Συμβουλές

Καλή μου Νεράιδα

Υποφέρετε πολύ; Σας σιγοτρώει κάποιο μαράζι; Απευθυνθείτε στην Καλή σας Νεράιδα. Τι;! Δεν πιστεύετε στις νεράιδες; Χα, κουτά μου παιδιά! Εδώ πιστεύετε στον αληθινό έρωτα και τα πρόφαϊλ του gaydar, σε μένα δεν πιστεύετε; Γράψτε μου τα προβλήματά σας, τα βάσανα και τις κακουχίες σας, το πόσο άσχημα σας φέρονται η ζωή και οι άντρες. Αλλά όχι στα greeklish – μου βγαίνουνε τα μάτια – κι αν είναι να μου βγουν, προτιμώ να τα βγάζω μόνη μου. Στείλτε μέιλ στο: neraida@10percent.gr.

Φιλούμπες,

Καλή Νεράιδα ®

Αγαπητή νεράιδα

Παίρνω το θάρρος να σου γράψω και να σε πρήξω λιγάκι επειδή δεν την παλεύω. Έχω κουραστεί να «κρύβομαι», να δείχνω κάποιον άλλο, να κάνω πράγματα που δεν θέλω ή να μην κάνω αυτά που θέλω. Θα μου πεις «Μπούλη κόψε τις μαλακίες και το κλάμα, όλοι έτσι νιώθουμε» και θα σου πω εντάξει ρε νεραιδούλα έχεις δίκιο. Απλά ρε συ νεράιδα δεν μπορώ. Θες το νταβαντούρι το ψυχονευρωτικό που περνάω εδώ κι ενάμιση χρόνο, θες η σχολή που δεν λέει να τελειώσει θες η καταπιεσμένη χορεύτρια που κρύβω μέσα μου (έλεος!) με έχουν φέρει στο αμήν. Αρχίζω και αναρωτιέμαι κάποιος άνθρωπος υπάρχει για εμάς; Δεν γουστάρω τις ταμπελίτσες και τις ταυτότητες. Σήμερα γκέι, αύριο στρέιτ και μεθαύριο ΠΑΟΚ δεν γίνεται. Πρέπει να καταλάβουμε πως είμαστε πολλά κι όχι ένα.

Με καίει όταν ακούω την αδερφή μου να κοροϊδεύει τους ομοφυλόφιλους, βαρέθηκα να υπερασπίζομαι όλους εμάς που είμαστε διαφορετικοί χωρίς να έχω τα @@ να ομολογήσω πως είμαι ένας από αυτούς. Βαρέθηκα τα ηλίθια cyber sex και τσόντες (η διεύθυνση μιλάει από μόνη της νομίζω για την κατάντια), βαρέθηκα να στεναχωριέμαι για τα κιλά μου. Μπορεί να φταίει το ψυχολογικό μπορεί και η ηλικία (τώρα που το σκέφτομαι μπορεί και η μαλακία-γεια σου ρε φαμφάρα ποιητή). Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν ξέρω την τύφλα μου. Δεν θέλω πολλά. Έναν άνθρωπο να πάω ένα σινεμά, να δούμε μια ταινία, να πιούμε έναν καφέ αλλά να ρίξουμε κι έναν γαμημένο πήδουλο.

«Βγες απ’ το καβούκι σου;» Πώς ρε όμορφη; Άμα άκουγες τα σχόλια που έχουν πέσει σπίτι ή στην παρέα κατά καιρούς... Θα μου πεις «τα περάσαμε όλοι μαλακάκο». Και πάλι θα έχεις δίκιο. Έχεις δίκιο ρε νεράιδα κι έχεις κότσια. Όλοι σας έχετε. Έχετε ένα περιοδικό λύτρωση, μια ενημέρωση για νοσήματα που έχει αποτρέψει πολλά καυλωμένα μαλακιστήρια σαν και εμέ από το να κάνουμε χαζομάρες με αγνώστους. Εγώ δεν έχω. Άμα είχα κοκό δεν θα σου έγραφα. Είναι μικρή η γαμημένη η ζωή φτερωτή μικρή θεά μου και την αφήνουμε να φεύγει την καριόλα. Τα λέμε, ρε νεράιδα και καλές πτήσεις. Πρόσεχε τις πυγολαμπίδες.

bi.chubby.21

Πουλάκι μου

Είσαι γλύκας και σε ευχαριστώ για τη συμβουλή με τις πυγολαμπίδες. Πόσο δίκιο είχες! Μόλις προχθές τράκαρα με 5 και τσαλάκωσα το δεξί μου φτερό. Τις έχω μισήσει στο παρελθόν, αλλά και στο μέλλον.

Καταλαβαίνω πολύ καλά αυτά που γράφεις, αλλά μην νομίζεις ότι όλοι οι άλλοι ζουν μέσα στην απέραντη τελειότητα και μόνο σε σένα συμβαίνουν αυτά τα καταθλιπτικά. Και δεν αναφέρομαι μονάχα στους γκέι και τις λεσβίες. Οι στρέιτ να δεις προβλήματα! Όλοι μας παλεύουμε και με τους εαυτούς μας και με τις οικογένειές μας. Γι’ αυτό μην πτοείσαι. Θα έλεγα μάλιστα μην ασχολείσαι με μεγαλεπήβολα ζητήματα αυτή τη στιγμή. Δεν χρειάζεται τώρα που έχεις 50 πράγματα να βάλεις σε σειρά να λύσεις και το πρόβλημα του outing στην οικογένεια.

Το θέμα δεν είναι αν οι φίλοι σου έχουν πρόβλημα που είσαι γκέι. Το θέμα είναι αν έχεις εσύ! Διότι αν εσύ σε κατακρίνεις εκ των προτέρων και καταπιέζεις την κακομοίρα τη χορεύτρια που κρύβεις, αυτή η αυτοκατηγόρια θα σου βγει και παραέξω στα σίγουρα. Αν εσύ είσαι καλά με τον εαυτό σου, σ’ το υπογράφω ότι σίγουρα θα βρεις ανθρώπους που να σε γουστάρουν ακριβώς όπως είσαι. Ενώ τώρα, εμ αυτολογοκρίνεσαι, εμ δεν σε ξέρει πραγματικά κανείς κι οι «φίλοι» σου είναι σαν διακοσμητικά μπιμπελό. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ανοιχτείς στους καλούς σου φίλους (πολύ πιο εύκολο από το να το κάνεις στην οικογένειά σου). Τώρα αν στην παρέα σου είναι όλοι εντελώς αρνητικοί, αναρωτήσου τι είδους παρέα είναι αυτή και πράξε αναλόγως. Καλύτερα είναι ν’ ανοιχτείς σ’ ένα-δύο άτομα, παρά σε ολόκληρη την παρέα μεμιάς, γιατί οι ομάδες έχουν πιο σκληρή δυναμική. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, αλλά τίποτε στη ζωή δεν είναι εύκολο, εκτός αν είσαι νεράιδα κι έχεις το μαγικό ραβδί. Αλλά μη νομίζεις: κι αυτό το γαμημένο ανεβάζει τάση κάθε λίγο και καίει τους πυκνωτές και τα LEDάκια του. Τα έχω πάρει χοντρά με το σέρβις. Έχε χάρη που μου στέλνουν κάτι ηλεκτρολόγους θανατηφόρους και πολύ «πρόθυμους», διαφορετικά…

Το πιο σημαντικό τώρα, bi.chubby.21, είναι να βρεις κάποιον φίλο (όχι κατ’ ανάγκη γκόμενο) για να μπορείς να μιλάς και να νοιώθεις άνετα. Αλλά οι φίλοι, ξέρεις, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Πρέπει να ψάξεις. Σε γκέι μέρη κυρίως, αλλά μην αποκλείεις και τους στρέιτ. Πολλοί γκέι έχουν εξαιρετικούς στρέιτ φίλους (άντρες και γυναίκες) οι οποίοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία. Βγες έξω, πήγαινε στις βραδιές συζητήσεων που οργανώνει η ΟΛΚΕ, στα queer tea στο Στέκι, στα μαθήματα λάτιν χορών της Αθηνάς Ολκείας και τις εκδρομές τους. Και γκόμενο να μη γνωρίσεις μεμιάς, αν μη τι άλλο θα περνάς καλά. Δεν θέλω ηττοπάθειες! Σου το απαγορεύω! Πάλεψέ το και μην το αφήσεις να σε πάρει από κάτω, γιατί όπως λες κι εσύ, είναι μικρή η γαμημένη η ζωή. Τα έχουν καταφέρει στρατιές γκέι παγκοσμίως και σε πολύ πιο δύσκολες εποχές. Γιατί όχι εσύ;

Hasta la victoria, comandante bi.chubby.21!

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Η αήττητη Καλή Νεράιδα

Καλή μου νεράιδα γεια σου!

Είμαι gay 18 χρονών και σου γράφω για πρώτη φορά, γι’ αυτό θέλω καταρχήν να σου πω ότι σε λατρεύω! Έλα, μη κοκκινίζεις! Αφού ξέρεις ότι είσαι θεά: το πηγαίο χιούμορ σου κι η πρακτικότητα των συμβουλών σου είναι απλά αξιοθαύμαστα! Λοιπόν, στο ψητό τώρα;

Το ψητό το λένε οικογένεια! Πίστευα (το ζώον) ότι η μάνα μου θα με καταλάβαινε κάπως και ότι δε θα μου έκανε σκηνές αν ήμουν ειλικρινής στις συζητήσεις μας. Κι έτσι της μίλησα για μένα! Μην κουράζεσαι και μουντζώνεις κατά τη Θεσσαλονίκη όπου μένω (μακριά από τους γονείς μου): έχω κι εγώ χέρια! Το τι ακολούθησε ας μη το σημειώσω τώρα εδώ και δίνω και τροφή στη φαντασία νέων παπακαλιάτηδων! Τώρα, ανάμεσα στον πόλεμο νεύρων και το συνεχή έλεγχο, με απειλεί ότι θα μιλήσει στο μπαμπά μου! Τη βλέπω την ταφόπλακα! Oh mon dieu! Τι να κάνω καλή μου νεράιδα; Πώς να χειριστώ την κατάσταση; Είμαι γενικά αισιόδοξος εκ φύσεως, αλλά ένα είναι σίγουρο: έβαλα τα χεράκια μου κι έβγαλα τα ματάκια μου! Περιμένω με αγωνία, όσο πιο γρήγορα μπορείς, να ρίξεις λίγη από τη νεραϊδόσκονή σου! Σ’ ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να διαβάσεις το mail μου!

Φιλούμπες, konstantinos

Βασανισμένε Κωνσταντίνε γεια,

Μπράβο που βρήκες το κουράγιο να το πεις στη μητέρα σου. Η αντίδρασή της δεν είναι απρόσμενη. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών κάπως έτσι το αντιμετωπίζουν. «Γιατί μου έτυχε εμένα αυτό; τι έκανα λάθος;» κτλ. Αν προσθέσεις και λίγο μεσογειακό ταμπεραμέντο και μελοδραματισμό, έχεις την αντίδραση της μαμάς σου.

Το ρητό ότι «ο χρόνος απαλύνει τα πάντα» ισχύει ΚΑΙ σε αυτή τη περίπτωση. Θα το δουλέψει μέσα της και θα το χωνέψει σιγά σιγά (δεν μπορώ όμως να προσδιορίσω το πόσο σιγά). Νομίζω ότι θα την ηρεμήσεις αν της εξηγήσεις ότι δεν έχεις προβλήματα με το περιβάλλον σου επειδή είσαι γκέι, ότι είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου και το μόνο πρόβλημα που έχεις είναι η συμπεριφορά της.

Επίσης εξήγησέ της ότι για το ότι είσαι γκέι ευθύνεσαι το ίδιο όσο και για το χρώμα των μαλλιών σου. Δεν το διάλεξες εσύ. Δεν ξύπνησες ένα πρωί και είπες: «από σήμερα ας γίνω γκέι». Δεν είσαι τρελός να διαλέξεις κάτι που θα σου φέρει τόσα προβλήματα με την οικογένειά σου. Απλά το βρήκες μέσα σου και παλεύεις να βρεις μια ισορροπία στη ζωή σου. Είναι παράλογο να σου κάνει πόλεμο γι αυτό, όπως είναι εξίσου παράλογο να απαιτεί να βάφεις τα μαλλιά σου άλλο χρώμα γιατί δεν αντέχει να τα βλέπει με το χρώμα που γεννήθηκες. Ή να σε αναγκάσει να φοράς μια ζωή μάσκα επειδή δεν της αρέσει η φάτσα σου. Τα μαλλιά σου, η φάτσα σου, ο σεξουαλικός σου προσανατολισμός είναι αυτά που είναι, δεν είναι θέμα επιλογών και δεν αλλάζουν με απειλές.

Ρώτησέ την επίσης τι προτιμάει: να σε βλέπει ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο. Θα είσαι το δεύτερο, αν μια ζωή πηγαίνεις ενάντια σ’ αυτά που νοιώθεις μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις τη μαμά σου. Σκοπός της ζωής σου ΔΕΝ είναι να ικανοποιείς τη μαμά σου. Τέλος ρώτησέ την πως θα ένιωθε αν η μάνα της την εκβίαζε ψυχολογικά και της έκανε πόλεμο για να πηγαίνει με γυναίκες, ενάντια στη φύση της.

Σχετικά με τον εκβιασμό για το αν θα το πει στον πατέρα σου, αν νομίζεις ότι σε συμφέρει, μπορείς να την φέρεις στο φιλότιμο λέγοντάς της ότι θα προδώσει την εμπιστοσύνη που της έδειξες. Αν παρ’ όλα αυτά το πει (που νομίζω ότι αργά ή γρήγορα θα του το πει), να είσαι προετοιμασμένος για φωνές και φασαρίες. Έχε όλα τα επιχειρήματά σου πρόχειρα. Από την άλλη μπορείς να την προλάβεις και να του το πεις εσύ. Μόνο εσύ ξέρεις τι θα κάνεις. Αλλά έχε στην άκρη του μυαλού σου το ότι όλα αυτά θα είναι παροδικά. Δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Θα φωνάξουν, θα απειλήσουν, στο τέλος θα συμβιβαστούν. Αφού έκανες το πρώτο βήμα, τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους. Το πρώτο βήμα είναι το δύσκολο. Μην το βάζεις κάτω και μην απελπίζεσαι. Και αν θέλεις, ξανάγραψέ μου. Για άλλη μια φορά μπράβο σου!

Η πονετική Καλή Νεράιδα

Αγαπητή μου Νεραϊδούλα, Βασίλισσα των ουρανών,

Έχω ένα πρόβλημα. Τα έχω με ένα άντρα 40 ετών (εγώ αγόρι 21), ο οποίος είναι υπέροχος, νιώθω αρκετά αισθήματα προς αυτόν, και πραγματικά δεν πιστεύω να ξαναγνωρίσω τόσο καλόκαρδο άτομο ποτέ. Θα έδινε τα πάντα για εμένα και το έχει αποδείξει (άλλαξε και σπίτι από βάρκα σε διαμέρισμα γιατί το εισηγήθηκα...) αλλά, είμαι μόλις 21. αυτός ψάχνει να βρει ένα άτομο για να μείνει μαζί του για όλη του τη ζωή, έχει περάσει από σχέσεις, και ξέρει πλέον τι θέλει. εγώ όταν ήρθα για σπουδές στο Λονδίνο πίστευα πως βρήκα τελικά την ελευθέρια και ήθελα να κάνω σεξ, μπόλικο σεξ να το χορτάσω και μετά από κανένα δυο χρόνια να κάνω σοβαρό δεσμό. ωστόσο είμαστε 5 μήνες μαζί και δεν τον έχω απατήσει, και μου έχει μπει στο νου η ιδέα οτι χάνω πολλά όταν βλέπω της φιλενάδες μου να αλλάζουν γκόμενο κάθε τρεις και λίγο. Βασικά το θέμα είναι οτι δεν θελω να τον απατήσω, αλλά θέλω να δοκιμάσω και άλλους άντρες επίσης... ειναι κακο να τον απατήσω έστω και λιγες φορές; Δεν θέλω να τον αφησω αλλα ουτε και θελω να τον πληγωσω... αλλα ο μονος τρόπος να πάω με αλλους ειναι να χωρίσουμε γιατί δεν θα ηθελα να του κανω κερατα. Το ξέρω ότι ακουγωμαι αχαριστος και μαλακας, αλλα νιώθω οτι θέλω να ζήσω τα νιάτα μου τωρα που τα εχω... τι να κανω; απαντησε με ειλικρίνεια σε παρακαλώ, αλλά χωρίς κακια, γιατί ειμαι πολυ στεναχωρημένος τωρα...

Δόκιμος

Φίλε μου δόκιμε,

Κοίταξε, μόνο και μόνο επειδή είσαι στενοχωρημένος δεν θα σου τη μπω χοντρά, παρότι έχω απίστευτα νεύρα που με έστησε η μανικιουρίστα μου και ΠΩΣ θα πάω στη δεξίωση στο παλάτι με άβαφα νύχια;

Νομίζω ότι θέλεις και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Όπως ξέρεις καλά αυτό δεν γίνεται, τουλάχιστον με τον συγκεκριμένο «σκύλο». Ιδεατά θα ήταν να μην τον πειράζει να ξενοπηδιέσαι, αλλά φαίνεται ότι διάλεξες λάθος άντρα. Όμως το θέμα είναι πιο πολύπλοκο απ’ ό,τι νομίζεις.

Μπορείς να μου εξηγήσεις τι δουλειά έχεις εσύ με έναν σαραντάρη; Ένας σαραντάρης είναι λογικό να έχει τελείως άλλες εμπειρίες και να θέλει άλλα πράγματα από εσένα. Εσύ ψάχνεις παλούκια να πηδήξεις, να κολλήσεις «ένσημα» για τα γεράματά σου. Και μόνο το γεγονός ότι παρότι περνάς καλά μαζί του, σκέφτεσαι γαμήσια με άλλους, είναι απόδειξη του ότι είσαι εντελώς αλλού.

Γι’ αυτό, άφησε τον άνθρωπο ήσυχο, μην τον ταλαιπωρείς και μην τρως το χρόνο του. Γιατί αν συνεχίσει αυτή η ιστορία, τον βλέπω να κλαίει γοερά στον ώμο μου και να μου κάνει μουσκίδι το μανίκι όπως τόσοι άλλοι αναγνώστες. Βγες έξω, δώσε του φουστανιού σου αέρα, γλέντα, γνώρισε κόσμο, λύσσαξε μέχρι να χορτάσεις αυτό που ψάχνεις (το οποίο, εντελώς πληροφοριακά, ΔΕΝ χορταίνεται).

Από την άλλη, αφού έχεις τέτοιες ανησυχίες, σου προτείνω να μην κάνεις δεσμούς προς το παρόν, γιατί σε βλέπω να πέφτεις πάλι στα ίδια. ΄Η αν πιστεύεις ότι πρέπει ντε και καλά να κάνεις δεσμό, τουλάχιστον βρες κανέναν άνθρωπο με τα ίδια μυαλά με σένα.

Τώρα αν δεν τον βρεις όπως τον θέλεις, τη χρονική στιγμή που τον θέλεις, να σε θέλει όσο τον θέλεις και να θέλει ό,τι θέλεις, μην κατηγορήσεις κανέναν. Έτσι είναι η ζωή. Σκληρή. Σου επιτρέπω να θυμάσαι τον σαραντάρη και να χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο, αν το κρίνεις απαραίτητο. Απ’ όσο ξέρω υπάρχουν πολλοί στο Λονδίνο και είναι μάλιστα εξαιρετικής ποιότητος (τοίχοι βασικά, αλλά και σαραντάρηδες). Άντε βρε και καλή σταδιοδρομία. Σ’ αφήνω γιατί πρέπει να φύγω για τη δεξίωση.

Η προσγειωμένη Καλή Νεράιδα

ΥΓ. Τώρα μεταξύ μας, για σκεφτείτε τον σαραντάρη που θα του σκάσει σαν τη μύγα στο παρμπρίζ το εικοσάχρονο. Τι να κάνει ο άνθρωπος; Ποία η θέσις του; Να πέσει στα μέλια με το μικρό και όποιον πάρει ο Χάρος (που τον σαραντάρη θα πάρει, καρατσεκαρισμένο, τι με ρωτάτε;) ή να το πιάσει το μικρό από το αυτί και να του το κάνει σα λαγάνα;

Πρέπει να ομολογήσω ότι στο άσχετο μπήκα στο σάιτ του περιοδικού, διάβασα μερικά ενδιαφέροντα και μετά άρχισα να ξεψαχνίζω τη στήλη σου σε όλα τα προηγούμενα τεύχη. Τέτοιο γέλιο με απίστευτες ατάκες έχω πάρα πάρα πάρα πολύ καιρό να κάνω, μου έφτιαξες το μήνα, μα το Χριστό (και το Μωάμεθ). Κανονικά θα έπρεπε να αναφέρω κι ένα πρόβλημα τώρα, όχι ότι δεν έχω, αλλά να δε μου βγαίνει αυτή τη στιγμή, καθότι διαβάζοντας τη στήλη ανέβηκε τόσο πολύ η διάθεσή μου που άδειασε προσωρινά το μυαλό μου από αηδίες. Καλά να σαι, πάντα τέτοια. Κανά βιβλίο έχεις βγάλει;

Γεια σου ανώνυμε, πλην όμως φανατικέ θαυμαστή μου,

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, κάθε νεράιδα τα χρειάζεται. Όχι, ακόμη δεν έχω εκδώσει βιβλίο, αλλά σκέφτομαι σοβαρά να εκδώσω δωδεκάτομη εγκυκλοπαίδεια μετά θάνατον. Είναι πιο εύκολα από εκεί επάνω (πίστεψέ με), δεν έχει και ΦΠΑ.

Η πολυγραφότατη Καλή Νεράιδα.