5 Δρόμοι

Κινηματογράφος: Μανώλης Κρανάκης
Τέχνη: Παύλος Κάππας
Βιβλίο: Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Θέατρο: Ηλίας Ιατρίδης
Μουσική: Όθωνας Ορφανός

Θέατρο

Στην τελική ευθεία

Τώρα άρχισε να θερμαίνεται η σεζόν, που φτάνει στο τέλος της - καταρχάς από το «βαρύ πυροβολικό» και τους «συνήθεις υπόπτους». Ναι, ο Λευτέρης Βογιατζής, όπως το συνηθίζει άλλωστε, έκανε πρεμιέρα τέλη Μαρτίου με το Bella Venezia, το τελευταίο έργο του Γιώργου Διαλεγμένου. Αν η χημεία τους δουλέψει όπως πριν από μερικά χρόνια (στη συγκλονιστική, αριστουργηματική «Νύχτα της κουκουβάγιας»), μπορούμε άνετα να μιλάμε για την παράσταση της χρονιάς.

Αλλά κι ο Μιχαήλ Μαρμαρινός συνεχίζει τις αναζητήσεις του με τις ιδιότυπες «περφόρμανς για όλους» (πώς αλλιώς να πεις αυτό το υβρίδιο δικής του κατασκευής που ξεκίνησε με τον «Εθνικό Ύμνο»;). Αυτή τη φορά προβληματίζεται τρυφερά, συγκινητικά και με χιούμορ πάνω στην ολυμπιακή εικόνα μας με το 2004 - An invitation to dance: στο ψύχραιμο περιβάλλον μιας τσαγερίας κάνει σάμπλινγκ και σκρατς πάνω στα ερωτήματα που κανείς άλλος δεν έθεσε μετά το καλοκαίρι της ευφορίας, αλλά και το χειμώνα της μελαγχολίας που το ακολούθησε.

Ίσως ο πιο καλός φετινός Σαίξπηρ να είναι αυτός που παίζεται στον Εξώστη του Αμόρε: Βασιλιάς Ιωάννης σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου και με μια ομάδα ηθοποιών που «κεντάνε» παίζοντας σε μια «παράσταση τσέπης» και αναδεικνύοντας την επικαιρότητα του κειμένου.

Όσο για τον Δημήτρη Λιγνάδη, σκηνοθετεί την Ορέστεια στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού, με εξίσου πειραματική διάθεση, ανεβοκατεβάζοντας τη δράση και εκτός σκηνής - στο γκαράζ ή στα καμαρίνια. Με μόλις πέντε νέους ηθοποιούς, προσπαθεί να διερευνήσει καινούργιες φόρμες για το ανέβασμα της αρχαίας τραγωδίας –από κάτι τέτοιους τύπους είναι που περιμένουμε την πραγματική ανανέωση στην κλινικά νεκρή Επίδαυρο…

Τον Γιώργο Κιμούλη, ξέρω, πολλοί από εσάς δεν τον χωνεύετε – και ίσως όχι αδικαιολόγητα. Αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω ότι ο Σόλνες του είναι μια άρτια, πολύ δουλεμένη παράσταση μεταμοντέρνας αισθητικής (με τη συνεπακόλουθη ελαφρά ψυχρότητα, βεβαίως) πάνω στο ιψενικό κείμενο.

Φόρτσα underground

Αυτοί ήταν οι πραγματικές εκπλήξεις της χρονιάς: νεαροί ή λιγότεροι νεαροί δημιουργοί, που δρουν εκτός κυκλωμάτων «κολλητών», γκλαμουριάς, διαφήμισης ή «βαριάς κουλτούρας», αλλά έχουν να πουν – πάντα με χιούμορ - πράγματα που δεν μυρίζουν ναφθαλίνη και έχουν να κάνουν με τη βιωμένη μας πραγματικότητα. Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου λόγου χάρη στεγάζονται δύο τέτοιες προσπάθειες. Στο Δώμα η Κατσαρίδα του φοβερού πιτσιρικά Βασίλη Μαυρογεωργίου (δικό του κείμενο και σκηνοθεσία, ερμηνεία μαζί με τον Κώστα Γάκη), ένα και καλά «μιούζικαλ» (με power pop και ska-punk) για τις περιπέτειες μιας κατσαρίδας που θέλει να φτάσει στο φεγγάρι – φοβερό κέφι, ωραία αλληγορία. Στον δε Κάτω Χώρο, ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου έγραψε και σκηνοθέτησε το Press the button, μια μαύρη κωμωδία για τα ηθικά διλήμματα, στην οποία ξεχωρίζει η βαθιά ερμηνεία της Μαίρης Σαουσοπούλου.

Η Όλγα Ποζέλη πάλι, γνωστή μας από το ευφορικό «Κβετς», ξαναχτυπά με ποπ κωμωδία: οι 8 παραλλαγές στο θάνατο του Τρότσκι κ.α. είναι μια σύνθεση τριών κειμένων του Ντέιβιντ Άιβς, τις οποίες σκηνοθετεί με τη γνωστή της πολύχρωμη ευαισθησία και την έντονη, «θηλυκή» αίσθηση του ρυθμού που έχει.

Κι αν δεν σας λέει τίποτε το όνομα Δήμητρα Λαρεντζάκη, θα σας πει πολλά η ερμηνεία της. Στον εξώστη του Εμπρός ερμηνεύει τον πολύ όμορφο μονόλογο του νέου Γάλλου συγγραφέα Φαμπρίς Μελκιό Το αναπάντεχο σε σκηνοθεσία του Πέτρου Σεβαστίκογλου. Αυθεντική, ασταμάτητη συγκίνηση από μια ιστορία χαμένης αγάπης.

Και για τέλος, έστω κι αν δεν ξέρουμε ακόμη μέχρι πότε θα κρατήσουν οι παραστάσεις στο Club 22, αξίζει ένα πέρασμα από το Γόβες Νο 43: Η Πίγκη μας παντρεύεται . Είναι η συνέχεια του περσινού underground hit με ηρωίδες τέσσερις τραβεστί. Με χιούμορ, σόου, καθόλου φτήνια κι ωραίες ερμηνείες από τους πέντε ηθοποιούς, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Μωραΐτη. Άσε που το απολαμβάνεις με ποτάκι και τσιγάρο…

Κινηματογράφος

Βαθιά, πιο βαθιά...

Απενοχοποίησε την τσόντα εν έτει 1972 οδηγώντας την συνειδητά στην πιο mainstream εκδοχή της, μετέτρεψε την Λίντα Λαβλέις σε international super star εν μία «υγρή» νυκτί, επηρέασε όσο καμία άλλη ταινία των 70s την λαϊκή κουλτούρα δείχνοντας όσα κανείς δεν θα τολμούσε ποτέ να δείξει σε απογευματινή παράσταση. Όλα αυτά και άλλα που χάνονται στα...βάθη του χρόνου γύρω από τα γυρίσματα, τις διαδικασίες παραγωγής, την διανομή του από χέρι σε χέρι και την έκρηξη που έφερε στην βιομηχανία του πορνό, θα δει κανείς στο ντοκιμαντέρ των Φέντον Μπέιλι και Ράντι Μπαρμπάτο με τίτλο Μέσα στο Βαθύ Λαρύγγι (Inside Deep Throat). Για ενημέρωση και προειδοποίηση γενικώς...

Absolutely…. Fabulous!

Η ιστορία του κινηματογράφου θα αποφασίσει τι είναι τελικά αυτό που θα αφήσει πίσω της η ιλιγγιώδης καριέρα της Σάντρα Μπούλοκ. Για τους περισσότερους, η παχυλή αμοιβή της σε ένα Χόλιγουντ που δεν έχει μάτια για άλλη εκτός από την Τζούλια Ρόμπερτς είναι αρκετή. Για άλλους, θα αρκούσε μία ταινία, λίγο διαφορετική από τα σαχλά ρομαντικά date movies στα οποία επιδόθηκε με ικανότητες λαγωνικού και αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το Μις Με το Ζόρι. Πέντε χρόνια μετά εκείνο το πρώτο σαρκαστικά απολαυστικό πρώτο μέρος, η Μπούλοκ επαναλαμβάνει το ρόλο της αμήχανης bimbo που φτάνει στα όρια της παρθενογένεσης με ένα δεύτερο μέρος που ακόμα και αν τιτλοφορείται Miss Congeniality 2: Armed and Fabulous ρέπει μάλλον προς το δεύτερο, δίνοντας μία δεύτερη ευκαιρία στα μετα-φεμινιστικά καθεστώτα να βρουν το ιδανικό φιλμ για το weekend. Προσοχή: Don't Try this at home!

Τέλος εποχής!

Το μοναδικό ενδιαφέρον που μπορεί να έχει το τρίτο και τελευταίο μέρος της δεύτερης τριλογίας του Πολέμου των Άστρων με τίτλο Η Εκδίκηση των Σιθ είναι ότι η ταινία έχει χαρακτηριστεί ήδη ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 15 ετών, πράγμα που επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Τζορτζ Λούκας λέγοντας πως αυτό θα είναι το πιο σκοτεινό επεισόδιο της τριλογίας. Οτιδήποτε άλλο, εκτός από αυτήν την παραχώρηση του δημιουργού, ακόμα και η πολυπόθητη μεταμόρφωση του Άνακιν Σκαίγουοκερ σε Νταρθ Βέιντερ, μοιάζει πια χαμένη μέσα σε δισεκατομμύρια δολάρια και έναν ορυμαγδό ειδικών εφέ που φρόντισαν με μόλις δύο ταινίες να καταστρέψουν έναν ολόκληρο μύθο – αυτόν που είχαν δημιουργήσει οι τρεις πρώτες ταινίες χτίζοντας μία ολόκληρη κινηματογραφική μυθολογία σχεδόν από την αρχή. Η προοπτική μίας καινούριας τριλογίας μάλλον ακούγεται πια ως ένα κακόγουστο αστείο...

DVD

Μια καινούρια αρχή....

...είναι πάντα μία καλή αρχή. Μόνο που στο σύμπαν του Πάνου Χ. Κούτρα τα πράγματα δεν είναι ποτέ μόνο αυτό που φαίνονται και η πραγματικότητα είναι μάλλον μία αντεστραμμένη εκδοχή μίας φαντασίωσης. Σε μία Αθήνα που βαδίζει μαθηματικά προς το τέλος της και με πυρήνα μία οικογένεια που έχει χάσει το δρόμο της ανάμεσα στα μυστικά που προσπαθεί να κρύψει και αυτά που επίμονα θέλει να αποκαλύψει, η Αληθινή Ζωή (DVD, περιοχής 2, Audiovisual) είναι κάτι περισσότερο από μία «δαφορετική» ελληνική ταινία. Είναι ένα love story γραμμένο και σκηνοθετημένο σαν μία βουτιά σε μια πισίνα που οδηγεί στον ωκεανό. Μία εμπειρία που βιώνεται με πολλούς τρόπους αλλά μένει σαν υπενθύμιση σχεδόν συλλογική: για την αλήθεια που βρίσκεται μάλλον εκεί που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί. Αναζητήστε την...

Botox vs. Lifting

To Nip/Tuck δεν είναι η τυπική τηλεοπτική σειρά που θα περίμενε κανείς να δει σε prime time. Ανάμεσα σε βίαιες εγχειρήσεις ανόρθωσης στήθους, στρογγυλέματος γλουτού και τραβήγματος προσώπου (με εικόνες που φέρνουν μνήμες από splatter) η ζωή των δύο πλαστικών χειρούργων στην ηλιόλουστη Φλόριντα μοιάζει με ένα sitcom βγαλμένο από περιοδικά life style για την γενιά του Botox και της διόρθωσης κάθε ελαττώματος που δεν φρόντισε η Φύση. Διασκεδαστικό, σκοτεινό, σέξι και αρκούντως πλαστικό κυκλοφορεί επιτέλους και στην Ελλάδα (από την Audiovisual) με τον πρώτο του κύκλο για την ώρα που εκτός από τον πιλότο προσφέρει και μερικές σημαντικές πληροφορίες για τις επιχειρήσεις πλαστικής χειρουργικής. Τολμήστε την αλλαγή...

Βιβλίο

2 έφηβοι στους 20, της Αν Έρον, εκδόσεις Γοργώ

Το «2 Έφηβοι στους 20» είναι ένα βιβλίο αφηγήσεων από εφήβες/ους στην Αμερική γύρω από τη συνειδητοποίηση της γκέι και λεσβιακής τους σεξουαλικότητας. Όλα γράμματα παιδιών από μικρές και μεγαλύτερες πόλεις της Αμερικής που απάντησαν στην πρόσκληση να συν-γράψουν ένα βιβλίο προσπαθώντας να περάσουν ένα μήνυμα περηφάνιας, αυτοεκτίμησης, υπομονής και δύναμης. Είναι συνέχεια ενός πρώτου βιβλίου, το «1 έφηβος στους 10», και εκδόθηκε τη δεκαετία του '90 από την Αν Έρον. Είναι ιστορίες απομόνωσης, απελπισίας, έλλειψης επικοινωνίας, ρατσισμού, σεξιστικής αντιμετώπισης, με εξαιρέσεις κάποιες οικογένειες και κάποιους φίλους που δείχνουν από ανοχή μέχρι κατανόηση, αποδοχή και υποστήριξη.

Συχνά κουραστικό στην επαναληπτικότητα και το παρόμοιο των περιπτώσεων και των προβλημάτων, απευθύνεται σίγουρα σε ένα κοινό της αντίστοιχης ηλικίας που θα ταυτιστεί ευκολότερα, μόλο που οι αναφορές είναι καθαρά αυτές της αμερικάνικης κοινωνίας. Με κάποια απαισιόδοξα συμπεράσματα από την ίδια τη δημιουργό του βιβλίου, που μας λέει στον πρόλογο ότι, πάρ' όλη την εξέλιξη σε θέματα ομάδων υποστήριξης και την όποια κοινωνική πρόοδο και μεγαλύτερη αποδοχή, η αίσθηση απομόνωσης και απελπισίας στους έφηβους/ες είναι ακόμα πιο έντονη παρά μια δεκαετία πιο πριν, την περίοδο του πρώτου βιβλίου.

Οι εκδόσεις Γοργώ είναι ο δεύτερος γκέι εκδοτικός οίκος στην χώρα μας μέσα σε λίγους μήνες, αυτή την φορά στη Θεσσαλονίκη. Αυτά είναι καλά νέα, και μακάρι να συνεχιστεί το φαινόμενο, που όχι τυχαία βέβαια έρχεται σε μια περίοδο που το καζάνι στην Ελλάδα βράζει, επειδή επιτέλους σιγά-σιγά καταρρέουν πολλά από τα οικοδομήματα που στήριζαν την υποκρισία και τη μισαλλοδοξία για κάθε διαφορετικότητα, κι επειδή –όλως τυχαίως!- είμαστε επίσης πια στην Ευρώπη.

Απ' ό,τι καταλαβαίνω είναι μια σχεδόν ατομική προσπάθεια του κ. Άρη Μπατσιούλα και μακάρι να τύχει υποστήριξης και να συνεχίσει με κυκλοφορίες όπως αυτή, που εμπίπτει στα σχέδιά του, του να δημιουργηθεί ένα αντίστοιχο βιβλίο με μαρτυρίες ελλήνων γκέι εφήβων αγοριών και κοριτσιών.

Απλά ας μου επιτραπεί εδώ να κάνω μια παρατήρηση-υπόδειξη. Το γεγονός ότι υπάρχουμε και λειτουργούμε για έναν καλό και σωστό πολιτικό σκοπό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε στην άκρη απαιτήσεις για ποιότητα και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αρτιότητα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ει δυνατόν πρέπει να είμαστε τελειότεροι ακόμα και από τους άλλους. Καταλαβαίνω ότι συνήθως σε αυτές τις προσπάθειες υπάρχει θέμα χρημάτων, αλλά πρέπει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Βρήκα π.χ ότι η μετάφραση μοιάζει περισσότερο με μια πρώτη απόδοση και θα μπορούσε με μια επιμέλεια να είναι πολύ καλύτερη και σε πολλές περιπτώσεις πιο κατανοητή. Και επίσης, επειδή είμαστε σε μια εποχή που κάποιοι διεθνείς όροι ψάχνουν επιτέλους να βρουν το ελληνικό τους αντίστοιχο, κάποιος μεγαλύτερος προβληματισμός ως προς την απόδοσή τους δεν θα ήταν ελάσσονος σημασίας.

Τέχνη

Δημήτρης Αντωνίτσης

@Lab Art Projects

Μια έκθεση, σε τρεις Αθηναϊκές γκαλερί, με έργα από διαφορετικές περιόδους του Δημήτρη Αντωνίτση. Πρόκειται για δουλειές που έχει ήδη εκθέσει στο εξωτερικό και που ήρθε η ώρα να εκτεθούν και στην Ελλάδα. Ο θεατής παρακολουθεί τη διαδρομή του δημιουργού τα τελευταία πέντε χρόνια, από τη «λαμπερή» αισθητική που τον απασχολούσε αρχικά, στην τελευταία του Αφαιρετική δουλειά τη «Φιλοσοφοβία»

@ Μillefiori Art Space

Υπό τον τίτλο «Υπερόραση» εκθέτει μια σειρά από εκτυπώσεις σε ακριλικό καμβά που απεικονίζουν κορώνες, φανταχτερές και απόκοσμες. Είναι μια δουλειά που έρχεται να συμπληρώσει. τη σειρά «Asian Sleaze» που απεικονίζει τις πρώτες Γιαπωνέζες χορεύτριες της δεκαετίας του 60 και τη σειρά «Τα Άνθη του Κακού / Αρσενικού». Οι ιστορικές αυτές κορώνες, συμβολίζουν την απληστία και την εκμετάλλευση.

@ Batagianni Gallery

Με ένα τριπλό video, με τίτλο «Μερικοί Προτιμούν Τσουκνίδες» (η γιαπωνέζικη έκφραση για το δικό μας «Περί ορέξεως… κολοκυθόπιτα»), ο δημιουργός ψηλαφεί τον ερωτισμό όπως παρουσιάζεται μέσα από τον Ιαπωνικό κινηματογράφο. Μέσα από τον κινηματογράφο παρακολουθούμε, την Ιαπωνία σαν ένα υβριδικό σύμπλεγμα διαφορετικών πολιτισμικών τάσεων, την ταχύτατη δυτικοποίηση του ερωτισμού στην Άπω Ανατολή και τελικά την παγκοσμιοποίηση των φετίχ. Μεταξωτά πανό με τίτλο «Καθαρή Ομορφιά», αιωρούμενα από την οροφή της γκαλερί δημιουργούν ένα αισθησιακό λαβύρινθο. - Παύλος Κάππας

Οι εκθέσεις του Δημήτρη Αντωνίτση, «Showhungry: Καθαρή Ομορφιά & Μερικοί Προτιμούν Τσουκνίδες» στη Batagianni Gallery (Αγ. Αναργύρων 20-22 Ψυρρή, τηλ. 210 322 1675, Τρίτη – Παρασκευή 16.00 – 21.00, Σάββατο 12.00 – 16.00), «Showhungry: Φιλοσοφοβία» στη γκαλερί Lab Art Projects (Μιαούλη 6 Ψυρρή, τηλ. 210 331 1349, κατόπιν ραντεβού Πέμπτη και Παρασκευή 12.00 – 20.00, Σάββατο 12.00 - 16.00) και «Showhungry: Υπερόραση» στη γκαλερί Millefiori Art Space (Χάρητος 29 Κολωνάκι τηλ. 210 723 9558, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 12.00 – 20.00, Σάββατο 12.00 – 15.00), διαρκούν έως τις 23 Απριλίου.

Μουσική

Music controller

To Βερολίνο λατρεύει την ηλεκτρονική μουσική (εσύ;)

Τα τελευταία δύο, τρία χρόνια η Γερμανία βγάζει σπουδαίες ηλεκτρονικές dance παραγωγές με την Κολωνία να αποτελεί τον έναν «πόλο» και το Βερολίνο τον άλλο. H γνωστή DJ, παραγωγός και label owner (BPitch Control), μόνιμη κάτοικος της γερμανικής πρωτεύουσας, εξηγεί γιατί το Βερολίνο εισάγει μουσικούς παραγωγούς και εξάγει πλέον ασταμάτητα ηλεκτρονική dance μουσική κουλτούρα. «Μετά την πτώση του Τείχους, πολλοί χώροι στην ανατολική πλευρά μετατράπηκαν σε clubs, με πολύ χαμηλό ενοίκιο και ανύπαρκτους γείτονες. Έτσι άνθισε το clubbing. Όσον αφορά τους μουσικούς και τους παραγωγούς, εφόσον το ενοίκιο συνεχίζει να είναι σχετικά χαμηλό καταφθάνουν συνεχώς καλλιτέχνες απ' όλο τον κόσμο, ανταλλάσσουν ιδέες, τεχνικές, με αποτέλεσμα να ζούμε σε ένα δημιουργικό παροξυσμό στον οποίο συμμετέχουν όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του. Μέσα σε αυτό το χαρμάνι των εθνοτήτων, όλοι έχουν λόγο, βήμα και άποψη. Αρκεί να είναι music lovers. Δεν υπάρχει gay ή straight dance μουσική. Αυτά ήταν για τους Αμερικάνους των '80s. Υπάρχει o passe ήχος του progressive house και της trance και ο φρέσκος ήχος του tech house, του electronic house, του minimal techno. Στην πόλη μας απολαμβάνουμε τη μουσική, όπως το sex…». Στο Βερολίνο βρήκαν προσοδοφόρο έδαφος παραγωγές από Έλληνες (βλέπε Leon Segka), Έλληνες του εξωτερικού (βλέπε Silversurfer), ταλέντα από την Σκανδιναβία όπως ο Kiki, από την Χιλή σαν τον Villalobos, και πάει λέγοντας. Να δούμε και την Αθήνα να εξάγει κουλτούρα (πέρα από το αρχαιοελληνικό… αναμάσημα)

Υ.Γ. H ιδέα του Berlin in Athens («άρτος», μουσικές, θεάματα και DJs) μέσα στον Απρίλιο ακούγεται καλή, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να δώσει το «άρωμα Βερολίνου», καθώς η οργάνωση του όλου εγχειρήματος δεν πείθει. Ίδωμεν.

Κοινότητα

ΟΛΚΕ και ΛΟΑ

Η ΟΛΚΕ και η ΛΟΑ κρατάνε το μπαρ στο «Στέκι» (Τσαμαδού 13, Εξάρχεια) κάθε Πέμπτη από τις 20:30 σε χαλαρή ατμόσφαιρα για καφέ ή ποτάκι. Η ΟΛΚΕ έχει προγραμματίσει τις παρακάτω εκδηλώσεις στο χώρο αυτό:

14 Απριλίου 2005

Ομοερωτισμός σε άλλες κουλτούρες. Παρουσιάζει ο Κύρος Κόκκας

28 Απριλίου 2005

Πριν πέσει η νύχτα. Φιλμ για την ζωή του γνωστού γκέι Κουβανού συγγραφέα Ρεϊνάλντο Αρένας, βασισμένο στην αυτοβιογραφία του. Προλογίζει η Ευαγγελία Βλάμη

12 Μαΐου 2005

Ελάτε να ετοιμαστούμε για την «Ημέρα κατά των προκαταλήψεων λόγω ομοερωτικών συμπεριφορών. Συζητάμε όλοι για τη σημασία της 17 Μάη, ετοιμάζουμε φυλλάδια και πανό κλ.π.

26 Μαΐου 2005

Οι λέξεις που μας κατασκευάζουν. Η εικόνα των λεσβιών και των γκέι μέσα από τη γλώσσα. Παρουσιάζουν ο Λύο Καλοβυρνάς και ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης.

Λογοτεχνικός διαγωνισμός

Οι εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης διοργανώνουν Διαγωνισμό Διηγήματος έως τις 31 Μαΐου 2005. Σκοπός του διαγωνισμού είναι να γίνε ένα πρώτο βήμα για νέους ομοφυλόφιλους, λεσβίες και τρανσέξουαλ συγγραφείς, ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το συγγραφικό ταλέντο τους. Γράψτε ένα διήγημα που να βασίζεται σε πραγματικά ή φανταστικά γεγονότα, με θέμα: Ανακαλύπτοντας τον εαυτό μου.

Περισσότερες πληροφορίες: www.colourfulplanet.gr & τηλ. 210 8826600.

EGLSF - Ευρωπαϊκή ομοσπονδία γκέι και λεσβιακού αθλητισμού

Πίσω από τα Eurogames τους ετήσιους αθλητικούς αγώνες για γκέι και τρανσέξουαλ απ' όλη την Ευρώπη, βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Γκέι και Λεσβιακού αθλητισμού που αποτελείται από αθλητικές ενώσεις, οργανώσεις και απλές ομάδες αθλητών από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Ο συντάκτης του 10% Παναγιώτης Ευαγγελίδης παρακολούθησε την ετήσια Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας στη Βαρκελώνη, με την ελπίδα να πέσει ο πρώτος σπόρος μιας πιθανής ελληνικής συμμετοχής στο άμεσο μέλλον. Φέτος τα 10α Eurogames θα γίνουν στην Ουτρέχτη 16-19 Ιουνίου. Βιαστείτε να δηλώσετε συμμετοχή ως αθλητές ή ως θεατές και συμμετέχοντες στα τεκταινόμενα στη διάρκεια των αγώνων που είναι πολλά και πολλά υποσχόμενα. Για την συμμετοχή ως αθλητής μπορεί κανείς να το κάνει άμεσα επικοινωνώντας και δηλώνοντας απλά την βούλησή του γι αυτό. Το website είναι: http://2005.eurogames.info.