του Λύο Καλοβυρνά

Καλά τα ντιβιντιά χουχουλιάζοντας με το αγόρι στον καναπέα, όμως άλλη μαγεία είναι το σινεμά. Πόσο μάλλον όταν η ταινία που βλέπεις δεν είναι μόνο το δράμα που τραβάει ο δόλιος ο Γούλβεριν ή τα πρόστυχα αυτιά του Σποκ, αλλά ταινίες που μιλάνε για εσένα. Εσένα όχι σαν εμετικά χαρωπό καλύτερο φίλο μιας ξανθιάς ούτε σαν ψυχασθενή δολοφόνο με το ψαλιδάκι των νυχιών. Σαν εσένα όπως είσαι, μια καθημερινή γκέι γυναίκα ή άντρα.

Το τρίτο κινηματογραφικό φεστιβάλ ομοερωτικών ταινιών Outview γίνεται φέτος 25-31 Μαΐου στο Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων, Μετρό Βικτώρια). Επτά μέρες γεμάτες γκέι ταινίες και ντοκιμαντέρ που δύσκολα θα δείτε αλλού. Ταινίες για ανθρώπους που έκαναν coming out μετά τα πενήντα, για μια μάνα και τον γιο της που θέλει να γίνει μαζορέτα, ντοκιμαντέρ για αδερφομάνες, για γκέι χορωδίες, για αμφί, για τρανς, για το ασφαλέστερο σεξ, για το διαδικτυακό ψωνιστήρι, για έσκορτ...

Το πρόγραμμα είναι υπερβολικά μεγάλο για να παρατεθεί εδώ. Εξάλλου, κάθε βράδυ μετά το πέρας των προβολών γίνεται και διαφορετικό πάρτυ! Επτά πάρτυ σε επτά γκέι σημεία της πόλης μας. Δευτέρα: Opening party, Sodade. Τρίτη: Underwear party, S-Cape Army Academy. Τετάρτη: Leather Party, Fou Club. Πέμπτη: Labyrinth. Παρασκευή: Women's Party Booze Cooperativa. Σάββατο: Bandaged Party, Second Skin. Κυριακή: Closing Party, El Cielo.

Το ωραίο δεν είναι μόνο οι ταινίες ή τα πάρτυ. Είναι που συναντάς γνωστούς και φίλους στο φουαγιέ, στο διάλειμμα, στον δρόμο απέξω, χωρίς ραντεβού, απλά επειδή κάτι κοινό σας ενώνει - κα φυσικά όχι μόνο η ομοφυλοφιλία, γιατί αυτή από μόνη της δεν λέει τίποτα. Το κοινό, θέλω να πιστεύω, είναι το πάθος να ζούμε τη ζωή μας ολόκληρη, διεκδικώντας την πόλη μας σαν γκέι και λεσβίες. Τιμές Εισιτηρίων: 7€/προβολή, 14€/ημερήσιο, 49€/εβδομαδιαίο. Για ολόκληρο το πρόγραμμα του φεστιβάλ και των πάρτυ: www.outview.gr

Άλλο ένα σούπερ με το Outview είναι ότι προσφέρει μια σπουδαία ευκαιρία για όσους είναι εκτός «κυκλωμάτων» (ιιι τρόμος! Ένα κύκλωμα!) ή δεν πάνε σε «χαρακτηρισμένα μπαρ» (άλλος μύθος) να γνωρίσουν καμιά ψυχή, να δούνε ένα γκέι άνθρωπο με σάρκα και οστά και όχι μόνο σε βερσιόν αφαλός-σαγόνι ή πανοραμική θέα πισινού στα τσάτρουμ (αυτά τα σνομπάρουν άλλοι).

Γενικά εμείς οι γκέι δεν μας αντέχουμε. Υπάρχουν καλοί και κακοί γκέι: καλοί γκέι είναι αυτοί που δεν πάνε σε γκέι μπαρ, κακοί είναι αυτοί που ψωνίζονται στο τσατ, καλοί είναι αυτοί που πάνε στα πάρκα, κακοί είναι αυτοί που κρύβονται, κακοί είναι οι θηλυπρεπείς, καλοί είναι οι άτριχοι... Έχουμε χωριστεί σε περισσότερα στρατόπεδα κι απ' τα καντόνια της Ελβετίας. Ακόμα και για το πώς μας λένε τσακωνόμαστε: γκέι; ομοφυλόφιλοι; κουίαρ; πούστηδες; Κι οι μεν κατακρίνουμε τους δε, οι δε κριτικάρουν τους μεν και είμαστε όλοι μες στην τρελή κριτική (μας). Μαζόχες or what? Τι διάολο έχουμε να χωρίσουμε; Τα ανύπαρκτα δικαιώματά μας;