10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

Το ημερολόγιο μιας λεσβίκας

Η Λεσβίκα κάνει απολογισμό του outing στην οικογένεια και θα ήταν πολύ ευχαριστημένη, αν δεν της είχε ξεμείνει μια σπαστική, φλύαρη, μεγαλομανής αδερφή που άκουγε στο όνομα Κωνσταντίνος να θέλει σώνει και καλά να την παντρευτεί.

Αγαπητό μου ημερολόγιο!

Αποχαιρέτισα τους γονείς μου πολύ ανακουφισμένη. Είχα επιτέλους λύσει τους λογαριασμούς μου. Τον Κωνσταντίνο θα τον ξεφορτωνόμουν στην Αθήνα. Εδώ δεν σκέφτηκα το λευκό γάμο όταν το έκρυβα, θα παντρολογιέμαι τώρα και μάλιστα με τον μαντράχαλο; Χάθηκαν τα ωραία, ζουμερά, τρυφερά κορίτσια…

«Μαρίνα, πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά την πρότασή μου. Έχουμε πολλά θέματα».

«Έχουμε δύο θέματα. Εγώ να πάρω ταξί για το Θησείο κι εσύ για την Αράχωβα, Εκάλη, Λονδίνο ή όπου αλλού έχεις σπίτι. Τελεία!»

«Πρώτα θα μ’ ακούσεις προσεκτικά και μετά θα με απορρίψεις. Που αποκλείεται δηλαδή, γιατί μπλα, μπλα, μπλα…»

«Κοίτα ρε που έγινα νύφη πολύφερνη. Χριστιανέ μου, δεν σε θέλω. Καταλαβαίνεις; Εξάλλου, ο λευκός γάμος μού φαίνεται γελοία ιστορία. Δεν υπάρχει περίπτωση».

Ευτυχώς το ταξίδι κράτησε μόνο 45 λεπτά, γιατί αλλιώς θα ζητούσα να σταματήσουν να κατέβω. Φυσικά άκουσα όλα τα επιχειρήματα, δικηγορίστικα και μη, για την ορθότητα του λευκού γάμου, κρατώντας δύο σακούλες εμετού και βουλώνοντας τ’ αυτιά μου. Κάποτε φτάσαμε. Ο Κωνσταντίνος πήγε τουαλέτα κι εγώ βούτηξα τις βαλίτσες κι εξαφανίστηκα. Στην αίθουσα αφίξεων κατάπια τη γλώσσα μου. Μπροστά μου με λουλούδια ήταν οι τέσσερις κολλητοί μου: ο γκέι Νεκτάριος, η στρέιτ Βίκυ και η Πηνελόπη με τη Χρύσα, οι οποίες είχαν ορκιστεί αν έβλεπαν ξανά μπροστά τους εκείνη την παλιοαδερφή θα την σκότωναν. Ε ήρθε η ώρα για το φονικό.

«Ήρθαμε να σε πάρουμε για να γιορτάσουμε το coming out σου. Θα πάμε για φαγητό και θα μας πεις όλες τις λεπτομέρειες».

«Μπράβο, κοριτσάκι μου, είμαστε πολύ περήφανες».

«Μαρίνα, περίμενε καλέ, σε ψάχνω τόση ώρα».

Ο νεκρός. Ξαφνικά γίναμε μια ωραία ατμόσφαιρα.

«Παιδιά, να σας γνωρίσω τον Κωνσταντίνο. Είναι… μμμ, φίλος, όχι συνάδελφος, τέλος πάντων γνωστός του μπαμπά μου».

«Για μια στιγμή, αυτός δεν είναι ο μαλάκας στο πάρκινγκ που μας είπε πλακομουνούδες;» Χρύσα: η λεσβία-πιράνχας.

«Ναι, ναι, αυτός είναι. Πώς είπαμε τ’ ονοματάκι σου;» Και η λεσβία-ανακόντα.

«Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, δικηγόρος. Γιατί;» Απαντάει το ούφο.

«Για να ξέρω τι θα γράψω στην ταφόπλακα, ρε ξεφτίλα!»

«Μαρίνα;;;»

«Βγάλτα πέρα μόνος σου, Κωνσταντίνε. Εγώ σε προειδοποίησα».

«Τι δουλειά έχεις μ’ αυτόν, Μαρινάκι;»

Μου πήρε αρκετή ώρα να εξηγήσω τι συνέβη. Ευτυχώς ήταν μαζί ο Νεκτάριος και η Βίκυ και τον σώσαμε τον καημένο. Μετά αποφασίσαμε να πάρουμε τον «γαμπρό» μαζί μας για φαγητό. Αυτές οι δύο βέβαια, είχαν λίγο ξινά μούτρα, αλλά όταν είδαν τη λιμουζίνα με τον σοφέρ να τον περιμένει άρχισαν να πιστεύουν ότι ήταν από «καλή οικογένεια» και το «συμβάν» ήταν μια ατυχής στιγμή. Στο τραπέζι ο Κωνσταντίνος συνέχισε το χαβά του για το γάμο μέχρι που η Χρύσα είχε μια φοβερή ιδέα: «Θ’ ανοίξουμε το 10% και θα σου βρούμε νύφη. Έχει πολλές αγγελίες».

«Εγώ θέλω τη Μαρίνα». Άρχισε πάλι να λέει για σπίτια στη Μύκονο κτλ…

«Λοιπόν, Κωνσταντίνε, άκου. Θα πηγαίνω εγώ στα ραντεβού και αν η κοπέλα είναι του γούστου σου, θα σε ειδοποιώ να έρχεσαι. Αν όχι, δεν θα μπαίνεις στον κόπο κι αν δεν βρούμε τίποτα, θα δούμε τι θα κάνουμε». Άρχισα να τον συμπαθώ κιόλας.

«Εντάξει, φέρε να δω». Είμαι 29 ετών, όμορφη, μορφωμένη, οικονομικά ανεξάρτητη και ψάχνω άντρα γκέι ανάλογων προσόντων για λευκό γάμο. «Αυτή μου κάνει κάτι, θα στείλω μέιλ. Νεκτάριε, τι λες;»

«Συμφωνώ, Κωνσταντίνε μου».

Είπε «μου»; Κωνσταντίνε μου; Αυτό μας έλειπε, να μπλέξει και με τον Νεκτάριο.

Συνεχίζεται…