10%
προηγούμενα τεύχη | σύνδεσμοι | οδηγός πόλης | INFO in english  
  περιεχόμενα τεύχους    
 
 

Αφιέρωμα: πίστη και ομοφυλοφιλία

Θεραπεύστε την ομοφυλοφιλία σας με τη βοήθεια του Θεού!

της Χριστίνας Νεοφώτιστου

Θεωρείτε την ομοφυλοφιλία σας αμαρτία και αρρώστια; Νιώθετε ότι οδηγεί στη δυστυχία; Ότι σας την προκάλεσαν οι γονείς σας που σας μεγάλωσαν λάθος; Δεν θα ήταν υπέροχο να υπήρχε ένας μαγικός τρόπος να γίνετε στρέιτ; Φίλοι και φίλες, ιδού η απάντηση στις προσευχές σας: το πρώην γκέι κίνημα.

Το αυτοαποκαλούμενο ex-gay κίνημα αποτελείται από θρησκευτικές, κατά βάση Προτεσταντικές και Φονταμενταλιστικές, οργανώσεις με έδρα την Αμερική και τον Καναδά. Πρόκειται για οργανώσεις που πιστεύουν και στοχεύουν στη θεραπεία της ομοφυλοφιλίας, υποβάλλοντάς τους γκέι σε διαφόρων ειδών «θεραπείες» για να «γίνουν στρέιτ».

Η «λεία» αυτών των οργανώσεων είναι γκέι άντρες και -σημαντικά λιγότερες- γυναίκες που υποφέρουν από δυσφορία και εσωτερικευμένη καταπίεση εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας τους. Δυστυχώς, στις εν λόγω οργανώσεις στέλνονται και παιδιά που τα έχουν μια χαρά με τον εαυτό τους αλλά αναγκάζονται ως ανήλικοι από τους γονείς τους να πάνε να «θεραπευτούν».

Η «θεραπεία» γίνεται σε γκέι «κατασκηνώσεις», οι οποίες τραβούν κατά καιρούς τα φώτα της δημοσιότητας όταν κάποιος νεαρός ή νεαρή καταφέρνει να ξεφύγει και έχει αρκετό θάρρος ώστε να προβεί σε δημόσιες αποκαλύψεις.

Θεραπεύεται η ομοφυλοφιλία;

Η ιδέα ότι η ομοφυλοφιλία είναι ανεπιθύμητη και θεραπεύσιμη δεν είναι καινούρια. Έχει τις ρίζες της στις θεραπείες που αποπειρώνται να «επαναφέρουν» την συμπεριφορά στο «φυσιολογικό», τις λεγόμενες θεραπείες επανόρθωσης.

Ο Φρόυντ και οι ψυχαναλυτές αφιέρωσαν πολλή ενέργεια στο θέμα της ομοφυλοφιλίας· υπέθεσαν αυθαίρετα πως ο φόβος ευνουχισμού είναι η αιτία της ανδρικής ομοφυλοφιλίας (οι λεσβίες ως συνήθως ήταν ανύπαρκτες), και κατέταξαν την ομοφυλοφιλία στις παραφιλίες, δηλαδή στις σεξουαλικές διαταραχές.

Κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν διάφορες «θεραπείες»: «θεραπεία αποστροφής» (α λα Κουρδιστό πορτοκάλι) που περιλάμβανε αγωγή με σπασμούς ή πρόκληση ναυτίας, πρόκληση πόνου στα γεννητικά συνοδευόμενη από δυσάρεστες εικόνες (δερματικές αρρώστιες, φωτογραφίες κοπράνων), ευνουχισμός, μαστεκτομή, ύπνωση και πρωτόγονα ηλεκτροσόκ στα οποία ρεύμα διοχετευόταν στον εγκέφαλο με την αμυδρή ελπίδα να μη γίνει ζημιά αλλά κάτι χρήσιμο...

Να τονιστεί ότι όλα αυτά αποτελούν παρελθόν για την επιστήμη. Μόνο λίγοι ανήθικοι ψυχίατροι που αναλαμβάνουν να «θεραπεύσουν» παιδιά από την ομοφυλοφιλία τους για να ικανοποιήσουν θυμωμένους ή φοβισμένους γονείς. Η ομοφυλοφιλία αφαιρέθηκε πανηγυρικά το 1981 από τον κατάλογο νόσων της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και η κυρίαρχη επιστημονική (ψυχιατρική και κοινωνιολογική) άποψη είναι ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ούτε διαταραχή ούτε υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος να προσπαθήσεις να την αλλάξεις. Η επανορθωτική θεραπεία για τη θεραπεία της ομοφυλοφιλίας απορρίπτεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση, την Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση, την Αμερικανική Ένωση Συμβουλευτικής, την Εθνική Ένωση Κοινωνικών Λειτουργών, την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιάτρων, την Αμερικανική Ένωση Σχολικών Διευθυντών, την Αμερικανική Ομοσπονδία Δασκάλων, την Εθνική Ένωση Σχολικών Ψυχολόγων και την Εθνική Ένωση Εκπαιδευτών.

Πρώην-γκέι κατασκηνώσεις

Παρ’ όλα αυτά, οι απόψεις των πρώην γκέι οργανώσεων ανάγονται σε αυτές ακριβώς τις ξεπερασμένες αντιλήψεις και «θεραπευτικές» προσεγγίσεις, αλλά με θρησκεία για γαρνιτούρα. Οι θεραπείες που εφαρμόζει το πρώην-γκέι κίνημα περιέχουν πολλά στοιχεία αυτούσια από τις θεραπείες αποστροφής. Ως επιπλέον λύσεις προτείνει την προσευχή, την καταναγκαστική ενασχόληση των ομοφυλόφιλων ατόμων με ασχολίες του «φύλου τους», δηλαδή ποδόσφαιρο και μπύρες για τους άντρες και μαγείρεμα και μέικαπ για τις γυναίκες! Ξεχνάνε πως ούτε πολλοί στρέιτ δε θέλουν να καταπιέζονται από τέτοια ηλίθια στερεότυπα.

Μερικοί από τους υποχρεωτικούς κανόνες όταν βρεθείς μέσα σε ένα τέτοιο κέντρο: Οι άντρες δεν αγγίζουν άντρες, οι γυναίκες δεν αγγίζουν γυναίκες, επιτρέπονται μόνο τυπικές και σύντομες χειραψίες. Οτιδήποτε συνδέεται παραδοσιακά με το αντίθετο φύλο απαγορεύεται. Οι άντρες ξυρίζονται κάθε μέρα, οι φαβορίτες απαγορεύονται, οι γυναίκες θα ξυρίζουν μασχάλες και πόδια τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα. Επίσης, απαγορεύονται τα ρούχα Calvin-Klein για κάποιον σκοτεινό και ανεξήγητο λόγο...

Το πρώην-γκέι κίνημα βασίζεται στην παντελώς αστήρικτη υπόθεση ότι «γίνεσαι» γκέι αν δεν έχεις αρκετή κοινωνικοποίηση με «σωστούς άντρες» ή «σωστές γυναίκες». Η καταπίεση, η πλύση εγκεφάλου και η καταναγκαστική αστυνόμευση των συμπεριφορών του φύλου λέγεται ότι είναι αβάσταχτη μέσα στα κέντρα θεραπείας. Ας ληφθεί υπόψη ότι μιλάμε κυρίως για παιδιά τα οποία έχουν εισαχθεί ως άρρωστα με το ζόρι και δεν μπορούν να φύγουν με τη θέλησή τους, αφού οι ίδιοι τους οι γονείς τα έχουν κλείσει εκεί.

Τελικά θεραπεύονται;

Όσο σαχλά και αβάσιμα και να είναι τα κίνητρα και οι αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται το πρώην γκέι κίνημα, το αποτέλεσμα, το να γλυτώσεις από την αμαρτία και τη διαστροφή, αξίζει τον κόπο και την καταπίεση. Σωστά;

Όχι. Ανεξάρτητα από τις ασυναρτησίες που απαρτίζουν το θεωρητικό κομμάτι του κινήματος, το πρακτικό κομμάτι, η υποτιθέμενη «θεραπεία», επίσης δεν έχει να επιδείξει απολύτως τίποτα.

Αυτό που αστυνομεύεται και αξιολογείται είναι μόνο η εξωτερική έκφραση της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Επιτυχία θεωρείται κάθε άτομο που από ανοιχτά ομοφυλόφιλο γίνεται κρυφά ομοφυλόφιλο ή μπαίνει σε άρνηση και είτε απέχει από σχέσεις και ασπάζεται την πλήρη αγαμία, είτε συνάπτει ετεροφυλοφιλικές σχέσεις που δεν επιθυμεί και δεν απολαμβάνει.

Δεδομένου ότι η ομοφυλοφιλική έλξη δεν θεραπεύεται, το πρώην-γκέι κίνημα υποβάλλει τα μέλη του σε εξοντωτική προπαγάνδα ώστε να προσπαθούν να ζήσουν καταπιεσμένα, δυστυχισμένα και μέσα στην υποκρισία, δημιουργώντας με το ζόρι στρέιτ οικογένειες, προκειμένου να σώσουν «την ψυχική τους υγεία».

Υπάρχουν βέβαια ανεκδοτολογικές και σποραδικές success stories, στο στυλ «Είμαι ζωντανή απόδειξη! Ήμουν ομοφυλόφιλος/-η αλλά όχι πια!» Όμως κανένας επιστημονικός οργανισμός, ούτε καν ασήμαντος, δεν έχει πειστεί, γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία για να πειστεί: καμία από τις «επιτυχείς» περιπτώσεις «θεραπείας» δεν δημοσιεύεται σε σοβαρά επιστημονικά περιοδικά, γιατί φυσικά δεν τους παίρνει να κάνουν κάτι τέτοιο και να υποστούν σοβαρό έλεγχο των μεθόδων τους. Δεν υπάρχουν μακροχρόνιες παρακολουθήσεις της πορείας των υποτιθεμένων «θεραπευμένων πρώην ομοφυλόφιλών» ατόμων.

Τέλος, η θεραπεία αφορά κυρίως γκέι άντρες και αγνοεί παντελώς τις λεσβίες. Επίσης, τα πρώην γκέι κέντρα δεν προτίθενται να υποστούν κριτική και αντικειμενική εκτίμηση της αποτελεσματικότητάς τους. Με το να μην παίρνουν επίσημο τίτλο ως «κέντρα ψυχικής υποστήριξης» και με το να ονομάζονται εκκλησιαστικά κέντρα, καθιστούν αδύνατη την επιστημονική διερεύνηση της λειτουργίας τους.

Οι παρενέργειες

Άγχος, κατάθλιψη, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, απόπειρες αυτοκτονίας είναι ορισμένες από τις παρενέργειες της «επανορθωτικής» θεραπείας που προκαλούνται στα βομβαρδισμένα από τύψεις και νουθεσίες γκέι άτομα.

Μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουμε τόσο σκληροπυρηνική και οργανωμένη αντι-ομοφυλοφιλική κίνηση, αλλά το πρώην-γκέι κίνημα είναι καλό παράδειγμα του τι μπορεί να πάθεις αν δεν αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είσαι. Είναι επίσης καλό παράδειγμα του πόσο ορισμένοι γονείς βάζουν οτιδήποτε άλλο πάνω από την ευτυχία του παιδιού τους, αλλά και του πόσο ένα απαρχαιωμένο, φαλλοκρατικό και ρατσιστικό θρησκευτικό δόγμα μπορεί να καταστρέφει ζωές εδώ και αιώνες.