Μαρτυρία

A dar ιάστηκα

του Φώτη Φωτιάδη

Στην αρχή κάνεις ένα απλό registration. Μετά σου λένε "γράψε κάτι στο προφίλ σου". Μετά σου ζητάνε και φωτό. Πριν καλά-καλά το καταλάβεις, το προφίλ σου "has been visited 16000 times" και τις Παρασκευές τα βράδια ξέρεις πως είναι πιο εύκολο να γνωρίσεις κάποιον μέσω dar, παρά σ' ένα μπαράκι λιβανίζοντας το ποτό σου με τις ώρες…

Ξάφνου αποκτάς μια δεύτερη προσωπικότητα. Το προφίλ σου γίνεται προέκταση του εαυτού σου και προσπαθείς να αναγνωρίσεις μέσα από τα προφίλ των άλλων αυτόν που σου κάνει. Και συναντάς ό,τι μπορείς να φανταστείς…

Εμένα η αγαπημένη μου κατηγορία είναι οι παντρεμένοι-bisexual-παθητικοί (τους θαυμάζω. Πώς μπορούν και διαχειρίζονται τόσο αλληλοσυγκρουόμενες ιδιότητες;). Μετά είναι οι Real-kentro-now. ("Geia soy. Ti psaxneis?". Δεν ξέρω, τι έχεις να προτείνεις;). Οι επιθετικοί. ("kai giati mpaineis sto dar ama den eisai gia real?"; Ζητώ ταπεινά συγνώμη, δεν θα το ξανακάνω). Οι δεν-το-ξέρει-η-μαμά-μου. ("Prosferw kai zitaw exemitheia kai diakritikotita"). Τα ζευγάρια που ψάχνουν κάποιον τρίτο. ("Theleis na perasoume kala oi treis mas?"). Αυτοί που έχουν εξασκούν μια συγκεκριμένη σεξουαλική συμπεριφορά (με nick όπως pissboy, footlover κλπ). Αυτοί που δεν έχουν καταλάβει τι τους συμβαίνει ("psaxnw ena filaraki na pername kala"). Φαντάζομαι πως μπορείς να βρεις και άλλες κατηγορίες όπως χριστιανούς μοτοσικλετιστές, bareback μορμόνους ή versatile φιλοβασιλικούς. Άβυσσος…

Μια εναλλακτική πραγματικότητα, μια "αχαρτογράφητη περιοχή" που έλεγαν οι Στέρεο Νόβα, που όσο και αν θέλεις να την αρνηθείς είναι εκεί ή, μάλλον, δεσπόζει. Υπερβαίνει την ευκολία του ψωνιστηριού, ξεπερνάει τον γενεσιουργό του σκοπό.

Τις προάλλες, ένας φίλος μου έλεγε πως έχει partner link στο προφίλ του. Άμα έχεις γκόμενο, με ένα απλό κλικ οι υπόλοιποι μπορούν να δουν και το προφίλ του συντρόφου σου. Σε ένα μπαρ στο κέντρο της Σαλονίκης έχουν ένα βιβλίο όπου μπορείς να περιγράψεις τον εαυτό σου και τι ψάχνεις και οι άλλοι να σου αφήσουν μήνυμα σε ένα φάκελο. Στην Athens Voice, στη στήλη "σε είδα", αντί να φλερτάρεις κάποιον που σου γυάλισε, του αφήνεις μήνυμα. Προφίλ και messages παντού. Βγαίνεις έξω και βλέπεις ανθρώπους που έχεις ήδη κλικάρει. Μπερδεύονται οι πραγματικότητες και δεν ξέρεις πώς να φερθείς. Α, έχει και σάρκα αυτό το προφίλ. Σε JPEG φαινόταν αλλιώς. Πώς του κάνω priv; Τιιιι, πρέπει να πάω να του μιλήσω; Δεν είσαι σοβαρός!

"There’s no room for ideals in this mechanical place" τραγουδούσε η Anne Clark κάποτε. Με τρομάζει ο ατομισμός. Δεν είμαι τεχνοφοβικός, ούτε νοσταλγός του rock’n’roll. Απλά, έχω την αίσθηση πως η πιθανότητα να γνωρίσεις έναν άνθρωπο που σε ελκύει, να φλερτάρεις και να γοητευτείς, γίνεται όλο και πιο αμυδρή. Το dar είναι σημείο των καιρών, γέννημα της εποχής του και είμαστε όλοι κομμάτι του. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Αλλά το βλέπω να συμβαίνει. Θα πάω κάποια στιγμή να μιλήσω σε κάποιον και θα μου πει: "Filaraki, an den exeis face pic don't bother".