του e-lawyer

Οι αποκλεισμοί και οι παραβιάσεις που υφίστανται σήμερα άνθρωποι λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού οφείλονται όχι μόνο στο νομικό πλαίσιο, όσο κυρίως στην αίσθηση «απαγόρευσης» που έχει καλλιεργηθεί σχετικά με την «μη κανονική» ερωτική επιθυμία. Η ομοφυλοφιλία βαφτίζεται «ιδιαιτερότητα» και «επιλογή» που αφορά δήθεν τον ιδιωτικό βίο και πρέπει να εκτοπίζεται από κάθε έκφραση της κοινωνικής ζωής, όπως τα M.M.E., η τέχνη, η επιστήμη, η εκπαίδευση, η πολιτική, η δικαιοσύνη. Έτσι κάπως σκέφτηκαν αυτοί που ζήτησαν από μία σκηνοθέτη να αφαιρέσει ένα φιλί ανάμεσα σε δύο άντρες, σε μία όπερα που ασχολείται ακριβώς με το μυστήριο του ερωτισμού.

Πέρα από το γενικόλογο ευχολόγιο κάποιου Διοικητικού Συμβουλίου ότι σέβεται (θεωρητικά) την ελευθερία της έκφρασης, το φίδι έπρεπε να βγάλει από την τρύπα η κοινωνία των πολιτών. Αντί να διαταχθεί αμέσως διοικητική εξέταση του θέματος από το Υπουργείο Πολιτισμού, έπρεπε να κινήσει τη διαδικασία μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση, αφού βεβαίως είχε προηγηθεί μια ακτιβιστική ενέργεια επέμβασης πολιτών στον ίδιο τον χώρο της ομοφοβικής παρέμβασης - με την οποία δεν φαίνεται να ίδρωσε το αυτί κανενός.

Ο Συνήγορος του Πολίτη, εξετάζοντας την αναφορά που υπέβαλε η Ένωση κατά των Διακρίσεων λόγω Σεξουαλικού Προσανατολισμού και Ταυτότητας Φύλου, ζητά να μάθει ποια συγκεκριμένα μ έ τ ρ α  θα ληφθούν από την Λυρική Σκηνή, για να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοιου είδους παραβιάσεις. Στο σχετικό έγγραφό του, ο Συνήγορος του Πολίτη θέτει ένα τέλος στην θεωρία περί «ιδιωτικής ιδιαιτερότητας». Aναφέρει απερίφραστα ότι σήμερα η ομοφυλοφιλική επιθυμία αποτελεί ένα κοινωνικό δεδομένο, η εκδήλωση του οποίου δεν πρέπει να απαγορεύεται.  Ένα ερωτικό φιλί μεταξύ ανδρών προβαλλόμενο στο κοινό από σκηνής, «λαμβανομένης υπόψιν της εξέλιξης των κοινωνικών ηθών», όπως λέει η Ανεξάρτητη Αρχή, δεν μπορεί να αποτελεί  «ακραία σκηνή», καθώς το κράτος οφείλει να διασφαλίζει την ύπαρξη περιβάλλοντος ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, χωρίς να μεροληπτεί υπέρ της μιας ή της άλλης αισθητικής.

Η ελευθερία της έκφρασης είναι το πιο σημαντικό στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί για τα lgbt δικαιώματα. Παράλληλα με το αίτημα αναγνώρισης θεσμών  συμβίωσης, γάμου και  τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών, πρέπει να διανυθεί μια μεγάλη απόσταση που αρχίζει με τις διακρίσεις και τη φίμωση της διαφορετικότητας στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στον στρατό, στον επαγγελματικό χώρο, αλλά και στην πολιτική, την τέχνη, τα μέσα ενημέρωσης. Ακόμα και στους χώρους ψυχαγωγίας και άθλησης (το Συμβούλιο της Ευρώπης  έχει εκδώσει σχετικό ψήφισμα κατά της ομοφοβίας στον αθλητικό τομέα). Οι δήθεν «αυτονόητες» απαγορεύσεις, οι συνωμοσίες σιωπής, ο χλευασμός, η παρενόχληση, η βία ενάντια στον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου έχουν τελειώσει στα δημοκρατικά πολιτεύματα. Κάθε τέτοια συμπεριφορά πρέπει να καταγγέλλεται στους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς και να επιδιώκεται η λογοδοσία των υπευθύνων.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Συνήγορος του Πολίτη είναι αρμόδιος για τέτοιου είδους αποκλεισμούς που προέρχονται από τον δημόσιο τομέα. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης είναι αρμόδιο για ανάλογες προσβολές από την ραδιοτηλεόραση. Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων ελέγχει για ποιους σκοπούς συντελείται επεξεργασία στοιχείων που αναφέρονται στην ερωτική ζωή των πολιτών. Η Δικαιοσύνη εξετάζει ως επιβαρυντική περίσταση την τέλεση αδικήματος όταν έχει ως κίνητρο τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό του θύματος. Σε επαγγελματικούς συλλόγους και σε εκπαιδευτικά ιδρύματα πρέπει να συγκροτηθούν επιτροπές κατά των διακρίσεων που να ασχολούνται με την παρακολούθηση και την καταγγελία τέτοιων φαινομένων.

Πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτούς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Για να γίνει συνείδηση ότι η ελευθερία της έκφρασης περιλαμβάνει την ποικιλότητα των σεξουαλικών προσανατολισμών και των ταυτοτήτων φύλου. Ότι, σε μια δημοκρατική κοινωνία, σε αυτά τα ζητήματα δεν είναι ανεκτές οι  απαγορεύσεις και οι αποκλεισμοί.