10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

Άντε γεια!

Ζεστές αγκαλιές στην κρύα Βαλτική

του Μιχάλη Μιμιρίνη

Στο Τάλιν τα μυαλά είναι ανοιχτά, οι λεωφόροι πλατιές, οι αγκαλιές ζεστές

Το jet διασχίζει τον Φινλανδικό κόλπο. Γλυκιά προσδοκία καθώς ανοίγομαι σε καινούργιες θάλασσες. Φτάνω στο Τάλιν με ανυπομονησία, στο λιμάνι γίνεται ένα techno πάρτυ. Είναι αργά αλλά έχει κίνηση. Cargo προς το Αμβούργο, ferry προς τη Στοκχόλμη, πολλά ταξί, οικογένειες που ξαναβρίσκονται, ταξιδιώτες που θα ανταμώσουν λίγο αργότερα στα clubs της πόλης.

Αρχίζω από το Χ-bar, το παλαιότερο gay στέκι της πόλης όπου πιάνω κουβέντα με τον Εrmo. Μου λέει ότι για μια μικρή πόλη υπάρχουν πολλά gay μέρη και δεν γεμίζει κανένα. Η ιδιοκτήτρια δουλεύει το μαγαζί με τη σύντροφό της. Ένα straight ζευγάρι παραγγέλνει ποτά. Τους ζητάει απότομα να φύγουν. Mου εξηγούν oτι το μέρος πρέπει να παραμείνει gay και να μη γίνει «της μόδας». Έρχονται προς εμένα και μου ζητάνε να παραγγείλω για αυτούς. Αρνούμαι ευγενικά και συνεχίζω στο G-punkt όπου χτυπάω το κουδούνι για να μπω. Χαμηλωμένος μπλε φωτισμός, κάποια κορίτσια χορεύουν στο βάθος-στερεοτυπικά δε μου φαίνονται λεσβίες αλλά τα πρώτα χλιαρά φιλιά με πείθουν για το αντίθετο. Η Becks κάνει μόνο 50 κορόνες (€ 2), αλλά είναι βαρετά. Στην ίδια αυλή, το Club 69 είναι η αρκετά δημοφιλής sauna. Δεν τη δοκιμάζω, αντίθετα μαζεύω πληροφορίες για τα club. To Angel αποτελεί αναμφισβήτητα το hot spot της gay νύχτας στο Τάλιν. Η απουσία «φυλών» εδώ είναι λυτρωτική. Πολύ λίγες Μuscle Marys, καθόλου leatherάδες και ελάχιστες Prada Queens! Γνωρίζω τον Leonid, με το δάχτυλό του δείχνει τα χείλη του και χαμογελάει παιδιαρίστικα. Στις 5 έχουμε φύγει.

Την άλλη μέρα, από την οροφή του Linnahall, ένα σοβιετικής αρχιτεκτονικής συγκρότημα για συναυλίες, χαζεύουμε την πόλη. Οι κρεμμυδόσχημοι τρούλοι του καθεδρικού του Alexander Nevski και το γοτθικό δημαρχείο κυριαρχούν. Ο καθεδρικός αποτελεί την κεντρική ιστορική αναφορά για τη μεγάλη ρωσική μειονότητα που τα παιχνίδια της ιστορίας την έφεραν το 1991, με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας, από κυρίαρχη κυριαρχούμενη. Στη Raekoja plats το δημαρχείο είναι το ορόσημο της πρωτεύουσας, ό,τι βλέπουμε όταν η Εσθονία δίνει τη βαθμολογία για τη Eurovision. Η πρωτιά του 2001 έστειλε τους Εσθονούς στους δρόμους σε ένα τρελό πανηγύρι ενώ η διοργάνωση του διαγωνισμού την επόμενη χρονιά έφερε τη μικρή βαλτική δημοκρατία για τα καλά στο ευρωπαϊκό προσκήνιο. Το τραγούδι είναι στην καρδιά της «εθνικής ψυχής» άλλωστε. Γνωρίζοντας τους ανθρώπους καταλαβαίνεις καλύτερα τη μυστικιστική λιτότητα των μουσικών συνθέσεων του Arvo P a rt. Δεν μιλάνε πολύ (τουλάχιστον αν δεν σε ξέρουν καλά), έχουν έντονη αίσθηση ιδιωτικότητας, φλερτάρουν με ευθύτητα και δίνουν ήσυχα, σχεδόν αδιαπραγμάτευτα, περισσότερα απ’ όσα υπόσχονται.

Στο κέντρο της πόλης περνάω από το δημοτικό λεσβιακό και gay περίπτερο. Η ατζέντα με τα θέματα της κοινότητας έχει ανοίξει για τα καλά. Το πρώτο Pride κράτησε 4 μέρες και τελείωσε με ένα κεντροευρωπαικού τύπου parade με μεγάλη συμμετοχή. Το ηλικιακό όριο για το ομοφυλοφιλικό sex είναι «κατεβασμένο» στα 14, μια έντονη υπενθύμιση της πολιτισμικής γειτνίασης με το σκανδιναβικό attitude προς το sex. Οι γενικότερες στάσεις προς την ομοφυλοφιλία είναι σχετικά προχωρημένες.

Ενδεικτικά, οι δημόσιες δηλώσεις αποδοκιμασίας του Pride από έναν διευθυντή σχολείου του Τάλιν, οδήγησαν στην απόλυσή του. Αντίθετα, ο διάλογος για τις πολιτικές ενώσεις βρίσκεται πίσω, ενώ η κυβέρνηση χειρίζεται καθυστερημένα και μάλλον απρόθυμα την κρίση που ξέσπασε το 2001 με ένα κύμα HIV μολύνσεων στη Βορειοανατολική Εσθονία από ενδοφλέβιους χρήστες ουσιών.

Το σαββατοκύριακο περνάει όμορφα. Ασφαλώς, τα χειμερινά είναι must. Τα ισοθερμικά εσώρουχα και τα ολόλευκα γούνινα καπέλα, είναι απαραίτητα το χειμώνα όταν το θερμόμετρο πέφτει κάτω από τους -20. Στο βιβλιοπωλείο Αpollo τσεκάρω το email μου με μη-καλωδιακή σύνδεση και στο Cafe Moskva παίρνω γεύση από τους trendy 30άρηδες με επιμελημένο ντύσιμο και ακόμα πιο επιμελημένο πρόγραμμα. Lounge μουσική και cheesecake σερβιρισμένο από ψηλές σερβιτόρες, ντυμένες με κομψές κόκκινες στολές αεροσυνοδού. Το απόλυτο post-soviet chic σκέφτομαι και βουλιάζω ηδονικά στον καναπέ.

Στον έλεγχο διαβατηρίων αποχαιρετιέμαι με τον Leonid. Στην επιβίβαση κολλάει το πυρόξανθο μουτράκι του στο τζάμι. Τον χαιρετάω από μέσα χαρούμενος, ελαφρώς μελαγχολικά, στριμωγμένος στην ουρά με τους Φινλανδούς που είναι φορτωμένοι με κάσες μπύρες. Επιστροφή στο Ελσίνκι λοιπόν. Το πάρτυ τελείωσε αλλά άξιζε.

Στο Τάλιν τα μυαλά είναι ανοιχτά, οι λεωφόροι πλατιές και η νύχτα μεγάλη. Αν σε κούρασε το πηγαινέλα στις φθαρμένες gay μητροπόλεις, αν θες ζεστές αγκαλιές σε χώρες κρύες, με υποδαπέδια θέρμανση, vodka και sauna, είναι καιρός να κινηθείς βόρεια και ανατολικά. Ιδίως ανατολικά. East is the new West after all.


To Baltic Pride Moonbow 2005 (www.pride.gay.ee) θα λάβει χώρα από τις 12 μέχρι 15 Αυγούστου 2005 στο Τάλιν της Εσθονίας. Οι Czech Airlines μέσω Πράγας, η Austrian Airlines μέσω Βιέννης και η Lufthansa μέσω Φραγκφούρτης προσφέρουν αεροπορική σύνδεση από Αθήνα και Θεσσαλονίκη.