroeger. Αδιαφιλονίκητοι σταρ όμως ήταν δύο: ο παρουσιαστής Marc Tewksbury, χρυσός Ολυμπιονίκης το 1992 και ένας από τους ελάχιστους ανοιχτά γκέι αθλητές πρώτης γραμμής στον κόσμο, και ο δήμαρχος Μονάχου, ο οποίος υποστήριξε ενεργά όχι μόνο τους αγώνες, αλλά και γενικότερα το κίνημα. Όλοι οι συμμετέχοντες μίλησαν με τα θερμότερα λόγια για τη μεγαλύτερη ως τώρα διοργάνωση του είδους σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το επόμενο ραντεβού έχει ήδη κλειστεί για την Ολλανδία. Τα επόμενα Eurogames θα γίνουν 16-19 Ιουνίου 2005 στην Ουτρέχτη. Για όποιον ενδιαφέρεται για συμμετοχή είτε ως αθλητής είτε ως επισκέπτης, πληροφορίες στη διεύθυνση www.eurogames.info/2005. Μέχρι τότε, καλή προπόνηση…

Η Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας (ΟΛΚΕ) σε συνεργασία με το 10% διοργανώνει την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου στις 20.00 η ώρα μια βραδιά αφιερωμένη στα Εurogames στο Στέκι Μεταναστών στην οδό Τσαμαδού 13 (Εξάρχεια) με άφθονο οπτικό υλικό.