Είσαι γκέι και φαίνεσαι!

Στερεότυπα ή πραγματικότητες;

Παρόλ' αυτά ο Dr. Lippa, ερευνητής της σπείρας τριχοφυΐας, θα δημοσιεύσει φέτος μια έρευνα στο Archives of Sexual Behaviour στην οποία φαίνεται να αποδεικνύει την ύπαρξη τυπικής γκέι συμπεριφοράς σε όλο τον πλανήτη. Ο Lippa μελέτησε μια διαδικτυακή έρευνα του BBC το 2005 που εντασσόταν σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC με το όνομα Secrets of the Sexes· η έρευνα κάλυπτε πάνω από 200.000 εθελοντές από 53 χώρες, οι οποίοι απάντησαν σε ερωτήσεις που αφορούσαν από τα επαγγελματικά τους ενδιαφέροντα μέχρι τη σεξουαλική ιστορία τους και την προσωπικότητα τους. Ο Lippa, ένας ψηλός και αδύνατος άνδρας που έκανε coming out στους γονείς του στα τριάντα του, ανέλυσε τα δεδομένα αρχικά με βάση τις κατηγορίες των κοινωνικών φύλων και στη συνέχεια σύγκρινε τους στρέιτ με τους γκέι. Ισχυρίζεται ότι βρέθηκε μια διαπολιτισμική επιβεβαίωση των στερεοτύπων.

«Μάλλον δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι κατά μέσο όρο οι άντρες λένε πως ενδιαφέρονται να εργάζονται ως μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι ή οικοδόμοι, ενώ οι γυναίκες κατά μέσον όρο ενδιαφέρονται να εργάζονται ως εσωτερικές διακοσμήτριες, κοινωνικοί λειτουργοί ή καλλιτέχνες. Παρομοίως, οι διαφορές μεταξύ των γκέι και των στρέιτ αντρών είναι αρκετά μεγάλες. Κατά μέσον όρο οι γκέι άντρες ενδιαφέρονται περισσότερο για πράγματα που θεωρούνται τυπικά γυναικείες δουλειές και χόμπι. Δεν είναι παγκόσμιο. Σε κάποιους γκέι άντρες αρέσει το ποδόσφαιρο, η μηχανολογία και τα αυτοκίνητα. Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία απαντά στερεοτυπικά».

Τα παραπάνω βεβαία μπορεί να αποκαλύπτουν περισσότερα για τον περιορισμένο αριθμό επαγγελμάτων στα οποία οι γκέι άντρες νιώθουν ότι μπορούν να εκφραστούν άνετα. Μπορεί κι εμάς να μας άρεσαν οι οικοδομές, αν ξέραμε ότι θα ήμασταν αποδεκτοί.

Ακόμη κι ο Lippa διστάζει να ισχυριστεί ότι οι γκέι άνθρωποι είναι ουσιαστικά διαφορετικοί από τους στρέιτ. «Η ουσιοκρατία», εξηγεί, «είναι ο εχθρός πολλών ακαδημαϊκών, γιατί αναγκάζει την έρευνα να μη λαμβάνει υπόψη της όλες τις πιθανές επιρροές. Ίσως υπάρχουν δεκάδες πιθανοί δρόμοι που οδηγούν στην ομοφυλοφιλία, οποιοσδήποτε συνδυασμός εκ των οποίων μπορεί να παράγει κάποια από τα γνωρίσματα που έχουν εξακριβωθεί. Μπορεί να μην υπάρχει ένα μόνο πράγμα που λέγεται ομοφυλοφιλία· μπορεί να υπάρχουν δεκάδες ομοφυλοφιλίες, πάμπολλες πιθανές διαμορφώσεις προσωπικότητας. Για παράδειγμα, οι γκέι άντρες που έχουν μεγαλύτερους αδελφούς είναι περισσότερο ή λιγότερο θηλυπρεπείς; Οι γκέι άντρες με σπείρες τριχοφυΐας αντίθετες στη φορά του ρολογιού έχουν περισσότερα αρρενωπά χαρακτηριστικά; Ένα αίτιο μπορεί να προκαλέσει μια πιο θηλυπρεπή ομοφυλοφιλία από κάποιο άλλο».

Η ανατροφή αντεπιτίθεται!

Εννοείται ότι η βιολογία δεν καθορίζει τα πάντα. Αρκετοί επικριτές των επιστημόνων που ερευνούν τα βιολογικά αίτια του σεξουαλικού προσανατολισμού, τούς κατηγορούν ότι υποτιμούν τη σημασία των βιωμάτων όσον αφορά τον καθορισμό της ερωτικής έλξης μας. Η φεμινίστρια βιολόγος Anne Fausto-Sterling διεξάγει μάχη εναντίον των ερευνών τους, επειδή υποβιβάζουν τη δύναμη που ασκεί το περιβάλλον στη δημιουργία προσωπικότητας. Η ανατροφή, ισχυρίζεται, πρέπει να μελετάται ως συστατικό στοιχείο του σεξουαλικού προσανατολισμού. Το θηλυκό πιγκουΐνάκι που μεγάλωσε με δυο μπαμπάδες είναι ένα εν δυνάμει θέμα έρευνας: παρόλο που είναι γενετικώς άσχετο και με τους δύο γονείς, τις τελευταίες περιόδους ζευγαρώματος έχει ζευγαρώσει μ' ένα άλλο θηλυκό.

Η βιασύνη να ανακηρύξουμε τη βιολογία βασικό αίτιο όλων εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες, λέει η Fausto-Sterling, συγγραφέας του βιβλίου Sexing the Body, η οποία είναι παντρεμένη με γυναίκα, μετά από ένα γάμο με άντρα. «Για μένα και για κάθε φεμινίστρια, πιστεύω ότι τα βιολογικά επιχειρήματα είναι πολύ σαθρός τρόπος για να διεκδικήσουμε ανθρώπινα δικαιώματα. Προτιμώ οι διεκδικήσεις μας για τα δικαιώματα των γκέι να βασίζονται σε ηθικές, νομικές και συνταγματικές βάσεις, που να μην εδράζονται σε μια συγκεκριμένη επιστημονική άποψη της σεξουαλικής ανάπτυξης».

Ειδικά δε αν αυτή η άποψη ευνοεί τους αντιπάλους των γκέι να σχεδιάζουν δραματικές παρεμβάσεις με στόχο να σταματήσουν την ανάπτυξη ομοφυλόφιλου προσανατολισμού σε ένα έμβρυο. Τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή τα προγεννητικά τεστ μπορέσουν να δείχνουν την γκέι προδιάθεση; Σε πόσο καιρό θα κατασκεύαζε μια φαρμακευτική εταιρεία το φάρμακο που θα ρύθμιζε την ορμονική ροή και θα καθόριζε τον προσανατολισμό του μωρού; Ο Michael Bailey δεν προβληματίζεται για τις ηθικές περιπλοκές περισσότερο απ' όσο θα εναντιωνόταν στον προγεννητικό έλεγχο για την ανίχνευση εμβρυακών προβλημάτων υγείας, παρότι σπεύδει να προσθέσει ότι προσωπικά πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι εξίσου καλή με την ετεροφυλοφιλία.

Το σίγουρο είναι ότι κάποια συστήματα αξιών συγκαταλέγουν την ομοφυλοφιλία με τη δρεπανοκυτταρική αναιμία ή το σύνδρομο Down. Όπως το έθεσε ο Matt Foreman από το Task Force: «Όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το πόσα δάχτυλα έχει ή θα 'πρεπε να έχει το ένα σου πόδι, αλλά με τον χειρισμό και τον έλεγχο της ανθρώπινής σου υπόστασης. Πολλοί άνθρωποι βλέπουν τους γκέι μόνο από τη σκοπιά της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αλλά ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι αυτό. Αφορά το πώς εντάσσεσαι μέσα στον κόσμο. Δεν θέλω να γίνω συναισθηματικός, αλλά αφορά την ψυχή σου».