Πρόσωπο

Θα έκανα αλλαγή φύλου στον αρχιεπίσκοπο

του Λύο Καλοβυρνά

Ωραίος, νέος, πολυτάλαντος, bon viveur. Ανερχόμενος διπλωμάτης. Τρομοκράτης. Και γκέι. Ο Παναγιώτης Σαντορίνης βγάζει την κουκούλα και στέλνει την επαναστατική προκήρυξή του στο 10%.

Τον έχουν χαρακτηρίσει τρομερό παιδί της ελληνικής λογοτεχνίας, αλλά φέτος ο Χρήστος Χωμενίδης είναι κάτι παραπάνω από τρομερός: γίνεται τρομοκράτης. Αν όχι ο ίδιος, ο Παναγιώτης Σαντορίνης, ο ήρωας στο τελευταίο μυθιστόρημά του. Το κελί και το σπίτι ξεσήκωσε μεγάλη φασαρία, ειδικά στους κόλπους των «αριστερών»· κατηγόρησαν τον συγγραφέα του ότι έβαλε έναν ήρωα γκέι ως μέλος της τρομοκρατικής ομάδας με στόχο να δυσφημήσει τους τρομοκράτες.

Πάντα έχει ενδιαφέρον η άποψη κάποιου που το κράτος χαρακτηρίζει τρομοκράτη – ειδικά δε εάν ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι και γκέι. Δια στόματος του συγγραφέα του, ο Παναγιώτης Σαντορίνης μίλησε στο 10% για τα πάντα – από τα γουρούνια και τη Μελίνα, μέχρι τα περιττώματα και τον Χριστόδουλο.

Γιατί σ’ έφτιαξε γκέι ο συγγραφέας σου;

Δεν νομίζω ότι μπορώ να περιγραφώ ως γκέι, αδυνατώ να μπω σε ένα τέτοιο κανάλι. Όπως ήμουν διπλωμάτης και μέλος της «Εταιρείας», έτσι μου άρεσαν τ’ αγόρια αλλά είχα και μια συμπάθεια για τις κοπέλες. Κάθε ο άνθρωπος είναι μια κινούμενη αντίφαση. Γι’ αυτό δηλώνω ότι καταρχήν είμαι αντιφασή-στας. Μέσα μας υπάρχουν πολλοί εαυτοί, οι οποίοι παίζουν μπουνιές. Κάποιες στιγμές επικρατεί ο μεν, κάποιες ο δε. Και γιατί να χαρακτηριστώ κάπως; Στο μικροαστικό σπίτι που μεγάλωσα όλοι είχαν μια αγωνία να είναι κάτι, ίσως επειδή αισθάνονταν ανασφάλεια εάν δεν διέθεταν μια ταυτότητα.

Γιατί έγινες τρομοκράτης;

Έπεσα θύμα όχι σεξουαλικής αλλά πολιτικής κακοποίησης. Αλλά διαφωνώ με τη λέξη τρομοκράτης, δηλαδή «παράγω τρόμο, επικρατώ δια του τρόμου». Η «Εταιρεία» στην οποία βρέθηκα δεν αποτελούσε παράγοντα τρόμου για τους απλούς ανθρώπους, γιατί δεν έκανε τυφλά χτυπήματα. Θυμάμαι κάτι που μου προκάλεσε μεγάλο γέλιο: όταν εξαρθρώθηκε η 17 Νοέμβρη είχε βγει ο Απόστολος Γκλέτσος και είχε πει ότι ευτυχώς που εξαρθρώθηκε η 17 Νοέμβρη και έτσι μπορεί ο ίδιος να είναι πια ήσυχος. Δηλαδή προσπαθούσε να μας πείσει ότι κινδυνεύει. Μετά έγινε και ΚουΚουΕ.

Αν είχες την ευκαιρία να φτιάξεις την Εταιρεία σύμφωνα με τη δική σου φιλοσοφία, πώς θα ήταν;

Θα την έκανα πιο φαρσική. Θα απήγαγα τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και θα του έκανα εγχείριση αλλαγής φύλου. Μετά θα τον απελευθέρωνα και θα έβλεπα πώς θα το χειριζόταν. Θα μπορούσε να παραμείνει αρχιεπίσκοπος; Αν δεν μπορούσα να τον υποβάλω σε εγχείριση αλλαγής φύλου, θα του χάραζα στο μέτωπο με τατουάζ το 666. Γενικά θα έκανα απαγωγές-αλλαγές φύλου σε ανθρώπους που πραγματικά θα τους δημιουργούσε μεγάλο θέμα.

Εσένα τι σε τρομοκρατεί;

Ο πανδαμάτωρ χρόνος. Ίσως γι’ αυτό οι στρέιτ κάνουν παιδιά: θα σου σπάνε τ’ αρχίδια για 20-25 χρόνια, οπότε τέτοιου είδους προβλήματα σαν αυτά που συζητάμε είναι προβλήματα πολυτελείας. Άρα μέχρι να καταλάβεις τι σου γίνεται, έχεις ήδη γεράσει και το ’χεις πάρει απόφαση. Ο συγγραφέας που μ’ έγραψε θέλει να κάνει παιδιά. Απ’ την άλλη μεριά, δεν ξέρει πώς είναι, γι’ αυτό και το θέλει. Κανονικά τα παιδιά θα έπρεπε να τα παραλαμβάνουμε έτοιμα σε ηλικία είκοσι χρονών.

Πολλοί παραλαμβάνουν παιδάκια σε ηλικία 20 χρονών, όμως κάνουν άλλα πράγματα μαζί τους.

Αυτό ισχύει και στους γκέι και στους στρέιτ. Υπάρχουν γυναίκες που έλκονται από μεγαλύτερους άντρες. Παλιά πίστευα ότι αυτό γινόταν προς άγραν συγκεκριμένων οφελών, αλλά δεν είναι απόλυτο. Μπορεί μια κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά να πηγαίνει με κάποιον γέροντα υπό κατάρρευση και να μην το κάνει για να τον κληρονομήσει.

Ξέρω νέα αγόρια που απλώς γουστάρουν μεγαλύτερους, ανεξάρτητα από οικονομικά οφέλη.

Και μπορεί να είναι και χάλια ο μεγαλύτερος. Αυτό δεν είναι διασκεδαστικό;

Επειδή εγώ είμαι εξ ορισμού από τη μεριά του παράξενου, έχω μάθει ότι αυτό που είναι διασκεδαστικό για κάποιους μπορεί να είναι η καθημερινότητα για κάποιους άλλους.

Αυτό που εννοούσα είναι ότι είναι πολύ διασκεδαστικό το γεγονός της ζωής. Όπως έχει πει ο μέγας ζωγράφος και ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος, η ζωή έχει τόσα πολλά φάρδητα· τόσα πολλά πράγματα μπορούν να συμβαίνουν την ίδια εποχή και στον ίδιο γεωγραφικό χώρο που είναι υπέροχο!

Ο συγγραφέας σου πώς διεκδικεί την ευτυχία;

Όταν ήταν γύρω στα πέντε η μαμά του του είπε: «Άκου αγόρι μου, η ευτυχία δεν είναι προσφορά από κάποιον. Η ευτυχία είναι δικαίωμά σου». Δηλαδή σαν να του ενοχοποίησε τη μη ευτυχία. Ο συγγραφέας μου είναι απλοϊκός ως ψυχοσύνθεση και του αρκούν απλές γήινες απολαύσεις: το φαΐ, το τσιγάρο, τα ποτά, το σεξ, να κάνει κακά του. Θεωρεί ότι ένα καλό χέσιμο μπορεί να σου φτιάξει την ημέρα. Θέλει μάλιστα ν’ ανοίξει ένα blog για τη διαδικασία της αφόδευσης, όπου οι επισκέπτες θα του στέλνουν φωτογραφίες με τα προϊόντα των εντέρων τους κάθε πρωί.

Υπάρχουν λέξεις που τρομοκρατούν τον συγγραφέα σου;

Η λέξη «πονοκέφαλος». Μπορώ να γίνομαι τόσο αδιάκριτος για τον συγγραφέα μου; Τον εξοργίζουν οι κακές κριτικές. Κάποτε είχε πάρα πολύ μεγάλα όνειρα – ψώνιο ήταν! Οραματιζόταν ότι το δεύτερο μισό της ζωής του θα διαδραματιστεί στο εξωτερικό· ότι θα γίνει διεθνούς ακτινοβολίας συγγραφέας και θα συνομιλεί επί ίσοις όροις με τον Μαρκές. Όταν κυκλοφόρησε στη Γαλλία το πρώτο του βιβλίο, Το σοφό παιδί, και είχε πάρει κριτικές από τη Μοντ και τη Λιμπερασιόν, περίμενε να γίνει της πουτάνας, πράγμα που δεν συνέβη. Το γεγονός ότι προέρχεται από μια χώρα που δεν είναι επίκαιρη τον καταδικάζει να μην αποκτήσει διεθνή φήμη.

Δεν παράγουμε επίκαιρο πολιτισμό.

Αυτό το οποίο ζητάνε από εμάς είναι τ’ απόνερα του εξήντα. Ακόμα κι ο πολύ ταλαντούχος, πολύ συμπαθής και έξυπνος Δημήτρης Παπαϊωάννου στην τελετή έναρξη τους προσέφερε γενναιόδωρα αυτό που περίμεναν από την Ελλάδα.

Mythos.

Ακριβώς. Το οποίο ο συγγραφέας που μ’ έγραψε το θεωρεί εντελώς για τα σκουπίδια πια.

Μάλλον μας έχει καθηλώσει ως λαό και κουλτούρα.

Ίσως ισούται με πατροκτονία. Δηλαδή ουδείς τόλμησε να κοροϊδέψει τη Μερκούρη εν ζωή. Φαντάζεσαι να δήλωνα στην Ελευθεροτυπία ότι η Μελίνα θα μπορούσε να είναι το γουρούνι του Μάπετ Σόου; Είναι πολύ εύκολο να κατηγορήσεις τη Μιμή Ντενίση. Για κορόιδεψε τη Μελίνα.

Αν ο συγγραφέας σου ήταν να παίξει σε μια ταινία πορνό, πώς θα τη σκηνοθετούσε;

Το σενάριο;

Υπάρχει πορνό με σενάριο; Αυτό το περνάμε στο fastforward.

Α, έχει εγκύψει πάνω σ’ αυτό και πιστεύει ότι πρέπει να υπάρχει σενάριο! Θα έκανε πορνό διασκευές γνωστών ταινιών όπου θα έπαιζαν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Π.χ. η Αλίκη στο ναυτικό σε πορνό εκδοχή. Ο συνδυασμός που σκοτώνει: ερασιτεχνισμός και συνδυασμός του σεξ με το χιούμορ.

Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτά τα δύο είναι αλληλοαποκλειόμενα.

Οι δύο μας άμυνες απέναντι στον τρόμο του θανάτου είναι το σεξ και η πλάκα. Μόνο γελώντας και κάνοντας έρωτα μπορούμε να αμυνθούμε στο θάνατο.

Αν άλλαζες το φύλο του συγγραφέα σου, πώς νομίζεις ότι θα αντιδρούσε;

Πω πω, τον βάζεις σε πολύ δύσκολη θέση. Η ζωή για τους στρέιτ άντρες είναι πάρα πολύ επιεικής σε σύγκριση με τη ζωή για τις στρέιτ γυναίκες. Αν ξυπνούσε και ήταν γυναίκα, θα έπρεπε να αδυνατίσει, να κάνει γυμναστική, να βρει ένα κούρεμα που να τον κολακεύει, να κάνει κάτι για τη μύτη του… Γάμησέ τα, δηλαδή.

Αν μετενσαρκώσουν, σαν τι θα ήθελες να γυρνούσες;

Θα ήθελα να γυρνούσα πίσω σε μια κοινωνία που θα ήταν λιγότερο φιγουρατζίδικη, όπου δεν θα προσπαθούσαν όλοι κάτι να αποδείξουν. Στην Ελλάδα όλοι οι άνθρωποι λυσσάνε να αποδείξουν κάτι κι αυτό τους τρώει τις σάρκες. Δεν θα μ’ ενδιέφερε αν θα ήμουν άντρας ή γυναίκα, γκέι ή στρέιτ.

Υπάρχει διαφορά;

Είναι υπερεκτιμημένη. Αυτό είναι το δικό μου σχόλιο πάνω στο κίνημα των απελευθέρωσης των ομοφυλόφιλων: πραγματική απελευθέρωση είναι να μη μ’ ενδιαφέρει η σεξουαλική ταυτότητα του απέναντί μου παρά μόνο εάν μ’ ενδιαφέρει ο ίδιος ερωτικά. Κατά τα άλλα να μη μετράει αν είναι γκέι, στρέιτ, χορτοφάγος, Παναθηναϊκός… Νομίζω ότι εάν κάτι μένει από την Αριστερά είναι η ιδέα της ανεκτικότητας, των ίσων ευκαιριών, της άρσης των προκαταλήψεων, της πάλης ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή ρατσισμού. Είναι στοιχειώδες καθήκον κάθε πολίτη ν’ αφήνει όλα τα λουλούδια ν’ ανθίζουν. Κι αυτό είναι θέμα συνεχούς επαγρύπνησης.