10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

Athens Pride Festival 2005

Πόση περηφάνια αντέχετε;

του Λύο Καλοβυρνά

Φωτογραφίες: Βασίλης Μαθιουδάκης, Δημήτρης Νάστος

«Δεν είμαστε προκλητικοί. Εσάς σας κακοφαίνεται!»

Για άλλους ήταν όνειρο. Για άλλους ήταν στοίχημα. Για όλους ήταν μια μεγάλη στιγμή. Η Αθήνα αγκάλιασε το ουράνιο τόξο και μας έκανε όλους υπερήφανους.

Η ώρα στην πλατεία Κλαυθμώνος δεν είναι ούτε 11 το πρωί, αλλά ο ήλιος ζεματάει. Όσο στήνουμε εξέδρα, περίπτερα, φώτα κ.λπ. είναι καλά. Με το που τελειώνουμε τις ετοιμασίες, όμως, αγριευόμαστε: Θα φανεί κανείς άλλος; Θα παρελάσουμε; Μήπως μας επιτεθούν τίποτα φασιστάκια;

Δεν θυμάμαι πόσες φορές άκουσα από γκέι και στρέιτ φίλους ότι α) δεν θα πατήσει ψυχή, πέρα από καμιά-δυο τρελές και μια χούφτα ρομαντικούς, β) θα είναι ένα μεγάλο φιάσκο, γ) οι γκέι οργανώσεις θα μαλλιοτραβηχτούν, δ) αν κάνουμε παρέλαση θα ρεζιλευτούμε, ε) και στο κάτω-κάτω γιατί να προκαλέσουμε;

Μέχρι να έρθουν οι DJ έχουμε μονάχα ένα σιντί της Diana Ross που παίζει ξανά και ξανά. «Νισάφι πια, βγάλτε τη, θα νομίσει κανείς ότι είναι μέγας χορηγός του Pride!» φωνάζει κάποιος στον Πάνο Κούτρα που επιτελεί χρέη προσωρινού DJ. Ευτυχώς βρίσκεται ένα σιντί της ΟΛΚΕ με… γκέι ύμνους.

Έως τις πεντέμισι η προσέλευση κόσμου είναι μικρή. Θέλουμε να πιστεύουμε πως φταίει η ζέστη. Πράγματι, μετά τις έξι αρχίζουν να μαζεύονται περισσότεροι. Φίλοι, γνωστοί, περαστικοί, σύμμαχοι, ακτιβιστές από άλλες οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων, κόσμος που δεν ξέρουμε… Μοιράζουμε φυλλάδια, γελάμε, χορεύουμε, μα η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Θα κάνουμε πορεία; Είμαστε αρκετοί; Τι σημαίνει αρκετοί;

Ομολογώ ότι ντρέπομαι να βρεθώ με μόνο δέκα άτομα να περπατάμε προς το Σύνταγμα. Η φαντασία μου πλάθει ζοφερά σενάρια με περαστικούς να μας κράζουν και την αστυνομία να μας ειρωνεύεται.

Στις εξήμισι ξεδιπλώνουμε την πελώρια σημαία με το ουράνιο τόξο. Τριγύρω μας συρρέουν δημοσιογράφοι και κάμεραμαν· μας πολιορκούν, χώνονται κάτω από τη σημαία. Τους αφήνουμε, αλλά ανησυχούμε πώς θα μηρυκάσουν τα γεγονότα την επόμενη.

Είκοσι λεπτά ανεμίζουμε τη σημαία στην πλατεία, χορεύοντας, σφυρίζοντας και μάλλον μαζεύοντας θάρρος. Κάνω λάθος ή πίσω από τα πλατιά χαμόγελα κρύβεται αρκετή αγωνία ή έστω αμηχανία; Μα θα το κάνουμε πραγματικά; Θα παρελάσουμε μπρος στη Βουλή εμείς οι πούστηδες, οι τρανς και οι λεσβίες;

Στις επτά παρά δέκα ξεχυνόμαστε στη Σταδίου. Για να περάσουμε, σκεπάζουμε με τη σημαία μας ένα σταθμευμένο περιπολικό. Η ΕΛ.ΑΣ. υπό τη σημαία του ουράνιου τόξου!

Ξεκινάμε. Συμβαίνει στ’ αλήθεια αυτό; Περπατώ πραγματικά στη Σταδίου κρατώντας μια πελώρια γκέι σημαία; Με την αστυνομία να με διευκολύνει; Στα μάτια μου συνωστίζονται δάκρυα, αλλά δεν κάνει να κλάψω τώρα. Δεν ξέρω καν γιατί θέλω να κλάψω. Σφυρίζω πιο δυνατά.

Φτάνουμε στη Φιλελλήνων με ιαχές, σφυρίγματα και γέλια. Δεν με πειράζει που φοβάμαι – αρκεί που ο φόβος μου δεν με κράτησε σπίτι. Χτες βράδυ ένας αναγνώστης τηλεφώνησε στα γραφεία του 10% λέγοντας ότι ακροδεξιοί σκόρπισαν ομοφοβικά φυλλάδια. «Έξω πούστη απ’ την Αθήνα». «Ένας παραπάνω λόγος να μαζευτούμε περισσότεροι αύριο στο Pride!» είπε ο αναγνώστης. «Αν τους αφήσουμε να μας εκφοβίσουν τώρα, μεθαύριο θα μας την έχουν στημένη έξω απ’ τα στέκια μας.» Χαίρομαι που τελικά τολμήσαμε. Χαίρομαι που σήμερα η αστυνομία μας προστατεύει αντί να μας την πέφτει.

Βγαίνουμε στην πλατεία Συντάγματος. Δίπλα μου κρατά την πολύχρωμη σημαία η Βάγια, μια στρέιτ φίλη μου, που έχει έρθει για συμπαράσταση. Με συγκινεί η στήριξή της, επειδή ίσως χρειαστεί να εξηγήσει σε φίλους και συγγενείς ότι δεν είναι «ελέφαντας». Πόσο εύκολα σκεφτόμαστε όλοι με τέτοια στερεότυπα! Ξεχνάμε ότι στις κοινωνίες που οι γκέι έχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα, εκεί ζουν καλύτερα και οι ανύπαντρες μητέρες, οι μετανάστες, όλοι όσοι ασφυκτιούν στα κατεστημένα κοινωνικά μοντέλα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, οι ελευθερίες μας είναι αλληλένδετες.

Μπροστά στη Βουλή σταματάμε και ανεμίζουμε τη σημαία μας. Θυμάμαι το περσινό Gay Pride της Κολωνίας, με το ένα εκατομμύριο συμμετέχοντες. Εμείς είμαστε περίπου τετρακόσιοι, αλλά έχουμε περισσότερο θάρρος από το ένα εκατομμύριο Γερμανούς ή το ενάμιση εκατομμύριο στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Σφυρίζω πιο δυνατά.

Γυρνάμε στην Κλαυθμώνος, μεθυσμένοι με αυτή την ανυπέρβλητη αίσθηση ελευθερίας. Το Φεστιβάλ Περηφάνιας ξεπέρασε κάθε προσδοκία μας. Ναι, υπήρξαν σφάλματα και ελλείψεις, ειδικά όσον αφορά τις συμμαχίες με τις γκέι επιχειρήσεις. Ναι, έγιναν όλα τελευταία στιγμή. Δεν πειράζει. Από τα λάθη μας μαθαίνουμε.

Το Athens Pride Festival ήταν μια άσκηση θάρρους, ώστε να βγούμε επιτέλους από το καβούκι μας. Και να διεκδικήσουμε για τον εαυτό μας κάτι παραπάνω από ένα βιαστικό, ενοχικό γαμήσι πίσω από γρίλιες ή θάμνους. Γίναμε άραγε αναίτια προκλητικοί; Για απάντηση, παραθέτω το έξυπνο συνθηματάκι της νεοσύστατης ομάδας Quericulum Vitae: «Δεν είμαστε προκλητικοί. Εσάς σας κακοφαίνεται!»

Ευχαριστήρια

Ένα μεγάλο «μπράβο» σε όσους-ες δούλεψαν σκληρά για να γίνει ένα όνειρο ελευθερίας πραγματικότητα. Ευχαριστούμε το Δήμο Αθηναίων και τη σύμβουλο Yvette Jarvis για την υποστήριξη. Ευχαριστούμε επίσης τους υπερήφανους χορηγούς Fou, Sodade, Lamda, Big, Almodobar, Τρελή Πάπια, Κανέλλα, Πέταλο Videorama, Πρόσωπα, Ράγες, Troll, Sappho Travel, Πολύχρωμος Πλανήτης και φυσικά τους εθελοντές DJ Maggie’s Brother (γενική επίβλεψη), Artmind (live act), Ειρήνη Πετροπούλου, Liem, G. Angel, Σωκράτης (ηχολήπτης).

Τι είδαμε στα ΜΜΕ;

Όλες οι μεγάλες εφημερίδες (Βήμα, Νέα, Ελευθεροτυπία, Έθνος, Θέμα) και ραδιοφωνικοί σταθμοί (Σκάι, Flash κ.λπ.) έκαναν εκτενή αφιερώματα, από θετικά έως ουδέτερα. Ο Ταχυδρόμος έκανε την καλύτερη ίσως παρουσίαση. Το γεγονός καλύφθηκε θετικά και από τα μεγαλύτερα διεθνή ΜΜΕ (CNN, BBC, New York Times κ.λπ.). Στην ελληνική τηλεόραση το Pride προβλήθηκε λίγο (αν και το είδαν πολλοί), χωρίς όμως κιτρινισμούς ή ειρωνικά σχόλια πλην εξαιρέσεων. Μήπως σιγά-σιγά αλλάζουμε τον τρόπο που μας βλέπουν;

Πώς το είδε ο κόσμος;

Έγινε κάτι απρόσμενο που πολλούς τους βρήκε απροετοίμαστους, άλλους φοβισμένους, κάποιους γεμάτους ζήλια γι’ αυτό που θα γινόταν και δεν κατάφεραν να το καπελώσουν, άλλους πάλι δυνατούς, γεμάτους πάθος. Όλους όμως μας βρήκε ανυποψίαστους για το μέγεθος και τη δυναμική του.
Ηρώ

Η πλατεία Κλαυθμώνος γλέντησε, ξεκαρδίστηκε, ξεκουρδίστηκε από δονήσεις εκατοντάδων ανθρώπων, έδιωξε τη γρουσούζικη ενέργεια που την έχει σημαδέψει. Χάρη σχεδόν σε μια χούφτα ανθρώπων που άντεξε κόντρα στα "μυθολογικά τέρατα".
Όλγα

Ήταν αναπάντεχα… δεν έχω λόγια! Έχω βρεθεί σε τόσα Pride και πρώτη φορά νιώθω τόσο περήφανος. Νομίζω ότι ήταν ήταν πολύ πετυχημένο, ακριβώς γιατί δεν έχει ξαναγίνει σε τέτοια έκταση στην Ελλάδα. Το χρειαζόμασταν.
Βλαδίμηρος

Χάρηκα που κατέβηκα στους δρόμους για κάτι που πραγματικά αξίζει – άλλωστε και μόνο που μου άνοιγε τον δρόμο η αστυνομία κλείνοντας την κυκλοφορία, άξιζε όλα τα δημοτικά τέλη που πληρώνω!
Βάγια

Ωραία η επιλογή του χώρου. Εκείνο που με δυσαρέστησε ήταν ότι είχαμε συνέχεια στην πλάτη μας την τηλεόραση. Αυτό δεν μας άφησε να χαλαρώσουμε αρκετά.
Κυριάκος

Για πρώτη φορά καλά ήταν, προφανώς του χρόνου θα «ξεψαρώσουν» περισσότεροι.
Apos, 32