Athens Pride 2006

Ίτε γκέι Ελλήνων!

του Ηλία Ακριβάκη

Η Αθήνα ετοιμάζεται να υποδεχθεί και φέτος το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας κι εμείς ξεχυθήκαμε σε γκέι και στρέιτ στέκια για να ακούσουμε τη φωνή της. Είμαστε αλήθεια προκλητικοί ή εσάς σας κακοφαίνεται; Εμείς πάντως συνεχίζουμε «Ανοιχτά – Περήφανα – Δυνατά».

Οι στρέιτ πιάνουν όλη τη γκάμα (αρνητικοί – αδιάφοροι – θετικοί, με τις γυναίκες πιο θετικές). Οι γκέι είναι σαν το Βερολίνο πριν από την πτώση του Τείχους: διχασμένοι. Στο πρώτο μπαρ πέφτουμε πάνω στον Δημήτρη, ένδοξο εξώφυλλο του 10%. Παρότι πέρσι δεν παρέλασε μαζί μας, κάνει την αυτοκριτική του: «Χρειάζεται μεγαλύτερη υποστήριξη από εμάς τους ίδιους».

Δίπλα του, τρεις γκέι κοπέλες. Η Βίκυ είναι διστακτική: «Δεν είναι το σωστό τάιμινγκ. Η κοινωνία δεν είναι ώριμη ακόμα. Θα το έκανα διακριτικά».  Μήπως με μάσκα σαν των Lordi στη Γιουροβίζιον; Γελάει... Η Τζένη κι αυτή προβληματισμένη; «Δεν ξέρω κατά πόσο θα έχει αποτέλεσμα. Αν προσφέρει δηλαδή κάτι παραπάνω από θέμα στις ειδήσεις των καναλιών». Η τρίτη της παρέας, η Αδαμαντία, τα ισορροπεί κάπως: «Μια χαρά είναι η παρέλαση, θα πάω. Αλλά είμαστε 2-3 δεκαετίες πίσω ακόμα».

Στην μπάρα, ένα στρέιτ ζευγάρι. Ο Τάκης, ως τυπικός στρέιτ, αρχικά δηλώνει: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα, αρκεί το Φεστιβάλ να κινείται στα όρια της ευπρέπειας» και μετά προσθέτει: «Μακάρι να φτάσει αυτό του Βερολίνου». Διαβασμένος ο νέος. Η Δήμητρα, η κοπέλα του, είναι πιο ντεκλαρέ: «Έχω δει πολλούς στρέιτ να κάνουν χειρότερα πράγματα, αν υποθέσουμε ότι τέτοιου είδους εκδηλώσεις προκαλούν».

Μπαίνω σε σεσημασμένο στρειτάδικο. Ο Μάκης επιμένει ότι πέρυσι είδε «και κάτι τρελές» και ότι «δεν χρειάζεται να κάνεις παρέλαση. Είμαι αντίθετος με τον όρο γκέι, πιστεύω σ’ αυτά που προστάζει η φύση». Μα κι αυτό, προσταγή της φύσης δεν είναι; τον ρωτάω. Επιμένει. Ο Θάνος εργάζεται σε στρατιωτική υπηρεσία: «Δεν πιστεύω γενικά στις διαδηλώσεις. Πιο αποτελεσματικό θα ήταν ένα ψήφισμα». Πώς φαίνεται το επάγγελμα!

Η Μαργαρίτα – στρέιτ – μιλάει με τον γκέι φίλο της, Δημήτρη. «Εννοείται ότι είμαι υπέρ του Φεστιβάλ!» δηλώνει εκείνη. «Αν δεν έχω δουλειά βέβαια θα πάω κιόλας». Κι ο φίλος της: «Θα πάω! Για τα δικαιώματα που υποστηρίζουμε. Αξίζει ο κόπος».

Σε μια γωνία, ο Ανέστης και ο Θάνος, γκέι. Τρέντι πιτσιρίκια. Ξαφνιάζονται ευχάριστα από το θέμα μας, αλλά «δεν ξέρουμε αν θα πάμε τελικά, δεν θα θέλαμε να μας δουν στην τηλεόραση ή σε κάποια φωτογραφία οι γονείς μας». Κι ο Μάρκος δεν πήγε πέρυσι στο pride: «Είναι φοβερή εκδήλωση αλλά ούτε και φέτος θα πάω, μέχρι να μάθουν οι γονείς μου ποιος είμαι και τι θέλω. Δεν έχω καμία όρεξη να βρω… συγγενείς εκεί».

Ακούγοντας (και) αυτά τα λόγια θυμήθηκα το περασμένο καλοκαίρι. Παραμονές του 1ου Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, οι δυσοίωνες προβλέψεις έδιναν και έπαιρναν. Ότι θα ήταν φιάσκο, ότι οι γκέι οργανώσεις θα έμπλεκαν τα μπούτια τους, ότι θα ρεζιλευόμασταν… Τελικά, οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν: ζήσαμε μια μεγάλη στιγμή χάρη σε μια χούφτα ανθρώπους που βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν την περηφάνια τους. Με την υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων και της Αστυνομίας. Η έκπληξη; Ακόμα και οι πιο κίτρινες εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια τήρησαν θετική ή έστω ουδέτερη στάση.

Φέτος, στο 2ο Φεστιβάλ, όλοι περιμένουμε να ξεψαρώσουν περισσότεροι, να βγουν από τη ντουλάπα τους, να γίνουμε όλοι μια γροθιά που θα παλέψει πιο δυναμικά με τον ρατσισμό και την ομοφοβία.

«Η εκδήλωση δεν θα πρέπει να πολώνει και να προκαλεί το κοινωνικό σύνολο»
Άρης Σπηλιωτόπουλος, βουλευτής ΝΔ

«Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα είναι αυτονόητος. Αποτελεί κριτήριο και δείκτη του κοινωνικού και πολιτικού μας πολιτισμού. Η οργάνωση του gay pride 2006 αποτελεί έκφραση αυτής της διαφορετικότητας η οποία μπορεί να γίνει αποδεκτή, κυρίως μέσα από την ενημέρωση και την απενοχοποίηση. Η εκδήλωση της διαφορετικότητας όμως, δεν θα πρέπει να πολώνει και να προκαλεί το κοινωνικό σύνολο γιατί τότε το μόνο που πετυχαίνει είναι η γκετοποίηση κοινωνικών ομάδων με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, γεγονός που απομακρύνει από τον τελικό σκοπό της απενοχοποίησης και της αρμονικής συμβίωσης όλων μας ανεξάρτητα από προσωπικά πιστεύω και στάσεις ζωής».

«Η ομοφυλοφιλία δεν συνιστά πηγή ούτε ντροπής ούτε περηφάνιας»
Θεόδωρος Πάγκαλος, βουλευτής ΠΑΣΟΚ:

«Είμαστε μια δημοκρατική χώρα. Θα έλεγα ότι η ανάγκη να γίνει μια τέτοια εκδήλωση μάλλον προκύπτει από την αίσθηση των διοργανωτών ότι η σεξουαλική τους διαφορετικότητα πρέπει να είναι πηγή υπερηφάνειας και όχι ντροπής όπως νομίζουν άλλοι. Προσωπικά, δεν θα ήθελα να συμμετάσχω σε μια τέτοια συζήτηση που εμπλέκει αξιολογικούς όρους όπως «ντροπή, περηφάνια» κλπ. Για μένα, η ομοφυλοφιλία, όπως και άλλα ζητήματα, είναι μια προσωπική επιλογή που δεν συνιστά πηγή ούτε ντροπής ούτε περηφάνιας. Πηγή περηφάνιας για όλους μας πρέπει να είναι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αποδοχή της διαφορετικότητας και η προσέγγιση όλων των συμπεριφορών με κατανόηση και αξιοπρέπεια».

«.....................................................»  
Σπύρος Χαλβατζής, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων του ΚΚΕ

Ο κύριος Χαλβατζής μας παρέπεμψε ευγενικά στο Γραφείο Τύπου του κόμματός του, όπως άλλωστε πάντα κάνουν τα απανταχού στελέχη του ΚΚΕ όταν τους ζητείται να τοποθετηθούν δημόσια. Το Γραφείο Τύπου του κόμματος μας απάντησε σιβυλλικά: «Δεν έχουμε τη δυνατότητα να καλύψουμε αυτό που ζητάτε». Ό,τι καταλάβατε, καταλάβαμε...

«Το επόμενο ραντεβού στο δημαρχείο για τον πρώτο γάμο»
Αλέξης Τσίπρας, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων του Συνασπισμού

«Το να διεκδικεί κανείς την ισότιμη παρουσία του στο δημόσιο χώρο δεν είναι απλώς ένα κόλλημα κάποιων μυστήριων τύπων. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για να αλλάξουν τα πράγματα. Γι’ αυτό είναι ιδιαίτερα θετικό ότι από πέρυσι το gay pride της Αθήνας έχει ξεφύγει από τους κλειστούς χώρους και επιδιώκει να επικοινωνήσει με όλους τους κατοίκους της πόλης. Μακάρι να είχε και την επίσημη στήριξη του Δήμου, που κατά τ’ άλλα ισχυρίζεται ότι επιθυμεί να αντιπαρατεθεί με τον ρατσισμό και την ομοφοβία.

Το στοίχημα είναι διπλό: να μεγαλώσει η συμμετοχή όλων όσων – ομοερωτικών και μη – υπερασπίζονται μια ανοιχτή κοινωνία και να παραμείνει ένα δυναμικό γεγονός, αποφεύγοντας τις σειρήνες της εμπορευματοποίησης που συχνά χαρακτηρίζει τις εκδηλώσεις του LGBT χώρου. Ας είναι λοιπόν η παρουσία μας εκεί ένα βήμα για την κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων για όλους και όλες. Και μακάρι το επόμενο ραντεβού να είναι στο δημαρχείο της Αθήνας για τον πρώτο γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου».

«Ό, τι είναι φανερό, είναι υγιές»
Φωτεινή Πιπιλή, δημοτική σύμβουλος Αθηναίων

«Ζούμε σε μια πολύ δημοκρατική χώρα όπου οποιοσδήποτε, εφόσον δεν παρενοχλεί την αισθητική και τη δημοκρατική τάξη, έχει δικαίωμα να εκφράζεται μέσω εκδηλώσεων. Δεν μετέχω έτσι κι αλλιώς σε εκδηλώσεις, έχω όμως φίλους ομοφυλόφιλους που σημαίνει το αυτονόητο: ότι στηρίζω το όποιο δικαίωμα του καθενός. Ό,τι είναι φανερό είναι υγιές. Πάντα με απασχολεί η λόγω κοινωνικών συνθηκών απόκρυψη των διαθέσεων. Όσο μεγαλύτερη ελευθερία έχει ο πολίτης να εκφράζει τη βούλησή του, τις σκέψεις του και τη στάση ζωής του, τόσο πιο υγιής γίνεται η δημοκρατική έκφραση και η ίδια η κοινωνία. Για μένα, ο μεγαλύτερος πνευματικός άνδρας που πέρασε ποτέ από τη σύγχρονη Ελλάδα ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις. Ήταν άνδρας με την αρχέγονη σημασία του όρου».

 

«Ρατσιστές είναι οι βαθιά συμπλεγματικοί»
Πέμυ Ζούνη, δημοτική σύμβουλος Αθηναίων

«Φυσικά και πρέπει να στηρίζεται ο σεβασμός προς την αξιοπρέπεια και την περηφάνια κάθε ατόμου. Οι περιπτώσεις συντηρητισμού και ρατσισμού προκύπτουν από άτομα βαθιά συμπλεγματικά ή τραυματισμένα. Η ανάγκη ύπαρξης τέτοιων εκδηλώσεων περνάει ένα μήνυμα και δείχνει μια ανάγκη. Αυτή την ανάγκη πρέπει να την αφουγκραζόμαστε».